Παναγιώτης Μάργαρης, πειραματίστηκε πάνω σε διάφορους ήχους, από λαϊκούς μέχρι έντεχνους και ροκ, «ενώνοντας» μέσα από τις δουλειές του φαινομενικά ετερόκλητους μουσικούς κόσμους. Με σημαντικές συνεργασίες και αρκετές δισκογραφικές καταθέσεις, είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους κιθαρίστες της σημερινής μουσικής σκηνής. Η κλασική και η «ροκ» ματιά του αποτυπώνονται στις επιλογές του, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Μας επισκέφθηκε στα γραφεία του Ogdoo Music Group και μιλήσαμε για τη νέα του δουλειά (δείτε τη δισκοπαρουσίαση του Θανάση Γιώγλου εδώ), για τις συνεργασίες του, αλλά και τα επόμενα σχέδιά του.
Παναγιώτη, μίλησέ μας για το νέο δίσκο που έχει τίτλο «Με τη μαγεία της κιθάρας».
Κυκλοφόρησε πριν από δύο μήνες από την Polymusic και αισθάνομαι ότι είναι το πιο ώριμο άλμπουμ που έχω κάνει έως τώρα. Καλλιτεχνικά είμαι σε πιο μεστή φάση. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τη δεξιοτεχνία, αλλά κυρίως με την μουσική μου σκέψη και τη γενικότερη αίσθηση πάνω στη μουσική. Περιέχει διασκευές μου σε υπέροχες συνθέσεις από όλο τον κόσμο, κομμάτια από το κλασικό ρεπερτόριο της κιθάρας και πέντε τραγούδια με ερμηνευτές το Σταμάτη Κραουνάκη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, το Μάρκο Κούμαρη από τους Locomondo, τη Γεωργία Νταγάκη και την Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου.Ποια είναι η μαγεία της κιθάρας, που έδωσε και τον τίτλο στο δίσκο σου;
Περιγράφει ότι αισθάνομαι για την κιθάρα. Είναι ένα μαγικό όργανο, με μαγικά ηχοχρώματα, μαγικούς ήχους, μαγικές αισθήσεις… Και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, ήθελα να το αποτυπώσω σε μια δισκογραφική δουλειά. Μαζί με το πιάνο, είναι τα δύο πολυφωνικά όργανα που μπορούν να διεισδύσουν σε οποιοδήποτε μουσικό είδος.Αυτή η μαγεία της ήταν, λοιπόν, που σε γοήτευσε κι αποφάσισες να ασχοληθείς με την κιθάρα;
Η ενασχόληση μου με την κιθάρα ήταν συμπτωματική. Απλά η μητέρα μου με «έγραψε» στο Ωδείο της γειτονιάς, όταν ήμουν μαθητής της πρώτης γυμνασίου. Είναι αλήθεια πως από μικρό παιδί με γοήτευε να παρακολουθώ στην τηλεόραση συναυλίες, αλλά δεν είχα εκφράσει την επιθυμία να μάθω κάποιο μουσικό όργανο. Η μάνα μου προφανώς κάτι εντόπισε και με παρότρυνε. Τα παράδοξο είναι ότι κανείς από το σόι μου δεν υπήρξε μουσικός.Εντυπωσιακό, συνήθως όλοι έχουν κάποια μουσική καταβολή.
