Σαν σήμερα…
Στις 17 Ιανουαρίου του 1961 γεννήθηκε στις Σέρρες ο συνθέτης, στιχουργός, ενορχηστρωτής, παραγωγός και συγγραφέας Γιώργος Ανδρέου…
«Από παιδί με μάγευαν τα μακρινά ταξίδια…»
«Η “Αρζεντίνα” είναι ένα τραγουδάκι για τον εξωτισμό των Ελλήνων – που είναι πολύ χαριτωμένος όσο είναι αθώος και κουραστικός όταν σοβαρολογεί, με τα Μάμπο του και τα Τσα-τσα, τα Μπολέρο και τις Ρούμπες, Νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες και Τραγούδια απ’τ’Αλγέρι και Κάιρο και Γκελ καϊκτσή και πάει λέγοντας – η “Αρζεντίνα” μας λοιπόν χρωστάει την έμπνευσή της (και γι’αυτό αφιερώνεται) στον Τάσο Γιάνναρο που με μια περιγραφή νυχτερινή του Μπουένος Άιρες (από ‘κείνες που η φαντασία συμπληρώνει την μνήμη και η μνήμη σκηνοθετεί τη ζωή) έδωσε την δημιουργική αφορμή. Τύχη αγαθή τα’φερε έτσι ώστε να βρεθούμε μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα στην Αργεντινή αλλά και στην Ουρουγουάη, στην Βραζιλία και το Μεξικό, συμμετέχοντας σ’αυτό το συγκινητικό “ταξίδι μετά μουσικής” στη Λατινική Αμερική και συναντώντας στην άλλη άκρη της γης μερικούς από τους ωραιότερους Έλληνες. Σ’ αυτούς τους Έλληνες χαρίζουμε την “Αρζεντίνα” μας, που στο μεταξύ από τραγουδάκι έγινε δισκάκι ολόκληρο.
Ελένη – Γιώργος»
Λόγια του Γιώργου Ανδρέου και της Ελένης Τσαλιγοπούλου, στο εσώφυλλο ενός δίσκου βινυλίου, έκτου για τον συνθέτη και πέμπτου για την ερμηνεύτρια, που κυκλοφόρησε το 1996 με μια σειρά τραγουδιών σε μουσική του Γιώργου Ανδρέου και στίχους δικούς του σε δέκα τραγούδια, δύο του Γιώργου Αθανασόπουλου, ένα του Άγγελου Σφακιανάκη κι ένα παραδοσιακό. Την έκδοση της «Αρζεντίνας» σε cd, συμπλήρωσε η οργανική εκδοχή του τραγουδιού «Φωτιά στα όνειρά μου», που δεν χώρεσε στον δίσκο βινυλίου.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Αρζεντίνα2) Η ζωή μας αξίζει
3) Να μη θυμάμαι πια (στίχοι: Γιώργος Αθανασόπουλος)
4) Το ζεϊμπέκικο του διπλανού
5) Όσα βουνά κι αν πέρασα (δημοτικό τραγούδι)
6) Τα χρόνια της καρδιάς
7) Γαλάζιο καστανό
8) Για μιαν αγάπη χάνεσαι (στίχοι: Γιώργος Αθανασόπουλος)
9) Πανηγύρι των Ελλήνων (Χορωδία: Μόρφω Τσαϊρέλη, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Ηρακλής Βαβάτσικας, Νίκος Ντρέλας, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιώργος Ανδρέου)
10) Φωτιά στα όνειρά μου
11) Πάρε το μήλο (στίχοι: Άγγελος Σφακιανάκης)
12) Μαύρο αστέρι
13) Σαν ρολογάκι παλιό
14) Δωμάτιο μικρό
15) Δέκα όγδοα - Ορχηστρικό
Έπαιξαν οι μουσικοί: Μανώλης Καραντίνης (μπουζούκι, λαούτο, μαντολίνο, τζουράς, μπαγλαμάς), Αντώνης Γούναρης (κιθάρες, ούτι, λαούτο), Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν), Μάνος Αχαλινωτόπουλος (κλαρίνο, ζουρνάς, φλογέρες, καβάλ), Νίκος Χατζόπουλος (βιολί), Βαγγέλης Κοντόπουλος (μπάσο), Νίκος Σιδηροκαστρίτης (τύμπανα), Βαγγέλης Καρύπης (κρουστά), Σπύρος Γκούμας (μπουζούκι τρίχορδο και τζουρά σε πέντε τραγούδια), Ανδρέας Παπάς (κρουστά στο «Να μη θυμάμαι πια»), ο Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο και κλαρινέτο στο «Γαλάζιο καστανό») και ο Νίκος Πορτοκάλογλου (κιθάρες στο «Γαλάζιο καστανό» και στο «Δωμάτιο μικρό»).
Την καλλιτεχνική επιμέλεια παραγωγής και τις ενορχηστρώσεις ανέλαβε ο Γιώργος Ανδρέου με τη βοήθεια του Θύμιου Παπαδόπουλου (η ιδέα ενορχήστρωσης του ρεφραίν του τραγουδιού «Πάρε το μήλο» ήταν του Ηρακλή Βαβάτσικα), η επιλογή των συνθετικών ήχων και ο προγραμματισμός έγινε από τον Ηλία Αχλαδιώτη και τον Παντελή Ντυμένο, η ηχογράφηση στο studio Sierra από τον Παναγιώτη Πετρονικολό με τη βοήθεια του Γιώργου Ανδρέου και του Άρη Μπίνη, το mastering από τον Γιάννη Ιωαννίδη, οι φωτογραφίες ήταν του Daniel Anast και του Θάνου Ντινόπουλου και ο δίσκος κυκλοφόρησε από τη Sony Music.
Λίγα λόγια για μια… δισκάρα…
Αν άλλαζα μια λέξη από το παραπάνω κείμενο του Γιώργου Ανδρέου και της Ελένης Τσαλιγοπούλου, θα ήταν το… «δισκάκι» που αναφέρεται στο φινάλε. Η δική μου λέξη θα ήταν, πολύ απλά, «δισκάρα»! Μια δισκάρα που ξεκινά από ένα λαϊκό tango (που έμελλε να γνωρίσει και τη μεγαλύτερη επιτυχία), περνά σε τραγούδια με παραδοσιακά «χρώματα κι αρώματα» και στιβαρά ζεϊμπέκικα, που εναλλάσσονται με μια μπόσα νόβα και δυνατές μπαλάντες, όπως το «Γαλάζιο καστανό» και το «Δωμάτιο μικρό», που θεωρώ πως είναι από τα ωραιότερα κομμάτια στη διαδρομή συνθέτη και ερμηνεύτριας. Μαζί τους και «Τα χρόνια της καρδιάς», που έρχεται σαν ολοκλήρωση του παραδοσιακού «Όσα βουνά κι αν πέρασα» που προηγείται…
Αυτός ήταν και ο δίσκος με τον οποίο ολοκληρώθηκε ο πρώτος και σημαντικότερος – κατά τη γνώμη μου - κύκλος της δισκογραφικής πορείας της Ελένης Τσαλιγοπούλου, που ξεκίνησε το 1987 με τα τραγούδια του Γιώργου Ζήκα. Ακολούθησαν το μεταβατικό, «ζωντανό» album «Στην εποχή του ονείρου» και, την ίδια χρονιά, το «Αλλάζει κάθε που βραδιάζει» που άλλαξε ριζικά τον ήχο και την εικόνα της ερμηνεύτριας. Ήχος και εικόνα, που με μικρές παρεκκλίσεις την ακολουθούν μέχρι σήμερα…
Στη λίστα μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο…
