Το Χειμώνα του 2012 ξεκίνησα να πάω στο Ζυγό όπου ήταν επικεφαλής του σχήματος ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, τον οποίο ναι μεν παρακολουθούσα ανελλιπώς κάθε χρόνο, όμως αυτή τη φορά πήγαινα περισσότερο για να δω ένα σχήμα το οποίο μου είχε κινήσει την περιέργεια, ενώ γύρω μου πολλοί μιλούσαν γι’ αυτό. Ήταν οι Opera Chaotique. Η μουσική τους παράσταση ήταν πραγματικά το κάτι άλλο και μια εντελώς διαφορετική νότα στη διασκέδαση. Ένα περίεργο κράμα κλασικής μουσικής, τζαζ, όπερας με έντονη θεατρικότητα, χιούμορ, μυστήριο και belle époque ατμόσφαιρα. Κι όλα αυτά από δύο μόνο άτομα στην σκηνή!
Ο ντράμερ μου ήταν ήδη γνώριμος μουσικός καθώς έπαιζε καιρό με το σχήμα New Orleans και ήταν μέσα και συνεργαζόταν με blues σχήματα που παρακολουθούσα. Ο τραγουδιστής ήταν κάτι καινούργιο για μένα και πολύ εντυπωσιακό στην πρώτη αυτή live εμπειρία με το πρωτότυπο αυτό ντουέτο.
Φέτος κλείνουν 10 χρόνια ιστορίας και με αφορμή την νέα και εξαιρετική δουλειά τους «Στων Διακαμένων σας Χειλιών την άκρη» είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα το έργο τους και γενικότερα την έως τώρα πορεία σας που είναι σαν μια “Σονάτα των Σκιών” με μια δόση New Orleans, όπως το ωραίο instrumental κομμάτι στο νέο άλμπουμ τους, το τέταρτο στη δικογραφία τους.
Οι Opera Chaotique του πληκτροφόρου αοιδού Γιώργου Τζιουβάρα και του κυμβαλοτυμπανοκρούστη Χρήστου Κουτσογιάννη, οι γνωστοί Tenorman και Voodoo Drummer, δεν είναι ένα σύνηθες σχήμα, έχει όμως αίγλη.
Το 2012-13 συμμετείχαν με το σουρεαλιστικό καμπαρέ τους στο σχήμα με επικεφαλή τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο «Ζυγό» και στις περιοδείες των Nouvelle Vague και των Tiger Lillies, μέλη των οποίων συμμετείχαν στο τρίτο άλμπουμ τους μαζί με τους Alex Foster, Vinicio Capossela κ.α.
Αυτή τη φορά το βαριετέ τους, το πρώτο ελληνόφωνο, στήθηκε πάνω στον ερωτικό ποιητικό λόγο των Ρίτσου, Εμπειρίκου, Βάρναλη, Σαχτούρη, Καρυωτάκη, Λαπαθιώτη με ολίγον Παύλο Σιδηρόπουλο «Στην Κ.» στις πρωτότυπες διασκευές τραγουδιών επίσης του Δ.Μούτση και της «Ταυτότητας» που έχει τραγουδήσει ο Γ. Μαρίνος. Αλλόκοτα και γοητευτικά ή από την Jazz στον Αριστοφάνη σε ένα διονυσιακό καμπαρέ. Πάμε λοιπόν να μας τα πουν οι ίδιοι.
- Ο Γιώργος Τζιουβάρας και ο Χρήστος Κουτσογιάννης πότε και πώς συναντήθηκαν και σχημάτισαν τους Opera Chaotique; Πώς ξεκίνησε αυτό η όμορφη διαδρομή σας;
Τον Φεβρουάριο του 2011, σε ένα μαγαζί στον Κεραμεικό. Ο Χρήστος έπαιζε με το σχήμα του και ο Γιώργος μέσω ενός κοινού γνωστού (Κολομβιανού ηθοποιού) ήρθε να τους δει. Μερικές μέρες μετά βρεθήκαμε για καφέ που κατέληξε σε πρόβα και σε 3 μήνες παίξαμε τα πρώτα μας live σε Αθήνα και Βερολίνο.
OPERA CHAOTIQUE - Humorous & Surreal Cabaret
- Τι μουσικές και τι ιστορικό υπήρχε πίσω σας και εάν αυτό το σχήμα ήταν κάτι διαφορετικό με ότι είχατε ασχοληθεί έως εκείνη την στιγμή; Θυμάμαι τον Χρήστο είχε τους Drumbone, ένα ντούο που έπαιζε New Orleans, jazz, blues
Χ: Ναι εγώ έπαιζα σε σχήματα κυρίως Blues, Jazz, Funk, Rock ‘n’ Roll, Country και δημιούργησα 2 γκρουπ με βάση την μουσική της Νέας Ορλεάνης, τους πιο πειραματικούς Drumbone και τους πιο παραδοσιακούς DejaVoodoo.