Και φαντάσου ότι τα πρώτα χρόνια ήμουν ανεπίδεκτος μαθήσεως στην κυριολεξία!Και πώς έγινε αυτή η «μεταστροφή» σου τελικά;
Όταν τελείωσα το λύκειο, αποφάσισα ότι θέλω να γίνω κιθαρίστας. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις από τους γονείς μου μόλις τους ανακοίνωσα πως θα γίνω μουσικός, αλλά ξεπεράστηκαν. Τελειώνοντας το λύκειο ξεκίνησα μαθήματα με το Νότη Μαυρουδή, ο οποίος υπήρξε καταρτισμένος και καλός καθηγητής.Πλέον κάνεις κι εσύ μαθήματα. Υπάρχουν παιδιά που ενδιαφέρονται να μάθουν κιθάρα;
Μου ζητούν πολλοί μαθητές να τους αναλάβω. Ο περιορισμένος μου όμως χρόνος, με κάνει να επιλέγω με αυστηρά κριτήρια τους μαθητές μου. Το πιο σημαντικό στοιχείο που θα πρέπει να διαπιστώσω, είναι η σοβαρότητα και η διαχρονικότητα που αντιμετωπίζουν τη μουσική.Νέα ταλέντα υπάρχουν;
Υπάρχουν κάποια ταλαντούχα παιδιά, αλλά είναι πολύ δύσκολο να αντέξουν τον πολυετή και πολύ σκληρό μαραθώνιο των σπουδών. Είναι και οι εποχές τέτοιες, που δεν ευνοούν την πειθαρχημένη μελέτη. Οι σπουδές της κιθάρας και του πιάνου είναι 14 χρόνια! Στη δική μου εποχή, υπήρχε πιο έντονο πάθος για τις μουσικές σπουδές.Ισχύει το ίδιο και για τους τραγουδιστές;
Γενικά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και στο χώρο των τραγουδιστών. Για να διακριθεί κάποιος ερμηνευτής, χρειάζεται πέρα από το ταλέντο και την ιδιαιτερότητα της χροιάς, σωστή διαχείριση των καταστάσεων και των ευκαιριών.Τους μαθητές σου τους προτρέπεις να ασχοληθούν επαγγελματικά, αν δεις ότι κάποιος θα μπορούσε;
Είμαι υπέρ της άποψης ότι ευτυχισμένος άνθρωπος είναι εκείνος ο οποίος κάνει ως επάγγελμα αυτό που αγαπά. Όταν κάποιος μαθητής αρχίσει και μου μιλάει για οικονομικές απολαβές, τον προσγειώνω στην πραγματικότητα. Όποιος είναι 18 χρονών και το πρώτο του μέλημα είναι το πώς θα βγάλει χρήματα από την κιθάρα, βαδίζει σε απολύτως λάθος δρόμο. Πρώτα απ όλα θα πρέπει να φροντίσει να γίνει ένας καταρτισμένος και αξιόλογος μουσικός και στη συνέχεια έρχονται ή δεν έρχονται τα έσοδα. Ακολουθούμε αυτό που θέλει η ψυχή και η καρδιά μας, με πάθος, με αγάπη, υπομονή κι επιμονή. Μετά συνήθως έρχεται η δικαίωση.Ποια είναι τα δικά σου κιθαριστικά πρότυπα;
Ως σπουδαστής θαύμαζα τον John Williams και τον Paco de Lucia.Συνεργάστηκες, όμως, με τον Al di Meola, έτσι; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Είναι ένας σπουδαίος κιθαρίστας με τον οποίο όμως ανήκουμε σε δύο διαφορετικούς μουσικούς κόσμους. Εγώ θεωρώ ότι η μουσική δεν πρέπει να είναι τελείως ρυθμική, αλλά να στηρίζεται στην ελευθερία… Η αισθητική του Al di Meola στηρίζεται στο απολύτως ρυθμικό παίξιμο. Τον σέβομαι και τον θαυμάζω, είναι μοναδικός σε αυτό που κάνει, κορυφαίος παγκοσμίως, απλά εγώ ανήκω σε άλλο κιθαριστικό κόσμο, όπου το συναίσθημα είναι το ζητούμενο.Με το Μιχάλη Χατζηγιάννη που συνεργάζεσαι αυτήν την περίοδο, τι ακριβώς κάνετε; Δε θα τον φανταζόμουν αυτό το συνδυασμό.
