Κύριε Μάργαρη, έχετε καταφέρει στα ρεσιτάλ που δίνετε, να συγκεντρώσετε ένα διαφορετικό κοινό: υπάρχει το κοινό που αγαπάει τους κλασικούς ήχους, το κοινό που αγαπάει τον ήχο της κιθάρας ,το κοινό που αγαπάει το καλό ελληνικό τραγούδι, το κοινό που έρχεται καθαρά για να ακούσει εσάς να παίζετε κιθάρα, ποιος νομίζετε ότι είναι ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών που έρχονται να σας ακούσουν;
Η αγάπη τους για την καλή μουσική, για την αληθινή μουσική. Το ακροατήριο μου αποτελείται από ανθρώπους που είναι φιλότεχνοι και υψηλής αισθητικής και μπορώ να πω ότι νιώθω ευλογημένος γι’ αυτό το γεγονός.
Στην Ελλάδα υπάρχει μια παράδοση που αφορά την κιθάρα. Εσείς, όταν ήσασταν μικρός, ποιο ήταν το ερέθισμα που σας έκανε να θέλετε να σπουδάσετε αυτό το όργανο;
Το 1982, στα πλαίσια ενός επαγγελματικού ταξιδιού του πατέρα μου βρεθήκαμε στη Ρωσία. Μέσα στο πούλμαν της ξενάγησης, ο γιος ενός συναδέλφου του, έπαιζε τρομπέτα. Ο ήχος της τρομπέτας με ενθουσίασε και κάτι πυροδοτήθηκε μέσα μου. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, είπα στους γονείς μου πως θέλω να μάθω τρομπέτα. Πήγαμε στο Ελληνικό Ωδείο Άνω Νέας Σμύρνης για να ρωτήσουμε αν υπάρχει αντίστοιχο τμήμα. Δεν υπήρχε όμως, μιας και το συγκεκριμένο μουσικό όργανο διδάσκεται σε λίγα ωδεία. Ευτυχώς, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Η διευθύντρια περιόρισε τις επιλογές μου ανάμεσα στην κλασική κιθάρα και στο κλασικό πιάνο. Με προέτρεψε μάλιστα να προτιμήσω την κιθάρα διότι είναι ένα όργανο που μεταφέρεται εύκολα και είναι εξίσου πολυφωνικό με το πιάνο. Κάπως έτσι γνώρισα τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου, που δεν είναι άλλος από την κλασική κιθάρα. Οπότε αισθάνομαι πολύ τυχερός.
Ως κιθαρίστας έχετε ηχογραφήσει πολλούς δίσκους, όπου παίζετε τραγούδια σημαντικών συνθετών αλλά και δικά σας. Αυτοί οι δίσκοι, εξακριβωμένα πουλάνε πολύ. Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο λόγος που ενώ δεν ασχολείστε με κάτι που προβάλλει η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, οι δίσκοι σας έχουν την αποδοχή που έχουν;
Θεωρώ ότι ο λόγος που πουλάνε πολύ οι δίσκοι μου, είναι γιατί έχουν μέσα τους αλήθεια, ψυχή και αμέτρητες ώρες σκληρής δουλειάς. Δεν έχω ποτέ προσποιηθεί Όταν γράφω μουσική βάζω πάντα ψυχή και συναίσθημα. Αυτό είναι κάτι που προφανώς το αντιλαμβάνονται οι ακροατές μου, το υποστηρίζουν και το επιβραβεύουν. Όσον αφορά στην προβολή των δίσκων μου, ευτυχώς πια για εμάς τους μη συστημικούς καλλιτέχνες, υπάρχει ο κόσμος των social media όπου μπορούμε να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας, ανεξαρτήτως τηλεοράσεων, ραδιοφώνων κτλ..
Εάν σας έλεγε κάποιος ότι προσεγγίζετε την μουσική με pop διάθεση, θα το δεχόσασταν; Τι σημαίνει pop για σας;
Νομίζω πως αυτό έχει μεγάλη βάση, διότι πάντα με ενδιέφερε αυτά που κάνω να αφορούν αρκετό κόσμο. Δεν είμαι ο καλλιτέχνης εκείνος που προτιμά το κοινό του να απαρτίζεται από ένα κλειστό κύκλο ανθρώπων. Πάντα ήθελα αυτά που κάνω να είναι δημοφιλή και πιστεύω τελικά πως pop είναι ακριβώς αυτό. Μουσικά κομμάτια που έχουν δημοφιλία και αρέσουν σε πολύ κόσμο.
