Ταξιάρχης Χάνος: «Η αναγνωρισιμότητα είναι δίκοπο μαχαίρι»

(PHOTOS) Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης μιλά για όλα σε μια συνέντευξη στο Ogdoo.gr.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
17/02/2019

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Κίκα Α. Ρόκα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Ταξιάρχης Χάνος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Αυτή την περίοδο, ανεβάζει για δεύτερη χρονιά τον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες στο Θέατρο Άλφα Ιδέα, αλλά παράλληλα, κάθε Σάββατο, εμφανίζεται και στη «Συνοικία Ασμάτων» του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, σε ρόλο τραγουδιστή.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο πολυπράγμων Ταξιάρχης Χάνος μιλά για τις δυο μεγάλες αγάπες του, το θέατρο και το τραγούδι.

Ποια είναι η σχέση σας με τη μουσική; Έχετε κάνει και σπουδές.
Πολύ δύσκολη ερώτηση, όταν σπουδάζεις κάποια πράγματα μη νομίζεις ότι αποκτάς απαραίτητα μεγαλύτερη σχέση. Ναι, έχω κάνει κάποια μαθήματα, εργαστήρια κι όλα αυτά, αλλά νομίζω ότι η μουσική είναι μέσα στο DNA μας. Είναι μια διεθνής γλώσσα, αλλά αν θες να το εξειδικεύσεις για κάποιο λόγο, η σχέση μου με τη μουσική έχω την αίσθηση ότι ξεκινάει από το πρώτο νανούρισμα που άκουσα από τη μάνα μου, όπως και για όλο τον κόσμο. Στην ουσία συναντιόμαστε συνεχώς με ένα φυσικό φαινόμενο που το εμπεριέχουμε.

Στη συνέντευξη τύπου για τη Συνοικία Ασμάτων είχατε ονομάσει τα τραγούδια «μικρά μονόπρακτα».
Ε, λόγω θεάτρου. Εδώ μπαίνει η σκέψη πολλών πραγμάτων, του τι σημαίνει ανάσα, τι σημαίνει τελεία, κόμμα, ανεβαίνω, κατεβαίνω, τι είναι μια λέξη πάνω στο πεντάγραμμο, πώς «λιποθυμάει», που λέει και ο Χατζιδάκις κι αποκτά μια καινούρια αίσθηση, μια καινούρια διάσταση… Ο δημιουργός πρέπει μέσα σε τρία λεπτά να αποδώσει το νόημα που έχει συλλάβει. Ο τραγουδιστής, αν δε θέλει να αυτοσχεδιάσει πάνω σ’ αυτό, καλείται να «βρει» τον δημιουργό. Όπως και στο θέατρο, ο ηθοποιός προσπαθεί να «διαβάσει» το συγγραφέα.

Μιλήστε μας για την παράσταση αυτή που συνεχίζεται κάθε Σάββατο στο Βοτανικός Plus.
Είναι μια ιδέα του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί και παλιότερα στους Άγαμους Θύτες, που έχει ξεκινήσει πέρσι. Και με τον Γιάννη Μπέζο έχουμε συνεργαστεί σε μουσικό έργο, στην «Όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ. Υπάρχει μια καλλιτεχνική συγγένεια μεταξύ μας, χωρίς να κάνουμε ιδιαίτερη παρέα. Με την προτροπή, λοιπόν, του Ιεροκλή, βρεθήκαμε μαζί και με τα τέσσερα υπέροχα παιδιά, αυτή την εκπληκτική ορχήστρα του Γιάννη Παπαζαχαριάκη, αλλά και τους πολύ καλούς τεχνικούς, που δεν πρέπει να υποτιμάμε το ρόλο τους. Είναι μια ευτυχής συγκυρία, με βάση τα τραγούδια που έχουμε επιλέξει, με κέφι και μεράκι, χωρίς να θέλουμε να αποδείξουμε τίποτα. Έχουμε μεγαλώσει με αυτά τα τραγούδια, του Τσιτσάνη, του Ζαμπέτα, του Γούναρη, όλων αυτών των συνθετών του λαϊκού μας τραγουδιού. Ο κόσμος έρχεται και περνάει πάρα πολύ καλά και πάνω απ’ όλα, περνάμε κι εμείς το ίδιο. Φτιάξαμε ένα μαγαζί σαν αυτό που θα θέλαμε να πάμε για να περάσουμε καλά κι αντί να πάμε, έρχεται ο κόσμος παρέα μαζί μας.
6876 TAXIARXIS XANOS IEROKLIS MIXAILIDIS 2612019 small
Φωτογραφία: NDP Photo Agency

