*Γράφει ο Θάνος Μαντζάνας
Όπως φαίνεται και από το όνομα του ο Adrian Quesada είναι αμερικανομεξικανικής καταγωγής. Μεγάλωσε ακριβώς δίπλα στα σύνορα των δύο χωρών, στο Λαρέντο του Τέξας και έτσι εξαρχής η συνολική κουλτούρα και βέβαια τα ακούσματα του ήταν μοιρασμένα ανάμεσα στις δύο χώρες αν και, αργά μα σταθερά, στρεφόταν όλο και περισσότερο στη latin παράδοση. Αρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία δέκα τριών ετών και πολύ σύντομα κατάλαβε ότι η μουσική θα ήταν ολόκληρη η ζωή του. Ετσι όταν πήγε στην πρωτεύουσα του Τέξας, το Οστιν, για σπουδές στο εκεί πανεπιστήμιο τελικά τις εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην μουσική.
Ο Adrian Quesada δεν άργησε να αναδειχθεί σε μια από τις κεντρικές φυσιογνωμίες της μουσικής σκηνής του Οστιν και συγκεκριμένα της latin πλευράς της. Αυτό έγινε με μια σειρά από συγκροτήματα που σχημάτισε με πρώτο και σημαντικότερο τους εννεαμελείς Grupo Fantasma που εξακολουθούν να υπάρχουν αν και ο ίδιος έχει πια αποχωρήσει. Στα δέκα πέντε χρόνια όμως που ήταν μέλος τους οι Grupo Fantasma συνεργάστηκαν με σπουδαία ονόματα της αμερικανικής μουσικής της εποχής μας όπως οι Maceo Parker, Sheila E, Spoon, Daniel Johnston και ο GZA του θρυλικού hip-hop συγκροτήματος Wu-Tang Clan αλλά και, πριν ίσως από όλους αυτούς, με τον αείμνηστο Prince τον οποίο είχαν συνοδεύσει σε αρκετές συναυλίες του στις νότιες Πολιτείες και τους εκτιμούσε πολύ και ιδιαίτερα τον Quesada. Ακολούθησαν οι Brownout που αρχικά ξεκίνησαν σαν side project των Grupo Fantasma αλλά κατέληξαν να έχουν την δική τους και όχι ευκαταφρόνητη υπόσταση και οι Ocote Soul Sound, Spanish Gold, Echocentric και τέλος οι Black Pumas, το δίδυμο που σχημάτισε το ‘17 με τον ερμηνευτή Eric Burton. το οποίο τον καταξίωσε αλλά και τον έκανε διάσημο. Αν και έχουν κυκλοφορήσει μόνον ένα κανονικό album και ένα live πο Black Pumas θεωρούνται από τα πιο ξεχωριστά και σημαντικά ονόματα της σύγχρονης soul/latin μουσικής. Παράλληλα με όλα αυτά ο Adrian Quesada ήταν και είναι εξαιρετικά δραστήριος ως παραγωγός και στο ιδιόκτητο στούντιο του στο Οστιν, το Electric Deluxe, έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από εκατόν πενήντα παραγωγές για κάποιες από τις οποίες έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις.
Όπως λέει ο ίδιος η πανδημία και η καραντίνα ήταν η αφορμή η οποία τον ώθησε να ερευνήσει σε ακόμα μεγαλύτερο εύρος και βάθος την latin μουσική παράδοση και το πρώτο το οποίο ανακάλυψε και κυριολεκτικά τον ενθουσίασε ήταν η balada. Balada ήταν ένα ιδίωμα που αναπτύχθηκε σχεδόν ταυτόχρονα σε ολόκληρη την ισπανόφωνη Κεντρική και Νότια Αμερική, περνώντας από την μια χώρα στην άλλη, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τις αρχές εκείνης του ’70. Οι καταβολές του βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στην βραζιλιάνικη bossa nova αλλά ενσωμάτωνε στοιχεία από πολλά άλλα latin ιδιώματα, ακόμα και από την jazz αλλά και το ψυχεδελικό rock το οποίο επικρατούσε τότε.
Η balada ήταν μια μουσική εκ φύσεως μελοδραματική στο έπακρο με την θεματολογία των τραγουδιών της να έχει αποκλειστικά να κάνει με χωρισμούς και την έντονη σε υπερθετικό βαθμό ερωτική επιθυμία, την λαχτάρα για το αντικείμενο του πόθου η οποία είτε εκπληρώνεται είτε συχνότερα όχι. Ο μελοδραματισμός αυτός τονιζόταν από τις ενορχηστρώσει στις οποίες κυριαρχούσε το harpsichord, ένας πρόδρομος του πιάνου της περιόδου του μπαρόκ κα τα έγχορδα χωρίς βέβαια να λείπουν άλλα ακουστικά αλλά και ηλεκτρικά όργανα.
