Το είδωλο της ρέγγε, Aston ‘Family Man’ Barrett, ο οποίος ήταν ο μπασίστας του Bob Marley και των Wailers, πέθανε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μαϊάμι στη Φλόριντα στις Ηνωμένες Πολιτείες νωρίς το πρωί της Κυριακής σε ηλικία 77 ετών μετά από μια μακρά ιατρική μάχη.
Γνωστός για την «νόστιμη βαθιά, μελαγχολική φωνή του», ο Μπάρετ ήταν το τελευταίο επιζών μέλος των Wailers. Άφησε πίσω του 41 παιδιά.
Ο Άστον Μπάρετ, γεννήθηκε στο Κίνγκστον της Τζαμάικα και έπαιζε μπάσο, πλήκτρα και κιθάρα. Ήταν ο αρχιτέκτονας ρυθμών πίσω από θρύλους της reggae όπως οι Bob Marley & The Wailers, Burning Spear και Augustus Pablo. Βοήθησε επίσης στην παραγωγή των άλμπουμ του θρυλικού συγκροτήματος The Wailers. Το παρατσούκλι του «Family Man» δεν είχε σχέση με το γεγονός ότι απέκτησε 41 παιδιά — αποτελούμενα από 23 κόρες και 18 γιους – αλλά για τον ρόλο του ως αρχηγού και μουσικού οδηγού των The Wailers.
Μαζί με τον μικρότερο αδερφό του και ντράμερ Carlton, κάλυψαν το rhythm section των The Wailers σχεδόν για όλη την περίοδο που ο Marley ήταν ο frontman. Έπαιξε μπάσο σε μια σειρά από κλασικά άλμπουμ από το Soul Rebels (1970) μέχρι το «μεταθανάτιο» LP το 1983 (Confrontation).
Σχεδόν κάθε εμβληματικό τραγούδι των Marley & The Wailers περιλαμβάνει το μπάσο του Barrett: I Shot the Sheriff, Get Up, Stand Up, Stir It Up, Jamming, No Woman, No Cry, Three Little Birds, Could You Be Love, Is This Love και πολλά περισσότερα.
Ο Μπάρετ, με το παρατσούκλι «Family Man», «έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εισαγωγή του ρυθμού της ρέγκε στο διεθνές κοινό», όπως δήλωσε η Rolling Stone US, η οποία τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 50 καλύτερους μπασίστες όλων των εποχών. «Αλλά η επιρροή αυτού του «Αρχιτέκτονα της Reggae» επεκτάθηκε πολύ πέρα από αυτό το είδος, φτάνοντας στην ποπ, την R&B και τη φανκ: τα μπάσα του στο μουσικό κομμάτι The Liquidator των Harry J. All Stars το 1969 θα χρησίμευε αργότερα άμεσα ως πρότυπο η επιτυχία του I'll Take You There των Staples Singers, τρία χρόνια αργότερα».
Εκτός από τη δεκαετή θητεία του με τους The Wailers, ο Barrett έπαιξε με τους Lee "Scratch" Perry's Upsetters, The Aggrovators και το house συγκρότημα του King Tubby, συμβάλλοντας σε διάσημα άλμπουμ reggae των Peter Tosh (Equal Rights), Max Romeo (Revelation Time) , του Keith Hudson (Pick a Dub) και του I-Roy (Truth and Rights), μεταξύ άλλων.
Το 2013 μίλησε στο BBC για την πίστη του στη δύναμη της μουσικής και τον στόχο του να κρατήσει «το πνεύμα του Bob Marley ζωντανό μέσα από τη μουσική reggae». Χρόνια μετά τις επιτυχίες τους, ο Barrett απολάμβανε να παίζει τα κλασικά τραγούδια Stir It Up και Redemption Song.
Για την απώλεια του έκανε αναφορά η υπουργός Πολιτισμού της Τζαμάικα Olivia Grange:
«Αυτός ο πρωτοπόρος της τζαμαϊκανής μουσικής ήταν επίσης μέντορας πολλών Τζαμαϊκανών καλλιτεχνών και μουσικών, συμπεριλαμβανομένων των «Riddim Twins», του Sly Dunbar και του Robbie Shakespeare», έγραψε μεταξύ άλλων.
