Πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο Little Richard, προτελευταίος ροκενρολίστας της δεκαετίας του 50. Τώρα το rock’n’roll έμεινε στα χέρια του πρόσφατα επανακάμψαντα Jerry Lee Lewis.
Ο Little Richard ήταν από τους προγενήτορες του rock επιβάλλοντας ένα δικό του ξεσηκωτικό στυλ παίζοντας πιάνο, φορώντας μάσκαρα, φανταχτερά ρούχα, στεριώνοντας τα μαλλιά του με άμυλο πατάτας ένα στυλ που ξεσήκωσε αρκετά χρόνια αργότερα ο Prince. Ήταν ο βασιλιάς της απόλυτης ανταρσίας του rock’n’roll. Ασφαλώς έζησε τον ρατσισμό στο πετσί του στο πρώτο μέρος της καριέρας του και οι μουσικοκριτικοί της εποχής δεν τον κατέτασαν στους πρωτοπόρους στους rock’n’roll -ενώ ήταν από τους σημαντικότερους μαζί με τους Bill Haley, Elvis Presley, Jerry Lee Lewis- καθότι μαύρος, αλλά και ομοφυλόφιλος, κάτι που δεν έκυψε ποτέ στην καριέρα του.
O Richard Penniman, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Μάκον της Τζώρτζια στις 5 Δεκεμβρίου 1932 και στα τέλη του 40 ξεκίνησε τραγουδώντας στην εκκλησία. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ήταν σ’ένα κλαμπ της Τζώρτζια όπου το ρεπερτόριό του ήταν κυρίως Louis Jordan. Οι πρώτες ηχογραφήσεις του στα τέλη της δεκαετίας ήταν blues. Το 1952 πήγε στη εταιρία Peacock κι έκανε φωνητικά και ενορχηστρώσεις στους Tempo-Toppers και την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε με την ορχήστρα του Johhny Otis στο κομμάτια «Little Richard’s Boogie», «I Love My Bay», «Maybe I’m Right».
Little Richard Long Tall Sally - Tutti Frutti
Τον Σεπτέμβριο του 1955 με παραγωγό τον «Bumps» Blackwell κυκλοφορεί την πρώτη του επιτυχία «Tutti Frutti» (που τραγούδησαν τότε επίσης οι Elvis Presley, Eddie Cochran, Pat Boone), ένα αναρχικό rock’n’roll στην εποχή του. Ακολουθεί η μία επιτυχία μετά την άλλη : «Long Tall Sally», «Slippin’ and Slidin», «Rip It Up», «The Girl Can’t Help It», «Lucille», «Good Golly Miss Molly», «Keep A-Knockin» και πολλές ακόμη.
Το 1959 αποφασίζει ότι η θρησκεία έχει μεγαλύτερη σημασία για εκείνον και αποσύρεται για ένα διάστημα εγκαταλείποντας το rock’n’roll. Τα τραγούδια του συνέχισαν να κυκλοφορούν έως το 1964 που επανεμφανίζεται με μια σειρά καινούργιων κομματιών όπως τα «Bama Lama Bama Loo», “Whole Lot Of Shakin’ Goin’On», «Lawdy Miss Clawdy», «Without Love». Στην συνέχεια αλλάζει κατεύθυνση προς τη soul ηχογραφώντας τα «I’m Back, Bring It On Home To Me» του Sam Cooke και το 1967 τραγουδά το blues «Baby What Want Me To Do». Τα rock φεστιβάλ στα τέλη του 60 και στις αρχές του 70 έφεραν μια αναβίωση των 50ς και βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο.
Ήταν ενεργός μουσικός παρά την ηλικία του.
Ο Little Richard ήταν από τους προγενήτορες του rock επιβάλλοντας ένα δικό του ξεσηκωτικό στυλ παίζοντας πιάνο, φορώντας μάσκαρα, φανταχτερά ρούχα, στεριώνοντας τα μαλλιά του με άμυλο πατάτας ένα στυλ που ξεσήκωσε αρκετά χρόνια αργότερα ο Prince. Ήταν ο βασιλιάς της απόλυτης ανταρσίας του rock’n’roll. Ασφαλώς έζησε τον ρατσισμό στο πετσί του στο πρώτο μέρος της καριέρας του και οι μουσικοκριτικοί της εποχής δεν τον κατέτασαν στους πρωτοπόρους στους rock’n’roll -ενώ ήταν από τους σημαντικότερους μαζί με τους Bill Haley, Elvis Presley, Jerry Lee Lewis- καθότι μαύρος, αλλά και ομοφυλόφιλος, κάτι που δεν έκυψε ποτέ στην καριέρα του.
O Richard Penniman, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Μάκον της Τζώρτζια στις 5 Δεκεμβρίου 1932 και στα τέλη του 40 ξεκίνησε τραγουδώντας στην εκκλησία. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ήταν σ’ένα κλαμπ της Τζώρτζια όπου το ρεπερτόριό του ήταν κυρίως Louis Jordan. Οι πρώτες ηχογραφήσεις του στα τέλη της δεκαετίας ήταν blues. Το 1952 πήγε στη εταιρία Peacock κι έκανε φωνητικά και ενορχηστρώσεις στους Tempo-Toppers και την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε με την ορχήστρα του Johhny Otis στο κομμάτια «Little Richard’s Boogie», «I Love My Bay», «Maybe I’m Right».
Little Richard Long Tall Sally - Tutti Frutti
Τον Σεπτέμβριο του 1955 με παραγωγό τον «Bumps» Blackwell κυκλοφορεί την πρώτη του επιτυχία «Tutti Frutti» (που τραγούδησαν τότε επίσης οι Elvis Presley, Eddie Cochran, Pat Boone), ένα αναρχικό rock’n’roll στην εποχή του. Ακολουθεί η μία επιτυχία μετά την άλλη : «Long Tall Sally», «Slippin’ and Slidin», «Rip It Up», «The Girl Can’t Help It», «Lucille», «Good Golly Miss Molly», «Keep A-Knockin» και πολλές ακόμη.
Το 1959 αποφασίζει ότι η θρησκεία έχει μεγαλύτερη σημασία για εκείνον και αποσύρεται για ένα διάστημα εγκαταλείποντας το rock’n’roll. Τα τραγούδια του συνέχισαν να κυκλοφορούν έως το 1964 που επανεμφανίζεται με μια σειρά καινούργιων κομματιών όπως τα «Bama Lama Bama Loo», “Whole Lot Of Shakin’ Goin’On», «Lawdy Miss Clawdy», «Without Love». Στην συνέχεια αλλάζει κατεύθυνση προς τη soul ηχογραφώντας τα «I’m Back, Bring It On Home To Me» του Sam Cooke και το 1967 τραγουδά το blues «Baby What Want Me To Do». Τα rock φεστιβάλ στα τέλη του 60 και στις αρχές του 70 έφεραν μια αναβίωση των 50ς και βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο.
Ήταν ενεργός μουσικός παρά την ηλικία του.
