Τους αποκαλούν οι “Έλληνες από το…Σικάγο” και όχι τυχαία καθώς έχουν ταυτιστεί με τον αυθεντικό ήχο του Chicago Blues, του μεγάλου σχολείου στο είδος αυτό. Στυλοβάτης και ψυχή των Blues Cargo είναι ένας ωραίος και ακμαίος τύπος που κρατά την μπάντα ζωντανή και ακμαία από το 1987.
Ο Δημήτρης Ιωάννου γνήσιο τέκνο της Ηλιούπολης των Αθηνών ξεκίνησε να παίζει μπάσο και να τραγουδά όταν άκουσε Buddy Guy και Junior Wells και η καρδιά άρχισε να χτυπά δυνατά για το Blues.
Ο “Handyman” όπως είναι το παρτσούκλι του λόγω των ικανοτήτων του σε κατασκευές και επισκευές έχει τρέλα με τις παλιές μοτοσυκλέτες, τρέχει σε αγώνες και με μεγάλο μεράκι τις ανακατασκευάζει στο συνεργείο του. Είναι ένας μάστορας μπλουζίστας με τα όλα του που δεν ησυχάζει ποτέ. Τα τελευταία χρόνια έμαθε να παίζει και τύμπανα και δεν δίστασε να παίξει όταν χρειάστηκε και με το ένα χέρι σε γύψο μετά από ένα ατύχημα που είχε !
Συνοδοιπόρος του εδώ και περίπου 40 χρόνια ο εξαιρετικός κιθαρίστας του συγκροτήματος Στέλιος Ζαφειρίου. Οι δύο τους είναι και οι συνθέτες των Blues Cargo.
Το γκρουπ όλα αυτά τα χρόνια είχε την ευκαιρία να μοιραστεί την σκηνή με πολλά κορυφαία ονόματα του είδους που εμφανίστηκαν στην χώρα μας. Ανάμεσά τους οι John Mayall, John Hammond, Nick Gravenites/ John Cippolina, Louisiana Red, Big Time Sarah, Lurie Bell, Eddie C. Campbell, Guitar Shorty, Angela Brown και αρκετά άλλα.
Ο Δημήτρης Ιωάννου που έχει ταυτίσει το όνομά του με τους Blues Cargo είναι αυτοδίδακτος μουσικός και έχει κυκλοφορήσει με το γκρουπ του τρία επίσημα άλμπουμ : “First Delivery” (1993), “Delayed Delivery” (2009), “On Time” (2016 χρυσό!) και με τελευταίο «παράσημο» την τιμή από το Blues Hall of Fame.
H συνεύρεση των Blues Cargo με το άλλο θρυλικό συγκρότημα των Blues Wire την Παρασκευή 15 Απριλίου στο Κύτταρο, με το γκρουπ του Δ. Ιωάννου σε πρώτη εμφάνιση στον ιστορικό χώρο αποτελεί «καμπανάκι» κινητοποίησης για τους απανταχού φίλους του Blues.
H ενδιαφέρουσα συνέντευξη μαζί του έγινε με αφορμή αυτό το blues meeting και ήταν εκρηκτική από την αρχή καθώς πήρε ξαφνικά μπροστά από μόνο του το κομπρεσέρ που έχει στο συνεργείο του δημιουργώντας θόρυβο στην blues συζήτησή μας !
Στο γήπεδο της Λ. Αλεξάνδρας, Blues Festival, Ιούλιος 1987 : Γιώργος Πανούσης, Αλέξης Λιάπης (οδηγός αγώνων Trial),Δημήτρης Ιωάννου, Luther Allison, Κωστής Σαριδάκης (Blue United Musicians).
-Έχεις ακούσει κάτι καλό blues τελευταία ;
Υπάρχουν διάφοροι και μάλιστα καλοί λευκοί μπλουζίστες, νεότατοι που παίζουν πάρα πολύ καλά όπως ο Curtis Salgado. Μιλάω για λευκούς γιατί μια ζωή άκουγα μαύρους. Επίσης δεν μου άρεσε ποτέ το rock blues. Έτσι δεν άκουγα πολλούς λευκούς γιατί έπαιζαν αυτό το ιδίωμα που δεν ήταν του γούστου μου.
-Πώς έμπλεξες εσύ με το blues ;
Από μικρό παιδάκι είχα μια αγάπη για την μουσική. Θυμάμαι ρωτούσα τη μάνα μου όταν είχε έπαιζε το ραδιόφωνο κάποιο blues : γιατί ανατριχιάζω με αυτή την μουσική ; Από πιτσιρικάς άκουγα τον αμερικανικό σταθμό που έπιανε “καμπάνα” γιατί ήταν εδώ κοντά μας και ιδιαίτερα μου άρεσαν οι εκπομπές του Γούλφμαν Τζακ που έβαζε διάφορα από rock, soul, jazz, blues. Στην εφηβεία που καταλάβαινα περισσότερα κυριαρχούσε τότε το rock, κι έτσι άρχισα να ακούω με τους φίλους μου συγκροτήματα όπως οι Deep Purple, Uriah Heep, Crosby Stills, Nash & Young κ.α.
-Οι γονείς στο σπίτι ;
Είχαμε το έπιπλο που ήταν ραδιοπικάπ. Ο πατέρας μου έπαιρνε δίσκους για τα γλέντια που έκανε στο σπίτι με σόγια, γείτονες και φίλους όπου έβαζαν κυρίως ελαφρά τραγούδια και δημοτικά και χορεύανε. Σιγά – σιγά άρχισα κι έπαιρνα δίσκους μαζί με την αδερφή μου. Ο πρώτος δίσκος που πήραμε ήταν το Led Zeppelin – III και μετά James Brown.
Δεκαετία ’70
-Υπήρχε κάποιο καλό δισκάδικο στην Ηλιούπολη ;
Για δίσκους κατεβαίναμε στο κέντρο στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου μέσα στη στοά Φιξ, στο Πολύδωρο. Μεγαλώνοντας στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου έπαθα μεγάλη πλάκα με το progressive rock και κυρίως όταν άκουσα Emerson Lake and Palmer. Μετά έφαγα “κόλλημα” με τους Genesis, Yes, Van Der Graaf Generator, Jethro Tull, Egg, Camel, γκρουπ που τα “έφαγα” κυριολεκτικά. Όλα αυτά έως τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Μετά άρχισα να ψάχνω άλλα πράγματα και να ακούω κλασική μουσική. Είχα ένα φίλο φοιτητή με τον οποίο είχαμε παραποιήσει μια φοιτητική ταυτότητα και πηγαίναμε μαζί κάθε Δευτέρα στον Ορφέα όπου έπαιζε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Μου άρεσαν τότε οι πιο μοντέρνοι : οι Ρώσοι κλασικοί, ο Στραβίνσκι, Ντεμπισί, Ραβέλ και μια εποχή άκουγα αρκετά Μπαχ και τους προκλασικούς όπως τον Αλμπινιόνι. Προς το τέλος αυτής της περιόδου άρχισα ν’ ακούω τζαζ. Συγχρόνως έπαθα πλάκα με τον Frank Zappa. Έχω καμιά 55άριά δίσκους του και bootleg του.