Γνωστός για την «νόστιμη βαθιά, μελαγχολική φωνή του», ο Μπάρετ ήταν το τελευταίο επιζών μέλος των Wailers. Άφησε πίσω του 41 παιδιά.
Ο Άστον Μπάρετ, γεννήθηκε στο Κίνγκστον της Τζαμάικα και έπαιζε μπάσο, πλήκτρα και κιθάρα. Ήταν ο αρχιτέκτονας ρυθμών πίσω από θρύλους της reggae όπως οι Bob Marley & The Wailers, Burning Spear και Augustus Pablo. Βοήθησε επίσης στην παραγωγή των άλμπουμ του θρυλικού συγκροτήματος The Wailers. Το παρατσούκλι του «Family Man» δεν είχε σχέση με το γεγονός ότι απέκτησε 41 παιδιά — αποτελούμενα από 23 κόρες και 18 γιους – αλλά για τον ρόλο του ως αρχηγού και μουσικού οδηγού των The Wailers.
Μαζί με τον μικρότερο αδερφό του και ντράμερ Carlton, κάλυψαν το rhythm section των The Wailers σχεδόν για όλη την περίοδο που ο Marley ήταν ο frontman. Έπαιξε μπάσο σε μια σειρά από κλασικά άλμπουμ από το Soul Rebels (1970) μέχρι το «μεταθανάτιο» LP το 1983 (Confrontation).
Σχεδόν κάθε εμβληματικό τραγούδι των Marley & The Wailers περιλαμβάνει το μπάσο του Barrett: I Shot the Sheriff, Get Up, Stand Up, Stir It Up, Jamming, No Woman, No Cry, Three Little Birds, Could You Be Love, Is This Love και πολλά περισσότερα.
Ο Μπάρετ, με το παρατσούκλι «Family Man», «έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εισαγωγή του ρυθμού της ρέγκε στο διεθνές κοινό», όπως δήλωσε η Rolling Stone US, η οποία τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 50 καλύτερους μπασίστες όλων των εποχών. «Αλλά η επιρροή αυτού του «Αρχιτέκτονα της Reggae» επεκτάθηκε πολύ πέρα από αυτό το είδος, φτάνοντας στην ποπ, την R&B και τη φανκ: τα μπάσα του στο μουσικό κομμάτι The Liquidator των Harry J. All Stars το 1969 θα χρησίμευε αργότερα άμεσα ως πρότυπο η επιτυχία του I'll Take You There των Staples Singers, τρία χρόνια αργότερα».
Εκτός από τη δεκαετή θητεία του με τους The Wailers, ο Barrett έπαιξε με τους Lee "Scratch" Perry's Upsetters, The Aggrovators και το house συγκρότημα του King Tubby, συμβάλλοντας σε διάσημα άλμπουμ reggae των Peter Tosh (Equal Rights), Max Romeo (Revelation Time) , του Keith Hudson (Pick a Dub) και του I-Roy (Truth and Rights), μεταξύ άλλων.
Το 2013 μίλησε στο BBC για την πίστη του στη δύναμη της μουσικής και τον στόχο του να κρατήσει «το πνεύμα του Bob Marley ζωντανό μέσα από τη μουσική reggae». Χρόνια μετά τις επιτυχίες τους, ο Barrett απολάμβανε να παίζει τα κλασικά τραγούδια Stir It Up και Redemption Song.
Για την απώλεια του έκανε αναφορά η υπουργός Πολιτισμού της Τζαμάικα Olivia Grange:
«Αυτός ο πρωτοπόρος της τζαμαϊκανής μουσικής ήταν επίσης μέντορας πολλών Τζαμαϊκανών καλλιτεχνών και μουσικών, συμπεριλαμβανομένων των «Riddim Twins», του Sly Dunbar και του Robbie Shakespeare», έγραψε μεταξύ άλλων.