Ο Νότης Μαυρουδής υπήρξε δάσκαλός σας, και όπως έχετε πει ο ίδιος, σας δίδαξε εκτός από κιθάρα και αισθητική. Υπήρξατε ντουέτο μαζί του για πολλά χρόνια. Αλλά δεν ήταν ο μόνος. Στα χρόνια της πορείας σας στη μουσική κάνατε πολλές και διαφορετικές συνεργασίες. Θυμίστε μας κάποιες που θεωρείτε πολύ πετυχημένες….
Όντως με τον Νότη Μαυρουδή περάσαμε πολλά χρόνια μαζί ως κιθαριστικό ντουέτο, ήταν ένας πολύ αξιόλογος δάσκαλος για μένα και με δίδαξε εκτός από κιθάρα και ήθος. Το 2010, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια αυτός ο κύκλος συνεργασίας ως κιθαριστικό ντουέτο, για μένα τουλάχιστον είχε κλείσει. Είχα ανάγκη να κάνω άλλα πράγματα, δικά μου. Να εξελιχθώ μουσικά, να συνεργαστώ με άλλους ανθρώπους και να κάνω άλλου τύπου δισκογραφία, πέρα από τα café de l’ art. Έτσι λοιπόν, προέκυψαν κάποιες πολύ σημαντικές συνεργασίες. Ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τον οποίο κάναμε συναυλίες ως ντουέτο σε όλο τον κόσμο και τη συνεργασία μου με τον τεράστιο σε παγκόσμιο επίπεδο συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης πολύ ξεχωριστή υπήρξε η σύμπραξη μου με τον σπουδαίο Σταμάτη Κραουνάκη και πρόσφατα, αγαπώ πολύ τη συνεργασία μου με τη Ελένη Βιτάλη, την οποία θεωρώ την κορυφαία ερμηνεύτρια των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια δίνετε ρεσιτάλ σε όλη την Ελλάδα, σε χώρους ιδιαίτερα προσεγμένους, χειμώνα καλοκαίρι. Αυτό σημαίνει ότι το κοινό όχι μόνο αποδέχεται αλλά αγαπάει αυτό που κάνετε. Υπάρχει συνταγή επιτυχίας;
Σίγουρα υπάρχει συνταγή επιτυχίας και αυτή είναι το ταλέντο, η σωστή διαχείριση του εαυτού σου και η σκληρή δουλειά. Επιπλέον, κάτι που μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία του καλλιτέχνη, είναι η αισθητική του.
Να ξεχωρίσω από τις συνεργασίες σας των τελευταίων χρόνων, αυτή με την Ελένη Βιτάλη. Δίνετε ρεσιτάλ, όχι μόνο ανά την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Κατ’ αρχάς, μοιάζετε δύο τελείως διαφορετικοί καλλιτέχνες, με άλλες αφετηρίες. Τι είναι αυτό που σας ένωσε; Τι τραγούδια παρουσιάζετε στις κοινές σας εμφανίσεις;
Καταρχάς θέλω να τονίσω ότι η Ελένη είναι πάνω απ’ όλα ένας υπέροχος άνθρωπος και η χημεία μας είναι μοναδική. Στις κοινές μας εμφανίσεις, παρουσιάζουμε αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια από τη δισκογραφία της Ελένης Βιτάλη διασκευασμένα από εμένα. Ερμηνεύω επίσης επιλεγμένα σόλο κομμάτια από τη δισκογραφία μου. Δεν λείπουν ασφαλώς και μεγάλα τραγούδια σπουδαίων Ελλήνων συνθετών, όπως Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος, τα οποία αγαπάμε πολύ και οι δύο. Όσον αφορά στο τι μας ενώνει είναι πολύ απλή η απάντηση. Μας ενώνει η λατρεία που έχουμε και οι δυο για την καλή μουσική όπως επίσης το γεγονός πως ερμηνεύουμε αμφότεροι με την ψυχή και το το συναίσθημα. Μας ενδιαφέρει πολύ η βαθιά ψυχή και όχι η επιφάνεια.