To δισκάδικο «Πολύδωρος» με φτηνούς δίσκους στη δεκαετία του ’70
-Κάπως έτσι πέρασε η δεκαετία του ’70 ;
Ναι ώσπου πήγα φαντάρος το 1979. Τότε έφαγα μια φλασιά με reggae και άκουσα πολύ Bob Marley, Burning Spears, Peter Tosh. Είχα κι ένα φίλο στο στρατό που άκουγε πολύ τέτοια και μπήκα κι εγώ στο λούκι.
-Πώς έφθασες στο blues ;
Είχα ένα φίλο εδώ το Γιώργο τον Κωνσταντόπουλο που ήταν κιθαρίστας και δούλευε στο Δισκάδικο της Αθηνάς, ο οποίος εκείνη την εποχή πληρωνόταν σχεδόν σε είδος, δηλαδή σε δίσκους ! Όμως δεν είχε στερεοφωνικό, ενώ εγώ είχα και μάλιστα ήμουν και χαϊφιντελάς.
Φαντάσου φτιάχνω ηχεία και ασχολούμαι με το hi-fi από το 1973. Πολύ hi-fi που το άφησα όταν άρχισα να ασχολούμαι με την μουσική. Αγόραζα μηχανήματα, ψώνιζα για φίλους, είχα διασυνδέσεις σε όλη την αγορά ήταν πολύ φίλος μου ο Ιωνάς Σακής, και όλα αυτά λίγο πριν το φανταρικό. Εκεί λοιπόν κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού μου, εκείνος δούλευε και ερχόταν σπίτι μου ν’ ακούσει τους δίσκους του που κατά βάση ήταν rock, ώσπου κάποια στιγμή έφερε δίσκους blues.
Στέλιος Ζούζουλας, Στέλιος Ζαφειρίου, Δημήτρης Ιωάννου
O πρώτος δίσκος που άκουσα από μαύρο blues και τρελάθηκα ήταν Buddy Guy με Junior Wells. Ο John Mayall δεν με ενθουσίασε τόσο, όσο αυτοί οι δύο. Υπήρχε τότε κι ένας άλλος γείτονας μουσικός, Ηλιουπολίτης, ο Γιώργος Πανούσης, κλασάτος φυσαρμονικίστας με τον οποίο κάναμε πολύ παρέα εκείνη την εποχή και μαζί του άρχισα να ψωνίζω δίσκους. Τελειώνοντας το στρατιωτικό μου τον Σεπτέμβριο του ’81 αυτή η παρέα : ο Γιώργος Πανούσης, ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος και ο Γιώργος Γιαννάκης που ήταν επαγγελματίας μουσικός - μπασίστας και κιθαρίστας - έμενε κοντά με τον Πανούση και γνωριστήκαμε. Αυτή η παρέα ερχόταν σπίτι μου ν’ ακούσουμε μουσική.
-Εσύ ακόμη δεν είχες μάθει κάποιο μουσικό όργανο ;
Όχι ακόμη, αλλά είχα αρχίσει να τραγουδώ πάνω στους δίσκους που ακούγαμε. Τότε όλοι αυτοί που ήταν μουσικοί πρότειναν να κάνουμε μια μπάντα και να είμαι ο τραγουδιστής. Εκείνο τον καιρό είχα αρχίσει και ψιλογρατζούναγα μια κιθάρα. Ο Γιαννάκης ξεκαθαρίζει τότε ότι δεν θέλει να παίξει μπάσο στην μπάντα αυτή, αλλά κιθάρα. Έτσι μου είπε ότι θα μου μάθει να παίζω μπάσο. Τα κατάφερα σχετικά εύκολα και έτσι ξεκίνησα ως μπασίστας το 1982 και το γκρουπ μας ονομάστηκε Opa Blues Band. Κάναμε τρεις εμφανίσεις στο Κιάτο και αυτό ήταν.
-Κάποια στιγμή γίνεσαι μέλος των περίφημων Blue United Musicians…Τι θυμάσαι από την περίοδο αυτή ;
Η μπάντα αυτή είναι σημείο αναφοράς γιατί ήταν η πρώτη blues μπάντα κι έπαιζε εκεί ο Γιώργος Πανούσης. Πολύ καλή μπάντα που είχε ιδρύσει ο κιθαρίστας Κώστας Σαριδάκης. Έπαιζαν επίσης τότε ο μακαρίτης Χρήστος Καραλής τύμπανα, ο επίσης μακαρίτης Πάνος Γκέκας πλήκτρα, τραγουδιστής ο Γιώργος Παπαλιώσας μια φοβερή φωνή, ακουγόταν σαν μαύρος. Είχε νεφρική ανεπάρκεια και ήταν ο πρώτος που πέθανε από τους B.U.M. Σαξόφωνο έπαιζε ο Ντίνος Αποστόλου και μπάσο ο Ηλίας Τσαγγάρης που επίσης έχει πεθάνει και τον οποίο αντικατέστησα τότε ως πολύ φρέσκος μπασίστας. Αν θυμάμαι καλά ήταν το 1983. Η μπάντα έπαιζε τότε στο Ροντέο στην αρχή του προγράμματος και μετά έβγαινε ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Κάποια στιγμή έφυγε ο Παπαλιώσας να κάνει μεταμόσχευση νεφρού και μετά πέθανε. Τότε ανέλαβα για πολύ μικρό χρονικό διάστημα μπάσο και τραγούδι και θυμάμαι παίξαμε μερικές φορές στο Blues που ήταν τότε στη οδό Βατοπεδίου και μετά διαλύθηκε η μπάντα.
-Την εποχή εκείνη υπήρχε και μια άλλη φυσιογνωμία στο blues o Γιάννης Βεζύρης, ο επονομαζόμενος Dr. John με τους Athens Blues Band. Τον είχες γνωρίσει ;
Βέβαια, αλλά δεν τον θυμάμαι καλά. Να αναφέρω ότι τα πρωταρχικά μέλη των Blues Cargo ήμουν εγώ, ο κιθαρίστας Στέλιος Ζαφειρίου, ο Στέλιος Γαβριηλίδης στα τύμπανα και ο Στέλιος Ζούζουλας στην κιθάρα που τότε έπαιζε στην μπάντα αυτή του Βεζύρη και πρέπει να είχαμε παίξει μαζί. Αυτό που μου έχει μείνει από εκείνον είναι που είχαμε πάει σ’ ένα πατσατζίδικο στη Νέα Σμύρνη και είχαμε φάει !
