"Σαν της ζαριάς το τυχερό
σαν της ρουλέτας τα μυστήρια
δεν έχει η μοίρα μας γραφτό
ούτε κριτές και δικαστήρια."
Αυτά τα λόγια που ακούστηκαν από το ραδιόφωνο τότε, ήταν αρκετά για να ψάξουμε παραπάνω την πηγή προέλευσής τους. Κάπως έτσι συστηθήκαμε με το έργο και το ταλέντο του Γιάννη Παπαγεωργίου, ενός ξεχωριστού τραγουδοποιού του σήμερα ο οποίος συνδυάζει μοναδικά, στοιχεία προηγούμενων - και μελλοντικών πιθανότατα- εποχών. Αν έπρεπε να διαλέξουμε ένα χαρακτηριστικό του το οποίο θαυμάζουμε, αυτό θα ήταν η ταπεινότητα. Σέβεται τη δουλειά του και το κοινό του. Αυτό μπορεί να το διακρίνει κανείς αν βρεθεί τα Σάββατα του Φεβρουαρίου στο Πειραιώς 131, στην παράσταση "Άλμπουμ" της Ελένης Τσαλιγοπούλου, την επιμέλεια της οποίας έχει ο Χρήστος Παπαμιχάλης και στην οποία συμμετέχει και ο Γιάννης Παπαγεωργίου. Εν μέσω παραστάσεων λοιπόν, μιλήσαμε μαζί του για τις επιρροές του και για όλα όσα ετοιμάζει.
Κυκλοφόρησε πρόσφατα το ντουέτο σου με την Ελένη Τσαλιγοπούλου «Της ψυχής σου τα κοράλλια» από την MINOS EMI, στο οποίο υπογράφεις στίχους και μουσική. Το τραγούδι προέκυψε με αφορμή τη συνεργασία σας στην παράσταση «Άλμπουμ» ;
Ένα βράδυ του περασμένου Ιούλη, στην αυλή της Ελένης, συζητώντας για τις επικείμενες μας εμφανίσεις, έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να γράψω ένα τραγούδι το οποίο θα φωτίσει τη συνεργασία μας με έναν δημιουργικό τρόπο. Πριν ξεκινήσω λοιπόν να γράφω επί τούτου, άρχισα να κάνω μια αναδρομή σε παλιότερα μου τραγούδια, τα οποία κάθονται ως συνήθως υπομονετικά στο συρτάρι, περιμένοντας καρτερικά τη σειρά τους. Πέφτοντας πάνω 'Στης ψυχής σου τα κοράλλια', κατά έναν περίεργο τρόπο, βγήκα από όλα τα διλλήματα της επιλογής. Η φωνής της Τσαλιγοπούλου υπήρχε κρυμμένη μέσα στη μελωδία του τραγουδιού. Της το έστειλα. Το τραγούδι άρεσε και στην Ελένη, οπότε στη συνέχεια όλα πήραν το δρόμο τους. Μπορώ να σου πω επομένως πως το τραγούδι 'ξαναγεννήθηκε' μέσα από το "Άλμπουμ", βρίσκοντας τον καλύτερο τρόπο να βγει στον κόσμο.
Πως αντέδρασες όταν σου έγινε η πρόταση αυτής της συνεργασίας με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τους Bogaz Musique;
Μόνο χαρά και ενθουσιασμό μπορεί να σου προκαλέσει μια πρόσκληση συνεργασίας από έναν άνθρωπο σαν την Ελένη Τσαλιγοπούλου. Όταν με κάλεσε στο τηλέφωνο, από την πρώτη στιγμή οι κουβέντες που ανταλλάξαμε και τα πρώτα μας σχόλια είχαν αυτή την οικειότητα και τη ζεστασιά, αυτή που σου δίνουν οι ανθρώπινες σχέσεις πολλών χρόνων γνωριμίας. Το ίδιο συναίσθημα υπάρχει και με τα μέλη των Bogaz Muzique. Άλλωστε, παρακολουθώ τη μουσική τους πορεία ήδη από την εποχή των B-movies, αλλά και του καθενός ξεχωριστά. Για μένα, και εξαιτίας του γεγονότος ότι είμαι μουσικός, αποτέλεσε μεγάλο κίνητρο να ενταχθώ σε ένα μουσικό σχήμα το οποίο είναι μια δεμένη μπάντα από όλες τις απόψεις.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο άλμπουμ της Ελένης Τσαλιγοπούλου το οποίο να ξεχωρίζεις;
Ένα στοιχείο της δισκογραφίας της που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον, είναι οι διάφορες μουσικές αποκλίσεις ανά τα χρόνια και η ενσωμάτωσή της στις απαιτήσεις των τραγουδιών που έχει ερμηνεύσει και των συνθετών με τους οποίους έχει συνεργαστεί. Θα διάλεγα, πάντως, το δίσκο της 'Καθρέφτες', αν έπρεπε να επιλέξω ένα άλμπουμ της. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει όμως και ο δίσκος 'Τα-ρι-ρα', στον οποίο έχει γράψει τη μουσική μαζί με το Σπύρο Χατζηκωνσταντίνου σε μερικά τραγούδια.