Γ: Εγώ κυρίως σόλο καριέρα, σε όπερες και μιούζικαλ. Έπειτα είχαμε μια μπάντα με φίλους στην Θεσσαλονίκη που τη λέγαμε Loonattack, κάτι σε alternative rock ας πούμε, και μετά για ένα χρόνο είχα ένα one man show, το Tenorman Show, κωμικό με διάφορες παρωδίες κτλ.
- Η μουσική σας σε πάει σε μια άλλη εποχή που δεν ξέρεις ακριβώς ποια είναι. Δύσκολα εντοπίζεται. Η δική σας χρονομηχανή που σταμάτησε;
Η δική μας χρονομηχανή έχει χαλάσει, μας πηγαινοφέρνει σε διάφορες εποχές. Στην αρχή ήμασταν κάπου ανάμεσα σε 1750 με 1890, πρόπερσι είχαμε πάει στο 405 π.χ. όπου γνωρίσαμε τον Αριστοφάνη, πέρυσι στον 20ο αιώνα με τους Έλληνες ποιητές, και θα ξαναπάμε στα Αρχαία Χρόνια να γνωρίσουμε και τα υπόλοιπα παιδιά.
-Πώς καταφέρατε να «σκηνοθετήσατε» την μουσική σας επί σκηνής, από τι εμπνευστήκατε;
Δύσκολη ερώτηση. Μας οδήγησε το στυλ μας μόνο του, εμπνευστήκαμε από τις εποχές που λέγαμε πριν, και από όλα τα υπόλοιπα που μας αρέσουν, τα πιο θεατρικά γενικά. Αφεθήκαμε να κάνουμε αυτό που θεωρούσαμε ωραίο για εμάς.
- Οι μουσικές επιρροές ποιες ήταν και πώς ταίριαξαν ώστε να βγει ένα αποτέλεσμα όπως οι Opera Chaotique;
Αρχίσαμε ενώνοντας την Όπερα από την πλευρά του Γιώργου με την Jazz της Νέας Ορλεάνης, μεγάλης αγάπης του Χρήστου. Στη συνέχεια βάζαμε και άλλα από τα ακούσματα μας. Έτσι Punk και Metal ενώθηκαν με Cabaret και Alternative Pop Rock με Αφρικάνικα κ.α. Από τα πρώτα χρόνια έβγαινε κάτι ιδιαίτερο που ήταν δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί.
- Κάποια στιγμή θυμάμαι είχατε συνεργαστεί σε ένα μουσικό σχήμα με επικεφαλή τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, το οποίο έδωσε μια σειρά πετυχημένων παραστάσεων στο Ζυγό στην Πλάκα. Τι θυμάστε από εκείνη την εμπειρία και ιδιαίτερα από την γνωριμία σας από τον εκλιπόντα; Ένα περιστατικό;
Ναι, ήταν τη σεζόν 2012 - 2013. Δεν το περιμέναμε, όμως αγαπήσαμε τον Λαυρέντη από την αρχή. Θυμόμαστε τα πάντα, από τις πρόβες μέχρι όλες τις παραστάσεις. Τι ιστορίες και τι ανέκδοτα έλεγε. Ένα περιστατικό; Στα Τρίκαλα όταν είχαμε πάει, λόγω καιρικών φαινομένων δεν είχε πάει καλά η συναυλία, και αρνήθηκε την αμοιβή του για να πληρωθούμε όλοι οι άλλοι. Τι να πεις για αυτόν τον άνθρωπο. Μας έδωσε την ευκαιρία να μας δει πολύς κόσμος. Έκτοτε είχαμε κρατήσει επαφή, συχνά τρώγαμε μαζί, και έχουμε κρατήσει επαφή με την γυναίκα του που μας στηρίζει πάντα. Η ατάκα που έλεγε συχνά ήταν ότι οι Opera Chaotique είναι ιδιοφυίες.
- Υπάρχει κάποια ταινία θρίλερ μέσα σε κάποιο κομμάτι σας;
Όχι, αυτό δεν το έχουμε σκεφτεί, αν και το Φάντασμα της Όπερας είναι κάποιου είδους θρίλερ.
- Υπήρξε κάποια στιγμή που σε κάποιο τρυκ σας ή εμφάνιση επί σκηνής αιφνιδιάστηκε κάποιος ακροατής που δεν ήταν εξοικειωμένος με το στυλ σας; (ρίχνω άδεια να πιάσω γεμάτα)
Στα Γιάννενα ένας νεαρός ακούγοντας ότι ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ ερωτοτροπεί με την Μαρία Μαγδαληνή, εξοργίστηκε και άρχισε να φωνάζει «Ντροπή σας, θα καείτε στην κόλαση». Φοβηθήκαμε, αλλά τελικά την γλιτώσαμε!
