Κάποτε που η πληροφορία δεν χανόταν στο διαδίκτυο, αλλά έβγαινε από τα χείλη και την πένα και αποτυπώνονταν στο μυαλό, ο Κώστας Γιαννουλόπουλος είχε μεταφέρει τα λόγια του Eric Dolphy που είπε ότι «όταν η μουσική έχει παιχθεί, ο ήχος έχει φύγει στον αέρα, είναι αδύνατον να τον πιάσεις. Είχε δίκιο». Η αισθητική εμπειρία για τον ακροατή της μουσικής «είναι κάτι φευγαλέο, ένας στιγμιαίος ερεθισμός της ψυχής που είτε αφήνει σημάδια είτε όχι», είχε συμπληρώσει ο jazzman καταγράφοντας την επίδραση της φράσης του Αμερικανού σαξοφωνίστα που απεβίωσε στο Βερολίνο στα 60s.
Αυτά τα έντονα συναισθήματα που προκαλούν οι νότες του..αέρα που γέμισαν ένα ονειρικό μέρος όπως είναι ο περιβάλλοντας χώρος του Πύργου Βασιλίσσης, στο Ίλιον, το άριστα διατηρημένο εξοχικό της βασίλισσας Αμαλίας στα χρόνια του Όθωνα, στο Κτήμα Σερπιέρη, όπου δημιουργήθηκε τότε μια πρότυπα αγροτική εγκατάσταση για την εκσυγχρονισμό της γεωπονίας, την ιστορία του οποίου συνεχίζει επάξια ο γόνος της οικογενείας Σερπιέρη, ένας δημιουργικός άνθρωπος πολύ χαμηλών τόνων.
Εκεί διεξήχθη και φέτος το κορυφαίο ελεύθερο φεστιβάλ της Jazz στην χώρα μας με προσανατολισμό στην εγχώρια σκηνή «Jazz στο Πάρκο» που φέτος μέτρησε την 11η φορά του με ιδιαίτερη επιτυχία. Ο ατμοσφαιρικός και καταπράσινος χώρος γέμισε πάλι και οι μουσικές που παίχθηκαν ήταν εξαιρετικής ποιότητας από μουσικούς που έχουν την jazz στο πετσί τους.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, ένα μουσικός με ιστορία, ο Γιώργος Τρανταλίδης, προλογίζοντας την εκδήλωση ανέφερε ότι η «jazz είναι η πιο δημοκρατική μουσική» παρουσιάζοντας τους μουσικούς των τριών σχημάτων που διαδοχικά έβαλαν το αποτύπωμά της στο φετινό φεστιβάλ.
Η βραδιά ξεκίνησε με το Κουαρτέτο του τρομπετίστα Δημήτρη Παπαδόπουλου πλαισιωμένος από τον κιθαρίστα Μιχάλη Τσιφτσή, τον κοντραμπασίστα Γρηγόρη Θεοδωρίδη και τον ντράμερ Γιάννη Παπαδούλη, που διηγήθηκαν με την μουσική τους την «Ιστορία του Ήλιου που ξεχάστηκε». Στο φινάλε ο leader του σχήματος αφιέρωσε ένα κομμάτι στον αγαπημένο του τρομπετίστα Freddie Hubbard, νομίζω ήταν το Take it to Ozone. Όση ώρα έπαιζαν ο Gilad Atzmon τους απολάμβανε καθισμένος άνετα στο γκαζόν μπροστά στην σκηνή.
To δεύτερο σχήμα ήταν το τρίο του Alexander Affolter, του Ολλανδού τραγουδιστή από το Άμστερνταμ, που τα τελευταία χρόνια ζει στην Ελλάδα. Μαζί του εμφανίστηκαν ο πιανίστας Παντελής Μπενετάτος, ο μπασίστας Γιώργος Ρούλος και ο ντράμερ Σεραφείμ Μπέλλος. Με δικά του τραγούδια και διασκευές όπως το jazz standard Autumn Leaves, το Love For Sale του Cole Porter, Corcovado η κλασική bossa nova του Jobim, τραγούδησε εξαιρετικά ένα στυλ που σχεδόν σπανίζει στις jazz σκηνές που όμως είναι ιδιαίτερα αγαπητό.
Στη συνέχεια το γκρουπ NUKeLEUS του πιανίστα Σάμι Αμίρη ξεκίνησε παίζοντας σε μια ελεύθερη jazz εκτέλεση το «Γάμο του Καραγκιόζη» με τον special guest του τρίο, τον τεράστιο Ισραηλινό σαξοφωνίστα Gilad Atzmon να κάνει πράματα και θάματα με το σαξόφωνό του. Μαζί τους ο κοντραμπασίστας Περικλής Τριβόλης και ο ντράμερ Γιάννης Σταυρόπουλος. Το σχήμα αυτό συνδυάζει διάφορα στοιχεία – jazz, avante garde, κλασική, latin, funk, δημοτική - σε αποκλειστικά δικές τους συνθέσεις παιγμένα με ένα δικό τους ήχο προσεγμένο μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Ο Θεσσαλονικιός Σάμι Αμίρης ένας εξαιρετικός μουσικός με χιούμορ στην σκηνή και επιρροές από την κλασική, την τζαζ και την παραδοσιακή μουσική του κόσμου έδωσε ρεσιτάλ σε ένα σετ «All Blues/ Miles Davis/ Ένας Αητός Καθόταν + Σία».
Να σταθούμε όμως και στην περίπτωση του Gilad Atzmon που ζει και δραστηριοποιείται στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό και η αξία του είναι γνωστή πια, έχει ένα δικό του τρόπο που παίζει σαξόφωνο με τόση άνεση και ξεχωριστή οικειότητα μαζί του, όπως ο Jimi Hendrix με την κιθάρα του.
