Οι Opera Chaotique μόλις κυκλοφόρησαν το νέο τους album με τίτλο «Στων Διακαμένων σας Χειλιών την άκρη». Το σχήμα δημιουργήθηκε το 2011 από τον Γιώργο Τζιουβάρα, φωνή/αφήγηση και πιάνο και τον Χρήστο Κουτσογιάννη στα ντραμς. Το σχήμα ξεχώρισε αμέσως για το ιδιαίτερο μουσικό στίγμα, τη μοναδική αισθητική και την σαρωτική σκηνική παρουσία τους. Ο Tenorman και ο Voodoo Drummer μας παρουσιάζουν τους 8 καλλιτέχνες και τους 8 δίσκους που ξεχωρίζουν ως τώρα και από τους οποίους έχουν αντλήσει την έμπνευσή τους.
8 Καλλιτέχνες
Γιώργος Τζιουβάρας (Tenorman)
Μάνος Χατζιδάκις
Ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης, Έλληνας, Παγκόσμιος, βαθιά ερωτικός, έσμιξε την κλασική μουσική με τη λαϊκή και δημιούργησε ένα είδος μοναδικό και αμίμητο. Οι ενορχηστρώσεις και οι μελωδίες του είναι τόσο εμπνευσμένες που μερικές φορές σκεφτόμουν πως αν όντως υπάρχει Θεός, σίγουρα ένα βράδυ όταν ακόμα ο Μάνος ήταν παιδί, επισκέφτηκε την Ξάνθη και άγγιξε αυτόν τον νεαρό καλλιτέχνη! Συν ότι μας γνώρισε πάρα πολλούς κλασικούς καλλιτέχνες, όπως τον Μενότι, τον Σατί και άλλους. Φοβάμαι μήπως στην εποχή που ζούμε ξεχαστεί από τους νέους και τότε θα έρχεται το τέλος.
Victor Borge
Ο Δανός πιανίστας κωμικός εν πολλοίς έχει επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την σκηνή, ένας τύπος που με ενέπνευσε στο ότι μπορώ κι εγώ να ασχοληθώ με αυτό το είδος, θέλω κι εγώ να βγάζω τέτοια ενέργεια και να προσφέρω στο κοινό, και νιώθω τυχερός που τον γνώρισα μέσα από τις παραστάσεις του. Ένα χιούμορ ρετρό -αν υπάρχει τέτοιος όρος, ένας άνθρωπος ευφυής και μουσικός παγκόσμιας κλάσης.
Kurt Weil
Ένα ακόμα παράδειγμα ανθρώπου που έγραφε άνετα όπερες και μιούζικαλ και κινηματογραφική μουσική και τραγούδια που έχουν αφήσει εποχή. Γνωστά σε όλους τα Mack the Knife και Alabama Song, αλλα τι να πεις για το Youkali, το Speak Low, το Stranger here myself κι ένα σωρό άλλα αριστουργήματα, τη συνεργασία του με τον Μπρεχτ, αχ, τώρα μου ήρθε τρομερή όρεξη να κάνω μια βόλτα στα τραγούδια του και στο Γερμανικό καμπαρέ του μεσοπολέμου: κόκκινα φώτα, απόκοσμες συγχορδίες που θέλουν πολύ μελέτη για να τις αποκρυπτογραφήσεις.
Giacomo Puccini
Αν και τελευταία έχω ενθουσιαστεί με τους Ρώσους, Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ κτλ, δεν μπορώ να μην γράψω για τον αγαπημένο μου συνθέτη όπερας, τον μαέστρο της μελωδίας, η μουσική γενικά και οι συνθέτες του 20ου αιώνα του οφείλουν παρά πολλά, ήταν ένας τζαζ τύπος και τον αγαπώ.
