Για την Άννα Παναγιωτοπούλου μίλησε ο Σταμάτης Φασουλής, επισημαίνοντας ότι για τον ίδιο «δεν υπάρχει έλλειψη, καθώς ζει μέσα του».
Καλεσμένος στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας περιγράφει τη σχέση που είχε μαζί της και θυμάται πώς είχαν γνωριστεί χρόνια πριν, στη Δραματική Σχολή.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην εποχή που οι δυο τους ίδρυσαν από κοινού το «Ελεύθερο Θεάτρο» εν μέσω χούντας.
«Με την Άννα, γνωριστήκαμε στη Δραματική Σχολή. Από την πρώτη στιγμή, αισθανθήκαμε ότι είμαστε φίλοι πάρα πολλά χρόνια. Βάλαμε κάπως τα πράγματα στη θέση τους, στη σχολή του Εθνικού, γιατί μέχρι τότε οι τριτοετείς δεν μιλούσαν στους δευτεροετείς και οι δευτεροετείς στους πρωτοετείς» είπε αρχικά.
«Με τράβηξαν τα πάντα στην Άννα, ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου. Ό,τι έψαχνα, το βρήκα σε εκείνη, είναι η μισή μου ζωή και το μισό μου σώμα. Είναι άνθρωποι που τους κουβαλάς πάντα μέσα σου, ό,τι και να συμβαίνει. Δεν υπάρχει έλλειψη, από τη στιγμή που ζει μέσα σου.
Είναι λίγο άγριο όταν το συνειδητοποιείς, αλλά μετά ξαναφυτρώνει μέσα σου αυτός ο άνθρωπος. Με την Άννα, γνωριστήκαμε στη Δραματική Σχολή. Από την πρώτη στιγμή, αισθανθήκαμε ότι είμαστε φίλοι πάρα πολλά χρόνια. Βάλαμε κάπως τα πράγματα στη θέση τους, στη σχολή του Εθνικού, γιατί μέχρι τότε οι τριτοετείς δεν μιλούσαν στους δευτεροετείς και οι δευτεροετείς στους πρωτοετείς» ανέφερε, μεταξύ άλλων.
Καλεσμένος στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας περιγράφει τη σχέση που είχε μαζί της και θυμάται πώς είχαν γνωριστεί χρόνια πριν, στη Δραματική Σχολή.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην εποχή που οι δυο τους ίδρυσαν από κοινού το «Ελεύθερο Θεάτρο» εν μέσω χούντας.
«Με την Άννα, γνωριστήκαμε στη Δραματική Σχολή. Από την πρώτη στιγμή, αισθανθήκαμε ότι είμαστε φίλοι πάρα πολλά χρόνια. Βάλαμε κάπως τα πράγματα στη θέση τους, στη σχολή του Εθνικού, γιατί μέχρι τότε οι τριτοετείς δεν μιλούσαν στους δευτεροετείς και οι δευτεροετείς στους πρωτοετείς» είπε αρχικά.
«Με τράβηξαν τα πάντα στην Άννα, ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου. Ό,τι έψαχνα, το βρήκα σε εκείνη, είναι η μισή μου ζωή και το μισό μου σώμα. Είναι άνθρωποι που τους κουβαλάς πάντα μέσα σου, ό,τι και να συμβαίνει. Δεν υπάρχει έλλειψη, από τη στιγμή που ζει μέσα σου.
Είναι λίγο άγριο όταν το συνειδητοποιείς, αλλά μετά ξαναφυτρώνει μέσα σου αυτός ο άνθρωπος. Με την Άννα, γνωριστήκαμε στη Δραματική Σχολή. Από την πρώτη στιγμή, αισθανθήκαμε ότι είμαστε φίλοι πάρα πολλά χρόνια. Βάλαμε κάπως τα πράγματα στη θέση τους, στη σχολή του Εθνικού, γιατί μέχρι τότε οι τριτοετείς δεν μιλούσαν στους δευτεροετείς και οι δευτεροετείς στους πρωτοετείς» ανέφερε, μεταξύ άλλων.
