Η παρουσία της Γκρέυ, στα μαγαζιά και την δισκογραφία, ειδικά στην δεκαετία του '50, την εποχή δηλαδή του γραμμοφώνου και πριν την μετάβαση στις 45 στροφές που συντελείται στο τέλος αυτής, είναι καταιγιστική, χαρακτηρίζει το πνεύμα, το ύφος, την έκφραση και "λογική" του λαϊκού τραγουδιού εκείνης της περιόδου και είναι καταλυτική όσον αφορά την εξέλιξή του.
Η Καίτη Γκρέυ γεννήθηκε στη Σάμο. Ενός έτους υιοθετήθηκε από την οικογένεια Καλαϊτζή στα Ταμπούρια, στον Πειραιά. Το πραγματικό της όνομα είναι Αθανασία Γκιζίλη. Σε ηλικία 7 ετών θα χάσει το θετό της πατέρα. Στην κατοχή περνά μαρτυρικές στιγμές. Η μοίρα θα την φέρει στην Τουρκία και στη Μέση Ανατολή και ξανά στον Πειραιά, μετά την απελευθέρωση από τον γερμανικό ζυγό, όπου σε ηλικία 14 ετών παντρεύεται, αποκτά δυο γιούς και χωρίζει στα 18 της. Θα δουλέψει ως χορεύτρια, ως ηθοποιός σε θεατρικά μπουλούκια που περιοδεύουν ανά την Ελλάδα, καθώς και ως τραγουδίστρια του ελαφρού (ευρωπαϊκού) ρεπερτορίου αποκτώντας το ψευδώνυμο Καίτη Γκρέυ. Η άνθηση του λαϊκού τραγουδιού και η πρωτόγνωρη αποδοχή που έχει στον κόσμο, θα την κάνουν να εγκαταλείψει το λεγόμενο ελαφρό και να ανεβεί στο πάλκο, έχοντας μεγαλύτερο μεροκάματο και την επιπλέον χαρτούρα, όπως συνηθιζόταν στα λαϊκά κέντρα. Προκαλεί αμέσως αίσθηση με το απαράμιλλο μέταλλο της φωνή της, τις ψυχωμένες και συνάμα μελοδραματικές και αισθαντικές ερμηνείες της.
Ξεκινάει με "ευρωπαϊκά" κομμάτια και το 1952 περνάει με επιτυχία στο λαϊκό τραγουδώντας "Το δικό σου το μαράζι" του Μητσάκη. Από τότε η μία επιτυχία θ’ ακολουθήσει την άλλη. "Ποτέ την μάνα μην πικραίνεις" και "Άναψε το τσιγάρο" του Γεράσιμου Κλουβάτου σε στίχους του Βίρβου και του Τσάντα αντίστοιχα, το θρυλικό "Βουνό" των Λουκά Νταράλα και Βαγγέλη Πρέκα, "Πάρε το δάκρυ μου" του Χιώτη και της Ευτυχίας, "Κάτσε στον καναπέ μου" του Χρυσίνη και του Τσάντα, "Το ΄πες και τό ΄κανες" του Μακρυδάκη και του Γκούτη, "Ο σκληρός χωρισμός" του Μπακάλη και του Βίρβου και μια σειρά από δυνατά σουξέ του Βασίλη Τσιτσάνη -σε πρώτη εκτέλεσε αλλά και σε επαναπροσεγγίσεις- όπως "Για κοίτα κόσμε ένα παιδί", "Τα ξένα χέρια", "Σε τούτο το παλιόσπιτο", "Στρώσε μου να κοιμηθώ" κ.ά.