Χρήστος Κουτσογιάννης (Voodoo Drummer)
Max Roach
Ένας από τους πιο σημαντικούς ντράμερ της Τζαζ, έχοντας συνεργαστεί με τους κορυφαίους του είδους (Charlie Parker, Duke Ellington, Thelonious Monk κ.α.). Το βασικό του προσόν είναι η μελωδικότητα και η συνεχής διάθεση για πειραματισμό. Ξεχωρίζω την σύνθεση του για το σετ των Ντραμς «Drum Conversation» ηχογραφημένη ζωντανά σε μια περιοδεία με τον Miles Davis το 1953, το ντουέτο με την τρομπέτα του Dizzy Gillespie από live στο Παρίσι το 1989 και δεν θα ξεχάσω ποτέ την εμφάνιση του στον Λυκαβηττό το 1994.
Tom Waits
Η φωνή του Tom, είτε με το Jazz Blues σχήμα της πρώτης περιόδου είτε με τον ιδιαίτερο ήχο που δημιούργησε μετά, ήταν αρκετή για να τον ξεχωρίσω. Όταν όμως διαβάσεις τους στίχους, (ομολογώ ότι στην αρχή λίγους καταλάβαινα), τότε συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για ποίηση. Όταν μάλιστα τον ακούς σε μια περίοδο της ζωής σου που τσιγάρα, ξενύχτια, ιερόδουλες ή μη μπλέκονται με βιβλία του Bukowski και δίσκους του Charlie Parker, τότε είναι σίγουρο ότι δεν πήγαν όλα σου τα χρόνια χαμένα.
Moondog
Μοναδική περίπτωση. Τυφλώθηκε στην εφηβεία του και, αν και κατά βάση αυτοδίδακτος, κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση κορυφαίων καλλιτεχνών ενώ αλλοί ηχογράφησαν έργα του (Janis Joplin κ.α.). Συνθέτης και κρουστός (είχε κατασκευάσει το δικό του σετ) έμεινε γνωστός για την παράξενη «Βίκινγκ» αμφίεση του στους δρόμους της Νέας Υόρκης όπου περνούσε τη μέρα παίζοντας, απαγγέλλοντας ή απλά στεκόταν ακίνητος.
Ξεχωρίζω την σύνθεση του «Bird's Lament» και τα σόλο του για κρουστά σε μονούς ρυθμούς, από τη δεκαετία του 50, όπως το «Avenue of the Americas».
Tiger Lillies
Η ιδιαίτερη φωνή και ερμηνεία του Martyn σε συνδυασμό με το ακορντεόν τρίο με μπάσο και drums ήταν αρκετά για να με ταξιδέψουν από μόνα τους. Αυτό όμως που τους κάνει κορυφαίους είναι οι στίχοι. Τολμηροί σε κάθε λογής αμαρτίες, με χιούμορ και ευαισθησία για τον υπόκοσμο και την παρακμή. Ξεχωρίζω, από τις παραστάσεις τους που έχω δει, το «Freak Show», τη φοβερή αναδημιουργία του «Danced all Night», το υπέροχο «Whore» και το «Alone with the Moon» που παίξαμε μαζί με τον Martyn σε ένα Jazz Club στο Βερολίνο.
8 Άλμπουμ
Γιώργος Τζιουβαρας (Tenorman)
Rain Dogs - Tom Waits
Ένα καμπαρέ με όλα τα στοιχεία που με συναρπάζουν, τα κομφετί πετάγονται στον ουρανό, η ντουντούκα του Tom ηχεί σαν λυσσασμένο σκυλί σε ένα τσίρκο, ενώ το φάντασμα του Kurt Weill πλανάται συνεχώς μέσα στις συγχορδίες. Δεν αγαπώ όλα τα τραγούδια, όμως είναι ένα φανταστικό ταξίδι στον μαγικό κόσμο ενός επαναστάτη.
