επάγγελμα. Μου φαινόταν πολύ δύσκολο. Δεν το σκεφτόμουν ούτε σαν όνειρο. Κι έτσι σπούδασα φιλολογία, με σκοπό να γίνω καθηγήτρια.
Η μανούλα μου η συχωρεμένη ήθελε να γίνω τραγουδίστρια, γιατί είχε εκείνη καημό που δεν την αφήσανε οι γονείς της να γίνει. Αλλά ήταν και ο μπαμπάς καλλίφωνος. Καθώς και οι γιαγιάδες. Η αδελφή μου η Λιζέτα (σ.σ.: η τραγουδίστρια Λιζέτα Καλημέρη) κι εγώ έχουμε ισχυρή μουσική ρίζα και από τους δυο γονείς μας. Ο πατέρας μας τραγουδάει ακόμα…
Ήταν ένα απόγευμα Νοέμβρη. Βγήκα για καφέ με μια φίλη και συμφοιτήτριά μου, η οποία με πήγε να παρακολουθήσουμε πρόβα στην μπουάτ “Πλατώ” της Θεσσαλονίκης. Εκείνη την εποχή ετοιμάζονταν να ανοίξουν το συγκεκριμένο μαγαζί – δεν είχαν ακόμη κάνει τα εγκαίνια. Με σύστησε στους μουσικούς λέγοντας: “Βάλτε την να τραγουδήσει, τα λέει καλά”. Και είπα το “Κόκκινο φουστάνι” του Σταύρου Κουγιουμτζή. Και αμέσως μου προτείνανε να πάω να δουλέψω στο μαγαζί τους.
Είπα: “Θα έρθω για λίγο. Αλλά όταν θα έχω εξεταστική, δεν θα μπορώ να ξενυχτάω”. Τελικά έμεινα τέσσερα χρόνια εκεί. Και αμέσως μετά κατέβηκα Αθήνα, γιατί ήδη είχα αρχίσει να δισκογραφώ.
Ο πρώτος δίσκος μου ήταν τα “Μυστικά Τραγούδια” του Νίκου Μαμαγκάκη. Μόνο που ήταν ένα δύσκολο και ειδικό υλικό και δεν τα άκουσε πολύ ο κόσμος, μείνανε… μυστικά, δεν μπόρεσα να κάνω αρχή με αυτά.
Ο δίσκος με τον οποίο με έμαθε ο κόσμος ήταν “Τα Τραγούδια της Μέρας και της Νύχτας” του Σωκράτη Μάλαμα».
Πήγή: Real News – www.real.gr. Συνέντευξη της ερμηνεύτριας στο Μάνο Τσιμιλιδή (16/2/2014)