- Σε ποια γειτονιά μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια, η πρώτη επαφή με την μουσική;
X: Ανθούπολη, Περιστέρι. Πρώτα ακούσματα με Classic Rock, R’n’R, Ψυχεδέλεια, Metal κ.α. Πρώτες συναυλίες Crazy Patapouf (Ανεστόπουλος και Μαχάς πριν τα Διάφανα Κρίνα), Blue Jeans, Φατμέ, Λήτης + Τρυκ, Σιδηρόπουλος αλλά και Motorhead, Joe Cocker κ.α. Χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω ή αναλύσω με τράβηξαν τα drums αμέσως.
Γ: Μεγάλωσα στη Λεπτοκαρυά Πιερίας, τα παιδικά μου χρόνια ήταν ήσυχα, αλλά θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για ανάλυση αυτού του θέματος! Ζωντανά, θυμάμαι ότι είχαμε έρθει στην Αθήνα και είχαμε δει το Χαμόγελο της Τζοκόντας από την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Από συναυλίες άλλες δεν είχα πολύ επαφή, μόνο θέατρο.
- Σε τι ηλικία ασχοληθήκατε ο μεν Γιώργος με το τραγούδι και τα πιάνο και ο δε Χρήστος με τα τύμπανα ; Η πρώτη επαγγελματική σας δουλειά;
Χ: Αν και ήθελα από τα 15, άργησα να ξεκινήσω. Ο πατέρας μου ήταν αρνητικός κυρίως γιατί στους βαθμούς μου υπήρχαν και μονοψήφιοι αριθμοί (όταν το άριστα ήταν το 20 χε χε), αλλά φυσικά έπαιξε ρόλο ο όγκος και ο θόρυβος του οργάνου. Έτσι στα 21 πήγα για πρώτη φορά σε δάσκαλο (τον φοβερό Π. Μωραΐτη) και λίγο μετά αγόρασα το πρώτο μου σετ. Πριν κλείσω χρόνο είχαμε φτιάξει με κάτι φίλους και συμμαθητές το πρώτο μου γκρουπ (White Boots) που παίζαμε Blues. Σε 6 μήνες κάναμε το πρώτο μας live σε πάρτι κάποιων γνωστών και πριν κλείσουμε χρόνο τα πρώτα μας 2 live σε μαγαζί (στον Ήχο, στην Αγ. Παρασκευή).
Γ: Πρωτοασχολήθηκα με το πιάνο στα 5 μου, ήταν της μητέρας μου η ιδέα προφανώς, αλλά στη συνέχεια μου άρεσε πολύ. Με το τραγούδι ξεκίνησα στα 16 όταν πρωτοτραγούδησα στη γιορτή του Λυκείου Λιτοχώρου και μετά έκανα μαθήματα με τον δάσκαλο Μαρσιτόπουλο, τον έχω στην καρδιά μου. Επαγγελματικά ξεκίνησα στα 18 σε πιάνο μπαρ, και στα 19 τραγούδησα στην Όπερα Θεσσαλονίκης και στο Κρατικό Θέατρο.
- Ποια εταιρία έδειξε πρώτη ενδιαφέρον για τη δουλειά σας και πώς γενικά αντιμετώπισαν το ιδιαίτερο και πρωτότυπο μουσικό ύφος σας οι δισκογραφικές ; Υπήρξε κάποιος που σας βοήθησε στο ξεκίνημά σας;
Η πρώτη εταιρεία μας ήταν η Hidden Track του Βαγγέλη Κυριαζή, το 2012. Δείξανε ενδιαφέρον με το που μας πρωτοείδαν σε παράσταση. Στην συνέχεια υπήρξαν εταιρίες που δεν ήξεραν τι να κάνουν με μας ή απλά δεν ήθελαν…χε χε. Φέτος όμως το Ogdoo μας αγκάλιασε αμέσως. Πολλοί μας βοηθήσανε στην αρχή, δεν ξεχνάμε κανέναν, είμαστε πολύ τυχεροί με όλους αυτούς που μας πίστεψαν. Θα τους αναφέρουμε έναν - έναν λεπτομερώς στην βιογραφία μας.
Opera Chaotique - Άφησέ με να’ ρθω μαζί σου (Official Audio Release HQ)
- Ο ερωτικός ποιητικός λόγο του Ρίτσου, του Εμπειρίκου, του Βάρναλη, του Σαχτούρη, του Καρυωτάκη, του Λαπαθιώτη πρωταγωνιστεί στην τέταρτη αυτή δουλειά σας. Μιλήστε λίγο γι’ αυτή, πώς προέκυψε και επίσης πώς συναντήθηκε και ο ερωτικός λόγος του Παύλου Σιδηρόπουλου με όλους τους παραπάνω.