Το φετινό καλοκαιρινό σας πρόγραμμα τι περιλαμβάνει;
Περιλαμβάνει αφενός ατομικές συναυλίες που θα πραγματοποιήσω σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας σε επιλεγμένους χώρους, και αφετέρου συναυλίες που θα κάνουμε παρέα με την Ελένη Βιτάλη. Σε μερικές πόλεις από αυτές που θα εμφανιστώ όπως στη Ζάκυνθο, στο Ηράκλειο Κρήτης και τους Παξούς, θα έχω προσκεκλημένες κάποιες τοπικές χορωδίες που κάνουν πάρα πολύ καλή δουλειά Μου αρέσει να δίνω βήμα σε τοπικούς καλλιτέχνες και φωνητικά σύνολα. Πάντα είναι μια ωραία εμπειρία και για εμένα αλλά και για τις χορωδίες αυτή η σύμπραξη. Με την Ελένη Βιτάλη θα παίξουμε σε πολύ σημαντικούς χώρους και θα κλείσουμε αυτήν την καλοκαιρινή περιοδεία, στην Αθήνα, με μία μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στο κηποθέατρο Παπάγου στις 15 Σεπτεμβρίου. Η τελευταία κοινή μας συναυλία για αυτό το καλοκαίρι, θα πραγματοποιηθεί στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας στις 24 Σεπτεμβρίου. Έπειτα θα διανύσουμε με την Ελένη νέα καλλιτεχνικά μονοπάτια, λόγω του κοινού άλμπουμ που ετοιμάζουμε. Αυτή την εποχή βρισκόμαστε στο στούντιο ηχογραφήσεων και λογικά ο δίσκος μας θα κυκλοφορήσει έως το τέλος του 2022.
Όταν σαν διπλωματούχος κλασικός κιθαρίστας ανοιχτήκατε και σε άλλο ρεπερτόριο, πως σας αντιμετώπισαν οι ΄΄ειδικοί ΄΄ και πώς το κοινό; Φαντάζομαι με διαφορετικό τρόπο.
Ακριβώς. Το κοινό, αγάπησε πάρα πολύ αυτήν μου την πτυχή, γιατί εγώ πάντα ήμουν ένας άνθρωπος πολύ ανοιχτόμυαλος μουσικά. Θεωρώ ότι η βάση της μουσικής είναι η κλασική μουσική και αυτήν σπούδασα, αλλά από εκεί και πέρα είχα διάφορα ακούσματα. Από μικρό παιδί είχα την ανάγκη να ενώσω την κλασική κιθάρα και με άλλα μουσικά ήδη, το οποίο και έπραξα. Αυτό, οι ακροατές μου το εκτίμησαν πολύ και όταν άρχισα να δισκογραφώ κομμάτια διαφορετικού ρεπερτορίου από το κλασικό και να τα παίζω στις συναυλίες μου το κοινό μου αυξήθηκε πάρα πολύ. Στον κύκλο των κλασικών κιθαριστών κάποιοι με εκτιμούν πολύ αλλά και κάποιοι με θεωρούν αιρετικό. Εμένα όμως πάντα με ενδιέφερε να αρέσω στους «απλούς» ανθρώπους και όχι στους «ειδικούς».
Διαβάζουμε συχνά ότι ο χώρος της μουσικής είναι συχνά ανταγωνιστικός και δύσκολος. Είναι όντως; Για ποιους λόγους κατά την άποψή σας;
Είναι όντως πάρα πολύ ανταγωνιστικός. Πρέπει να έχεις πολύ γερό στομάχι για να σταθείς σε αυτόν τον χώρο και να κάνεις καριέρα την οποία θα διατηρήσεις διαχρονικά. Χρειάζεται πολύ δυνατή ψυχολογία ώστε να διαχειρίζεσαι το άγχος με τον καλύτερο τρόπο και να έχεις μεγάλες ψυχικές αντοχές. Ο λόγος που υπάρχει όλος αυτός ο ανταγωνισμός είναι προφανής. Όπου υπάρχει ναρκισσισμός, δόξα και χρήματα, τα πάντα γίνονται ανταγωνιστικά. Εμένα ευτυχώς από μικρό παιδί, με ενδιέφερε η ουσία και η καλλιτεχνική μου εξέλιξη. Όλα τα υπόλοιπα προέκυψαν στην πορεία.
