Παράλληλα, όμως, δε σταματά να γράφει τραγούδια, να παίζει και να δημιουργεί φιλόδοξα και ιδιαίτερα project. Για όλα τα άμεσα σχέδιά του, ο Αντώνης Μιτζέλος μας μίλησε συνοπτικά λίγο πριν την τελευταία του παράσταση με το Στέφανο Κορκολή, με τον οποίο θα συνεχίσουν από κοινού παραστάσεις το φετινό καλοκαίρι.
Κ. Μιτζέλο πείτε μας με τι καταπιάνεστε αυτό το διάστημα και τι περιμένουμε ν’ ακούσουμε από σας.
Ετοιμάζω την επόμενη εβδομάδα το πρώτο τραγούδι που θα τραγουδήσω ο ίδιος στη δισκογραφία! Το πήρα απόφαση! Είναι το «Έλα μου» που το λέω κάνα δυο χρόνια στις συναυλίες και δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Είναι ντουέτο, αλλά ακόμα δε ξέρω με ποια θα το πω, ψάχνομαι αυτές τις μέρες με φίλες τραγουδίστριες.
Ετοιμάζω, επίσης, έναν ολόκληρο δίσκο του Βασίλη Λέκκα με δέκα τραγούδια. Είναι ένας νέος Βασίλης Λέκκας, φρέσκος, με ένα υλικό που δεν έχει ξανατραγουδήσει. Σεβόμενοι τη βάση του, αναπτύσσουμε ένα νέο δρόμο, μια εξέλιξη όπως εγώ, σαν συνθέτης, βλέπω επάνω του. Οι στίχοι είναι της Μαρίας Παπαδάκη, του Σωτήρη Τζαφούλια και της Λίνας Δημοπούλου. Σε 2-3 εβδομάδες ξεκινάμε τις εγγραφές και προσδοκούμε επίσημη κυκλοφορία γύρω στο Νοέμβριο.
Έχω γράψει τη μουσική για μια ταινία που θα βγει τον Οκτώβρη. Το τραγούδι των τίτλων το τραγουδάει η Μελίνα Ασλανίδου – ήδη το λέει στις συναυλίες της. Λέγεται «Ο χρόνος νικά» και η ταινία «Κοινός παρονομαστής». Πρωταγωνιστούν και συμμετέχουν ο Χαραλαμπίδης, ο Αντωνίου και πάρα πολλοί άλλοι.
Επίσης, ολοκλήρωσα ένα ακόμα project που λέγεται «Orlando – Thetravelmode», είναι μια παραγωγή, μια συναυλία, ένα show, ένα conceptalbum το οποίο θα παρουσιαστεί στην Ευρώπη τον Οκτώβρη και το Νοέμβρη. Ξεκινάμε από το Παρίσι, έχουμε ήδη κλείσει τις πρώτες μας συναυλίες στο εξωτερικό, Βερολίνο, Αγγλία κ.α. Είναι ένα παγκόσμιο project απ’ αυτά τα οποία δεν «πολυσκάνε» στην Ελλάδα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν τα κάνουμε κιόλας. Θέλω να το παίξω και στην Ελλάδα, όμως, το πιστεύω πάρα πολύ. Η κεντρική ιδέα είναι από το «Orlando», ένα θεατρικό έργο της VirginiaWolf. Είναι σαν να βλέπεις παράσταση, αλλά χωρίς λόγια και ηθοποιούς. Με τη μουσική, το χορό, την κινησιολογία, βίντεο και μια καλή σκηνοθεσία, θα πρέπει να εισπράξεις τα φιλοσοφικά, αλλά και τα πολιτικά μηνύματα που μπορεί να προκύψουν κι αυτό να γίνει μέσα από τη μουσική. Είναι πρόκληση, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Πρέπει να εισπράξεις ένα ολόκληρο σοβαρότατο έργο, το οποίο εμπεριέχει την παραδοχή πρώτον του ότι η ψυχή υπάρχει – εγώ εκεί πατάω – και δεύτερον, ότι εφ’ όσον υπάρχει, δεν καθορίζεται αρχικά από φύλλο. Δεν είναι ούτε άρρεν, ούτε θήλυ. Ούτε κι ερμαφρόδιτο, ποτέ. Είναι ή άντρας, ή γυναίκα κάθε φορά που σαρκώνεται, χωρίς όμως αυτό να χαρακτηρίζει την ψυχή, αλλά τη σάρκωση, διατηρώντας μνήμη μέσα σε μια γέννα η οποία ξεκινάει και τελειώνει τέσσερις αιώνες μετά. Είναι μια ψυχή, δηλαδή, που σαρκώνεται ανά 33 χρόνια, μια άντρας, μια γυναίκα, μια πλούσιος, μια φτωχός, μια πορτιέρης, μια βασιλεύς. Κι αυτό πρέπει να το «δεις» με μουσική. Παραμένω ερωτευμένος με τη μουσική και το πράττω.