Σε προσωπικό καλλιτεχνικό επίπεδο, ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Τις δυο τελευταίες Πέμπτες του Μαρτίου θα εμφανιστώ στο Σταυρό του Νότου. Μαζί με τη μουσική ομάδα που έχουμε φτιάξει εδώ και δυο χρόνια, ένα πενταμελές πλέον σχήμα, άλλα και τη συμμετοχή κάποιων αγαπημένων φίλων-καλλιτεχνών. Παράλληλα, δουλεύω τα καινούργια μου τραγούδια, τα οποία σιγά-σιγά προθερμαίνονται προκειμένου να ετοιμάζουν το έδαφος της επόμενης δισκογραφικής μου εργασίας.
Ποιες ως τώρα συνεργασίες σου ξεχωρίζεις και γιατί;
Δεν θα πρωτοτυπήσω στην απάντησή μου και θα σου πω πως κάθε συνεργασία και συνάντηση είναι ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι από το πλαζ που φτιάχνει την ιστορία του καθενός, άρα και τη δική μου. Αν πρέπει πάντως να εστιάσω σε μια στιγμή, στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα εκείνη που τραγούδησε ο Ορφέας Περίδης το τραγούδι μου με τίτλο 'Μια ρωγμούλα' στο στούντιο, λίγο καιρό αφού είχα κατέβει στην Αθήνα. Κάποιες τέτοιες στιγμές καταγράφονται στο χρόνο με το μαρκαδόρο εκείνο που δε σβήνει ποτέ.
Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις, από ποιους καλλιτέχνες θα έλεγες πως έχεις επηρεαστεί δημιουργικά;
Θαυμάζω κάθε καλλιτέχνη που θαυμάζει το έργο του, καταφέρνοντας να μην κοιτιέται ο ίδιος στον καθρέφτη του. Το ρεμπέτικο τραγούδι όπως και τα τραγούδια της παράδοσης πληρούν για μένα αυτή την προϋπόθεση. Θα τολμούσα να πω ότι ο Μάρκος, ο Σκαρβέλης, ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας κι ο Άκης Πάνου είναι οι πνευματικοί παππούδες των τραγουδιών που γράφω σήμερα, έχοντας αφήσει ως άξιους απογόνους τους τον Χατζιδάκι, τον Παπάζογλου, τον Σαββόπουλο, τον Μάλαμα, τον Περίδη και πόσους ακόμα που δεν προλαβαίνω να αναφέρω. Αυτοί μου δίνουν το στυλό στο χέρι και μου λένε "γράφε"!
Υπάρχουν τραγούδια που αγαπάς αλλά δε τα ερμηνεύεις για δικούς σου λόγους;
Πολλά τραγούδια αγαπημένα δεν μπαίνουν στο ρεπερτόριο μου γιατί, για χίλιους δυο λόγους, δεν αποδίδουν το επιθυμητό αποτέλεσμα που έχω κατά νου. Να φέρω ένα παράδειγμα. Τα αγγλόφωνα τραγούδια. Μου αρέσει η γραφή του Neil Young ή του Nick Drake. Γοητεύομαι από τις μπαλάντες του Γενοβέζου τροβαδόρου Fabrizio De Andre. Ο λόγος που επιλέγω να τραγουδάω μόνο στην ελληνική γλώσσα, έχει να κάνει με τη μνήμη το θυμικό και εν τέλει το συλλογικό ασυνείδητο που κουβαλάει η εκάστοτε ομιλούμενη γλώσσα ενός τόπου. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τοπικιστική προσέγγιση, αλλά με εντοπιότητα. Γι' αυτό και είμαι ακόλουθος του λαϊκού τραγουδιού. Δεν ερμηνεύω όλα τα τραγούδια που αγαπάω, αν και το αντίστροφο ισχύει. Όσα τραγούδια τραγουδώ, τα αγαπώ.
Ποια είναι η δική σου «συνεργασία του αιώνα»; Ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να δεις μαζί επί σκηνής;
Εξαρτάται από ποιόν αιώνα ... Δεν έχω να σου δώσω απάντηση. Όπως και να' χει, όταν βρεθώ σε αυτή σκηνή που λες, θέλω να πάω από νωρίς να πιάσω μια καλή θέση, να έχω ορθάνοιχτα τα μάτια και την καρδιά γεμάτη.
Φωτογραφίες : Δημήτρης Μακρής
