Ο Eddie Van Halen, από τους πλέον επιδραστικούς κιθαρίστες της ροκ μουσικής και ιδρυτικό μέλος ενός από τα πλέον επιτυχημένα ροκ συγκροτήματα που πήρε το όνομά του από τον ντράμερ αδελφό του, πέθανε σε ηλικία 65 ετών, χάνοντας την μάχη με τον καρκίνο, γνωστοποίησε σήμερα ο γιος του.
"Δεν μπορώ να πιστέψω ότι χρειάζεται να το γράψω αυτό, αλλά ο πατέρας μου, 'Εντουαρντ Λούντβικ Βαν Χάλεν έχασε την μακρά και επίπονη μάχη του με τον καρκίνο σήμερα το πρωί", είπε σε tweet του ο Βόλφγκανγκ Βαν Χάλεν.
Ο Έντβαρντ Λοντεβέικ Βαν Χάλεν γεννήθηκε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας στις 26 Ιανουαρίου 1955. Ο πατέρας του Γιαν Βαν Χάλεν (1920-1986) ήταν μουσικός της τζαζ και λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων μετακόμισε στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 60 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας.
Από νεαρή ηλικία, ο Έντι, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Άλεξ (γεν. 1953), ξεκίνησαν μαθήματα πιάνου, που έριξαν τον σπόρο για την μετέπειτα μουσική τους καριέρα. Επηρεασμένος από την βρετανική μουσική εισβολή στις ΗΠΑ (και ιδιαίτερα από τους Dave Clark Five), άρχισε να παίζει ντραμς και ο αδελφός του Άλεξ κιθάρα. Γοητευμένος από τα σόλο των Έρικ Κλάπτον και Τζίμι Πέιτζ, αποφάσισε να γίνει κιθαρίστας, ενώ ο αδελφός πέρασε στα ντραμς.
Οι αδελφοί Βαν Χάλεν άρχισαν να παίζουν σε νεανικά πάρτι και κλαμπ του Λος Άντζελες ροκ στάνταρ και δικές τους συνθέσεις. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ενέταξαν στο σχήμα τους τον τραγουδιστή Ντέιβιντ Λι Ροθ και τον μπασίστα Μάικλ Άντονι και σχημάτισαν το γκρουπ Mammoth.
Την εποχή εκείνη, ο Έντι υιοθέτησε μια νέα τεχνική στην κιθάρα, το «two-handed tapping», η οποία έγινε σύντομα το σήμα κατατεθέν του και κοπιαρίστηκε από πληθώρα κιθαριστών έκτοτε. Με απίστευτη ταχύτητα στο παίξιμό του και ελκυστικό φραζάρισμα, ο Έντι γρήγορα έγινε ο κορυφαίος κιθαρίστας της τοπικής μουσικής σκηνής.
Στο μεταξύ το συγκρότημα είχε αλλάξει το όνομά του σε Van Halen. Υπέγραψε συμβόλαιο με την Warner και το 1977 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, ξεκινώντας μια σπουδαία καριέρα με πολυπλατένιους δίσκους και θριαμβευτικές περιοδείες. Ο Έντι άρχισε να αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες του ροκ και να κερδίζει το ένα μετά το άλλο τα δημοψηφίσματα που οργάνωναν τα μουσικά περιοδικά (Guitar Player, Guitar World, κ.α.).
Εκτός από την κιθάρα, ο Εντι εμπλούτισε τον ήχο του συγκροτήματος με κίμπορντς( χαρακτηριστικό το κομμάτι «Jump» του 1984), ενώ ο ίδιος συστήθηκε και ως τραγουδιστής («How Many Say I» του 1998). Η επιτυχία των Van Halen συνεχίστηκε αμείωτη, παρά την κατά καιρούς εναλλαγή των τραγουδιστών ( Ντέιβιντ Λι Ροθ, Σάμι Χάγκαρ και Γκάρι Τσερόν.
Ο Έντι Βαν Χάλεν συμμετείχε σε ηχογραφήσεις άλλων καλλιτεχνικών. Το διάσημο σόλο του στο κομμάτι του Μάικλ Τζάκσον «Beat It» (1983) είναι δικό του, παρότι δεν αναφέρεται στους συντελεστές του. Ξεχώρισαν ακόμη οι συνεργασίες του με τον Μπράιαν Μέι των Queen στον δίσκο του «Star Fleet Project» (1983) και με τον Ρότζερ Γουότερς των Pink Floyd στο κομμάτι «Lost Boys Calling» από το σάουντρακ της ταινίας του Τζουζέπε Τορνατόρε «Ο Θρύλος του 1900» («The Legend of 1900, 1998). Συνθέσεις του περιλήφθηκαν στα σάουντρακ των ταινιών «The Wild Life» (1984) του Αρτ Λίνσον και «Twister» (1996) του Γιαν Ντε Μποντ.