Το λαϊκό τραγούδι συγκαταλέγεται δηλαδή στα προσωπικά σας ακούσματα;

Ναι, ναι. Είμαι από το Πήλιο, ο Δερβενιώτης είναι από τα χωριά μας κι η μάνα του Γούναρη. Μεγαλώνοντας, γινόντουσαν περάσματα μέσα μας, γιατί υπήρχαν ακόμα κάποιες τελετουργίες, όπως οι γάμοι, τα βαφτίσια, η ηλικία που έπρεπε να πάρεις το μαντήλι και να σύρεις το χορό για πρώτη φορά, να πληρώσεις τα όργανα για να χορέψεις και άλλα πολλά. Ένας κόσμος ολόκληρος ο οποίος έχει χαθεί. Εγώ πρόλαβα και μεγάλωσα μέσα σ’ αυτό, με αυτά τα ακούσματα, συν τα παραδοσιακά, συν τα νανουρίσματα, συν τα επιτραπέζια - μια αισθητική που υπήρχε γύρω μου ως φυσικό φαινόμενο του Πηλίου, των γονιών μου, του χωριού μου και το οποίο μένει μέσα μας με κάποιο τρόπο. Άρα όταν έρχεται η ώρα σπουδάζεις, αλλά αυτό δεν το ξεχνάς. Έχω κάνει και κλασσικές σπουδές, αλλά έχω τραγουδήσει διάφορα είδη, ξεκινώντας, ας πούμε με τη Σαββίνα Γιαννάτου & τη Νατάσα Ζούγα «Τα παραμύθια του κόσμου», πριν από 20τόσα χρόνια.

Τα σημερινά παιδιά;
Κάθε γενιά βγάζει τα δικά της θέματα. Σήμερα βγαίνουν πάρα πολλοί νέοι μουσικοί, νέα παιδιά που παίζουν όργανα τα οποία παλιότερα ούτε καν τα σκεφτόντουσαν, παραδοσιακά εννοώ. Έκαναν πολύ καλό τα μουσικά σχολεία. Βοήθησαν σ’ αυτό το κομμάτι. Ψάχνουμε, βέβαια, να βρούμε τους καινούριους δημιουργούς ακόμη, θα γίνει κι αυτό.

Υπάρχουν νέοι δημιουργοί, ίσως όμως να μην καταφέρνουν πάντα να ακουστούν.
Υπάρχουν, βέβαια, αλλά εννοώ να καταφέρουν να καταξιωθούν. Όπως και στο θέατρο, πρέπει να παίζεις καμιά φορά 20-30 χρόνια για να πεις ότι κάτι έκανες. Έτσι και στο τραγούδι και στη δημιουργία, θέλει μια διάρκεια, είναι μαραθώνιος το να αποκτήσεις γερό στίγμα και ίσως να γίνεις σημείο αναφοράς για τους νεότερους.

Την αναγνωρισιμότητα τουλάχιστον ένας ηθοποιός ή ένας τραγουδιστής μπορεί να την πετύχει και μέσω της τηλεόρασης, έτσι δεν είναι;
Ναι, αλλά κι αυτό είναι ένα μαχαίρι δίκοπο. Εξαρτάται πώς θα το περάσεις μέσα στον κόσμο σου και στον τρόπο που λειτουργείς.

Στο θέατρο τι παρουσιάζετε;
Με την ομάδα Θέση, κάθε Δευτέρα & Τρίτη, στο Θέατρο Άλφα Ιδέα, παρουσιάζουμε τον Δον Κιχώτη, μια παράσταση που είχαμε ανεβάσει και πέρσι και πήγε πάρα πολύ καλά. Άλλο ένα έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ένας «όγκος» απερίγραπτος, μεγαλειώδες έργο. Καθίσαμε κάτω να το κάνουμε θεατρικό. Πολύ δύσκολο, αλλά να, είναι μια αφορμή να κάνεις ένα ταξίδι!

