αντικατοπτρίζει τόσο τη συναυλία που δόθηκε από το Γιάννη Λεμπέση και τους Μωμόγερους στο ακριτικό νησί όσο και το «ρεζουμέ» των εντυπώσεών μας από τους Λειψούς και τους ανθρώπους τους.
Στο «μικρό» σε έκταση αλλά «τρανό» σε ψυχή, ομορφιές και «αισθητική» νησί της Δωδεκανήσου ο λαϊκός τραγουδοποιός Γιάννης Λεμπέσης με μια λιτή αλλά μεστή «εκδοχή» της ορχήστρας του και το Ελληνικό Σωματείο Μωμόγεροι με την πολυετή και ουσιαστική προσφορά τους στον Πολιτισμό «δίδαξαν» τρόπους και ήθος για το πώς μπορούν να παντρευτούν αρμονικά τραγούδι, χορός, ιστορία, δηλαδή διασκέδαση και ψυχαγωγία.
Η μουσικοχορευτική παράσταση «Οι Γερμανοί μας κυνηγούν 1914-2014» στο θεατράκι στην πλατεία των Λειψών μετάλαβε με αξιώσεις το απόσταγμα της «Ελλαδογραφίας» του αείμνηστου Γιώργου Τσαγκάρη όπου Λέμπέσης & Μωμόγεροι υπήρξαν πρωταγωνιστές, στην αρχική μορφή αλλά και στο νέο ταξίδεμά της.
Με σπάνια βίντεο και ντοκουμέντα όπου διαφαίνεται η διαχρονική αρνητική στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα ενώθηκαν χαρακτηριστικά τραγούδια από το Λεμπέση και τους συνεργάτες του (ακορντεόν ο Πορφύρης Κονάς, κλαρίνο ο Κώστας Κοπανιτσάνος και λαούτο ο Θεοδόσης Συκιώτης) μαζί με τους χορούς που «έτρεξαν» απ’ άκρη σ’ άκρη όλη την Ελλάδα από το 30κονταμελές –για τη συγκεκριμένη βραδιά καθώς είναι πολύ περισσότεροι- σχήμα των Μωμόγερων με επικεφαλής τον Κώστα Αλεξανδρίδη. Να επισημάνουμε πως οι Μωμόγεροι -με το μεράκι, τις γνώσεις και το πλούσιο βεστιάριό τους- βρέθηκαν στους Λειψούς για 15η συνεχή χρονιά.
Να σημειωθεί πως την παράσταση παρακολούθησαν και πολλοί ξένοι τουρίστες, ανάμεσά τους και Γερμανοί, που δεν θίχτηκαν από τα μηνύματά της. Ίσα ίσια που τραγούδησαν, χόρεψαν και παρακολούθησαν με ενδιαφέρον τις videoπροβολές, το «πάντρεμα» δηλαδή με τους «αρτεσιανούς θησαυρούς της μουσικοποιητικής μας λαλιάς» όπως θα έλεγε και ο αλησμόνητος Γιώργος Τσαγκάρης.
Σε αυτό συνετέλεσε και ο εύστοχος πρόλογος του τέως πλέον δημάρχου Μπενέτου Σπύρου ο οποίος υπηρέτησε για δεκαετίες -7 τετραετίες- το λειτούργημα του στους Λειψούς.
Άψογος ο Λεμπέσης, υπογράμμισε τα ιστορικά δρώμενα με τα κατάλληλα τραγούδια, απ’ της «Σμύρνης το γιαγκίνι» στο «Σαλταδόρο» και τον «Στέλιο τον Καλδάρα»… Κι αφού το κοινό το απαίτησε έπαιξε και το σουξέ του «Όμως εμείς είμαστε εμείς και δε μας άλλαξε κανείς, με τραγουδάκια λαϊκά ξορκίζουμε δαιμονικά» και το γλέντι έδωσε και πήρε στο φινάλε…
Για τους Μωμόγερους, ότι και να γράψει κανείς είναι λίγο. Επάρκεια, διάθεση, φλόγα δημιουργικότητας και επικοινωνίας. Πολλά νέα παιδιά με καθαρά πρόσωπα και μεγάλη όρεξη αλλά και ώριμα μέλη που «μεταλαδαμπεύουν» στους μικρότερους αξίες, παραδόσεις, διδάγματα πολιτισμού και ζωής.
Για τη γοητεία των Λειψών, τις μαγευτικές και πεντακάθαρες παραλίες, το δέσιμο του πράσινου με το γαλάζιο, την ευγένεια αλλά και «υγεία» των κατοίκων τους, φοβάμαι πως οι λέξεις δεν φτάνουν… Σίγουρα ένας προορισμός, που να ‘μαστε γεροί, αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς.
Σε ένα απόλυτο τοπίο ηρεμίας, δε σου λείπει τίποτα, ούτε από ομορφιές, ούτε κι από «εντάσεις». «Όλα παντρεύονται γλυκά», φυσιολογικά, ανθρώπινα…
Ο νέος δήμαρχος Φώτης Μάγγος μπολιασμένος με την «αλήθεια» αλλά και τις «ανάγκες» του νησιού, νέος, με θέληση και πίστη να καλύψει «ανάγκες» και «ζητούμενα»… Απ’ το λίγο που πρόλαβα να μιλήσω με τους Λειψιώτες, η σύνδεση με τα «κέντρα» της χώρας και τις υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν σε δύσκολες ώρες, αλλά και τα «κίνητρα» για να μείνει κανείς στο νησί και να περνάει καθώς πρέπει αλλά και προκόβει, φαντάζουν προταιρεότητες… Όπως άλλωστε αρμόζει στα «σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Θα’ χουμε καιρό να τα ξαναπούμε…
Οι φωτογραφίες είναι του Χάρη Κλάδη.