Ο Μιχάλης είναι μεγάλος ερμηνευτής και η χροιά της φωνής του ταιριάζει απόλυτα με τον ήχο της κιθάρας μου. Η παράστασή μας λέγεται «Concerto για 2» και ουσιαστικά είναι ένα ρεσιτάλ για φωνή και κιθάρα. Και σε μένα, αλλά και στο Χατζηγιάννη αρέσουν πολύ οι μουσικοί πειραματισμοί και είναι μια ανατρεπτική συνύπαρξη, η οποία αρέσει και στους δύο μας πολύ! Παίζουμε τραγούδια του Μιχάλη διασκευασμένα από εμένα, αλλά και κομμάτια κλασικών Ελλήνων και ξένων συνθετών που αγαπάμε.Εκείνος δεν είχε αντίρρηση να του «πειράξεις» τα τραγούδια;
Του άρεσε πάρα πολύ. Μπορώ να σου πω ότι αυτό περίμενε. Είναι ένας ανοιχτόμυαλος άνθρωπος και πολύ καλός μουσικός, επίσης. Μου αρέσει πολύ αυτή η συνεργασία και σίγουρα θα έχει μακρά πορεία!Παράλληλα κάνεις και κάποιες παραστάσεις σε σχέση με το δίσκο σου, σωστά;
Ναι φυσικά. Η αμέσως επόμενη είναι την Τετάρτη 18 Μαρτίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Θα πραγματοποιήσω μια μεγάλη συναυλία, με καλεσμένους το Σταμάτη Κραουνάκη, το Μιχάλη Χατζηγιάννη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, την Ανδριάνα Μπάμπαλη, τη Γεωργία Νταγάκη και την Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου.Στο ένθετο του δίσκου σου γράφεις πως έχεις σκοπό ζωής να διαδώσεις την κιθάρα. Πώς το φαντάζεσαι αυτό;
Ναι! Ήδη διαπιστώνω ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να λατρεύει την κιθάρα. Στα ωδεία, είναι πια με διαφορά το πλέον εμπορικό όργανο. Μέσω των παραστάσεών μου, θέλω να τη διαδώσω σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Ξέρεις, υπάρχει ένα θέμα με τους κλασικούς κιθαρίστες στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι θεωρούν πως μουσική είναι η κλασική κιθάρα. Εγώ θεωρώ πως η κλασική κιθάρα είναι μέρος του ωκεανού που λέγεται μουσική. Λατρεύω να την ενώνω με άλλα όργανα, με τραγουδιστές, με όλα τα μουσικά είδη και γενικά να τη φέρνω κοντά στον απλό κόσμο.Είσαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα;
Είμαι ικανοποιημένος γιατί υπάρχει ανοδική πορεία. Καλά να είμαστε, υγεία να έχουμε! Εγώ προσωπικά είμαι συνέχεια στη διαδικασία νέων μουσικών αναζητήσεων. Νιώθω ότι είμαι ακόμα στην αρχή της καριέρας μου, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο.Ποιο θα είναι το επόμενο πράγμα που θα δούμε από σένα;
Έχουμε φτιάξει με το Σταμάτη Κραουνάκη μια ιδιαίτερη παράσταση, την οποία έχουμε ονομάσει «Μυστική συνάντηση», με εκείνον στο ρόλο του ερμηνευτή. Η πρώτη μας συναυλία θα πραγματοποιηθεί στις 30 Μαρτίου στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας.Σπουδαίος ο Σταμάτης, έτσι; Προσωπικότητα μεγάλη.
Τεράστια! Πολύ ανοιχτόμυαλος μουσικά, καλλιτεχνικά και γενικότερα. Με διαφορά ο κορυφαίος τραγουδοποιός στη μετά Χατζιδάκι – Θεοδωράκη εποχή. Ακομπλεξάριστος καλλιτέχνης και δοτικός άνθρωπος. Χωρίς στεγανά και ταμπέλες. Άνθρωποι σαν τον Κραουνάκη είναι απολύτως απαραίτητοι για να κρατούν τον πήχη ψηλά…