Ok Computer - Radiohead
Ήμουν 16 χρόνων όταν βγήκε αυτό το άλμπουμ, το άκουσα εκατοντάδες φορές, θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία το άκουγα τα βράδια και το έχω συνδέσει έτσι. Κάθε φορά που συνθέτω ένα τραγούδι θεωρώ πως υποσυνείδητα επηρεάζομαι μέχρι και σήμερα από το στυλ αυτού του δίσκου. Αριστούργημα τουλάχιστον.
Ella and Louis - Louis Armstrong - Ella Fitzgerald
Όταν ήμουν πολύ μικρός άκουγα αυτό το άλμπουμ και φαντάζομαι κεράκια, έρωτα, Χριστούγεννα και γλυκά. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο δεν ήξερα ποιο να επιλέξω από αυτή την εποχή, ήμουν μεταξύ του Dark Side of the Moon και του The Wall, όμως ο Louis και η Ella με αγγίζουν πολύ βαθιά στην ψυχή.
Μεγάλος Ερωτικός - Μάνος Χατζιδάκις
Δεν ήξερα ποιο να διαλέξω, αυτό, το Χαμόγελο της Τζοκόντα ή την Οδό Ονείρων, όμως νομίζω ο συνδυασμός αυτών των συνθέσεων με τα αριστουργηματικά ποιήματα έρωτα και αγάπης κερδίζει λιγάκι στον τερματισμό. Για όλους εμάς που θα είμαστε πάντα έφηβοι ανεξαρτήτως ηλικίας και που ο έρωτας, αιώνια λαϊκός θα επηρεάζει την ζωή μας και την τέχνη μας. Τι πιο σπαραχτικό από το Σ’αγαπώ της Μυρτιώτισσας.
Χρήστος Κουτσογιάννης (Voodoo Drummer)
Fela Kuti - “No Agreement”
Ο Fela είναι μεγάλη περίπτωση. Σε αυτόν τον δίσκο του 1977 υπάρχουν όλα τα στοιχεία που τον καθιστούν σημαντικό. Πρώτα και πάνω από όλα ο drummer Tony Allen με τον Afrobeat ρυθμό που δημιούργησε, μετά τα funky- jazz riff και σόλο από τον ίδιο και την μπάντα και τέλος το μήνυμα που σπάνια συναντάς σε «χορευτικό» τραγούδι. Το ότι ο δίσκος έχει 2 μόνο κομμάτια, από 15 λεπτά και το ότι στο hit τα λόγια αρχίζουν στο 11ο λεπτό δείχνει το πόσο ξεχωριστός είναι.
Dr. John - “Goin' Back to New Orleans”
Σ’ αυτόν τον δίσκο ο Dr. John έχει βάλει όσο περισσότερα υλικά μπορούσε από τα τόσα που κάνουν την μουσική της Νέας Ορλεάνης μαγική. Jazz κηδεία και Second Line ρυθμοί μπλέκονται με την πιανιστική παράδοση της πόλης, Latin σχήματα και Rhythm & Blues μελωδίες συνοδεύουν ιστορίες για τυχοδιώχτες και ανεκπλήρωτους έρωτες. Το 2002 τον είδα σε φεστιβάλ στη Νέα Ορλεάνη.
Sonny Rollins - “A Night at the Village Vanguard”
Πήρα αυτό το άλμπουμ σε κασέτα πριν 30 χρόνια περίπου. Το παίξιμο του drummer Elvin Jones με το τρίο είναι κορυφαίο. Φοβερός σαξοφωνίστας ο Sonny Rollins. Σκεφτείτε πως αυτό ήταν το βραδινό σετ και στο απογευματινό έπαιζε με άλλο rhythm section!!! To 1957 !!! Όταν είδα τον Elvin στον Λυκαβηττό το 1991 και 1993, ήταν σοκ!!!. Μακάρι να μπορούσα να τον δω και με τον John Coltrane…
Ray Bauduc & Bob Haggart - “Big Noise From Winnetka”
Είναι ένα κομμάτι - hit, ντουέτο drums – κοντραμπάσο, του 1938 (δείτε το ασπρόμαυρο βίντεο της εποχής). Δεν πρόκειται για κάποιο avant garde σχήμα φυσικά, απλά για 2 δημιουργικούς μουσικούς. 80 + χρόνια μετά, εύκολα αναρωτιέσαι πόσο πίσω είμαστε!!! Η άνεση και η ρυθμικότητα του Ray Bauduc (από τη Νέα Ορλεάνη) είναι αξιοθαύμαστη.