-Και πώς φτάνουμε στην ίδρυση των Blues Cargo ;
Κατ’ αρχάς με τον Ζαφειρίου γνωριστήκαμε στο γήπεδο του Αμύντα σε μια συναυλία του Φιλοπρόοδου Ομίλου Υμηττού το 1984. Στο live αυτό έπαιζε ο Γιώργος Πανούσης. Εκεί επίσης γνωρίστηκα με τον μπασίστα Δημήτρη Μεταξά που έπαιζε με τους George and The Dukes. Εκείνη την εποχή παίξαμε μ’ ένα άλλο γκρουπ στο οποίο ντραμς έπαιξε ο Νίκος Τουλιάτος. Εκεί κολλήσαμε με τον Ζαφειρίου που είχε εκδηλώσει μεγάλο ενδιαφέρον για το blues. Έτσι αρχίσαμε παρέα να ψαχνόμαστε πολύ και ταίριαζαν πολύ τα χνώτα μας ακουστικά. Μας άρεσαν ίδια πράγματα. Chicago ηλεκτρικό blues. Αυτό. Τότε σχηματίσαμε τους Juke Blues. Μπάσο και τραγούδι εγώ, Στέλιος Ζαφειρίου κιθάρα, Ιάκωβος Κρόκος φυσαρμόνικα, Δημήτρης Παγγές τύμπανα και Ηλίας Αναστασόπουλος κιθάρα.
Οι Blues Cargo στο ξεκίνημά τους : Στέλιος Ζαφειρίου, Στέλιος Ζούζουλας, Στέλιος Γαβριηλίδης, Δημήτρης Ιωάννου
Σε κάποια φάση σε ένα μαγαζί στο Κουκάκι χαμηλά στη Δημητρακοπούλου, το Μουσικοκίνητο, γνωριστήκαμε με τον Στέλιο Γαβριηλίδη που ήταν από το Αίγιο και σπούδαζε εδώ λογιστικά που νομίζω είχε παίξει και με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Πολύ αξιόλογος ντράμερ. Όταν ανέβηκε να τζαμάρει μαζί μας, κι ενώ βρισκόταν τυχαία εκεί, κολλήσαμε τόσο πολύ που πάθαμε την πλάκα μας. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουν να συνδυαστούν στα μπασοτύμπανα και μας έκανε εντύπωση και πώς έπαιζε και πως κόλλαγα μαζί του. Αμέσως μετά κάπως έγινε και βρεθήκαμε με τον Ζαφειρίου, τον Ζούζουλα και τον Γαβριηλίδη και κάναμε την πρώτη φόρμα των Blues Cargo αρχικά με την ονομασία Blues Power. Στην μπάντα αυτή έπαιξε στις αρχές και ο Γιώργος Πανούσης.
Blues Cargo στο An club. Από αριστερά : Στέλιος Ζαφειρίου, Δημήτρης Ιωάννου, Στέλιος Γαβριηλίδης, Στέλιος Ζούζουλας, Γιώργος Πανούσης
-Ποιος ήταν ο νονός των Blues Cargo και ποια η φιλοσοφία τους ;
Εγώ βάφτισα έτσι το γκρουπ. Μπλουζ φορτίο. Αυτό ήταν. Όταν έφυγε ο Πανούσης καταλήξαμε στο Blues Cargo. Θέλαμε να παίξουμε σύγχρονο ηλεκτρικό blues. Τον ήχο της Alligator. Αυτό τον ήχο τον είχαμε “φάει”. Από τις βασικές μου επιρροές είναι ο Jimmie Johnson. Σαν μπασίστας η βασική μου επιρροή είναι Johnny B. Gayten, o βασικός μπασίστας του Albert Collins με τεράστια δισκογραφία σαν session μουσικός. Ο καλύτερος blues μπασίστας για μένα στον κόσμο.
-Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξε η σύνθεσή σας ;
Ναι άλλαξε. Από τα ιδρυτικά μέλη παίζω εγώ και ενίοτε ο Ζαφειρίου. Κορυφαίος κιθαρίστας.
Blues Cargo 2016-17 : Μπάμπης Τσιλιβίγκος, Τόλης Γούλας, Γιώργος Λαγογιάννης, Δημήτρης Ιωάννου, Στέλιος Ζαφειρίου
-Υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των λίγων συγκροτημάτων που έπαιζαν blues τότε στα 80s και 90s;
Δεν είχαμε καμία κόντρα, άλλωστε δεν υπήρχε λόγος. Η κοινότητα του blues ήταν ελάχιστη. Όλοι παίζαμε για την τρέλα μας.
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησες στην πορεία σου ως μουσικός και ποια στη ζωή σου ;
Έχω κάνει τρελές υπερβάσεις. Το πρωί στη δουλειά, το μεσημέρι έχω πάει στη Λάρισα να παίξω με τον Lurie Bell, γυρίζω Αθήνα, κοιμάμαι μια ώρα και πάω πάλι για δουλειά. Τέτοια έχω κάνει πολλά. Η πρώτη δυσκολία με το γκρουπ ήταν όταν έφυγε ο Ζούζουλας και έπρεπε να βρω αντικαταστάτη. Ο Γαβριηλίδης που ζούσε στο Αίγιο έμπλεξε επαγγελματικά. Τον αντικατέστησε ο Δακτυλίδης στα τύμπανα. Έχουν περάσει αρκετά άτομα από τους Cargo. Αν θεωρούμε αυτό δυσκολίες, ναι υπήρχαν. Το γκρουπ κρατήθηκε όμως γιατί αγαπώ πολύ αυτό που κάνω.
Δημήτρης Ιωάννου (πρώτο πλάνο) και Στέλιος Ζαφειρίου
-Δούλευες παράλληλα ;
Ναι από το 1976 μέχρι το 2017 που έμεινα άνεργος, πρόσφατα πήρα σύνταξη. Δούλευα σε μια εταιρία πληροφορικής. Είχα δηλαδή πρωινή δουλειά. Η δυσκολία ήταν εξ αρχής με το γκρουπ που πολλές φορές παίζαμε βράδια και εκτός Αθηνών.
-Το τίμημα ;
Θα μπορούσα να είχα περισσότερη βάση στη πρωινή δουλειά μου, αλλά για μένα ήταν σημαντικότερο το γκρουπ.