Ένα παιχνίδι τη μοίρας, λίγο πριν τα μισά της δεκαετίας του '50, τη σμίγει στη ζωή και το τραγούδι με τον επίσης διαστημικά ανερχόμενο Στέλιο Καζαντζίδη. Οι εμφανίσεις τους στο "Ζέφυρο"στο Νέο Ηράκλειο, στον "Αστέρα" στα Γερμανικά της Κοκκινιάς έχουν περίοπτη θέση στις χρυσές σελίδες του λαϊκού τραγουδιού. Ταυτόχρονα και αντιστοίχως λειτουργούν και στην αυτόνομη πορεία τους. Ειδικά η Γκρέυ, περισσότερο εξωστρεφής σαν χαρακτήρας, εμφανίζεται ανελλιπώς στα λαϊκά μαγαζιά αλλά και στα πανηγύρια.
Ο κόσμος λέει: "Πάμε στη Γκρέυ να γλεντήσουμε". Έτσι έχουμε ορισμένες μοναδικές ερμηνείες της, "έξω καρδιά", με επιφωνήματα στα μεσοδιαστήματα των τραγουδιών που ακόμα και σήμερα μισό αιώνα και βάλε μετά την πρώτη κυκλοφορία τους, τ' ακούς και σε ωθούν να τραγουδήσεις, να ξεδώσεις, να ξεσπάσεις. Παράλληλα στα «πικραμένα» τραγούδια της, δίνει πραγματικό ρεσιτάλ.
Η Καίτη Γκρέυ εκτός από μεγάλη τραγουδίστρια είναι κι εξαιρετικός άνθρωπος. Γι’ αυτό τον λόγο έχει κερδίσει την αγάπη κι εκτίμηση του απλού κόσμου αλλά και των συναδέλφων της. Βοήθησε πολλούς φτασμένους μετέπειτα καλλιτέχνες στα πρώτα τους βήματα, όπως τους Στράτο Διονυσίου, Γιώργο Νταλάρα, Τόλη Βοσκόπουλο, Γιάννη Ντουνιά. Οι εμφανίσεις στην Αμερική και το εξωτερικό άφησαν εποχή αφού λατρεύτηκε απ’ τους ομογενείς. Και εκεί παρέδωσε μαθήματα υψηλής τεχνικής, ευαισθησίας, ψυχικής αλήθειας και δύναμης.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά φοβάμαι ότι τέτοιες φωνές, δεν πρόκειται να εμφανιστούν ξανά όχι μόνο στο ντόπιο αλλά και στο διεθνές τραγούδι.
Καίτη Γκρέυ - Βιογραφία
Η Καίτη Γκρέυ γεννήθηκε στη Σάμο. Ενός έτους υιοθετήθηκε από την οικογένεια Καλαϊτζή στα Ταμπούρια, στον Πειραιά. Το πραγματικό της όνομα είναι Αθανασία Γκιζίλη. Σε ηλικία 7 ετών θα χάσει το θετό της πατέρα. Στην κατοχή περνά μαρτυρικές στιγμές. Η μοίρα θα την φέρει στην Τουρκία και στη Μέση Ανατολή και ξανά στον Πειραιά, μετά την απελευθέρωση από τον γερμανικό ζυγό, όπου σε ηλικία 14 ετών παντρεύεται, αποκτά δυο γιούς και χωρίζει στα 18 της. Θα δουλέψει ως χορεύτρια, ως ηθοποιός σε θεατρικά μπουλούκια που περιοδεύουν ανά την Ελλάδα, καθώς και ως τραγουδίστρια του ελαφρού (ευρωπαϊκού) ρεπερτορίου αποκτώντας το ψευδώνυμο Καίτη Γκρέυ. Η άνθηση του λαϊκού τραγουδιού και η πρωτόγνωρη αποδοχή που έχει στον κόσμο, θα την κάνουν να εγκαταλείψει το λεγόμενο ελαφρό και να ανεβεί στο πάλκο, έχοντας μεγαλύτερο μεροκάματο και την επιπλέον χαρτούρα, όπως συνηθιζόταν στα λαϊκά κέντρα. Προκαλεί αμέσως αίσθηση με το απαράμιλλο μέταλλο της φωνή της, τις ψυχωμένες και συνάμα μελοδραματικές και αισθαντικές ερμηνείες της.