Υπάρχει και η ιδιότητά σας του ΄΄δασκάλου΄΄ . Φαντάζομαι ότι όχι μόνο δίνετε, αλλά και παίρνετε από τα παιδιά που διδάσκετε. Ποιο είναι το μουσικό επίπεδο των νεώτερων στην Ελλάδα σήμερα;
Η διδασκαλία είναι μια δραστηριότητα μου πολύ σημαντική. Έχω την τύχη διδάσκω μαθητές πολύ ταλαντούχους στους οποίους πιστεύω πολύ και αυτό το φυσικό τους χάρισμα μου δημιουργεί μια αισιοδοξία για το μέλλον. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ καλά ταλέντα τα οποία όμως για να μπορέσουν να σταθούν στο χώρο όπως είπα και πριν, χρειάζεται να έχουν επιμονή, υπομονή, πειθαρχία ,μεγάλο πάθος για την κιθάρα και όλα αυτά σε διαχρονικό βαθμό. Να ζουν και να πορεύονται με την αίσθηση αυτών των λέξεων.
Τα τελευταία πολλά χρόνια υπάρχουν στην τηλεόραση πολλές ΄΄μουσικές ακαδημίες΄΄, που , επί της ουσίας, είναι σκληρά reality. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Αν ακούγατε μια πολύ καλή φωνή σε κάποιο από αυτά, θα συνεργαζόσασταν;
Δεν αποκλείω το γεγονός να συνεργαστώ, αλλά σίγουρα όταν έρχονται σε οντισιόν που κάνω, φωνές που γράφουν στο βιογραφικό τους ότι έχουν πάει σε κάποιο ριάλιτι, αυτό δρα αρνητικά σε μένα. Θεωρώ πως τα ριάλιτι εξυπηρετούν μόνο την τηλεθέαση και τις επιτροπές . Αντίθετα οι συμμετέχοντες λίγες μέρες αφότου φύγουν από το παιχνίδι ξεχνιούνται παντελώς. Ξέρω παιδιά που έχουν πάει σε ριάλιτι, έχουν φτάσει στον τελικό ή κοντά σε αυτόν και αυτή τη στιγμή είναι μουσικοί του δρόμου.
Υπάρχουν μουσικές ή τραγούδια που αγαπάτε πολύ και δεν τα παίζετε στις συναυλίες σας, με το σκεπτικό ότι μπορεί να ΄΄μην περάσουν ΄΄ στον κόσμο;
Ναι βεβαίως και υπάρχουν. Το πρόγραμμα που φτιάχνω για τις συναυλίες μου έχει την λογική να περιλαμβάνει κομμάτια που αγαπάει ο κόσμος και φυσικά και εγώ. Υπάρχουν και κάποια πολύ ιδιαιτέρα κομμάτια, που ίσως δεν γίνονται αντιληπτά από το ευρύ κοινό. Θεωρώ εγωιστικό το να τα παίζω επειδή μόνο και μόνο αρέσουν σε εμένα.
Υπάρχει κάποια είδους τίμημα για έναν καλλιτέχνη ο οποίος κάνει μεγάλη καριέρα:
Φυσικά υπάρχει τίμημα. Μπαίνεις σε μια διαδικασία συνεχούς φιλοδοξίας και ανταγωνισμού θέλοντας και μη. Μπορεί να είσαι σε διακοπές για παράδειγμα και αντί να χαλαρώνεις, εσύ να σκέφτεσαι το τι θα κάνεις στην επόμενη συναυλία σου ή το τι θα κάνεις το χειμώνα. Ή να σκέφτεσαι το επόμενο άλμπουμ. Το τίμημα είναι πως μπαίνεις σε ένα ποτάμι από το οποίο ή αποφασίζεις να βγεις στη στεριά ή παραμένεις μέσα σε αυτό και σε παρασέρνει το ρεύμα. Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από το άγχος της καριέρας, είναι να βγεις εντελώς από το ποτάμι. Αλλιώς, είσαι υποχρεωμένος να ακολουθείς τους κανόνες.