Κ. Μιτζέλο πείτε μας με τι καταπιάνεστε αυτό το διάστημα και τι περιμένουμε ν’ ακούσουμε από σας.
Ετοιμάζω την επόμενη εβδομάδα το πρώτο τραγούδι που θα τραγουδήσω ο ίδιος στη δισκογραφία! Το πήρα απόφαση! Είναι το «Έλα μου» που το λέω κάνα δυο χρόνια στις συναυλίες και δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Είναι ντουέτο, αλλά ακόμα δε ξέρω με ποια θα το πω, ψάχνομαι αυτές τις μέρες με φίλες τραγουδίστριες.
Ετοιμάζω, επίσης, έναν ολόκληρο δίσκο του Βασίλη Λέκκα με δέκα τραγούδια. Είναι ένας νέος Βασίλης Λέκκας, φρέσκος, με ένα υλικό που δεν έχει ξανατραγουδήσει. Σεβόμενοι τη βάση του, αναπτύσσουμε ένα νέο δρόμο, μια εξέλιξη όπως εγώ, σαν συνθέτης, βλέπω επάνω του. Οι στίχοι είναι της Μαρίας Παπαδάκη, του Σωτήρη Τζαφούλια και της Λίνας Δημοπούλου. Σε 2-3 εβδομάδες ξεκινάμε τις εγγραφές και προσδοκούμε επίσημη κυκλοφορία γύρω στο Νοέμβριο.
Έχω γράψει τη μουσική για μια ταινία που θα βγει τον Οκτώβρη. Το τραγούδι των τίτλων το τραγουδάει η Μελίνα Ασλανίδου – ήδη το λέει στις συναυλίες της. Λέγεται «Ο χρόνος νικά» και η ταινία «Κοινός παρονομαστής». Πρωταγωνιστούν και συμμετέχουν ο Χαραλαμπίδης, ο Αντωνίου και πάρα πολλοί άλλοι.
Επίσης, ολοκλήρωσα ένα ακόμα project που λέγεται «Orlando – Thetravelmode», είναι μια παραγωγή, μια συναυλία, ένα show, ένα conceptalbum το οποίο θα παρουσιαστεί στην Ευρώπη τον Οκτώβρη και το Νοέμβρη. Ξεκινάμε από το Παρίσι, έχουμε ήδη κλείσει τις πρώτες μας συναυλίες στο εξωτερικό, Βερολίνο, Αγγλία κ.α. Είναι ένα παγκόσμιο project απ’ αυτά τα οποία δεν «πολυσκάνε» στην Ελλάδα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν τα κάνουμε κιόλας. Θέλω να το παίξω και στην Ελλάδα, όμως, το πιστεύω πάρα πολύ. Η κεντρική ιδέα είναι από το «Orlando», ένα θεατρικό έργο της VirginiaWolf. Είναι σαν να βλέπεις παράσταση, αλλά χωρίς λόγια και ηθοποιούς. Με τη μουσική, το χορό, την κινησιολογία, βίντεο και μια καλή σκηνοθεσία, θα πρέπει να εισπράξεις τα φιλοσοφικά, αλλά και τα πολιτικά μηνύματα που μπορεί να προκύψουν κι αυτό να γίνει μέσα από τη μουσική. Είναι πρόκληση, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Πρέπει να εισπράξεις ένα ολόκληρο σοβαρότατο έργο, το οποίο εμπεριέχει την παραδοχή πρώτον του ότι η ψυχή υπάρχει – εγώ εκεί πατάω – και δεύτερον, ότι εφ’ όσον υπάρχει, δεν καθορίζεται αρχικά από φύλλο. Δεν είναι ούτε άρρεν, ούτε θήλυ. Ούτε κι ερμαφρόδιτο, ποτέ. Είναι ή άντρας, ή γυναίκα κάθε φορά που σαρκώνεται, χωρίς όμως αυτό να χαρακτηρίζει την ψυχή, αλλά τη σάρκωση, διατηρώντας μνήμη μέσα σε μια γέννα η οποία ξεκινάει και τελειώνει τέσσερις αιώνες μετά. Είναι μια ψυχή, δηλαδή, που σαρκώνεται ανά 33 χρόνια, μια άντρας, μια γυναίκα, μια πλούσιος, μια φτωχός, μια πορτιέρης, μια βασιλεύς. Κι αυτό πρέπει να το «δεις» με μουσική. Παραμένω ερωτευμένος με τη μουσική και το πράττω.