Ο έρωτας πρωταγωνιστεί εκτός από τη ζωή μας και στις παραστάσεις μας από την αρχή. Bukowski και De Sade σταδιακά μπλέχτηκαν με τον ερωτικό λόγο του Εμπειρίκου και του Βάρναλη. Στο άλμπουμ όμως υπάρχουν έργα αγαπημένων ποιητών και στιχουργών και για άλλα θέματα που μας αγγίζουν. Το τραγούδι Στην Κ του Σιδηρόπουλου είναι ένα αγαπημένο τραγούδι, ερωτικό και ποιητικό.
- Τι μουσικές ακούτε, τι μουσικές έχετε ακούσει; Κύριες επιρροές;
Χ: Εκτός από την μουσική της Νέας Ορλεάνης, Jazz-Blues, Αφρικάνικα ακούω από πολλά είδη αυτά που απλά μου αρέσουν. Αγαπημένοι οι Max Roach, Tom Waits, Moondog, Fela Kuti, Tiger Lillies, Erik Satie κ.α.
Γ: Έχω μεγαλώσει με κλασσική μουσική, και ακούω σχεδόν τα πάντα από αυτό το στυλ, και όπερα εννοείται. Εκτός αυτού, μου αρέσει η παλιά Jazz, Louis Armstrong, και πιο κωμικά της εποχής όπως Spike Jones κ.α. Aγαπώ τον Tom Waits και από άλλα είδη λατρεύω τους Μάνο Χατζιδάκι, Αττίκ , Radiohead, Jacques Brel, Ennio Morricone.
- Πώς πέρασε ο χρόνος σας στις δύο καραντίνες; Υπάρχει χαμένος και κερδισμένος χρόνος όταν είναι όλα σε αναστολή;
Ο Γιώργος έγραψε το πρώτο του βιβλίο (που θα εκδοθεί στις αρχές του ’21) και ο Χρήστος μόλις ολοκλήρωσε την αυτοπροσωπογραφία του. (Τιμή εκκίνησης 500 λιρέτες). Ο χρόνος λένε πως είναι χρήμα, οπότε μάλλον αυτό είναι χαμένο όταν είναι όλα σε αναστολή, όμως πάντα μπορείς να εκμεταλλευτείς το χρόνο για να δημιουργείς.
- Σε ποιο μέρος που έχετε ταξιδέψει βρήκατε ένα κομμάτι των Opera Chaotique (ένα αντικείμενο, ένα όργανο παλιό, ένα ρούχο, κάτι που αμέσως στη θέα του σας ήρθε στο μυαλό να πείτε «Αυτό είναι Opera Chaotique) και πι ήταν αυτό;
Σε πόλεις όπως το Παρίσι, Λονδίνο και Βερολίνο, στα διάφορα παζάρια που επισκεπτόμαστε, πάντα βλέπουμε στις διάφορες αντίκες κάτι που να πούμε «Αυτό είναι Opera Chaotique». Από παλιά όργανα, τύμπανα μέχρι ημίψηλα καπέλα, φράκα και κούκλες.
- Είστε συλλέκτες σε κάτι;
Χ: Τηλέφωνα από απελπισμένες ζωντοχήρες.
Γ: Μου αρέσει να συλλέγω πιανάκια, καπέλα και βιβλία.
- Έχετε ονειρευτεί να γίνεται μεγάλη ορχήστρα ή αυτό θα ήταν πιο χαοτικό για μια Opera Chaotique;
Ποιος ξέρει τι προκύπτει στο μέλλον. Πάντως πολλές φορές έχουμε παίξει με πολλούς μουσικούς, ακόμα και με μεγάλη ορχήστρα. Το αν θα είναι χαοτικό δεν μας ενοχλεί φυσικά, το΄χει και το όνομα, ας υπάρχει και η χάρη.
- Σας ευχαριστώ πολύ!
Επίσης ευχαριστούμε για την…συλλεκτική συνέντευξη Opera Chaotique!
Opera Chaotique - Αποδομητικά πουλιά (Official Video Clip HQ)
Opera Chaotique ft Μίλτος Πασχαλίδης - Μέγας Ανατολικός (Official Audio Release HQ)
Opera Chaotique & Δήμητρα Παπίου - Δε λες κουβέντα (Official Video Clip HD)
Opera Chaotique - Στην Κ (Official Audio Release HQ)
Opera Chaotique - Μουουουουνακια (Official Audio Release HQ)
Opera Chaotique - Αποχαιρετιστήρια επιστολή (Official Audio Release HQ)
