Η Άννα Μέγα έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Πρωτομαγιάς, σε ηλικία 59 χρονών μετά από πενταετή μάχη με τον καρκίνο.
Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε ο σύζυγός της και συγγραφέας, Βασίλης Ραΐσης:
«Άννα Μέγα (Αννούλα) 30/10/1963 – 1/5/2022. Από φοιτητές ακόμα, φίλη, ερωμένη, συντρόφισσα, σύντροφος, παρτενέρ στην άγουρη και την λιγότερο άγουρη τέχνη μας, σύμβουλος, αδελφή. Τα τελευταία 15 χρόνια, όλα τούτα και η Γυναίκα μου. 5 χρόνια πριν, μπήκε ανάμεσά μας ο καρκίνος και μας έδεσε ακόμα πιο πολύ. Στο νοσοκομείο, την τελευταία μέρα που επικοινωνούσε, ήμασταν όλοι οι αγαπημένοι της πάνω από το κρεβάτι της και μιλούσαμε σιγά, να μην την ενοχλούμε. «Τι λέτε;» μας ρωτάει.
«Τίποτα αγάπη μου, απλά έχουμε πρόβλημα με την ασφάλεια του νοσοκομείου επειδή είμαστε πολλοί σε ένα δωμάτιο». «Πείτε τους ότι θα φύγω εγώ». Και έφυγες ψυχή μου. Βράδυ πρωτομαγιάς. Δεν ήθελες να σε κλαίω αγάπη μου, αλλά εγώ από εγωϊσμό κλαίω, εμένα λυπάμαι. Χωρίς την προσωπικότητά σου, την συντροφιά σου, το πνεύμα σου, την πελώρια αγάπη σου νιώθω ξαφνικά πιο φτωχός, νιώθω ανήμπορος. Με όσα μου χάρισες όμως θα ξανασταθώ στα πόδια μου και θα σε περιέχω μέχρι να κλείσω τα δικά μου μάτια. Ο Βασίλης σου»
Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε ο σύζυγός της και συγγραφέας, Βασίλης Ραΐσης:
«Άννα Μέγα (Αννούλα) 30/10/1963 – 1/5/2022. Από φοιτητές ακόμα, φίλη, ερωμένη, συντρόφισσα, σύντροφος, παρτενέρ στην άγουρη και την λιγότερο άγουρη τέχνη μας, σύμβουλος, αδελφή. Τα τελευταία 15 χρόνια, όλα τούτα και η Γυναίκα μου. 5 χρόνια πριν, μπήκε ανάμεσά μας ο καρκίνος και μας έδεσε ακόμα πιο πολύ. Στο νοσοκομείο, την τελευταία μέρα που επικοινωνούσε, ήμασταν όλοι οι αγαπημένοι της πάνω από το κρεβάτι της και μιλούσαμε σιγά, να μην την ενοχλούμε. «Τι λέτε;» μας ρωτάει.
«Τίποτα αγάπη μου, απλά έχουμε πρόβλημα με την ασφάλεια του νοσοκομείου επειδή είμαστε πολλοί σε ένα δωμάτιο». «Πείτε τους ότι θα φύγω εγώ». Και έφυγες ψυχή μου. Βράδυ πρωτομαγιάς. Δεν ήθελες να σε κλαίω αγάπη μου, αλλά εγώ από εγωϊσμό κλαίω, εμένα λυπάμαι. Χωρίς την προσωπικότητά σου, την συντροφιά σου, το πνεύμα σου, την πελώρια αγάπη σου νιώθω ξαφνικά πιο φτωχός, νιώθω ανήμπορος. Με όσα μου χάρισες όμως θα ξανασταθώ στα πόδια μου και θα σε περιέχω μέχρι να κλείσω τα δικά μου μάτια. Ο Βασίλης σου»