BLUES CARGO (live) - Straight Tequila
-Ας αντιστρέψω την ερώτηση. Εάν είχες τη δυνατότητα να μην δουλεύεις το πρωί και μπορούσες να συντηρήσεις την μπάντα αυτόνομα τι θα μπορούσε να συμβεί ;
Κοίταξε, τριανταπέντε χρόνια, τρεις επίσημοι δίσκοι δεν είναι πολλοί. Όταν μια μπάντα έχει μόνιμα μέλη γίνονται πράγματα. Εξελίσσεται όλη η δουλειά πολύ πιο γρήγορα. Προσωπικά εξελίχθηκα πολύ από ένα σημείο και μετά όταν άφησα το τετράχορδο μπάσο και άρχισα να παίζω με πεντάχορδο. Αυτό με εξέλιξε πάρα πολύ γιατί ελευθερώθηκε το μυαλό μου πάνω στη ταστιέρα από πολύπλοκες κινήσεις που απαιτεί ένα όργανο με λιγότερες χορδές και επίσης μου έδωσε μεγαλύτερη εκφραστική δυνατότητα και στο μπάσο και στο τραγούδι. Αυτό ήταν το κλειδί. Είμαι αυτοδίδακτος μουσικός και δεν μπορώ να κωδικοποιήσω πώς λειτουργεί το μυαλό μου σε συνδυασμό με τα χέρια και τ’ αυτιά μου.
Blues Cargo : Στέλιος Ζούζουλας, Δημήτρης Ιωάννου, Στέλιος Γαβριηλίδης, Στέλιος Ζαφειρίου
-Πώς προσάρμοσες την αμερικάνικη ζωή που περιγράφουν τα blues στην ελληνική πραγματικότητα που είναι τόσο διαφορετική ;
Θα σου πω μια φράση που λέει ένας πολύ αγαπημένος μου μπλουζίστας, ο Andrew Brown, που δεν έζησε και πολύ ο καημένος. Μαύρος μουσικός πάρα πολύ ωραίος. Έχει ένα τραγούδι που λέει : Blues is a feeling no other music makes you feel this way. Αυτό είναι που με κράτησε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό το συναίσθημα που βγάζει το blues είναι που με γοητεύει. Κάποιοι λένε ότι το blues είναι παραπονιάρικο. Εγώ δεν το καταλαβαίνω έτσι. Αυτό που νοιώθω είναι ότι έχει μια δύναμη μέσα του. Το blues με βοηθάει σαν άνθρωπο. Μου κάνει καλό.
Λάτρης των παλιών μηχανών, εδώ σε μια επικίνδυνη κατάβαση
-Τι συνεργείο είναι αυτό που δουλεύεις τώρα ;
Ανακατασκευάζω παλιά μηχανάκια. Μου λένε είσαι μουσικός και τους απαντώ είμαι μάστορας μπλουζίστας. Κατά βάση το μυαλό μου λειτουργεί μαστορικά. Με την μουσική μπορεί να λειτουργεί κι εκεί μαστορικά.
-Αυτό το χόμπι το είχες από παλιά ; Οδηγούσες μικρός μηχανή ;
Ότι έχω κάνει τα έχω κάνει μεγάλος. Δεν ξεκίνησα να παίζω μουσική μικρός. Δεν καβάλησα μηχανάκι μικρός. Πολλά και διάφορα ξεκίνησα να τα ψάχνω μεγάλος. Όταν πρωτοκαβάλησα μοτοσυκλέτα ήμουν 20 χρονών.
-Πόσες μοτοσυκλέτες έχεις τώρα στην συλλογή σου ;
Αυτή την στιγμή έχω 8. Η πιο παλιά είναι του 1977 και η πιο καινούργια του ’83.
Στο Τατόι σιρκουί 2014
-Είχατε ποτέ μάνατζερ ; Ποιος έκλεινε τις δουλειές των Blues Cargo ;
Το ενενήντα τοις εκατό και βάλε εγώ. Τα backup τα έκλεινε ο Γιάννης Αγγελάτος.
-Έχετε παίξει ποτέ στο εξωτερικό ;
Μόνο μια φορά μαζί με την Angela Brown σε ένα blues festival στη Ρουμανία σ’ ένα πολύ ωραίο ανοιχτό χώρο. Καλοκαίρι. Αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ήταν ο κόσμος. Έχω να το λέω. Δεν υπήρχε αυτό που λέμε χάσμα γενεών. Έβλεπες από γιαγιάδες μέχρι παιδάκια 10-15 χρονών. Και όλοι ήταν ενθουσιώδεις. Κάποια στιγμή συνέβη το εξής κουφό : εκεί που παίζαμε κάποια στιγμή έσκασε μια νύφη και ανέβηκαν πάνω στην σκηνή και χόρευε με τον γαμπρό ! Όσο για την Angela Brown είναι ψυχούλα.
Με την Nellie Travis το Δεκέμβριο του 2018
-Θυμάσαι κάτι ξεχωριστό από όλους αυτούς του ξένους μουσικούς που έχεις παίξει μαζί ;
Κατά βάση έχω πολύ θετικές εμπειρίες με τους ανθρώπους. Τι να πρωτοθυμηθώ ; Τον Louisiana Red που είχε πάθει την πλάκα του με τον Ζαφειρίου και του ζήτησε να του δείξει τι παίζει στην κιθάρα ; Αυτά δεν γίνονται γιατί πολλοί μουσικοί είναι ντίβες. Τον Lurie Bell που ήταν μια ψυχούλα ; Όταν του είπα στο Half Note ότι είναι μεγάλη τιμή για μας που παίζουμε μαζί σου, γυρνάει και μου λέει : Ανάποδα τα λες. Μεγάλη τιμή που παίζω εγώ μαζί σας. Να σου πω για την Big Time Sarah ; Εξαιρετική τύπισσα. Πανέξυπνη γυναίκα. Κάναμε μια περιοδεία και πήγαινε στο τζάμπο στην Καλαμάτα και αγόραζε παιχνιδάκια να τα πάει στα παιδάκια στη γειτονιά της στο Σικάγο. Για τον Eddie C. Campbell που παίξαμε στο Ρόδον ο οποίος ήταν 90 ετών και τόσο ζεστός άνθρωπος ; Μου έκανε εντύπωση. Κάποια στιγμή είχε πάθει καρδιακό επεισόδιο στη Γερμανία και μετά ξαναήρθε εδώ για να παίξει στο Half Note και πήγαμε με τον Στέλιο να τον δούμε και μας θυμήθηκε. Μας φώναξε από το μικρόφωνο και ανεβήκαμε επάνω στην σκηνή να παίξουμε μαζί του. Να σου πω για τον Guitar Shorty ; Είναι τόσοι πολλοί…
Μιχάλης Λημνιός, Diz Watson, Δημήτρης Ιωάννου. Blues Festival – All Shades of Blues in Athens 23.7.2014 “Stage Volume 1”, Ψυρρή.
-Θα μπορούσε να επιβιώσει κανείς παίζοντας blues στην Ελλάδα ;
Για μένα όχι. Και δεν το πίστεψα ποτέ αυτό γι’ αυτό δεν παράτησα την πρωινή δουλειά μου. Ώρες- ώρες το λέω αλλά είναι μια πικρή αλήθεια αυτό. Όπως λέει και ο Στέλιος Ζαφειρίου ο κιθαρίστας μας, κάποια φορά που με πιάνει το παράπονο γιατί γενικά είμαι ενθουσιώδης τύπος : “ρε φίλε τι πας να κάνεις ; τέχνη στο κοτέτσι ;”. Σοφή κουβέντα.