Ο σχεδόν κραυγαλέος συναισθηματισμός αλλά και ο εκρηκτικός εκλεκτισμός της balada συνεπήρε τον Quesada σε βαθμό που να αποφασίσει να αποτίσει έναν φόρο τιμής σε αυτήν, κάτι το οποίο έγινε το κίνητρο που τον οδήγησε στη δημιουργία του «Boleros Psicodélicos». «Ψτχεδελικά Μπολέρο» σημαίνει δέκα δικές του συνθέσεις και δύο διασκευές κλασικών balada τραγουδιών, του «Puedes Decir De Mí» της Κουβανής La Lupe και του «El Muchacho De Los Ojos Tristes» της Ισπανίδας Jeanette ,που στην κυριολεξία αναβιώνουν με αριστοτεχνική πιστότητα και αυθεντικότητα το ιδίωμα αλλά με έναν τρόπο ο οποίος δεν θα μπορούσε παρά να είναι του 2022.
Ο Quesada συνεργάστηκε με μια πλειάδα κορυφαίων latin ερμηνευτών κα ερμηνευτριών του σήμερα όπως η ILe, πρώην τραγουδίστρια του πορτορικανικού γκρουπ Calle 13, ο Αμρικανοκολομβιανός Gabriel Garzón -Montano, η Μεξικανίδα Girl Ultra, η Angelica Garcia και η Gaby Morenp. Υπάρχουν όμως και εκλεκτές συμμετοχές όπως του σπουδαίου jazz και αυτοσχεδιαστή κιθαρίστα Marc Ribot, του πάλαι ποτέ κιμπορντίστα των Beastie Boys που όμως είχε και μια σύντομη προσωπική διαδρομή Money Mark και της συνεργάτιδας των Thievery Corporatio ερμηνεύτριας Natalia Clavier.
Ο Quesada δημιούργησε έναν πραγματικά μαγικό ήχο με τρομερά σύνθετες ενορχηστρώσεις. Υπάρχει μια καταπληκτική μπάντα latin αλλά και rock οργάνων με την κιθάρα του να έχει μεν τον πρώτο ρόλο αλλά κάθε άλλο παρά να τον μονοπωλεί, έχει κρατήσει το harpsichord της αυθεντικής balada και έχει αντικαταστήσει τα έγχορδα με ήχους από synthesizers χωρίς να λείπουν και άλλες ηλεκτρονικές ηχητικές πηγές. Αν έπρεπε να περιγράψω το «Boleros Psicodélicos» με τον ίδιο σουρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο έχει δημιουργηθεί θα έλεγα ότι είναι σαν να έχουν μπει μαζί στο στούντιο ο μέγιστος Βραζιλιάνος της bossa nova Antônio Carlos Jobim, οι πρώιμοι Santana, αυτοί δηλαδή που είχαν εμφανιστεί στο φεστιβάλ του Woodstock, οι ? Αnd Τhe Mysterians του εμβληματικού tex-mex classic «96 Tears» και κάνα – δυο καλοί/ές εκπρόσωποι του σύγχρονου του σύγχρονου r & b με τον RZA, τον ηγέτη αλλά και υπεύθυνο για το ηχητικό σκέλος των Wu-Tang Clan, να κάθεται στην καρέκλα του παραγωγού.
Ο Adrian Quesada κατάφερε να πάρει μια μουσική παράδοση που ανάγεται σε περισσότερο από έναν αιώνα πίσω και να την φέρει με ζωτικότητα αλλά και ζωντάνια στο σήμερα δίνοντας της μια νέα λάμψη αλλά και την απόλυτα δική του σφραγίδα. Το «Boleros Psicodélicos» είναι ένα συναισθηματικό και ηχοχρωματικό ντελίριο, ένα περισσότερο και από
συναρπαστικό ψυχεδελικό latin καλειδοσκόπιο. Αν και όμως η βάση του είναι το latin υπερβαίνει όλα τα χωροχρονικά όρια καθώς και εκείνα των ιδιωμάτων. Το καθιστά αυτό ένα από τα σπάνια και αληθινά αριστουργήματα της διεθνούς σύγχρονης μουσικής; Ναι, για εμένα χωρίς κανένα δισταγμό είναι ένα τέτοιο αριστούργημα.