Πηγή: sansimera.gr
"Δεν μπορώ να πιστέψω ότι χρειάζεται να το γράψω αυτό, αλλά ο πατέρας μου, 'Εντουαρντ Λούντβικ Βαν Χάλεν έχασε την μακρά και επίπονη μάχη του με τον καρκίνο σήμερα το πρωί", είπε σε tweet του ο Βόλφγκανγκ Βαν Χάλεν.
Ο Έντβαρντ Λοντεβέικ Βαν Χάλεν γεννήθηκε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας στις 26 Ιανουαρίου 1955. Ο πατέρας του Γιαν Βαν Χάλεν (1920-1986) ήταν μουσικός της τζαζ και λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων μετακόμισε στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 60 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας.
Από νεαρή ηλικία, ο Έντι, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Άλεξ (γεν. 1953), ξεκίνησαν μαθήματα πιάνου, που έριξαν τον σπόρο για την μετέπειτα μουσική τους καριέρα. Επηρεασμένος από την βρετανική μουσική εισβολή στις ΗΠΑ (και ιδιαίτερα από τους Dave Clark Five), άρχισε να παίζει ντραμς και ο αδελφός του Άλεξ κιθάρα. Γοητευμένος από τα σόλο των Έρικ Κλάπτον και Τζίμι Πέιτζ, αποφάσισε να γίνει κιθαρίστας, ενώ ο αδελφός πέρασε στα ντραμς.
Οι αδελφοί Βαν Χάλεν άρχισαν να παίζουν σε νεανικά πάρτι και κλαμπ του Λος Άντζελες ροκ στάνταρ και δικές τους συνθέσεις. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ενέταξαν στο σχήμα τους τον τραγουδιστή Ντέιβιντ Λι Ροθ και τον μπασίστα Μάικλ Άντονι και σχημάτισαν το γκρουπ Mammoth.
Την εποχή εκείνη, ο Έντι υιοθέτησε μια νέα τεχνική στην κιθάρα, το «two-handed tapping», η οποία έγινε σύντομα το σήμα κατατεθέν του και κοπιαρίστηκε από πληθώρα κιθαριστών έκτοτε. Με απίστευτη ταχύτητα στο παίξιμό του και ελκυστικό φραζάρισμα, ο Έντι γρήγορα έγινε ο κορυφαίος κιθαρίστας της τοπικής μουσικής σκηνής.
Στο μεταξύ το συγκρότημα είχε αλλάξει το όνομά του σε Van Halen. Υπέγραψε συμβόλαιο με την Warner και το 1977 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, ξεκινώντας μια σπουδαία καριέρα με πολυπλατένιους δίσκους και θριαμβευτικές περιοδείες. Ο Έντι άρχισε να αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες του ροκ και να κερδίζει το ένα μετά το άλλο τα δημοψηφίσματα που οργάνωναν τα μουσικά περιοδικά (Guitar Player, Guitar World, κ.α.).
Εκτός από την κιθάρα, ο Εντι εμπλούτισε τον ήχο του συγκροτήματος με κίμπορντς( χαρακτηριστικό το κομμάτι «Jump» του 1984), ενώ ο ίδιος συστήθηκε και ως τραγουδιστής («How Many Say I» του 1998). Η επιτυχία των Van Halen συνεχίστηκε αμείωτη, παρά την κατά καιρούς εναλλαγή των τραγουδιστών ( Ντέιβιντ Λι Ροθ, Σάμι Χάγκαρ και Γκάρι Τσερόν.
Ο Έντι Βαν Χάλεν συμμετείχε σε ηχογραφήσεις άλλων καλλιτεχνικών. Το διάσημο σόλο του στο κομμάτι του Μάικλ Τζάκσον «Beat It» (1983) είναι δικό του, παρότι δεν αναφέρεται στους συντελεστές του. Ξεχώρισαν ακόμη οι συνεργασίες του με τον Μπράιαν Μέι των Queen στον δίσκο του «Star Fleet Project» (1983) και με τον Ρότζερ Γουότερς των Pink Floyd στο κομμάτι «Lost Boys Calling» από το σάουντρακ της ταινίας του Τζουζέπε Τορνατόρε «Ο Θρύλος του 1900» («The Legend of 1900, 1998). Συνθέσεις του περιλήφθηκαν στα σάουντρακ των ταινιών «The Wild Life» (1984) του Αρτ Λίνσον και «Twister» (1996) του Γιαν Ντε Μποντ.
Πηγή: sansimera.gr