Στο «μικρό» σε έκταση αλλά «τρανό» σε ψυχή, ομορφιές και «αισθητική» νησί της Δωδεκανήσου ο λαϊκός τραγουδοποιός Γιάννης Λεμπέσης με μια λιτή αλλά μεστή «εκδοχή» της ορχήστρας του και το Ελληνικό Σωματείο Μωμόγεροι με την πολυετή και ουσιαστική προσφορά τους στον Πολιτισμό «δίδαξαν» τρόπους και ήθος για το πώς μπορούν να παντρευτούν αρμονικά τραγούδι, χορός, ιστορία, δηλαδή διασκέδαση και ψυχαγωγία.
Η μουσικοχορευτική παράσταση «Οι Γερμανοί μας κυνηγούν 1914-2014» στο θεατράκι στην πλατεία των Λειψών μετάλαβε με αξιώσεις το απόσταγμα της «Ελλαδογραφίας» του αείμνηστου Γιώργου Τσαγκάρη όπου Λέμπέσης & Μωμόγεροι υπήρξαν πρωταγωνιστές, στην αρχική μορφή αλλά και στο νέο ταξίδεμά της.
Με σπάνια βίντεο και ντοκουμέντα όπου διαφαίνεται η διαχρονική αρνητική στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα ενώθηκαν χαρακτηριστικά τραγούδια από το Λεμπέση και τους συνεργάτες του (ακορντεόν ο Πορφύρης Κονάς, κλαρίνο ο Κώστας Κοπανιτσάνος και λαούτο ο Θεοδόσης Συκιώτης) μαζί με τους χορούς που «έτρεξαν» απ’ άκρη σ’ άκρη όλη την Ελλάδα από το 30κονταμελές –για τη συγκεκριμένη βραδιά καθώς είναι πολύ περισσότεροι- σχήμα των Μωμόγερων με επικεφαλής τον Κώστα Αλεξανδρίδη. Να επισημάνουμε πως οι Μωμόγεροι -με το μεράκι, τις γνώσεις και το πλούσιο βεστιάριό τους- βρέθηκαν στους Λειψούς για 15η συνεχή χρονιά.
Να σημειωθεί πως την παράσταση παρακολούθησαν και πολλοί ξένοι τουρίστες, ανάμεσά τους και Γερμανοί, που δεν θίχτηκαν από τα μηνύματά της. Ίσα ίσια που τραγούδησαν, χόρεψαν και παρακολούθησαν με ενδιαφέρον τις videoπροβολές, το «πάντρεμα» δηλαδή με τους «αρτεσιανούς θησαυρούς της μουσικοποιητικής μας λαλιάς» όπως θα έλεγε και ο αλησμόνητος Γιώργος Τσαγκάρης.
Σε αυτό συνετέλεσε και ο εύστοχος πρόλογος του τέως πλέον δημάρχου Μπενέτου Σπύρου ο οποίος υπηρέτησε για δεκαετίες -7 τετραετίες- το λειτούργημα του στους Λειψούς.
Άψογος ο Λεμπέσης, υπογράμμισε τα ιστορικά δρώμενα με τα κατάλληλα τραγούδια, απ’ της «Σμύρνης το γιαγκίνι» στο «Σαλταδόρο» και τον «Στέλιο τον Καλδάρα»… Κι αφού το κοινό το απαίτησε έπαιξε και το σουξέ του «Όμως εμείς είμαστε εμείς και δε μας άλλαξε κανείς, με τραγουδάκια λαϊκά ξορκίζουμε δαιμονικά» και το γλέντι έδωσε και πήρε στο φινάλε…
Για τους Μωμόγερους, ότι και να γράψει κανείς είναι λίγο. Επάρκεια, διάθεση, φλόγα δημιουργικότητας και επικοινωνίας. Πολλά νέα παιδιά με καθαρά πρόσωπα και μεγάλη όρεξη αλλά και ώριμα μέλη που «μεταλαδαμπεύουν» στους μικρότερους αξίες, παραδόσεις, διδάγματα πολιτισμού και ζωής.
Για τη γοητεία των Λειψών, τις μαγευτικές και πεντακάθαρες παραλίες, το δέσιμο του πράσινου με το γαλάζιο, την ευγένεια αλλά και «υγεία» των κατοίκων τους, φοβάμαι πως οι λέξεις δεν φτάνουν… Σίγουρα ένας προορισμός, που να ‘μαστε γεροί, αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς.
Σε ένα απόλυτο τοπίο ηρεμίας, δε σου λείπει τίποτα, ούτε από ομορφιές, ούτε κι από «εντάσεις». «Όλα παντρεύονται γλυκά», φυσιολογικά, ανθρώπινα…
Ο νέος δήμαρχος Φώτης Μάγγος μπολιασμένος με την «αλήθεια» αλλά και τις «ανάγκες» του νησιού, νέος, με θέληση και πίστη να καλύψει «ανάγκες» και «ζητούμενα»… Απ’ το λίγο που πρόλαβα να μιλήσω με τους Λειψιώτες, η σύνδεση με τα «κέντρα» της χώρας και τις υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν σε δύσκολες ώρες, αλλά και τα «κίνητρα» για να μείνει κανείς στο νησί και να περνάει καθώς πρέπει αλλά και προκόβει, φαντάζουν προταιρεότητες… Όπως άλλωστε αρμόζει στα «σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Θα’ χουμε καιρό να τα ξαναπούμε…
Οι φωτογραφίες είναι του Χάρη Κλάδη.