-Με τους Blues Wire έχετε ξαναπαίξει ; Να περιμένουμε εκπλήξεις ;
Έχουμε βρεθεί άλλες δύο φορές. Στο Κύτταρο όμως πρώτη φορά. Αυτή η συναυλία ήταν να γίνει πριν τον κορωνοϊό και ακυρώθηκε και γίνεται τώρα. Όταν βρισκόμαστε παρέα πάντοτε γίνεται ένα..τουρλουμπούκι !
-Ο Ηλίας Ζάικος ;
Πέραν του ότι είναι εξαιρετικός μουσικός είναι από τις μοναδικές περιπτώσεις που πίστεψε τόσο βαθιά σε αυτό που έκανε και το έκανε επάγγελμα. Εγώ ήθελα την ασφάλεια και το πρωί δούλευα. Εδώ του βγάζω το καπέλο. Τον θεωρώ μεγάλη μορφή.
-Τι να περιμένουμε από τους Blues Cargo στην συνέχεια ;
Αν μας βοηθήσουνε οι συνθήκες σε σύντομο διάστημα θα έχουμε ένα καινούργιο άλμπουμ.
-Ευχαριστώ πολύ για τα όσα θυμήθηκες και όσα εξομολογήθηκες…
Επίσης ευχαριστώ για όσα με ρώτησες και μου έδωσες την ευκαιρία να πω
*Οι Blues Wire συναντούν τους Blues Cargo στο Κύτταρο (Ηπείρου 48 & Αχαρνών) την Παρασκευή 15 Απριλίου. Το blues στα καλύτερά του. Στις 10 μ.μ. Εισιτήριο : 15 ευρώ
Blues Cargo - Six hundred miles | Official Audio Release
Οι BLUES CARGO παρουσιάζονται με την εξής σύνθεση:
Δημήτρης Ιωάννου (ηλεκτρικό μπάσο, φωνή),
Στέλιος Ζαφειρίου /Σάκης Τσινούκας (ηλεκτρική κιθάρα),
Γιώργος Λαγογιάννης (πλήκρα, φωνή),
Μπάμπης Τσιλιβίγκος (σαξόφωνο),
Γιάννης Χριστόπουλος / Τόλης Γούλας (τύμπανα)
Ο Δημήτρης Ιωάννου γνήσιο τέκνο της Ηλιούπολης των Αθηνών ξεκίνησε να παίζει μπάσο και να τραγουδά όταν άκουσε Buddy Guy και Junior Wells και η καρδιά άρχισε να χτυπά δυνατά για το Blues.
Ο “Handyman” όπως είναι το παρτσούκλι του λόγω των ικανοτήτων του σε κατασκευές και επισκευές έχει τρέλα με τις παλιές μοτοσυκλέτες, τρέχει σε αγώνες και με μεγάλο μεράκι τις ανακατασκευάζει στο συνεργείο του. Είναι ένας μάστορας μπλουζίστας με τα όλα του που δεν ησυχάζει ποτέ. Τα τελευταία χρόνια έμαθε να παίζει και τύμπανα και δεν δίστασε να παίξει όταν χρειάστηκε και με το ένα χέρι σε γύψο μετά από ένα ατύχημα που είχε !
Συνοδοιπόρος του εδώ και περίπου 40 χρόνια ο εξαιρετικός κιθαρίστας του συγκροτήματος Στέλιος Ζαφειρίου. Οι δύο τους είναι και οι συνθέτες των Blues Cargo.
Το γκρουπ όλα αυτά τα χρόνια είχε την ευκαιρία να μοιραστεί την σκηνή με πολλά κορυφαία ονόματα του είδους που εμφανίστηκαν στην χώρα μας. Ανάμεσά τους οι John Mayall, John Hammond, Nick Gravenites/ John Cippolina, Louisiana Red, Big Time Sarah, Lurie Bell, Eddie C. Campbell, Guitar Shorty, Angela Brown και αρκετά άλλα.
Ο Δημήτρης Ιωάννου που έχει ταυτίσει το όνομά του με τους Blues Cargo είναι αυτοδίδακτος μουσικός και έχει κυκλοφορήσει με το γκρουπ του τρία επίσημα άλμπουμ : “First Delivery” (1993), “Delayed Delivery” (2009), “On Time” (2016 χρυσό!) και με τελευταίο «παράσημο» την τιμή από το Blues Hall of Fame.
H συνεύρεση των Blues Cargo με το άλλο θρυλικό συγκρότημα των Blues Wire την Παρασκευή 15 Απριλίου στο Κύτταρο, με το γκρουπ του Δ. Ιωάννου σε πρώτη εμφάνιση στον ιστορικό χώρο αποτελεί «καμπανάκι» κινητοποίησης για τους απανταχού φίλους του Blues.
H ενδιαφέρουσα συνέντευξη μαζί του έγινε με αφορμή αυτό το blues meeting και ήταν εκρηκτική από την αρχή καθώς πήρε ξαφνικά μπροστά από μόνο του το κομπρεσέρ που έχει στο συνεργείο του δημιουργώντας θόρυβο στην blues συζήτησή μας !
Στο γήπεδο της Λ. Αλεξάνδρας, Blues Festival, Ιούλιος 1987 : Γιώργος Πανούσης, Αλέξης Λιάπης (οδηγός αγώνων Trial),Δημήτρης Ιωάννου, Luther Allison, Κωστής Σαριδάκης (Blue United Musicians).
-Έχεις ακούσει κάτι καλό blues τελευταία ;
Υπάρχουν διάφοροι και μάλιστα καλοί λευκοί μπλουζίστες, νεότατοι που παίζουν πάρα πολύ καλά όπως ο Curtis Salgado. Μιλάω για λευκούς γιατί μια ζωή άκουγα μαύρους. Επίσης δεν μου άρεσε ποτέ το rock blues. Έτσι δεν άκουγα πολλούς λευκούς γιατί έπαιζαν αυτό το ιδίωμα που δεν ήταν του γούστου μου.
-Πώς έμπλεξες εσύ με το blues ;
Από μικρό παιδάκι είχα μια αγάπη για την μουσική. Θυμάμαι ρωτούσα τη μάνα μου όταν είχε έπαιζε το ραδιόφωνο κάποιο blues : γιατί ανατριχιάζω με αυτή την μουσική ; Από πιτσιρικάς άκουγα τον αμερικανικό σταθμό που έπιανε “καμπάνα” γιατί ήταν εδώ κοντά μας και ιδιαίτερα μου άρεσαν οι εκπομπές του Γούλφμαν Τζακ που έβαζε διάφορα από rock, soul, jazz, blues. Στην εφηβεία που καταλάβαινα περισσότερα κυριαρχούσε τότε το rock, κι έτσι άρχισα να ακούω με τους φίλους μου συγκροτήματα όπως οι Deep Purple, Uriah Heep, Crosby Stills, Nash & Young κ.α.
