Πως προέκυψε το «Κόκκινο Ποτάμι»
Έχω μια μακρόχρονη πορεία στην μουσική για κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα διεργασία γιατί έτσι έχω την ευκαιρία να γράφω μουσική πέρα από τη δεδομένη φόρμα των τραγουδιών. Μπορώ να εκφράσω δίχως φραγμούς τους ορίζοντές μου. Η συνεργασία μου με τον σπουδαίο σκηνοθέτη Μανούσο Μανουσάκη με πλημμύρισε με χαρά και με όπλισε με όρεξη και φλόγα να δημιουργήσω μαζί με τις μουσικές του έργου και το τραγούδι των τίτλων.
Το οποίο δείχνει να ξεχωρίζει
Οι πρώτες αντιδράσεις είναι πράγματι εντυπωσιακές. Αν για τη σειρά υπάρχει η σφραγίδα του Μανουσάκη, στην ερμηνεία του τραγουδιού έχουμε την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, μια ξεχωριστή, με όλη τη σημασία της λέξης, τραγουδίστρια. Ο τρόπος που προσέγγισε το κομμάτι και η ψυχή που έβγαλε στο τραγούδι το φώτισαν μοναδικά. Είναι και οι στίχοι του Κώστα Μπαλαχούτη ιδιαίτεροι αλλά άμεσοι. Συνεργαζόμαστε χρόνια με τον Κώστα με εξαιρετικά αποτελέσματα: Φίλα με, Αρχιπέλαγος, Αυτή η γη έχει φωνή, Χωρισμός και τώρα… Το Κόκκινο Ποτάμι.
Στο Σταυρό του Νότου, στις 12 & 19 Οκτωβρίου το μπουζούκι συναντά για μια ακόμη φορά τη ροκ.
Αυτές οι δυο βραδιές είναι καταστάλαγμα και προέκταση του ιδιότυπου αλλά αρμονικού παντρέματος που κάνω εδώ και δεκαετίες. Αγάπησα με πάθος το λαϊκό τραγούδι αλλά ταυτόχρονα είμαι και γεννημένος ροκάς. Παίζω μπουζούκι με το δικό μου χαρακτήρα, αλλά και κιθάρες, και έγχορδα της Ανατολής. Τα δύο είδη δένονται μεταξύ τους, υπάρχουν κομμάτια που αν τα ψάξεις είναι «αδελφάκια». Πρέπει όμως να θέλεις και να μπορείς να βρεις τους κώδικες και τα κρυμμένα μυστικά τους.
Θα έχουμε εκπλήξεις;
Βέβαια. Ποτέ δεν κάνω μια από τα ίδια. Κι έχω και άξιους συνοδοιπόρους μαζί μου με τους οποίους τζαμάρουμε και απολαμβάνουμε την όλη διαδικασία. Γι’ αυτό και περνάει το αποτέλεσμα στον κόσμο. Το λαϊκό έχει έντονα τη ροκιά μέσα του. Κι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζω την μουσική δεν έχει σύνορα. Ενώνω τις καταβολές μου με μεράκι κι ατέλειωτη δουλειά αλλά ακομπλεξάριστα. Δημιουργικά, με πάθος και χωρίς διαχωριστικές γραμμές. Γι’ αυτό και το «Κόκκινο ποτάμι», που έχει στη φλέβα του όλα αυτά τα συστατικά είναι ροκ κομμάτι.
Έχω μια μακρόχρονη πορεία στην μουσική για κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα διεργασία γιατί έτσι έχω την ευκαιρία να γράφω μουσική πέρα από τη δεδομένη φόρμα των τραγουδιών. Μπορώ να εκφράσω δίχως φραγμούς τους ορίζοντές μου. Η συνεργασία μου με τον σπουδαίο σκηνοθέτη Μανούσο Μανουσάκη με πλημμύρισε με χαρά και με όπλισε με όρεξη και φλόγα να δημιουργήσω μαζί με τις μουσικές του έργου και το τραγούδι των τίτλων.
Το οποίο δείχνει να ξεχωρίζει
Οι πρώτες αντιδράσεις είναι πράγματι εντυπωσιακές. Αν για τη σειρά υπάρχει η σφραγίδα του Μανουσάκη, στην ερμηνεία του τραγουδιού έχουμε την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, μια ξεχωριστή, με όλη τη σημασία της λέξης, τραγουδίστρια. Ο τρόπος που προσέγγισε το κομμάτι και η ψυχή που έβγαλε στο τραγούδι το φώτισαν μοναδικά. Είναι και οι στίχοι του Κώστα Μπαλαχούτη ιδιαίτεροι αλλά άμεσοι. Συνεργαζόμαστε χρόνια με τον Κώστα με εξαιρετικά αποτελέσματα: Φίλα με, Αρχιπέλαγος, Αυτή η γη έχει φωνή, Χωρισμός και τώρα… Το Κόκκινο Ποτάμι.
Στο Σταυρό του Νότου, στις 12 & 19 Οκτωβρίου το μπουζούκι συναντά για μια ακόμη φορά τη ροκ.
Αυτές οι δυο βραδιές είναι καταστάλαγμα και προέκταση του ιδιότυπου αλλά αρμονικού παντρέματος που κάνω εδώ και δεκαετίες. Αγάπησα με πάθος το λαϊκό τραγούδι αλλά ταυτόχρονα είμαι και γεννημένος ροκάς. Παίζω μπουζούκι με το δικό μου χαρακτήρα, αλλά και κιθάρες, και έγχορδα της Ανατολής. Τα δύο είδη δένονται μεταξύ τους, υπάρχουν κομμάτια που αν τα ψάξεις είναι «αδελφάκια». Πρέπει όμως να θέλεις και να μπορείς να βρεις τους κώδικες και τα κρυμμένα μυστικά τους.
Θα έχουμε εκπλήξεις;
Βέβαια. Ποτέ δεν κάνω μια από τα ίδια. Κι έχω και άξιους συνοδοιπόρους μαζί μου με τους οποίους τζαμάρουμε και απολαμβάνουμε την όλη διαδικασία. Γι’ αυτό και περνάει το αποτέλεσμα στον κόσμο. Το λαϊκό έχει έντονα τη ροκιά μέσα του. Κι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζω την μουσική δεν έχει σύνορα. Ενώνω τις καταβολές μου με μεράκι κι ατέλειωτη δουλειά αλλά ακομπλεξάριστα. Δημιουργικά, με πάθος και χωρίς διαχωριστικές γραμμές. Γι’ αυτό και το «Κόκκινο ποτάμι», που έχει στη φλέβα του όλα αυτά τα συστατικά είναι ροκ κομμάτι.