Η αγάπη τους για την καλή μουσική, για την αληθινή μουσική. Το ακροατήριο μου αποτελείται από ανθρώπους που είναι φιλότεχνοι και υψηλής αισθητικής και μπορώ να πω ότι νιώθω ευλογημένος γι’ αυτό το γεγονός.
Στην Ελλάδα υπάρχει μια παράδοση που αφορά την κιθάρα. Εσείς, όταν ήσασταν μικρός, ποιο ήταν το ερέθισμα που σας έκανε να θέλετε να σπουδάσετε αυτό το όργανο;
Το 1982, στα πλαίσια ενός επαγγελματικού ταξιδιού του πατέρα μου βρεθήκαμε στη Ρωσία. Μέσα στο πούλμαν της ξενάγησης, ο γιος ενός συναδέλφου του, έπαιζε τρομπέτα. Ο ήχος της τρομπέτας με ενθουσίασε και κάτι πυροδοτήθηκε μέσα μου. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, είπα στους γονείς μου πως θέλω να μάθω τρομπέτα. Πήγαμε στο Ελληνικό Ωδείο Άνω Νέας Σμύρνης για να ρωτήσουμε αν υπάρχει αντίστοιχο τμήμα. Δεν υπήρχε όμως, μιας και το συγκεκριμένο μουσικό όργανο διδάσκεται σε λίγα ωδεία. Ευτυχώς, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Η διευθύντρια περιόρισε τις επιλογές μου ανάμεσα στην κλασική κιθάρα και στο κλασικό πιάνο. Με προέτρεψε μάλιστα να προτιμήσω την κιθάρα διότι είναι ένα όργανο που μεταφέρεται εύκολα και είναι εξίσου πολυφωνικό με το πιάνο. Κάπως έτσι γνώρισα τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου, που δεν είναι άλλος από την κλασική κιθάρα. Οπότε αισθάνομαι πολύ τυχερός.
Ως κιθαρίστας έχετε ηχογραφήσει πολλούς δίσκους, όπου παίζετε τραγούδια σημαντικών συνθετών αλλά και δικά σας. Αυτοί οι δίσκοι, εξακριβωμένα πουλάνε πολύ. Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο λόγος που ενώ δεν ασχολείστε με κάτι που προβάλλει η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, οι δίσκοι σας έχουν την αποδοχή που έχουν;
Θεωρώ ότι ο λόγος που πουλάνε πολύ οι δίσκοι μου, είναι γιατί έχουν μέσα τους αλήθεια, ψυχή και αμέτρητες ώρες σκληρής δουλειάς. Δεν έχω ποτέ προσποιηθεί Όταν γράφω μουσική βάζω πάντα ψυχή και συναίσθημα. Αυτό είναι κάτι που προφανώς το αντιλαμβάνονται οι ακροατές μου, το υποστηρίζουν και το επιβραβεύουν. Όσον αφορά στην προβολή των δίσκων μου, ευτυχώς πια για εμάς τους μη συστημικούς καλλιτέχνες, υπάρχει ο κόσμος των social media όπου μπορούμε να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας, ανεξαρτήτως τηλεοράσεων, ραδιοφώνων κτλ..
Εάν σας έλεγε κάποιος ότι προσεγγίζετε την μουσική με pop διάθεση, θα το δεχόσασταν; Τι σημαίνει pop για σας;
Νομίζω πως αυτό έχει μεγάλη βάση, διότι πάντα με ενδιέφερε αυτά που κάνω να αφορούν αρκετό κόσμο. Δεν είμαι ο καλλιτέχνης εκείνος που προτιμά το κοινό του να απαρτίζεται από ένα κλειστό κύκλο ανθρώπων. Πάντα ήθελα αυτά που κάνω να είναι δημοφιλή και πιστεύω τελικά πως pop είναι ακριβώς αυτό. Μουσικά κομμάτια που έχουν δημοφιλία και αρέσουν σε πολύ κόσμο.