Καίτη Γκρέυ - Δισκογραφία
Ξεκινάει με "ευρωπαϊκά" κομμάτια και το 1952 περνάει με επιτυχία στο λαϊκό τραγουδώντας "Το δικό σου το μαράζι" του Μητσάκη. Από τότε η μία επιτυχία θ’ ακολουθήσει την άλλη. "Ποτέ την μάνα μην πικραίνεις" και "Άναψε το τσιγάρο" του Γεράσιμου Κλουβάτου σε στίχους του Βίρβου και του Τσάντα αντίστοιχα, το θρυλικό "Βουνό" των Λουκά Νταράλα και Βαγγέλη Πρέκα, "Πάρε το δάκρυ μου" του Χιώτη και της Ευτυχίας, "Κάτσε στον καναπέ μου" του Χρυσίνη και του Τσάντα, "Το ΄πες και τό ΄κανες" του Μακρυδάκη και του Γκούτη, "Ο σκληρός χωρισμός" του Μπακάλη και του Βίρβου και μια σειρά από δυνατά σουξέ του Βασίλη Τσιτσάνη -σε πρώτη εκτέλεσε αλλά και σε επαναπροσεγγίσεις- όπως "Για κοίτα κόσμε ένα παιδί", "Τα ξένα χέρια", "Σε τούτο το παλιόσπιτο", "Στρώσε μου να κοιμηθώ" κ.ά.
Καίτη Γκρέυ και Στέλιος Καζαντζίδης
Ένα παιχνίδι τη μοίρας, λίγο πριν τα μισά της δεκαετίας του '50, τη σμίγει στη ζωή και το τραγούδι με τον επίσης διαστημικά ανερχόμενο Στέλιο Καζαντζίδη. Οι εμφανίσεις τους στο "Ζέφυρο"στο Νέο Ηράκλειο, στον "Αστέρα" στα Γερμανικά της Κοκκινιάς έχουν περίοπτη θέση στις χρυσές σελίδες του λαϊκού τραγουδιού. Ταυτόχρονα και αντιστοίχως λειτουργούν και στην αυτόνομη πορεία τους. Ειδικά η Γκρέυ, περισσότερο εξωστρεφής σαν χαρακτήρας, εμφανίζεται ανελλιπώς στα λαϊκά μαγαζιά αλλά και στα πανηγύρια.
Ο κόσμος λέει: "Πάμε στη Γκρέυ να γλεντήσουμε". Έτσι έχουμε ορισμένες μοναδικές ερμηνείες της, "έξω καρδιά", με επιφωνήματα στα μεσοδιαστήματα των τραγουδιών που ακόμα και σήμερα μισό αιώνα και βάλε μετά την πρώτη κυκλοφορία τους, τ' ακούς και σε ωθούν να τραγουδήσεις, να ξεδώσεις, να ξεσπάσεις. Παράλληλα στα «πικραμένα» τραγούδια της, δίνει πραγματικό ρεσιτάλ.
Η Καίτη Γκρέυ στα χρόνια…
Η Καίτη Γκρέυ εκτός από μεγάλη τραγουδίστρια είναι κι εξαιρετικός άνθρωπος. Γι’ αυτό τον λόγο έχει κερδίσει την αγάπη κι εκτίμηση του απλού κόσμου αλλά και των συναδέλφων της. Βοήθησε πολλούς φτασμένους μετέπειτα καλλιτέχνες στα πρώτα τους βήματα, όπως τους Στράτο Διονυσίου, Γιώργο Νταλάρα, Τόλη Βοσκόπουλο, Γιάννη Ντουνιά. Οι εμφανίσεις στην Αμερική και το εξωτερικό άφησαν εποχή αφού λατρεύτηκε απ’ τους ομογενείς. Και εκεί παρέδωσε μαθήματα υψηλής τεχνικής, ευαισθησίας, ψυχικής αλήθειας και δύναμης.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά φοβάμαι ότι τέτοιες φωνές, δεν πρόκειται να εμφανιστούν ξανά όχι μόνο στο ντόπιο αλλά και στο διεθνές τραγούδι.
