Πέθανε σε ηλικία 93 ετών η ηθοποιός Φράνσις Στερνχάγκεν, με τα αγαπημένα της πρόσωπα να σημειώνουν πως συνεχίζουν να εμπνέονται από την αγάπη και τη ζωή της.
Η εμβληματική ηθοποιός, η οποία ξεχώρισε με τον ρόλο της στο Sex and the City καθώς και στο Cheers, όπως γίνεται γνωστό από τη Daily Mail, από φυσικά αίτια στο New Rochelle της Νέας Υόρκης σύμφωνα με την οικογένειά της.
Η Φράνσις Στερνχάγκεν ήταν πιο διάσημη για τον ρόλο της ως η αβάστακτη πεθερά της Charlotte York, Bunny MacDougal, στο Sex and the City από το 2000 έως το 2002. Υποδήθηκε επίσης την αυταρχική Esther Clavin στο κλασικό sitcom Cheers. Η βετεράνος ηθοποιός είχε υποψηφιότητες για Emmy και για τους δύο ρόλους.
Είχε κερδίσει δύο βραβεία Tony για την Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία (Δραματική) το 1974 για την αρχική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ του Neil Simon «The Good Doctor» και το 1995 για την αναβίωση του «The Heiress».
Είχε προταθεί για βραβεία που αναγνωρίζουν την αριστεία στο Μπρόντγουεϊ πέντε ακόμα φορές ως μέλος του καστ των Equus (1975), On Golden Pond (19719), The Sign In Sidney Brustein’s Window (1972), Angel (1978), και την αναβίωση του 2002 για το Morning’s at Seven του Paul Osborn.
Η εμβληματική ηθοποιός, η οποία ξεχώρισε με τον ρόλο της στο Sex and the City καθώς και στο Cheers, όπως γίνεται γνωστό από τη Daily Mail, από φυσικά αίτια στο New Rochelle της Νέας Υόρκης σύμφωνα με την οικογένειά της.
Η Φράνσις Στερνχάγκεν ήταν πιο διάσημη για τον ρόλο της ως η αβάστακτη πεθερά της Charlotte York, Bunny MacDougal, στο Sex and the City από το 2000 έως το 2002. Υποδήθηκε επίσης την αυταρχική Esther Clavin στο κλασικό sitcom Cheers. Η βετεράνος ηθοποιός είχε υποψηφιότητες για Emmy και για τους δύο ρόλους.
Είχε κερδίσει δύο βραβεία Tony για την Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία (Δραματική) το 1974 για την αρχική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ του Neil Simon «The Good Doctor» και το 1995 για την αναβίωση του «The Heiress».
Είχε προταθεί για βραβεία που αναγνωρίζουν την αριστεία στο Μπρόντγουεϊ πέντε ακόμα φορές ως μέλος του καστ των Equus (1975), On Golden Pond (19719), The Sign In Sidney Brustein’s Window (1972), Angel (1978), και την αναβίωση του 2002 για το Morning’s at Seven του Paul Osborn.
