και μετρά σημαντικές συνεργασίες. Αντικειμενικά, το μέλλον της ανήκει. Με αφορμή την εμφάνισή της στο Holy Wood Stage, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της.
Ποιοι οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην έως τώρα πορεία σου στο τραγούδι;
Οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην πορεία μου είναι και αυτοί που χάραξαν τα βήματα μου στο χώρο με αξία, θέλω να πιστεύω, και ποιότητα. Ο πρώτος σταθμός ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συνεργάστηκα ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, από τον οποίο όσα χρόνια δουλέψαμε μαζί πήρα ξεχωριστές στιγμές, αλλά ανακάλυψα και τα φτερά προς τον ουρανό της αιωνιότητας… Ο δεύτερος σταθμός ήταν ο Θεολόγος Μιχελλής με τον οποίο εμπνευστήκαμε τον πρώτο προσωπικό δίσκο μου «Όπου αγαπάς και όπου γης», που ανέτρεψε τα δεδομένα και χαράχτηκε στις ψυχές τις δικές μας και του κόσμου. Δεν θέλω να εξαιρέσω από τους σταθμούς συνεργασίες, όπως αυτή με το Χρήστο Λεοντή, αλλά και άλλες με το Φίλιππο Πλιάτσικα, Μίλτο Πασχαλίδη, Βασίλη Λέκκα, Αντώνη Μιτζέλο κ.α.
Ποια τα σχέδιά σου για το επόμενο διάστημα;
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αυτή η χρονιά με βρίσκει πολυάσχολη και δημιουργική. Ετοιμάζω έναν δίσκο που νιώθω ότι θα αποτελέσει τον επόμενο σταθμό στην πορεία μου και έχω ήδη έτοιμο έναν άλλο, σε συνθέσεις Μάρθας Μεναχέμ με μελοποιημένη ποίηση Καβάφη, Λαπαθιώτη, Δημοπούλου, Γκανά. Οι εμφανίσεις μου με την αγάπη του κόσμου πολλαπλασιάζονται. Με περιμένουν πολλά ταξίδια εκτός Αθήνας και κάποια εκτός Ελλάδας.
Πώς μπορεί ένας νέος καλλιτέχνης να επιβιώσει στη σημερινή πραγματικότητα;
Πολύ δύσκολα. Χρειάζεται επιμονή, αγάπη για την τέχνη και σίγουρα μια δεύτερη δουλειά. Δε μπορείς να κάνεις τέχνη ώστε να επιβιώνεις… Χάνεις ένα μεγάλο κομμάτι από την προσφορά και τη μαγεία της… Από την άλλη, καλλιτέχνες αυτοαποκαλούνται και όσοι πουλάνε σκουπίδια για μια καλύτερη ζωή! Αυτοί οι «καλλιτέχνες» μπορούν να επιβιώσουν πολύ εύκολα αφού δε χρειάζεται να κάνουν και πολλά… Τους βρίσκει το «σύστημα» και τους «στήνει» στα μέτρα του, αυτοί υπακούν, αφού το δέλεαρ είναι μαζοποιημένο κοινό, που άβουλα σχεδόν θα ακουμπάει τα λεφτά του σε «αδειανά πουκάμισα».
Υπάρχουν καλλιτεχνικές συνεργασίες που θα επιθυμούσες, αλλά δεν έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα;
Τρεις φορές έχω σκεφτεί πολύ έντονα κάποιες συνεργασίες που αν συνέβαιναν θα μου άλλαζαν τη μέσα μου ζωή. Η μία είναι εντελώς ανεδαφική ως σκέψη, καθώς βρίσκει έκφραση στο Μάνο Χατζιδάκι! Η δεύτερη έχει να κάνει με το Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τον αγαπώ αυτόν το καλλιτέχνη, τον οξυδερκή, τον πολυσχιδή, το μάγκα, τον αστείρευτο. Η τρίτη σκέψη έντονη για συνεργασία είναι αυτή για τη Λορένα Μακένιτ, τη μάγισσα των παιδικών μου χρόνων, το γυναικείο πρότυπό μου, μια γυναίκα που θαυμάζω πραγματικά.
Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις τον παραδοσιακό με το σύγχρονο ήχο στα live σου;
Δε νιώθω ότι επιδιώκω έναν τέτοιο συνδυασμό, άλλωστε τα live μου δεν έχουν παρά μια σταλιά παραδοσιακό ήχο, πλέον. Ίσως μπερδεύει η φύση κάποιων οργάνων που με συνοδεύουν, όπως η λάφτα, το μαντολίνο ή το βιολί… Τα όργανα αυτά όμως ενορχηστρώνονται με τρόπο ιδιαίτερο και το αποτέλεσμα απευθύνεται καθολικά προς τη μουσική χωρίς στεγανά, ταμπέλες και όρια. Άλλωστε, στης μουσικής το χάρτη δεν υπάρχουν σύνορα, η μούσα τραγουδά προς τιμή της οικουμένης.
Τι θα ακούσουμε στη παράσταση της Παρασκευής στο Holy Wood Stage;
Η παράσταση έχει τίτλο «Στο αχ» της μουσικής. Ακολουθούμε το στεναγμό στη νότα και αυτός μας οδηγεί σε άλλα μονοπάτια και συναισθήματα. Θα ακούσετε τραγούδια από τη δισκογραφία μου, αγαπημένα ελλήνων συνθετών και τραγούδια του κόσμου ευρύτερα, από την Αργεντινή, την Αμερική, την Αρμενία, την Κορσική κ.α. Η βραδιά εξελίσσεται απρόβλεπτη αφού οι εκπλήξεις είναι πολλές και δε λείπει εκτός από τη ψυχαγωγία και η αβίαστη διασκέδαση… Γινόμαστε ένα, τραγουδάμε, χορεύουμε…
Η Μαρία Αναματερού εμφανίζεται αυτήν την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014 στο Holy Wood Stage.
Ποιοι οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην έως τώρα πορεία σου στο τραγούδι;
Οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην πορεία μου είναι και αυτοί που χάραξαν τα βήματα μου στο χώρο με αξία, θέλω να πιστεύω, και ποιότητα. Ο πρώτος σταθμός ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συνεργάστηκα ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, από τον οποίο όσα χρόνια δουλέψαμε μαζί πήρα ξεχωριστές στιγμές, αλλά ανακάλυψα και τα φτερά προς τον ουρανό της αιωνιότητας… Ο δεύτερος σταθμός ήταν ο Θεολόγος Μιχελλής με τον οποίο εμπνευστήκαμε τον πρώτο προσωπικό δίσκο μου «Όπου αγαπάς και όπου γης», που ανέτρεψε τα δεδομένα και χαράχτηκε στις ψυχές τις δικές μας και του κόσμου. Δεν θέλω να εξαιρέσω από τους σταθμούς συνεργασίες, όπως αυτή με το Χρήστο Λεοντή, αλλά και άλλες με το Φίλιππο Πλιάτσικα, Μίλτο Πασχαλίδη, Βασίλη Λέκκα, Αντώνη Μιτζέλο κ.α.
Ποια τα σχέδιά σου για το επόμενο διάστημα;
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αυτή η χρονιά με βρίσκει πολυάσχολη και δημιουργική. Ετοιμάζω έναν δίσκο που νιώθω ότι θα αποτελέσει τον επόμενο σταθμό στην πορεία μου και έχω ήδη έτοιμο έναν άλλο, σε συνθέσεις Μάρθας Μεναχέμ με μελοποιημένη ποίηση Καβάφη, Λαπαθιώτη, Δημοπούλου, Γκανά. Οι εμφανίσεις μου με την αγάπη του κόσμου πολλαπλασιάζονται. Με περιμένουν πολλά ταξίδια εκτός Αθήνας και κάποια εκτός Ελλάδας.