-Οι γονείς στο σπίτι ;
Είχαμε το έπιπλο που ήταν ραδιοπικάπ. Ο πατέρας μου έπαιρνε δίσκους για τα γλέντια που έκανε στο σπίτι με σόγια, γείτονες και φίλους όπου έβαζαν κυρίως ελαφρά τραγούδια και δημοτικά και χορεύανε. Σιγά – σιγά άρχισα κι έπαιρνα δίσκους μαζί με την αδερφή μου. Ο πρώτος δίσκος που πήραμε ήταν το Led Zeppelin – III και μετά James Brown.
Δεκαετία ’70
-Υπήρχε κάποιο καλό δισκάδικο στην Ηλιούπολη ;
Για δίσκους κατεβαίναμε στο κέντρο στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου μέσα στη στοά Φιξ, στο Πολύδωρο. Μεγαλώνοντας στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου έπαθα μεγάλη πλάκα με το progressive rock και κυρίως όταν άκουσα Emerson Lake and Palmer. Μετά έφαγα “κόλλημα” με τους Genesis, Yes, Van Der Graaf Generator, Jethro Tull, Egg, Camel, γκρουπ που τα “έφαγα” κυριολεκτικά. Όλα αυτά έως τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Μετά άρχισα να ψάχνω άλλα πράγματα και να ακούω κλασική μουσική. Είχα ένα φίλο φοιτητή με τον οποίο είχαμε παραποιήσει μια φοιτητική ταυτότητα και πηγαίναμε μαζί κάθε Δευτέρα στον Ορφέα όπου έπαιζε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Μου άρεσαν τότε οι πιο μοντέρνοι : οι Ρώσοι κλασικοί, ο Στραβίνσκι, Ντεμπισί, Ραβέλ και μια εποχή άκουγα αρκετά Μπαχ και τους προκλασικούς όπως τον Αλμπινιόνι. Προς το τέλος αυτής της περιόδου άρχισα ν’ ακούω τζαζ. Συγχρόνως έπαθα πλάκα με τον Frank Zappa. Έχω καμιά 55άριά δίσκους του και bootleg του.
To δισκάδικο «Πολύδωρος» με φτηνούς δίσκους στη δεκαετία του ’70
-Κάπως έτσι πέρασε η δεκαετία του ’70 ;
Ναι ώσπου πήγα φαντάρος το 1979. Τότε έφαγα μια φλασιά με reggae και άκουσα πολύ Bob Marley, Burning Spears, Peter Tosh. Είχα κι ένα φίλο στο στρατό που άκουγε πολύ τέτοια και μπήκα κι εγώ στο λούκι.
-Πώς έφθασες στο blues ;
Είχα ένα φίλο εδώ το Γιώργο τον Κωνσταντόπουλο που ήταν κιθαρίστας και δούλευε στο Δισκάδικο της Αθηνάς, ο οποίος εκείνη την εποχή πληρωνόταν σχεδόν σε είδος, δηλαδή σε δίσκους ! Όμως δεν είχε στερεοφωνικό, ενώ εγώ είχα και μάλιστα ήμουν και χαϊφιντελάς.
Φαντάσου φτιάχνω ηχεία και ασχολούμαι με το hi-fi από το 1973. Πολύ hi-fi που το άφησα όταν άρχισα να ασχολούμαι με την μουσική. Αγόραζα μηχανήματα, ψώνιζα για φίλους, είχα διασυνδέσεις σε όλη την αγορά ήταν πολύ φίλος μου ο Ιωνάς Σακής, και όλα αυτά λίγο πριν το φανταρικό. Εκεί λοιπόν κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού μου, εκείνος δούλευε και ερχόταν σπίτι μου ν’ ακούσει τους δίσκους του που κατά βάση ήταν rock, ώσπου κάποια στιγμή έφερε δίσκους blues.
Στέλιος Ζούζουλας, Στέλιος Ζαφειρίου, Δημήτρης Ιωάννου
O πρώτος δίσκος που άκουσα από μαύρο blues και τρελάθηκα ήταν Buddy Guy με Junior Wells. Ο John Mayall δεν με ενθουσίασε τόσο, όσο αυτοί οι δύο. Υπήρχε τότε κι ένας άλλος γείτονας μουσικός, Ηλιουπολίτης, ο Γιώργος Πανούσης, κλασάτος φυσαρμονικίστας με τον οποίο κάναμε πολύ παρέα εκείνη την εποχή και μαζί του άρχισα να ψωνίζω δίσκους. Τελειώνοντας το στρατιωτικό μου τον Σεπτέμβριο του ’81 αυτή η παρέα : ο Γιώργος Πανούσης, ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος και ο Γιώργος Γιαννάκης που ήταν επαγγελματίας μουσικός - μπασίστας και κιθαρίστας - έμενε κοντά με τον Πανούση και γνωριστήκαμε. Αυτή η παρέα ερχόταν σπίτι μου ν’ ακούσουμε μουσική.
-Εσύ ακόμη δεν είχες μάθει κάποιο μουσικό όργανο ;
Όχι ακόμη, αλλά είχα αρχίσει να τραγουδώ πάνω στους δίσκους που ακούγαμε. Τότε όλοι αυτοί που ήταν μουσικοί πρότειναν να κάνουμε μια μπάντα και να είμαι ο τραγουδιστής. Εκείνο τον καιρό είχα αρχίσει και ψιλογρατζούναγα μια κιθάρα. Ο Γιαννάκης ξεκαθαρίζει τότε ότι δεν θέλει να παίξει μπάσο στην μπάντα αυτή, αλλά κιθάρα. Έτσι μου είπε ότι θα μου μάθει να παίζω μπάσο. Τα κατάφερα σχετικά εύκολα και έτσι ξεκίνησα ως μπασίστας το 1982 και το γκρουπ μας ονομάστηκε Opa Blues Band. Κάναμε τρεις εμφανίσεις στο Κιάτο και αυτό ήταν.