Αυτά εν ολίγοις σημειώθηκαν στο 11ο Jazz στο Πάρκο που πέρασε στην ιστορία και ήδη ο jazzman Γιώργος Τρανταλίδης σχεδιάζει το επόμενο.
*Φωτογραφίες : Γιάννης Αλεξίου
Αυτά τα έντονα συναισθήματα που προκαλούν οι νότες του..αέρα που γέμισαν ένα ονειρικό μέρος όπως είναι ο περιβάλλοντας χώρος του Πύργου Βασιλίσσης, στο Ίλιον, το άριστα διατηρημένο εξοχικό της βασίλισσας Αμαλίας στα χρόνια του Όθωνα, στο Κτήμα Σερπιέρη, όπου δημιουργήθηκε τότε μια πρότυπα αγροτική εγκατάσταση για την εκσυγχρονισμό της γεωπονίας, την ιστορία του οποίου συνεχίζει επάξια ο γόνος της οικογενείας Σερπιέρη, ένας δημιουργικός άνθρωπος πολύ χαμηλών τόνων.
Εκεί διεξήχθη και φέτος το κορυφαίο ελεύθερο φεστιβάλ της Jazz στην χώρα μας με προσανατολισμό στην εγχώρια σκηνή «Jazz στο Πάρκο» που φέτος μέτρησε την 11η φορά του με ιδιαίτερη επιτυχία. Ο ατμοσφαιρικός και καταπράσινος χώρος γέμισε πάλι και οι μουσικές που παίχθηκαν ήταν εξαιρετικής ποιότητας από μουσικούς που έχουν την jazz στο πετσί τους.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, ένα μουσικός με ιστορία, ο Γιώργος Τρανταλίδης, προλογίζοντας την εκδήλωση ανέφερε ότι η «jazz είναι η πιο δημοκρατική μουσική» παρουσιάζοντας τους μουσικούς των τριών σχημάτων που διαδοχικά έβαλαν το αποτύπωμά της στο φετινό φεστιβάλ.
Η βραδιά ξεκίνησε με το Κουαρτέτο του τρομπετίστα Δημήτρη Παπαδόπουλου πλαισιωμένος από τον κιθαρίστα Μιχάλη Τσιφτσή, τον κοντραμπασίστα Γρηγόρη Θεοδωρίδη και τον ντράμερ Γιάννη Παπαδούλη, που διηγήθηκαν με την μουσική τους την «Ιστορία του Ήλιου που ξεχάστηκε». Στο φινάλε ο leader του σχήματος αφιέρωσε ένα κομμάτι στον αγαπημένο του τρομπετίστα Freddie Hubbard, νομίζω ήταν το Take it to Ozone. Όση ώρα έπαιζαν ο Gilad Atzmon τους απολάμβανε καθισμένος άνετα στο γκαζόν μπροστά στην σκηνή.
To δεύτερο σχήμα ήταν το τρίο του Alexander Affolter, του Ολλανδού τραγουδιστή από το Άμστερνταμ, που τα τελευταία χρόνια ζει στην Ελλάδα. Μαζί του εμφανίστηκαν ο πιανίστας Παντελής Μπενετάτος, ο μπασίστας Γιώργος Ρούλος και ο ντράμερ Σεραφείμ Μπέλλος. Με δικά του τραγούδια και διασκευές όπως το jazz standard Autumn Leaves, το Love For Sale του Cole Porter, Corcovado η κλασική bossa nova του Jobim, τραγούδησε εξαιρετικά ένα στυλ που σχεδόν σπανίζει στις jazz σκηνές που όμως είναι ιδιαίτερα αγαπητό.
Στη συνέχεια το γκρουπ NUKeLEUS του πιανίστα Σάμι Αμίρη ξεκίνησε παίζοντας σε μια ελεύθερη jazz εκτέλεση το «Γάμο του Καραγκιόζη» με τον special guest του τρίο, τον τεράστιο Ισραηλινό σαξοφωνίστα Gilad Atzmon να κάνει πράματα και θάματα με το σαξόφωνό του. Μαζί τους ο κοντραμπασίστας Περικλής Τριβόλης και ο ντράμερ Γιάννης Σταυρόπουλος. Το σχήμα αυτό συνδυάζει διάφορα στοιχεία – jazz, avante garde, κλασική, latin, funk, δημοτική - σε αποκλειστικά δικές τους συνθέσεις παιγμένα με ένα δικό τους ήχο προσεγμένο μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Ο Θεσσαλονικιός Σάμι Αμίρης ένας εξαιρετικός μουσικός με χιούμορ στην σκηνή και επιρροές από την κλασική, την τζαζ και την παραδοσιακή μουσική του κόσμου έδωσε ρεσιτάλ σε ένα σετ «All Blues/ Miles Davis/ Ένας Αητός Καθόταν + Σία».
Να σταθούμε όμως και στην περίπτωση του Gilad Atzmon που ζει και δραστηριοποιείται στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό και η αξία του είναι γνωστή πια, έχει ένα δικό του τρόπο που παίζει σαξόφωνο με τόση άνεση και ξεχωριστή οικειότητα μαζί του, όπως ο Jimi Hendrix με την κιθάρα του.
Αυτά εν ολίγοις σημειώθηκαν στο 11ο Jazz στο Πάρκο που πέρασε στην ιστορία και ήδη ο jazzman Γιώργος Τρανταλίδης σχεδιάζει το επόμενο.
*Φωτογραφίες : Γιάννης Αλεξίου