Ο Νότης Μαυρουδής υπήρξε δάσκαλός σας, και όπως έχετε πει ο ίδιος, σας δίδαξε εκτός από κιθάρα και αισθητική. Υπήρξατε ντουέτο μαζί του για πολλά χρόνια. Αλλά δεν ήταν ο μόνος. Στα χρόνια της πορείας σας στη μουσική κάνατε πολλές και διαφορετικές συνεργασίες. Θυμίστε μας κάποιες που θεωρείτε πολύ πετυχημένες….
Όντως με τον Νότη Μαυρουδή περάσαμε πολλά χρόνια μαζί ως κιθαριστικό ντουέτο, ήταν ένας πολύ αξιόλογος δάσκαλος για μένα και με δίδαξε εκτός από κιθάρα και ήθος. Το 2010, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια αυτός ο κύκλος συνεργασίας ως κιθαριστικό ντουέτο, για μένα τουλάχιστον είχε κλείσει. Είχα ανάγκη να κάνω άλλα πράγματα, δικά μου. Να εξελιχθώ μουσικά, να συνεργαστώ με άλλους ανθρώπους και να κάνω άλλου τύπου δισκογραφία, πέρα από τα café de l’ art. Έτσι λοιπόν, προέκυψαν κάποιες πολύ σημαντικές συνεργασίες. Ξεχωρίζω τη συνεργασία μου με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα με τον οποίο κάναμε συναυλίες ως ντουέτο σε όλο τον κόσμο και τη συνεργασία μου με τον τεράστιο σε παγκόσμιο επίπεδο συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης πολύ ξεχωριστή υπήρξε η σύμπραξη μου με τον σπουδαίο Σταμάτη Κραουνάκη και πρόσφατα, αγαπώ πολύ τη συνεργασία μου με τη Ελένη Βιτάλη, την οποία θεωρώ την κορυφαία ερμηνεύτρια των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια δίνετε ρεσιτάλ σε όλη την Ελλάδα, σε χώρους ιδιαίτερα προσεγμένους, χειμώνα καλοκαίρι. Αυτό σημαίνει ότι το κοινό όχι μόνο αποδέχεται αλλά αγαπάει αυτό που κάνετε. Υπάρχει συνταγή επιτυχίας;
Σίγουρα υπάρχει συνταγή επιτυχίας και αυτή είναι το ταλέντο, η σωστή διαχείριση του εαυτού σου και η σκληρή δουλειά. Επιπλέον, κάτι που μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία του καλλιτέχνη, είναι η αισθητική του.
Να ξεχωρίσω από τις συνεργασίες σας των τελευταίων χρόνων, αυτή με την Ελένη Βιτάλη. Δίνετε ρεσιτάλ, όχι μόνο ανά την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Κατ’ αρχάς, μοιάζετε δύο τελείως διαφορετικοί καλλιτέχνες, με άλλες αφετηρίες. Τι είναι αυτό που σας ένωσε; Τι τραγούδια παρουσιάζετε στις κοινές σας εμφανίσεις;
Καταρχάς θέλω να τονίσω ότι η Ελένη είναι πάνω απ’ όλα ένας υπέροχος άνθρωπος και η χημεία μας είναι μοναδική. Στις κοινές μας εμφανίσεις, παρουσιάζουμε αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια από τη δισκογραφία της Ελένης Βιτάλη διασκευασμένα από εμένα. Ερμηνεύω επίσης επιλεγμένα σόλο κομμάτια από τη δισκογραφία μου. Δεν λείπουν ασφαλώς και μεγάλα τραγούδια σπουδαίων Ελλήνων συνθετών, όπως Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος, τα οποία αγαπάμε πολύ και οι δύο. Όσον αφορά στο τι μας ενώνει είναι πολύ απλή η απάντηση. Μας ενώνει η λατρεία που έχουμε και οι δυο για την καλή μουσική όπως επίσης το γεγονός πως ερμηνεύουμε αμφότεροι με την ψυχή και το το συναίσθημα. Μας ενδιαφέρει πολύ η βαθιά ψυχή και όχι η επιφάνεια.