-Κάποια στιγμή γίνεσαι μέλος των περίφημων Blue United Musicians…Τι θυμάσαι από την περίοδο αυτή ;
Η μπάντα αυτή είναι σημείο αναφοράς γιατί ήταν η πρώτη blues μπάντα κι έπαιζε εκεί ο Γιώργος Πανούσης. Πολύ καλή μπάντα που είχε ιδρύσει ο κιθαρίστας Κώστας Σαριδάκης. Έπαιζαν επίσης τότε ο μακαρίτης Χρήστος Καραλής τύμπανα, ο επίσης μακαρίτης Πάνος Γκέκας πλήκτρα, τραγουδιστής ο Γιώργος Παπαλιώσας μια φοβερή φωνή, ακουγόταν σαν μαύρος. Είχε νεφρική ανεπάρκεια και ήταν ο πρώτος που πέθανε από τους B.U.M. Σαξόφωνο έπαιζε ο Ντίνος Αποστόλου και μπάσο ο Ηλίας Τσαγγάρης που επίσης έχει πεθάνει και τον οποίο αντικατέστησα τότε ως πολύ φρέσκος μπασίστας. Αν θυμάμαι καλά ήταν το 1983. Η μπάντα έπαιζε τότε στο Ροντέο στην αρχή του προγράμματος και μετά έβγαινε ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Κάποια στιγμή έφυγε ο Παπαλιώσας να κάνει μεταμόσχευση νεφρού και μετά πέθανε. Τότε ανέλαβα για πολύ μικρό χρονικό διάστημα μπάσο και τραγούδι και θυμάμαι παίξαμε μερικές φορές στο Blues που ήταν τότε στη οδό Βατοπεδίου και μετά διαλύθηκε η μπάντα.
-Την εποχή εκείνη υπήρχε και μια άλλη φυσιογνωμία στο blues o Γιάννης Βεζύρης, ο επονομαζόμενος Dr. John με τους Athens Blues Band. Τον είχες γνωρίσει ;
Βέβαια, αλλά δεν τον θυμάμαι καλά. Να αναφέρω ότι τα πρωταρχικά μέλη των Blues Cargo ήμουν εγώ, ο κιθαρίστας Στέλιος Ζαφειρίου, ο Στέλιος Γαβριηλίδης στα τύμπανα και ο Στέλιος Ζούζουλας στην κιθάρα που τότε έπαιζε στην μπάντα αυτή του Βεζύρη και πρέπει να είχαμε παίξει μαζί. Αυτό που μου έχει μείνει από εκείνον είναι που είχαμε πάει σ’ ένα πατσατζίδικο στη Νέα Σμύρνη και είχαμε φάει !
-Και πώς φτάνουμε στην ίδρυση των Blues Cargo ;
Κατ’ αρχάς με τον Ζαφειρίου γνωριστήκαμε στο γήπεδο του Αμύντα σε μια συναυλία του Φιλοπρόοδου Ομίλου Υμηττού το 1984. Στο live αυτό έπαιζε ο Γιώργος Πανούσης. Εκεί επίσης γνωρίστηκα με τον μπασίστα Δημήτρη Μεταξά που έπαιζε με τους George and The Dukes. Εκείνη την εποχή παίξαμε μ’ ένα άλλο γκρουπ στο οποίο ντραμς έπαιξε ο Νίκος Τουλιάτος. Εκεί κολλήσαμε με τον Ζαφειρίου που είχε εκδηλώσει μεγάλο ενδιαφέρον για το blues. Έτσι αρχίσαμε παρέα να ψαχνόμαστε πολύ και ταίριαζαν πολύ τα χνώτα μας ακουστικά. Μας άρεσαν ίδια πράγματα. Chicago ηλεκτρικό blues. Αυτό. Τότε σχηματίσαμε τους Juke Blues. Μπάσο και τραγούδι εγώ, Στέλιος Ζαφειρίου κιθάρα, Ιάκωβος Κρόκος φυσαρμόνικα, Δημήτρης Παγγές τύμπανα και Ηλίας Αναστασόπουλος κιθάρα.
Οι Blues Cargo στο ξεκίνημά τους : Στέλιος Ζαφειρίου, Στέλιος Ζούζουλας, Στέλιος Γαβριηλίδης, Δημήτρης Ιωάννου
Σε κάποια φάση σε ένα μαγαζί στο Κουκάκι χαμηλά στη Δημητρακοπούλου, το Μουσικοκίνητο, γνωριστήκαμε με τον Στέλιο Γαβριηλίδη που ήταν από το Αίγιο και σπούδαζε εδώ λογιστικά που νομίζω είχε παίξει και με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Πολύ αξιόλογος ντράμερ. Όταν ανέβηκε να τζαμάρει μαζί μας, κι ενώ βρισκόταν τυχαία εκεί, κολλήσαμε τόσο πολύ που πάθαμε την πλάκα μας. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουν να συνδυαστούν στα μπασοτύμπανα και μας έκανε εντύπωση και πώς έπαιζε και πως κόλλαγα μαζί του. Αμέσως μετά κάπως έγινε και βρεθήκαμε με τον Ζαφειρίου, τον Ζούζουλα και τον Γαβριηλίδη και κάναμε την πρώτη φόρμα των Blues Cargo αρχικά με την ονομασία Blues Power. Στην μπάντα αυτή έπαιξε στις αρχές και ο Γιώργος Πανούσης.
Blues Cargo στο An club. Από αριστερά : Στέλιος Ζαφειρίου, Δημήτρης Ιωάννου, Στέλιος Γαβριηλίδης, Στέλιος Ζούζουλας, Γιώργος Πανούσης
-Ποιος ήταν ο νονός των Blues Cargo και ποια η φιλοσοφία τους ;
Εγώ βάφτισα έτσι το γκρουπ. Μπλουζ φορτίο. Αυτό ήταν. Όταν έφυγε ο Πανούσης καταλήξαμε στο Blues Cargo. Θέλαμε να παίξουμε σύγχρονο ηλεκτρικό blues. Τον ήχο της Alligator. Αυτό τον ήχο τον είχαμε “φάει”. Από τις βασικές μου επιρροές είναι ο Jimmie Johnson. Σαν μπασίστας η βασική μου επιρροή είναι Johnny B. Gayten, o βασικός μπασίστας του Albert Collins με τεράστια δισκογραφία σαν session μουσικός. Ο καλύτερος blues μπασίστας για μένα στον κόσμο.
-Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξε η σύνθεσή σας ;
Ναι άλλαξε. Από τα ιδρυτικά μέλη παίζω εγώ και ενίοτε ο Ζαφειρίου. Κορυφαίος κιθαρίστας.
Blues Cargo 2016-17 : Μπάμπης Τσιλιβίγκος, Τόλης Γούλας, Γιώργος Λαγογιάννης, Δημήτρης Ιωάννου, Στέλιος Ζαφειρίου
-Υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των λίγων συγκροτημάτων που έπαιζαν blues τότε στα 80s και 90s;
Δεν είχαμε καμία κόντρα, άλλωστε δεν υπήρχε λόγος. Η κοινότητα του blues ήταν ελάχιστη. Όλοι παίζαμε για την τρέλα μας.