8 Καλλιτέχνες
Γιώργος Τζιουβάρας (Tenorman)
Μάνος Χατζιδάκις
Ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης, Έλληνας, Παγκόσμιος, βαθιά ερωτικός, έσμιξε την κλασική μουσική με τη λαϊκή και δημιούργησε ένα είδος μοναδικό και αμίμητο. Οι ενορχηστρώσεις και οι μελωδίες του είναι τόσο εμπνευσμένες που μερικές φορές σκεφτόμουν πως αν όντως υπάρχει Θεός, σίγουρα ένα βράδυ όταν ακόμα ο Μάνος ήταν παιδί, επισκέφτηκε την Ξάνθη και άγγιξε αυτόν τον νεαρό καλλιτέχνη! Συν ότι μας γνώρισε πάρα πολλούς κλασικούς καλλιτέχνες, όπως τον Μενότι, τον Σατί και άλλους. Φοβάμαι μήπως στην εποχή που ζούμε ξεχαστεί από τους νέους και τότε θα έρχεται το τέλος.
Victor Borge
Ο Δανός πιανίστας κωμικός εν πολλοίς έχει επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την σκηνή, ένας τύπος που με ενέπνευσε στο ότι μπορώ κι εγώ να ασχοληθώ με αυτό το είδος, θέλω κι εγώ να βγάζω τέτοια ενέργεια και να προσφέρω στο κοινό, και νιώθω τυχερός που τον γνώρισα μέσα από τις παραστάσεις του. Ένα χιούμορ ρετρό -αν υπάρχει τέτοιος όρος, ένας άνθρωπος ευφυής και μουσικός παγκόσμιας κλάσης.
Kurt Weil
Ένα ακόμα παράδειγμα ανθρώπου που έγραφε άνετα όπερες και μιούζικαλ και κινηματογραφική μουσική και τραγούδια που έχουν αφήσει εποχή. Γνωστά σε όλους τα Mack the Knife και Alabama Song, αλλα τι να πεις για το Youkali, το Speak Low, το Stranger here myself κι ένα σωρό άλλα αριστουργήματα, τη συνεργασία του με τον Μπρεχτ, αχ, τώρα μου ήρθε τρομερή όρεξη να κάνω μια βόλτα στα τραγούδια του και στο Γερμανικό καμπαρέ του μεσοπολέμου: κόκκινα φώτα, απόκοσμες συγχορδίες που θέλουν πολύ μελέτη για να τις αποκρυπτογραφήσεις.
Giacomo Puccini
Αν και τελευταία έχω ενθουσιαστεί με τους Ρώσους, Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ κτλ, δεν μπορώ να μην γράψω για τον αγαπημένο μου συνθέτη όπερας, τον μαέστρο της μελωδίας, η μουσική γενικά και οι συνθέτες του 20ου αιώνα του οφείλουν παρά πολλά, ήταν ένας τζαζ τύπος και τον αγαπώ.
Χρήστος Κουτσογιάννης (Voodoo Drummer)
Max Roach
Ένας από τους πιο σημαντικούς ντράμερ της Τζαζ, έχοντας συνεργαστεί με τους κορυφαίους του είδους (Charlie Parker, Duke Ellington, Thelonious Monk κ.α.). Το βασικό του προσόν είναι η μελωδικότητα και η συνεχής διάθεση για πειραματισμό. Ξεχωρίζω την σύνθεση του για το σετ των Ντραμς «Drum Conversation» ηχογραφημένη ζωντανά σε μια περιοδεία με τον Miles Davis το 1953, το ντουέτο με την τρομπέτα του Dizzy Gillespie από live στο Παρίσι το 1989 και δεν θα ξεχάσω ποτέ την εμφάνιση του στον Λυκαβηττό το 1994.