Το φετινό καλοκαιρινό σας πρόγραμμα τι περιλαμβάνει;
Περιλαμβάνει αφενός ατομικές συναυλίες που θα πραγματοποιήσω σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας σε επιλεγμένους χώρους, και αφετέρου συναυλίες που θα κάνουμε παρέα με την Ελένη Βιτάλη. Σε μερικές πόλεις από αυτές που θα εμφανιστώ όπως στη Ζάκυνθο, στο Ηράκλειο Κρήτης και τους Παξούς, θα έχω προσκεκλημένες κάποιες τοπικές χορωδίες που κάνουν πάρα πολύ καλή δουλειά Μου αρέσει να δίνω βήμα σε τοπικούς καλλιτέχνες και φωνητικά σύνολα. Πάντα είναι μια ωραία εμπειρία και για εμένα αλλά και για τις χορωδίες αυτή η σύμπραξη. Με την Ελένη Βιτάλη θα παίξουμε σε πολύ σημαντικούς χώρους και θα κλείσουμε αυτήν την καλοκαιρινή περιοδεία, στην Αθήνα, με μία μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στο κηποθέατρο Παπάγου στις 15 Σεπτεμβρίου. Η τελευταία κοινή μας συναυλία για αυτό το καλοκαίρι, θα πραγματοποιηθεί στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας στις 24 Σεπτεμβρίου. Έπειτα θα διανύσουμε με την Ελένη νέα καλλιτεχνικά μονοπάτια, λόγω του κοινού άλμπουμ που ετοιμάζουμε. Αυτή την εποχή βρισκόμαστε στο στούντιο ηχογραφήσεων και λογικά ο δίσκος μας θα κυκλοφορήσει έως το τέλος του 2022.
Όταν σαν διπλωματούχος κλασικός κιθαρίστας ανοιχτήκατε και σε άλλο ρεπερτόριο, πως σας αντιμετώπισαν οι ΄΄ειδικοί ΄΄ και πώς το κοινό; Φαντάζομαι με διαφορετικό τρόπο.
Ακριβώς. Το κοινό, αγάπησε πάρα πολύ αυτήν μου την πτυχή, γιατί εγώ πάντα ήμουν ένας άνθρωπος πολύ ανοιχτόμυαλος μουσικά. Θεωρώ ότι η βάση της μουσικής είναι η κλασική μουσική και αυτήν σπούδασα, αλλά από εκεί και πέρα είχα διάφορα ακούσματα. Από μικρό παιδί είχα την ανάγκη να ενώσω την κλασική κιθάρα και με άλλα μουσικά ήδη, το οποίο και έπραξα. Αυτό, οι ακροατές μου το εκτίμησαν πολύ και όταν άρχισα να δισκογραφώ κομμάτια διαφορετικού ρεπερτορίου από το κλασικό και να τα παίζω στις συναυλίες μου το κοινό μου αυξήθηκε πάρα πολύ. Στον κύκλο των κλασικών κιθαριστών κάποιοι με εκτιμούν πολύ αλλά και κάποιοι με θεωρούν αιρετικό. Εμένα όμως πάντα με ενδιέφερε να αρέσω στους «απλούς» ανθρώπους και όχι στους «ειδικούς».
Διαβάζουμε συχνά ότι ο χώρος της μουσικής είναι συχνά ανταγωνιστικός και δύσκολος. Είναι όντως; Για ποιους λόγους κατά την άποψή σας;
Είναι όντως πάρα πολύ ανταγωνιστικός. Πρέπει να έχεις πολύ γερό στομάχι για να σταθείς σε αυτόν τον χώρο και να κάνεις καριέρα την οποία θα διατηρήσεις διαχρονικά. Χρειάζεται πολύ δυνατή ψυχολογία ώστε να διαχειρίζεσαι το άγχος με τον καλύτερο τρόπο και να έχεις μεγάλες ψυχικές αντοχές. Ο λόγος που υπάρχει όλος αυτός ο ανταγωνισμός είναι προφανής. Όπου υπάρχει ναρκισσισμός, δόξα και χρήματα, τα πάντα γίνονται ανταγωνιστικά. Εμένα ευτυχώς από μικρό παιδί, με ενδιέφερε η ουσία και η καλλιτεχνική μου εξέλιξη. Όλα τα υπόλοιπα προέκυψαν στην πορεία.
