Μαζί του ο Στέλιος Γαλανός και η Ανατολή Μαργιόλα στο τραγούδι, ο Βασίλης Κορακάκης, μπουζούκι και τραγούδι, ο Τάσος Αθανασιάς, ακορντεόν και ο Γιώργος Φουντούκος, ακουστική κιθάρα.
Στο πεντάωρο, σχεδόν, πρόγραμμα, που ξεκίνησε γύρω στις 11.30, οι επιτυχίες του Βαγγέλη, μαζί με τα καινούργια τραγούδια του από το δίσκο «Χωματόδρομος» εναλλάσσονταν με γνωστά παλιά λαϊκά τραγούδια άλλων συνθετών, αλλά και κάποια λιγότερο ακουσμένα. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ετοιμότητα των μουσικών, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές, που μόλις κάποιος ακροατής ζητούσε ένα τραγούδι, όχι απαραίτητα μεγάλη επιτυχία, εκείνοι ξεκινούσαν αμέσως να παίζουν… Πρόκειται ασφαλώς για μια ορχήστρα με τεράστιο ρεπερτόριο…
Ακούστηκαν λοιπόν τραγούδια του Κορακάκη όπως «Λαύριο», «Στη σκέψη της τρελής», «Πρώτο φθινόπωρο» (2 φορές), «Το ποτηράκι της καρδιάς», «Μάνα που ζω», «Οι μεγάλες αγάπες», «Ο κουρασμένος δρόμος μου», «Η αλήθεια», «Ώρα που διάλεξες», «Χαμένη χαρά», «Μέσα στα βαθιά μας πέταξες», «Ν’ ανοίξω ήθελα φτερά», «Κάποιο χέρι», «Χίλιες φορές πονούσα», «Σε μαγεμένη αγκαλιά», «Δυο φυλλαράκια δυόσμος», «Το παλιόσκαρο», «Πικρό φιλί» και, κατόπιν «παραγγελιάς», ένα εξαιρετικό ζεϊμπέκικο από τον πρώτο δίσκο του συνθέτη, τους «Άρχοντες» με τίτλο «Πόσο ακόμα να κρατήσω». Επίσης τα καινούργια κομμάτια «Χωματόδρομος», «Κουράζονται οι αγάπες», «Έγινα παιδί της λύπης», «Ένα χτύπημα ακόμα», «Ανάψαν οι φωτιές», «Ήταν κάποτε μια χώρα» και «Νύχτα βαριά». Όλα αυτά, μαζί με τραγούδια όπως «Αλλοτινές μου εποχές», «Όταν σημάνει η ώρα», «Με το βοριά», «Γλυκοχαράζουν τα βουνά», «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», «Γυάλινος κόσμος», «Σαν απόκληρος γυρίζω», «Μάγισσα της αραπιάς», «Είναι κρίμα», «Έφυγες χωρίς να με ρωτήσεις», «Κάντονε Σταύρο κάντονε», «Μη μου ξαναφύγεις πια», «Η δουλειά κάνει τους άντρες», «Μες στην πολλή σκοτούρα μου», «Μεσάνυχτα βαθιά», «Θέλω να πάψεις να γελάς», «Εγώ το πλουσιόπαιδο», «Από βυθό σ ’άλλο βυθό», «Εσύ θα μετανιώσεις», «Δραπετσώνα», «Ειν’ όλα μαύρα», «Βραδιάζει» (Θεοδωράκη-Χριστοδούλου), «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Στα βουνά δεν παν οι πόνοι». Έκπληξη σίγουρα αποτέλεσε ένα αδισκογράφητο και άγνωστο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, που ακούγεται στην ταινία «Της νύχτας τα καμώματα» του Αλέκου Σακελλάριου (1957) με τον Τάκη Μπίνη και λέει «Απόψε ήρθα πάλι στην παλιά τη γειτονιά…». Η βραδιά έκλεισε με την πανταχού παρούσα «Πριγκηπέσσα» και «Θεέ μου μεγαλοδύναμε», μετά από «παραγγελιά» και τα δυο.