Tom Waits
Η φωνή του Tom, είτε με το Jazz Blues σχήμα της πρώτης περιόδου είτε με τον ιδιαίτερο ήχο που δημιούργησε μετά, ήταν αρκετή για να τον ξεχωρίσω. Όταν όμως διαβάσεις τους στίχους, (ομολογώ ότι στην αρχή λίγους καταλάβαινα), τότε συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για ποίηση. Όταν μάλιστα τον ακούς σε μια περίοδο της ζωής σου που τσιγάρα, ξενύχτια, ιερόδουλες ή μη μπλέκονται με βιβλία του Bukowski και δίσκους του Charlie Parker, τότε είναι σίγουρο ότι δεν πήγαν όλα σου τα χρόνια χαμένα.
Moondog
Μοναδική περίπτωση. Τυφλώθηκε στην εφηβεία του και, αν και κατά βάση αυτοδίδακτος, κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση κορυφαίων καλλιτεχνών ενώ αλλοί ηχογράφησαν έργα του (Janis Joplin κ.α.). Συνθέτης και κρουστός (είχε κατασκευάσει το δικό του σετ) έμεινε γνωστός για την παράξενη «Βίκινγκ» αμφίεση του στους δρόμους της Νέας Υόρκης όπου περνούσε τη μέρα παίζοντας, απαγγέλλοντας ή απλά στεκόταν ακίνητος.
Ξεχωρίζω την σύνθεση του «Bird's Lament» και τα σόλο του για κρουστά σε μονούς ρυθμούς, από τη δεκαετία του 50, όπως το «Avenue of the Americas».
Tiger Lillies
Η ιδιαίτερη φωνή και ερμηνεία του Martyn σε συνδυασμό με το ακορντεόν τρίο με μπάσο και drums ήταν αρκετά για να με ταξιδέψουν από μόνα τους. Αυτό όμως που τους κάνει κορυφαίους είναι οι στίχοι. Τολμηροί σε κάθε λογής αμαρτίες, με χιούμορ και ευαισθησία για τον υπόκοσμο και την παρακμή. Ξεχωρίζω, από τις παραστάσεις τους που έχω δει, το «Freak Show», τη φοβερή αναδημιουργία του «Danced all Night», το υπέροχο «Whore» και το «Alone with the Moon» που παίξαμε μαζί με τον Martyn σε ένα Jazz Club στο Βερολίνο.
8 Άλμπουμ
Γιώργος Τζιουβαρας (Tenorman)
Rain Dogs - Tom Waits
Ένα καμπαρέ με όλα τα στοιχεία που με συναρπάζουν, τα κομφετί πετάγονται στον ουρανό, η ντουντούκα του Tom ηχεί σαν λυσσασμένο σκυλί σε ένα τσίρκο, ενώ το φάντασμα του Kurt Weill πλανάται συνεχώς μέσα στις συγχορδίες. Δεν αγαπώ όλα τα τραγούδια, όμως είναι ένα φανταστικό ταξίδι στον μαγικό κόσμο ενός επαναστάτη.
Ok Computer - Radiohead
Ήμουν 16 χρόνων όταν βγήκε αυτό το άλμπουμ, το άκουσα εκατοντάδες φορές, θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία το άκουγα τα βράδια και το έχω συνδέσει έτσι. Κάθε φορά που συνθέτω ένα τραγούδι θεωρώ πως υποσυνείδητα επηρεάζομαι μέχρι και σήμερα από το στυλ αυτού του δίσκου. Αριστούργημα τουλάχιστον.