Υπάρχει και η ιδιότητά σας του ΄΄δασκάλου΄΄ . Φαντάζομαι ότι όχι μόνο δίνετε, αλλά και παίρνετε από τα παιδιά που διδάσκετε. Ποιο είναι το μουσικό επίπεδο των νεώτερων στην Ελλάδα σήμερα;
Η διδασκαλία είναι μια δραστηριότητα μου πολύ σημαντική. Έχω την τύχη διδάσκω μαθητές πολύ ταλαντούχους στους οποίους πιστεύω πολύ και αυτό το φυσικό τους χάρισμα μου δημιουργεί μια αισιοδοξία για το μέλλον. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ καλά ταλέντα τα οποία όμως για να μπορέσουν να σταθούν στο χώρο όπως είπα και πριν, χρειάζεται να έχουν επιμονή, υπομονή, πειθαρχία ,μεγάλο πάθος για την κιθάρα και όλα αυτά σε διαχρονικό βαθμό. Να ζουν και να πορεύονται με την αίσθηση αυτών των λέξεων.
Τα τελευταία πολλά χρόνια υπάρχουν στην τηλεόραση πολλές ΄΄μουσικές ακαδημίες΄΄, που , επί της ουσίας, είναι σκληρά reality. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Αν ακούγατε μια πολύ καλή φωνή σε κάποιο από αυτά, θα συνεργαζόσασταν;
Δεν αποκλείω το γεγονός να συνεργαστώ, αλλά σίγουρα όταν έρχονται σε οντισιόν που κάνω, φωνές που γράφουν στο βιογραφικό τους ότι έχουν πάει σε κάποιο ριάλιτι, αυτό δρα αρνητικά σε μένα. Θεωρώ πως τα ριάλιτι εξυπηρετούν μόνο την τηλεθέαση και τις επιτροπές . Αντίθετα οι συμμετέχοντες λίγες μέρες αφότου φύγουν από το παιχνίδι ξεχνιούνται παντελώς. Ξέρω παιδιά που έχουν πάει σε ριάλιτι, έχουν φτάσει στον τελικό ή κοντά σε αυτόν και αυτή τη στιγμή είναι μουσικοί του δρόμου.
Υπάρχουν μουσικές ή τραγούδια που αγαπάτε πολύ και δεν τα παίζετε στις συναυλίες σας, με το σκεπτικό ότι μπορεί να ΄΄μην περάσουν ΄΄ στον κόσμο;
Ναι βεβαίως και υπάρχουν. Το πρόγραμμα που φτιάχνω για τις συναυλίες μου έχει την λογική να περιλαμβάνει κομμάτια που αγαπάει ο κόσμος και φυσικά και εγώ. Υπάρχουν και κάποια πολύ ιδιαιτέρα κομμάτια, που ίσως δεν γίνονται αντιληπτά από το ευρύ κοινό. Θεωρώ εγωιστικό το να τα παίζω επειδή μόνο και μόνο αρέσουν σε εμένα.
Υπάρχει κάποια είδους τίμημα για έναν καλλιτέχνη ο οποίος κάνει μεγάλη καριέρα:
Φυσικά υπάρχει τίμημα. Μπαίνεις σε μια διαδικασία συνεχούς φιλοδοξίας και ανταγωνισμού θέλοντας και μη. Μπορεί να είσαι σε διακοπές για παράδειγμα και αντί να χαλαρώνεις, εσύ να σκέφτεσαι το τι θα κάνεις στην επόμενη συναυλία σου ή το τι θα κάνεις το χειμώνα. Ή να σκέφτεσαι το επόμενο άλμπουμ. Το τίμημα είναι πως μπαίνεις σε ένα ποτάμι από το οποίο ή αποφασίζεις να βγεις στη στεριά ή παραμένεις μέσα σε αυτό και σε παρασέρνει το ρεύμα. Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από το άγχος της καριέρας, είναι να βγεις εντελώς από το ποτάμι. Αλλιώς, είσαι υποχρεωμένος να ακολουθείς τους κανόνες.
