Πέθανε στα 94 του χρόνια ο ιδιοκτήτης του ιστορικού «Παλάς» στο Παγκράτι, Ματθαίος Πόταγας Μία μέρα αφού το Πάλας άνοιξε ξανά μετά το lockdown, το Σάββατο 19 Ιουνίου, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου τελικά έχασε τη μάχη.
Ανέλαβε τη γενική διεύθυνση του ιστορικού κινηματογράφου που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1925 και συνεχίζει μέχρι σήμερα στο Παγκράτι, το 1953.
O σκηνοθέτης Δημήτρης Αθανίτης έγραψε:
«Σήμερα έφυγε ένας μοναδικός άνθρωπος, Ματθαίος Πόταγας! Ο ιδιοκτήτης του θρυλικού σινεμά Παλάς στο Παγκράτι, που συνέχιζε να το κρατά χειμώνα-καλοκαίρι, μόνος. Ένα σινεμά που κάποτε είχε δύο ταμεία και ουρές ατελείωτες.
-Πού είστε εσείς; με ρώτησε όταν πριν λίγες εβδομάδες τον πέτυχα τυχαία στο δρόμο. Εγώ είχα κατέβει κέντρο για δουλειές, πάω πάντα με τα πόδια ξέρετε, συνέχισε.
Στα 94 του, ο κύριος Ματθαίος παρέμενε σε συνεχή δράση στο σινεμά όπου μεγάλωσε από παιδί. Όταν στην πρώτη επαφή μας το 2012, πήγα να τον βοηθήσω να ανεβάσει τις βαριές μπομπίνες από τις "Τρεις Μέρες Ευτυχίας", αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Τον έβλεπα να ανεβαίνει βήμα-βήμα προς το προβολείο τη σκάλα που κατέληγε ελικοειδής, στενή κι εξωτερική και σκεφτόμουν πως αντέχει κάθε μέρα όλη τη βδομάδα, κάθε μήνα όλο τον χρόνο.
-Δεν σας κουράζει αυτό το συνέχεια; τόλμησα να τον ρωτήσω.
-Με ξεκουράζει! Το σινεμά είναι η ζωή μου...
Θα θυμάμαι πάντα εκείνη την πρώτη φορά που πήγαμε, τη μυρωδιά του παλιού, τα σκληρά καθίσματα, τα φώτα που άναβε ο κύριος Ματθαίος στο διάλειμμα και την πορτοκαλάδα που μας πρόσφερε, αφού μας οδήγησε στο μπαρ μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές.
Ένας κόσμος ολόκληρος ανέπνεε ακόμη εκεί μέσα στο φθαρμένο ντεκόρ και κρατούσε κάτι από την χαμένη μαγεία του...».
Ανέλαβε τη γενική διεύθυνση του ιστορικού κινηματογράφου που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1925 και συνεχίζει μέχρι σήμερα στο Παγκράτι, το 1953.
O σκηνοθέτης Δημήτρης Αθανίτης έγραψε:
«Σήμερα έφυγε ένας μοναδικός άνθρωπος, Ματθαίος Πόταγας! Ο ιδιοκτήτης του θρυλικού σινεμά Παλάς στο Παγκράτι, που συνέχιζε να το κρατά χειμώνα-καλοκαίρι, μόνος. Ένα σινεμά που κάποτε είχε δύο ταμεία και ουρές ατελείωτες.
-Πού είστε εσείς; με ρώτησε όταν πριν λίγες εβδομάδες τον πέτυχα τυχαία στο δρόμο. Εγώ είχα κατέβει κέντρο για δουλειές, πάω πάντα με τα πόδια ξέρετε, συνέχισε.
Στα 94 του, ο κύριος Ματθαίος παρέμενε σε συνεχή δράση στο σινεμά όπου μεγάλωσε από παιδί. Όταν στην πρώτη επαφή μας το 2012, πήγα να τον βοηθήσω να ανεβάσει τις βαριές μπομπίνες από τις "Τρεις Μέρες Ευτυχίας", αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Τον έβλεπα να ανεβαίνει βήμα-βήμα προς το προβολείο τη σκάλα που κατέληγε ελικοειδής, στενή κι εξωτερική και σκεφτόμουν πως αντέχει κάθε μέρα όλη τη βδομάδα, κάθε μήνα όλο τον χρόνο.
-Δεν σας κουράζει αυτό το συνέχεια; τόλμησα να τον ρωτήσω.
-Με ξεκουράζει! Το σινεμά είναι η ζωή μου...
Θα θυμάμαι πάντα εκείνη την πρώτη φορά που πήγαμε, τη μυρωδιά του παλιού, τα σκληρά καθίσματα, τα φώτα που άναβε ο κύριος Ματθαίος στο διάλειμμα και την πορτοκαλάδα που μας πρόσφερε, αφού μας οδήγησε στο μπαρ μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές.
Ένας κόσμος ολόκληρος ανέπνεε ακόμη εκεί μέσα στο φθαρμένο ντεκόρ και κρατούσε κάτι από την χαμένη μαγεία του...».