Ella and Louis - Louis Armstrong - Ella Fitzgerald
Όταν ήμουν πολύ μικρός άκουγα αυτό το άλμπουμ και φαντάζομαι κεράκια, έρωτα, Χριστούγεννα και γλυκά. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο δεν ήξερα ποιο να επιλέξω από αυτή την εποχή, ήμουν μεταξύ του Dark Side of the Moon και του The Wall, όμως ο Louis και η Ella με αγγίζουν πολύ βαθιά στην ψυχή.
Μεγάλος Ερωτικός - Μάνος Χατζιδάκις
Δεν ήξερα ποιο να διαλέξω, αυτό, το Χαμόγελο της Τζοκόντα ή την Οδό Ονείρων, όμως νομίζω ο συνδυασμός αυτών των συνθέσεων με τα αριστουργηματικά ποιήματα έρωτα και αγάπης κερδίζει λιγάκι στον τερματισμό. Για όλους εμάς που θα είμαστε πάντα έφηβοι ανεξαρτήτως ηλικίας και που ο έρωτας, αιώνια λαϊκός θα επηρεάζει την ζωή μας και την τέχνη μας. Τι πιο σπαραχτικό από το Σ’αγαπώ της Μυρτιώτισσας.
Χρήστος Κουτσογιάννης (Voodoo Drummer)
Fela Kuti - “No Agreement”
Ο Fela είναι μεγάλη περίπτωση. Σε αυτόν τον δίσκο του 1977 υπάρχουν όλα τα στοιχεία που τον καθιστούν σημαντικό. Πρώτα και πάνω από όλα ο drummer Tony Allen με τον Afrobeat ρυθμό που δημιούργησε, μετά τα funky- jazz riff και σόλο από τον ίδιο και την μπάντα και τέλος το μήνυμα που σπάνια συναντάς σε «χορευτικό» τραγούδι. Το ότι ο δίσκος έχει 2 μόνο κομμάτια, από 15 λεπτά και το ότι στο hit τα λόγια αρχίζουν στο 11ο λεπτό δείχνει το πόσο ξεχωριστός είναι.
Dr. John - “Goin' Back to New Orleans”
Σ’ αυτόν τον δίσκο ο Dr. John έχει βάλει όσο περισσότερα υλικά μπορούσε από τα τόσα που κάνουν την μουσική της Νέας Ορλεάνης μαγική. Jazz κηδεία και Second Line ρυθμοί μπλέκονται με την πιανιστική παράδοση της πόλης, Latin σχήματα και Rhythm & Blues μελωδίες συνοδεύουν ιστορίες για τυχοδιώχτες και ανεκπλήρωτους έρωτες. Το 2002 τον είδα σε φεστιβάλ στη Νέα Ορλεάνη.
Sonny Rollins - “A Night at the Village Vanguard”
Πήρα αυτό το άλμπουμ σε κασέτα πριν 30 χρόνια περίπου. Το παίξιμο του drummer Elvin Jones με το τρίο είναι κορυφαίο. Φοβερός σαξοφωνίστας ο Sonny Rollins. Σκεφτείτε πως αυτό ήταν το βραδινό σετ και στο απογευματινό έπαιζε με άλλο rhythm section!!! To 1957 !!! Όταν είδα τον Elvin στον Λυκαβηττό το 1991 και 1993, ήταν σοκ!!!. Μακάρι να μπορούσα να τον δω και με τον John Coltrane…
Ray Bauduc & Bob Haggart - “Big Noise From Winnetka”
Είναι ένα κομμάτι - hit, ντουέτο drums – κοντραμπάσο, του 1938 (δείτε το ασπρόμαυρο βίντεο της εποχής). Δεν πρόκειται για κάποιο avant garde σχήμα φυσικά, απλά για 2 δημιουργικούς μουσικούς. 80 + χρόνια μετά, εύκολα αναρωτιέσαι πόσο πίσω είμαστε!!! Η άνεση και η ρυθμικότητα του Ray Bauduc (από τη Νέα Ορλεάνη) είναι αξιοθαύμαστη.