Όπως φαίνεται και από το όνομα του ο Adrian Quesada είναι αμερικανομεξικανικής καταγωγής. Μεγάλωσε ακριβώς δίπλα στα σύνορα των δύο χωρών, στο Λαρέντο του Τέξας και έτσι εξαρχής η συνολική κουλτούρα και βέβαια τα ακούσματα του ήταν μοιρασμένα ανάμεσα στις δύο χώρες αν και, αργά μα σταθερά, στρεφόταν όλο και περισσότερο στη latin παράδοση. Αρχισε να παίζει κιθάρα σε ηλικία δέκα τριών ετών και πολύ σύντομα κατάλαβε ότι η μουσική θα ήταν ολόκληρη η ζωή του. Ετσι όταν πήγε στην πρωτεύουσα του Τέξας, το Οστιν, για σπουδές στο εκεί πανεπιστήμιο τελικά τις εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην μουσική.
Ο Adrian Quesada δεν άργησε να αναδειχθεί σε μια από τις κεντρικές φυσιογνωμίες της μουσικής σκηνής του Οστιν και συγκεκριμένα της latin πλευράς της. Αυτό έγινε με μια σειρά από συγκροτήματα που σχημάτισε με πρώτο και σημαντικότερο τους εννεαμελείς Grupo Fantasma που εξακολουθούν να υπάρχουν αν και ο ίδιος έχει πια αποχωρήσει. Στα δέκα πέντε χρόνια όμως που ήταν μέλος τους οι Grupo Fantasma συνεργάστηκαν με σπουδαία ονόματα της αμερικανικής μουσικής της εποχής μας όπως οι Maceo Parker, Sheila E, Spoon, Daniel Johnston και ο GZA του θρυλικού hip-hop συγκροτήματος Wu-Tang Clan αλλά και, πριν ίσως από όλους αυτούς, με τον αείμνηστο Prince τον οποίο είχαν συνοδεύσει σε αρκετές συναυλίες του στις νότιες Πολιτείες και τους εκτιμούσε πολύ και ιδιαίτερα τον Quesada. Ακολούθησαν οι Brownout που αρχικά ξεκίνησαν σαν side project των Grupo Fantasma αλλά κατέληξαν να έχουν την δική τους και όχι ευκαταφρόνητη υπόσταση και οι Ocote Soul Sound, Spanish Gold, Echocentric και τέλος οι Black Pumas, το δίδυμο που σχημάτισε το ‘17 με τον ερμηνευτή Eric Burton. το οποίο τον καταξίωσε αλλά και τον έκανε διάσημο. Αν και έχουν κυκλοφορήσει μόνον ένα κανονικό album και ένα live πο Black Pumas θεωρούνται από τα πιο ξεχωριστά και σημαντικά ονόματα της σύγχρονης soul/latin μουσικής. Παράλληλα με όλα αυτά ο Adrian Quesada ήταν και είναι εξαιρετικά δραστήριος ως παραγωγός και στο ιδιόκτητο στούντιο του στο Οστιν, το Electric Deluxe, έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από εκατόν πενήντα παραγωγές για κάποιες από τις οποίες έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις.
Όπως λέει ο ίδιος η πανδημία και η καραντίνα ήταν η αφορμή η οποία τον ώθησε να ερευνήσει σε ακόμα μεγαλύτερο εύρος και βάθος την latin μουσική παράδοση και το πρώτο το οποίο ανακάλυψε και κυριολεκτικά τον ενθουσίασε ήταν η balada. Balada ήταν ένα ιδίωμα που αναπτύχθηκε σχεδόν ταυτόχρονα σε ολόκληρη την ισπανόφωνη Κεντρική και Νότια Αμερική, περνώντας από την μια χώρα στην άλλη, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τις αρχές εκείνης του ’70. Οι καταβολές του βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στην βραζιλιάνικη bossa nova αλλά ενσωμάτωνε στοιχεία από πολλά άλλα latin ιδιώματα, ακόμα και από την jazz αλλά και το ψυχεδελικό rock το οποίο επικρατούσε τότε.
Η balada ήταν μια μουσική εκ φύσεως μελοδραματική στο έπακρο με την θεματολογία των τραγουδιών της να έχει αποκλειστικά να κάνει με χωρισμούς και την έντονη σε υπερθετικό βαθμό ερωτική επιθυμία, την λαχτάρα για το αντικείμενο του πόθου η οποία είτε εκπληρώνεται είτε συχνότερα όχι. Ο μελοδραματισμός αυτός τονιζόταν από τις ενορχηστρώσει στις οποίες κυριαρχούσε το harpsichord, ένας πρόδρομος του πιάνου της περιόδου του μπαρόκ κα τα έγχορδα χωρίς βέβαια να λείπουν άλλα ακουστικά αλλά και ηλεκτρικά όργανα.