Πώς μπορεί ένας νέος καλλιτέχνης να επιβιώσει στη σημερινή πραγματικότητα;
Πολύ δύσκολα. Χρειάζεται επιμονή, αγάπη για την τέχνη και σίγουρα μια δεύτερη δουλειά. Δε μπορείς να κάνεις τέχνη ώστε να επιβιώνεις… Χάνεις ένα μεγάλο κομμάτι από την προσφορά και τη μαγεία της… Από την άλλη, καλλιτέχνες αυτοαποκαλούνται και όσοι πουλάνε σκουπίδια για μια καλύτερη ζωή! Αυτοί οι «καλλιτέχνες» μπορούν να επιβιώσουν πολύ εύκολα αφού δε χρειάζεται να κάνουν και πολλά… Τους βρίσκει το «σύστημα» και τους «στήνει» στα μέτρα του, αυτοί υπακούν, αφού το δέλεαρ είναι μαζοποιημένο κοινό, που άβουλα σχεδόν θα ακουμπάει τα λεφτά του σε «αδειανά πουκάμισα».
Υπάρχουν καλλιτεχνικές συνεργασίες που θα επιθυμούσες, αλλά δεν έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα;
Τρεις φορές έχω σκεφτεί πολύ έντονα κάποιες συνεργασίες που αν συνέβαιναν θα μου άλλαζαν τη μέσα μου ζωή. Η μία είναι εντελώς ανεδαφική ως σκέψη, καθώς βρίσκει έκφραση στο Μάνο Χατζιδάκι! Η δεύτερη έχει να κάνει με το Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τον αγαπώ αυτόν το καλλιτέχνη, τον οξυδερκή, τον πολυσχιδή, το μάγκα, τον αστείρευτο. Η τρίτη σκέψη έντονη για συνεργασία είναι αυτή για τη Λορένα Μακένιτ, τη μάγισσα των παιδικών μου χρόνων, το γυναικείο πρότυπό μου, μια γυναίκα που θαυμάζω πραγματικά.
Πώς καταφέρνεις να συνδυάζεις τον παραδοσιακό με το σύγχρονο ήχο στα live σου;
Δε νιώθω ότι επιδιώκω έναν τέτοιο συνδυασμό, άλλωστε τα live μου δεν έχουν παρά μια σταλιά παραδοσιακό ήχο, πλέον. Ίσως μπερδεύει η φύση κάποιων οργάνων που με συνοδεύουν, όπως η λάφτα, το μαντολίνο ή το βιολί… Τα όργανα αυτά όμως ενορχηστρώνονται με τρόπο ιδιαίτερο και το αποτέλεσμα απευθύνεται καθολικά προς τη μουσική χωρίς στεγανά, ταμπέλες και όρια. Άλλωστε, στης μουσικής το χάρτη δεν υπάρχουν σύνορα, η μούσα τραγουδά προς τιμή της οικουμένης.
Τι θα ακούσουμε στη παράσταση της Παρασκευής στο Holy Wood Stage;
Η παράσταση έχει τίτλο «Στο αχ» της μουσικής. Ακολουθούμε το στεναγμό στη νότα και αυτός μας οδηγεί σε άλλα μονοπάτια και συναισθήματα. Θα ακούσετε τραγούδια από τη δισκογραφία μου, αγαπημένα ελλήνων συνθετών και τραγούδια του κόσμου ευρύτερα, από την Αργεντινή, την Αμερική, την Αρμενία, την Κορσική κ.α. Η βραδιά εξελίσσεται απρόβλεπτη αφού οι εκπλήξεις είναι πολλές και δε λείπει εκτός από τη ψυχαγωγία και η αβίαστη διασκέδαση… Γινόμαστε ένα, τραγουδάμε, χορεύουμε…
Η Μαρία Αναματερού εμφανίζεται αυτήν την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014 στο Holy Wood Stage.
