Ο Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1928 και έφυγε από τη ζωή στις 8 Νοεμβρίου 2006. Ήταν Έλληνας ηθοποιός, που διακρίθηκε στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη, ενώ από νωρίς καθιερώθηκε σε ρόλους ζεν πρεμιέ.
Η «Συνοικία το όνειρο» είναι μια δραματική ταινία, που έκανε πρεμιέρα στις 10 Αυγούστου 1961, ενώ ήταν η δεύτερη -και τελευταία- που σκηνοθέτησε ο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Το σενάριο υπέγραψαν ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Κώστας Κοτζιάς, ενώ πρωταγωνίστησαν οι Αλέκος Αλεξανδράκης, Μάνος Κατράκης και Αλίκη Γεωργούλη.
Τη μουσική έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης & τραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Το «Βρέχει στη φτωχογειτονιά» σε στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, έγινε «ύμνος» της φτωχολογιάς και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Η ταινία απέσπασε το Βραβείο φωτογραφίας και β' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1961 και θεωρείται μία από τις πρώτες νεορεαλιστικές ταινίες στην Ελλάδα.
Παρ’ όλα αυτά όμως, η ταινία αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με την εξουσία της εποχής, τόσο κατά τα γυρίσματα, όσο και όταν άρχισε να προβάλλεται.
Αρχικά απαγορεύθηκε η προβολή της από την Υπηρεσιακή κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δόβα, καθώς εκείνα τα χρόνια η κυβέρνηση Καραμανλή προσπαθούσε να ανορθώσει την ελληνική οικονομία και να κάνει ελκυστική τη χώρα στους ξένους τουρίστες και επενδυτές και θεωρήθηκε πως η ταινία εμπόδιζε το έργο της, καθώς οι σκηνές φτώχειας και εξαθλίωσης που περιείχε κινδύνευαν να τους αποθαρρύνουν.
Ύστερα όμως από διαμαρτυρίες του τύπου, επιτράπηκε η προβολή μιας λογοκριμένης εκδοχής της και μόνο στα αστικά κέντρα. Μάλιστα, είχαν καλέσει και τον ίδιο τον Αλέκο Αλεξανδράκη να παρευρεθεί και να δει την ταινία του να λογοκρίνεται. Ο σκηνοθέτης δεν πήγε, αλλά όταν ήρθε η ώρα να βγει η ταινία λογοκριμένη στις αίθουσες δήλωσε: «Από τη στιγμή που κόπηκε, δεν με αφορά». Και πάλι, παρά την αδειοδότηση της λογοκριμένης εκδοχής, η πρεμιέρα διεκόπη βίαια από αστυνομικούς, που εισέβαλαν στην κινηματογραφική αίθουσα και κατέβασαν τον γενικό διακόπτη.
Έτσι, η ταινία «Συνοικία το Όνειρο», λόγω της λογοκρισίας της και παρόλο που έλαβε πολύ καλά σχόλια από τους κριτικούς, κατέληξε σε εισπρακτική αποτυχία.
Το κόστος της ταινίας ήταν υψηλό, καθώς τα περισσότερα γυρίσματα ήταν εξωτερικά. Λόγω των χρεών του, ο Αλέκος Αλεξανδράκης πούλησε τελικά τα δικαιώματα της ταινίας στους αδελφούς Κουρουνιώτη: «Την πλήρωσα πάρα πολύ οικονομικά αυτή την ταινία... Ό,τι είχα μαζέψει από τις ταινίες που έκανα τα 'βαλα για να κάνω αυτή την ταινία, γιατί ήθελα να πω αυτά τα πράγματα... Τελικά έγινε αυτή η ταινία, και ύστερα από καιρό που δεν την επιτρέπανε να παιχτεί, την επιτρέψανε πετσοκομμένη» σχολίασεσε συνέντευξή του στην ΕΡΤ και στο δημοσιογράφο Άρη Σκιαδόπουλο το 1996.
Η «Συνοικία το όνειρο» είναι μια δραματική ταινία, που έκανε πρεμιέρα στις 10 Αυγούστου 1961, ενώ ήταν η δεύτερη -και τελευταία- που σκηνοθέτησε ο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Το σενάριο υπέγραψαν ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Κώστας Κοτζιάς, ενώ πρωταγωνίστησαν οι Αλέκος Αλεξανδράκης, Μάνος Κατράκης και Αλίκη Γεωργούλη.
Τη μουσική έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης & τραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Το «Βρέχει στη φτωχογειτονιά» σε στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, έγινε «ύμνος» της φτωχολογιάς και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Η ταινία απέσπασε το Βραβείο φωτογραφίας και β' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1961 και θεωρείται μία από τις πρώτες νεορεαλιστικές ταινίες στην Ελλάδα.
Παρ’ όλα αυτά όμως, η ταινία αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με την εξουσία της εποχής, τόσο κατά τα γυρίσματα, όσο και όταν άρχισε να προβάλλεται.
Αρχικά απαγορεύθηκε η προβολή της από την Υπηρεσιακή κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δόβα, καθώς εκείνα τα χρόνια η κυβέρνηση Καραμανλή προσπαθούσε να ανορθώσει την ελληνική οικονομία και να κάνει ελκυστική τη χώρα στους ξένους τουρίστες και επενδυτές και θεωρήθηκε πως η ταινία εμπόδιζε το έργο της, καθώς οι σκηνές φτώχειας και εξαθλίωσης που περιείχε κινδύνευαν να τους αποθαρρύνουν.
Ύστερα όμως από διαμαρτυρίες του τύπου, επιτράπηκε η προβολή μιας λογοκριμένης εκδοχής της και μόνο στα αστικά κέντρα. Μάλιστα, είχαν καλέσει και τον ίδιο τον Αλέκο Αλεξανδράκη να παρευρεθεί και να δει την ταινία του να λογοκρίνεται. Ο σκηνοθέτης δεν πήγε, αλλά όταν ήρθε η ώρα να βγει η ταινία λογοκριμένη στις αίθουσες δήλωσε: «Από τη στιγμή που κόπηκε, δεν με αφορά». Και πάλι, παρά την αδειοδότηση της λογοκριμένης εκδοχής, η πρεμιέρα διεκόπη βίαια από αστυνομικούς, που εισέβαλαν στην κινηματογραφική αίθουσα και κατέβασαν τον γενικό διακόπτη.
Έτσι, η ταινία «Συνοικία το Όνειρο», λόγω της λογοκρισίας της και παρόλο που έλαβε πολύ καλά σχόλια από τους κριτικούς, κατέληξε σε εισπρακτική αποτυχία.
Το κόστος της ταινίας ήταν υψηλό, καθώς τα περισσότερα γυρίσματα ήταν εξωτερικά. Λόγω των χρεών του, ο Αλέκος Αλεξανδράκης πούλησε τελικά τα δικαιώματα της ταινίας στους αδελφούς Κουρουνιώτη: «Την πλήρωσα πάρα πολύ οικονομικά αυτή την ταινία... Ό,τι είχα μαζέψει από τις ταινίες που έκανα τα 'βαλα για να κάνω αυτή την ταινία, γιατί ήθελα να πω αυτά τα πράγματα... Τελικά έγινε αυτή η ταινία, και ύστερα από καιρό που δεν την επιτρέπανε να παιχτεί, την επιτρέψανε πετσοκομμένη» σχολίασεσε συνέντευξή του στην ΕΡΤ και στο δημοσιογράφο Άρη Σκιαδόπουλο το 1996.