Ο σχεδόν κραυγαλέος συναισθηματισμός αλλά και ο εκρηκτικός εκλεκτισμός της balada συνεπήρε τον Quesada σε βαθμό που να αποφασίσει να αποτίσει έναν φόρο τιμής σε αυτήν, κάτι το οποίο έγινε το κίνητρο που τον οδήγησε στη δημιουργία του «Boleros Psicodélicos». «Ψτχεδελικά Μπολέρο» σημαίνει δέκα δικές του συνθέσεις και δύο διασκευές κλασικών balada τραγουδιών, του «Puedes Decir De Mí» της Κουβανής La Lupe και του «El Muchacho De Los Ojos Tristes» της Ισπανίδας Jeanette ,που στην κυριολεξία αναβιώνουν με αριστοτεχνική πιστότητα και αυθεντικότητα το ιδίωμα αλλά με έναν τρόπο ο οποίος δεν θα μπορούσε παρά να είναι του 2022.
Ο Quesada συνεργάστηκε με μια πλειάδα κορυφαίων latin ερμηνευτών κα ερμηνευτριών του σήμερα όπως η ILe, πρώην τραγουδίστρια του πορτορικανικού γκρουπ Calle 13, ο Αμρικανοκολομβιανός Gabriel Garzón -Montano, η Μεξικανίδα Girl Ultra, η Angelica Garcia και η Gaby Morenp. Υπάρχουν όμως και εκλεκτές συμμετοχές όπως του σπουδαίου jazz και αυτοσχεδιαστή κιθαρίστα Marc Ribot, του πάλαι ποτέ κιμπορντίστα των Beastie Boys που όμως είχε και μια σύντομη προσωπική διαδρομή Money Mark και της συνεργάτιδας των Thievery Corporatio ερμηνεύτριας Natalia Clavier.
Ο Quesada δημιούργησε έναν πραγματικά μαγικό ήχο με τρομερά σύνθετες ενορχηστρώσεις. Υπάρχει μια καταπληκτική μπάντα latin αλλά και rock οργάνων με την κιθάρα του να έχει μεν τον πρώτο ρόλο αλλά κάθε άλλο παρά να τον μονοπωλεί, έχει κρατήσει το harpsichord της αυθεντικής balada και έχει αντικαταστήσει τα έγχορδα με ήχους από synthesizers χωρίς να λείπουν και άλλες ηλεκτρονικές ηχητικές πηγές. Αν έπρεπε να περιγράψω το «Boleros Psicodélicos» με τον ίδιο σουρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο έχει δημιουργηθεί θα έλεγα ότι είναι σαν να έχουν μπει μαζί στο στούντιο ο μέγιστος Βραζιλιάνος της bossa nova Antônio Carlos Jobim, οι πρώιμοι Santana, αυτοί δηλαδή που είχαν εμφανιστεί στο φεστιβάλ του Woodstock, οι ? Αnd Τhe Mysterians του εμβληματικού tex-mex classic «96 Tears» και κάνα – δυο καλοί/ές εκπρόσωποι του σύγχρονου του σύγχρονου r & b με τον RZA, τον ηγέτη αλλά και υπεύθυνο για το ηχητικό σκέλος των Wu-Tang Clan, να κάθεται στην καρέκλα του παραγωγού.
Ο Adrian Quesada κατάφερε να πάρει μια μουσική παράδοση που ανάγεται σε περισσότερο από έναν αιώνα πίσω και να την φέρει με ζωτικότητα αλλά και ζωντάνια στο σήμερα δίνοντας της μια νέα λάμψη αλλά και την απόλυτα δική του σφραγίδα. Το «Boleros Psicodélicos» είναι ένα συναισθηματικό και ηχοχρωματικό ντελίριο, ένα περισσότερο και από
συναρπαστικό ψυχεδελικό latin καλειδοσκόπιο. Αν και όμως η βάση του είναι το latin υπερβαίνει όλα τα χωροχρονικά όρια καθώς και εκείνα των ιδιωμάτων. Το καθιστά αυτό ένα από τα σπάνια και αληθινά αριστουργήματα της διεθνούς σύγχρονης μουσικής; Ναι, για εμένα χωρίς κανένα δισταγμό είναι ένα τέτοιο αριστούργημα.