Ξεχωρίζοντας 2-3 στοιχεία του προγράμματος θα σημείωνα την μη ύπαρξη ποτ-πουρί. Όλα τα τραγούδια ακούστηκαν ολόκληρα, τα ρεμπέτικα μάλιστα, με βάση τις πρώτες εκτελέσεις τους. Προς το τέλος του προγράμματος, ο Κορακάκης, όπως συνηθίζει συχνά να κάνει, «διέταξε» να κλείσουν τα ηχητικά και το πρόγραμμα συνεχίστηκε χωρίς ρεύμα, unplugged που λέμε στα ελληνικά, ενώ προέτρεψε το κοινό να του ζητήσει τραγούδια. Ήταν πραγματικά μια ιεροτελεστία, κατά την οποία φάνηκε η διαφορά του ηλεκτρικού με τον μοναδικό ακουστικό ήχο…
Τόσο πριν την έναρξη του προγράμματος όσο και στο τέλος ο Βαγγέλης Κορακάκης κάθισε ανάμεσα στο κοινό και συνομίλησε με πολλούς από τους θαμώνες του μαγαζιού. Στα μειονεκτήματα θα σημειώναμε την μη ύπαρξη κλιματισμού στο μαγαζί, καθώς και την οχλαγωγία από μια συγκεκριμένη παρέα, με σφυρίγματα και άλλα παρόμοια... Κάποιοι δυστυχώς δεν έχουν μάθει να ξεχωρίζουν το κέφι από τη βαβούρα…
Φωτογραφίες: Μάρω Χρυσανθοπούλου. Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως
Video: Θανάσης Γιώγλου
Στο πεντάωρο, σχεδόν, πρόγραμμα, που ξεκίνησε γύρω στις 11.30, οι επιτυχίες του Βαγγέλη, μαζί με τα καινούργια τραγούδια του από το δίσκο «Χωματόδρομος» εναλλάσσονταν με γνωστά παλιά λαϊκά τραγούδια άλλων συνθετών, αλλά και κάποια λιγότερο ακουσμένα. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ετοιμότητα των μουσικών, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές, που μόλις κάποιος ακροατής ζητούσε ένα τραγούδι, όχι απαραίτητα μεγάλη επιτυχία, εκείνοι ξεκινούσαν αμέσως να παίζουν… Πρόκειται ασφαλώς για μια ορχήστρα με τεράστιο ρεπερτόριο…
Ακούστηκαν λοιπόν τραγούδια του Κορακάκη όπως «Λαύριο», «Στη σκέψη της τρελής», «Πρώτο φθινόπωρο» (2 φορές), «Το ποτηράκι της καρδιάς», «Μάνα που ζω», «Οι μεγάλες αγάπες», «Ο κουρασμένος δρόμος μου», «Η αλήθεια», «Ώρα που διάλεξες», «Χαμένη χαρά», «Μέσα στα βαθιά μας πέταξες», «Ν’ ανοίξω ήθελα φτερά», «Κάποιο χέρι», «Χίλιες φορές πονούσα», «Σε μαγεμένη αγκαλιά», «Δυο φυλλαράκια δυόσμος», «Το παλιόσκαρο», «Πικρό φιλί» και, κατόπιν «παραγγελιάς», ένα εξαιρετικό ζεϊμπέκικο από τον πρώτο δίσκο του συνθέτη, τους «Άρχοντες» με τίτλο «Πόσο ακόμα να κρατήσω». Επίσης τα καινούργια κομμάτια «Χωματόδρομος», «Κουράζονται οι αγάπες», «Έγινα παιδί της λύπης», «Ένα χτύπημα ακόμα», «Ανάψαν οι φωτιές», «Ήταν κάποτε μια χώρα» και «Νύχτα βαριά». Όλα αυτά, μαζί με τραγούδια όπως «Αλλοτινές μου εποχές», «Όταν σημάνει η ώρα», «Με το βοριά», «Γλυκοχαράζουν τα βουνά», «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», «Γυάλινος κόσμος», «Σαν απόκληρος γυρίζω», «Μάγισσα της αραπιάς», «Είναι κρίμα», «Έφυγες χωρίς να με ρωτήσεις», «Κάντονε Σταύρο κάντονε», «Μη μου ξαναφύγεις πια», «Η δουλειά κάνει τους άντρες», «Μες στην πολλή σκοτούρα μου», «Μεσάνυχτα βαθιά», «Θέλω να πάψεις να γελάς», «Εγώ το πλουσιόπαιδο», «Από βυθό σ ’άλλο βυθό», «Εσύ θα μετανιώσεις», «Δραπετσώνα», «Ειν’ όλα μαύρα», «Βραδιάζει» (Θεοδωράκη-Χριστοδούλου), «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Στα βουνά δεν παν οι πόνοι». Έκπληξη σίγουρα αποτέλεσε ένα αδισκογράφητο και άγνωστο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, που ακούγεται στην ταινία «Της νύχτας τα καμώματα» του Αλέκου Σακελλάριου (1957) με τον Τάκη Μπίνη και λέει «Απόψε ήρθα πάλι στην παλιά τη γειτονιά…». Η βραδιά έκλεισε με την πανταχού παρούσα «Πριγκηπέσσα» και «Θεέ μου μεγαλοδύναμε», μετά από «παραγγελιά» και τα δυο.
Ξεχωρίζοντας 2-3 στοιχεία του προγράμματος θα σημείωνα την μη ύπαρξη ποτ-πουρί. Όλα τα τραγούδια ακούστηκαν ολόκληρα, τα ρεμπέτικα μάλιστα, με βάση τις πρώτες εκτελέσεις τους. Προς το τέλος του προγράμματος, ο Κορακάκης, όπως συνηθίζει συχνά να κάνει, «διέταξε» να κλείσουν τα ηχητικά και το πρόγραμμα συνεχίστηκε χωρίς ρεύμα, unplugged που λέμε στα ελληνικά, ενώ προέτρεψε το κοινό να του ζητήσει τραγούδια. Ήταν πραγματικά μια ιεροτελεστία, κατά την οποία φάνηκε η διαφορά του ηλεκτρικού με τον μοναδικό ακουστικό ήχο…
Τόσο πριν την έναρξη του προγράμματος όσο και στο τέλος ο Βαγγέλης Κορακάκης κάθισε ανάμεσα στο κοινό και συνομίλησε με πολλούς από τους θαμώνες του μαγαζιού. Στα μειονεκτήματα θα σημειώναμε την μη ύπαρξη κλιματισμού στο μαγαζί, καθώς και την οχλαγωγία από μια συγκεκριμένη παρέα, με σφυρίγματα και άλλα παρόμοια... Κάποιοι δυστυχώς δεν έχουν μάθει να ξεχωρίζουν το κέφι από τη βαβούρα…
Φωτογραφίες: Μάρω Χρυσανθοπούλου. Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως
Video: Θανάσης Γιώγλου