Εσείς εδώ σκηνοθετείτε, δεν παίζετε.
Ναι σκηνοθετώ. Θέλει έναν κόπο όλο αυτό με τα παιδιά που απ’ τη σχολή έχεις αποκτήσει έναν κώδικα μαζί τους. Είναι άλλο η σχολή, άλλο η σκηνή, όπου πλέον δεν κάνουμε ασκήσεις.
9374 ESKENAZI ADAMANTIDIS XANOY SAMPSALAKIS XANOS ANAGNOSTOY AGELIDOY KONSTANTINIDOY 522019 small
Φωτογραφία: NDP Photo Agency

Πώς είναι τα πράγματα σήμερα με τα νέα παιδιά στο θέατρο;
Τα τελευταία χρόνια βλέπεις στα θέατρα μια ένδεια, μια φτώχεια στα εκφραστικά μέσα. Δεν υπάρχει χρόνος για να εμβαθύνουν τα παιδιά. Ένα μεγάλο έργο, δεν μπορείς να το γνωρίζεις μέσα σε ένα μήνα και δυο. Θέλει το χρόνο του, την «άπλα» του. Θέλει να έχεις το χρόνο να μαλώσεις, να αγαπηθείς, να γκρινιάξεις, να βαρεθείς, να «χτυπηθείς» μαζί του για να εμβαθύνεις και ν’ αποκτήσεις κι έναν κώδικα. Σήμερα όμως βλέπεις τα παιδιά τρέχουν να δουλέψουν σερβιτόροι να βγάλουν χρήματα να κάνουν μια παράσταση, είναι δύσκολα τα πράγματα. Γενικά, σε ποσότητα μπορεί να ανθεί το θέατρο, αλλά σε ποιότητα έχω την αίσθηση ότι είμαστε σ’ ένα μεσαίωνα. Κι εννοώ ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να μπορέσουν να γίνουν σωστά οι παραγωγές. Από εκεί και πέρα, ταλέντο υπάρχει άφθονο. Είναι 2-3 «τόποι» όπου μπορείς να ζήσεις πια ως ηθοποιός, το Εθνικό, το Κρατικό, η Στέγη και κάποιοι ιδιωτικοί θίασοι. Όλα τα άλλα επαφίονται στον πατριωτισμό των ηθοποιών. Χαλάνε δουλειές, δε δίνει κανένας λογαριασμό, μένουν απλήρωτοι, ένα μπέρδεμα τεράστιο. Δεν ξέρω να απαντήσω με βεβαιότητα τι πρέπει να γίνει γι’ αυτό.

Στον «Δοκ Κιχώτη» σκηνοθετείτε και την κόρη σας, Μαρία. Πώς είναι να συνεργάζεται κανείς με δικούς του ανθρώπους;
Αυτό που απέφυγα με την κόρη μου είναι να είμαι δάσκαλός της στη δραματική σχολή. Όχι ότι δεν της μιλάγαμε, βέβαια, μαζί με τη μητέρα της. Απλά, είναι μια άλλου είδους λειτουργία. Είναι άλλου είδους το «ξεγύμνωμα» που γίνεται στη δραματική σχολή. Εδώ τώρα στις παραστάσεις, είμαστε συνεργάτες. Έτσι κι αλλιώς το ξέρει ότι θα είμαι πολύ πιο αυστηρός μαζί της. Μπορεί να είναι και λίγο άδικο, αλλά δεν πειράζει, πρέπει να είσαι με τους δικούς σου ανθρώπους λίγο πιο αυστηρός. Αυτό μπορεί να είναι εναντίον της, αλλά μπορεί να είναι και υπέρ της. Σημασία έχει να μη μπερδέψουμε τους ρόλους. Περιμένει να πάρει την εκδίκησή της, να με σκηνοθετήσει (γέλια).

Είχατε αντίρρηση στο να γίνει κι εκείνη ηθοποιός;
Ο ρόλος μου είναι διττός. Σαν πατέρας δε θα το έκανα ποτέ, αλλά και σαν ηθοποιός, από τη στιγμή που ο ίδιος το κάνω με τεράστια αγάπη, δε θα μπορούσα να πω σ’ έναν άνθρωπο να μην το κάνει. Αρκεί να έχει βρει το δικό της λόγο που θέλει να το κάνει. Για μένα είναι η ζωή μου, δε μπορώ όμως να επιβάλω σε κανέναν να είναι η ζωή του. Δυσκολίες υπάρχουν στα πάντα και καλούμεθα κάθε φορά να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας σε σχέση μ’ αυτό που επιλέγουμε.

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!