-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησες στην πορεία σου ως μουσικός και ποια στη ζωή σου ;
Έχω κάνει τρελές υπερβάσεις. Το πρωί στη δουλειά, το μεσημέρι έχω πάει στη Λάρισα να παίξω με τον Lurie Bell, γυρίζω Αθήνα, κοιμάμαι μια ώρα και πάω πάλι για δουλειά. Τέτοια έχω κάνει πολλά. Η πρώτη δυσκολία με το γκρουπ ήταν όταν έφυγε ο Ζούζουλας και έπρεπε να βρω αντικαταστάτη. Ο Γαβριηλίδης που ζούσε στο Αίγιο έμπλεξε επαγγελματικά. Τον αντικατέστησε ο Δακτυλίδης στα τύμπανα. Έχουν περάσει αρκετά άτομα από τους Cargo. Αν θεωρούμε αυτό δυσκολίες, ναι υπήρχαν. Το γκρουπ κρατήθηκε όμως γιατί αγαπώ πολύ αυτό που κάνω.
Δημήτρης Ιωάννου (πρώτο πλάνο) και Στέλιος Ζαφειρίου
-Δούλευες παράλληλα ;
Ναι από το 1976 μέχρι το 2017 που έμεινα άνεργος, πρόσφατα πήρα σύνταξη. Δούλευα σε μια εταιρία πληροφορικής. Είχα δηλαδή πρωινή δουλειά. Η δυσκολία ήταν εξ αρχής με το γκρουπ που πολλές φορές παίζαμε βράδια και εκτός Αθηνών.
-Το τίμημα ;
Θα μπορούσα να είχα περισσότερη βάση στη πρωινή δουλειά μου, αλλά για μένα ήταν σημαντικότερο το γκρουπ.
BLUES CARGO (live) - Straight Tequila
-Ας αντιστρέψω την ερώτηση. Εάν είχες τη δυνατότητα να μην δουλεύεις το πρωί και μπορούσες να συντηρήσεις την μπάντα αυτόνομα τι θα μπορούσε να συμβεί ;
Κοίταξε, τριανταπέντε χρόνια, τρεις επίσημοι δίσκοι δεν είναι πολλοί. Όταν μια μπάντα έχει μόνιμα μέλη γίνονται πράγματα. Εξελίσσεται όλη η δουλειά πολύ πιο γρήγορα. Προσωπικά εξελίχθηκα πολύ από ένα σημείο και μετά όταν άφησα το τετράχορδο μπάσο και άρχισα να παίζω με πεντάχορδο. Αυτό με εξέλιξε πάρα πολύ γιατί ελευθερώθηκε το μυαλό μου πάνω στη ταστιέρα από πολύπλοκες κινήσεις που απαιτεί ένα όργανο με λιγότερες χορδές και επίσης μου έδωσε μεγαλύτερη εκφραστική δυνατότητα και στο μπάσο και στο τραγούδι. Αυτό ήταν το κλειδί. Είμαι αυτοδίδακτος μουσικός και δεν μπορώ να κωδικοποιήσω πώς λειτουργεί το μυαλό μου σε συνδυασμό με τα χέρια και τ’ αυτιά μου.
Blues Cargo : Στέλιος Ζούζουλας, Δημήτρης Ιωάννου, Στέλιος Γαβριηλίδης, Στέλιος Ζαφειρίου
-Πώς προσάρμοσες την αμερικάνικη ζωή που περιγράφουν τα blues στην ελληνική πραγματικότητα που είναι τόσο διαφορετική ;
Θα σου πω μια φράση που λέει ένας πολύ αγαπημένος μου μπλουζίστας, ο Andrew Brown, που δεν έζησε και πολύ ο καημένος. Μαύρος μουσικός πάρα πολύ ωραίος. Έχει ένα τραγούδι που λέει : Blues is a feeling no other music makes you feel this way. Αυτό είναι που με κράτησε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό το συναίσθημα που βγάζει το blues είναι που με γοητεύει. Κάποιοι λένε ότι το blues είναι παραπονιάρικο. Εγώ δεν το καταλαβαίνω έτσι. Αυτό που νοιώθω είναι ότι έχει μια δύναμη μέσα του. Το blues με βοηθάει σαν άνθρωπο. Μου κάνει καλό.
Λάτρης των παλιών μηχανών, εδώ σε μια επικίνδυνη κατάβαση
-Τι συνεργείο είναι αυτό που δουλεύεις τώρα ;
Ανακατασκευάζω παλιά μηχανάκια. Μου λένε είσαι μουσικός και τους απαντώ είμαι μάστορας μπλουζίστας. Κατά βάση το μυαλό μου λειτουργεί μαστορικά. Με την μουσική μπορεί να λειτουργεί κι εκεί μαστορικά.
-Αυτό το χόμπι το είχες από παλιά ; Οδηγούσες μικρός μηχανή ;
Ότι έχω κάνει τα έχω κάνει μεγάλος. Δεν ξεκίνησα να παίζω μουσική μικρός. Δεν καβάλησα μηχανάκι μικρός. Πολλά και διάφορα ξεκίνησα να τα ψάχνω μεγάλος. Όταν πρωτοκαβάλησα μοτοσυκλέτα ήμουν 20 χρονών.
-Πόσες μοτοσυκλέτες έχεις τώρα στην συλλογή σου ;
Αυτή την στιγμή έχω 8. Η πιο παλιά είναι του 1977 και η πιο καινούργια του ’83.
Στο Τατόι σιρκουί 2014
-Είχατε ποτέ μάνατζερ ; Ποιος έκλεινε τις δουλειές των Blues Cargo ;
Το ενενήντα τοις εκατό και βάλε εγώ. Τα backup τα έκλεινε ο Γιάννης Αγγελάτος.
-Έχετε παίξει ποτέ στο εξωτερικό ;
Μόνο μια φορά μαζί με την Angela Brown σε ένα blues festival στη Ρουμανία σ’ ένα πολύ ωραίο ανοιχτό χώρο. Καλοκαίρι. Αυτό που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ήταν ο κόσμος. Έχω να το λέω. Δεν υπήρχε αυτό που λέμε χάσμα γενεών. Έβλεπες από γιαγιάδες μέχρι παιδάκια 10-15 χρονών. Και όλοι ήταν ενθουσιώδεις. Κάποια στιγμή συνέβη το εξής κουφό : εκεί που παίζαμε κάποια στιγμή έσκασε μια νύφη και ανέβηκαν πάνω στην σκηνή και χόρευε με τον γαμπρό ! Όσο για την Angela Brown είναι ψυχούλα.
Με την Nellie Travis το Δεκέμβριο του 2018
-Θυμάσαι κάτι ξεχωριστό από όλους αυτούς του ξένους μουσικούς που έχεις παίξει μαζί ;
Κατά βάση έχω πολύ θετικές εμπειρίες με τους ανθρώπους. Τι να πρωτοθυμηθώ ; Τον Louisiana Red που είχε πάθει την πλάκα του με τον Ζαφειρίου και του ζήτησε να του δείξει τι παίζει στην κιθάρα ; Αυτά δεν γίνονται γιατί πολλοί μουσικοί είναι ντίβες. Τον Lurie Bell που ήταν μια ψυχούλα ; Όταν του είπα στο Half Note ότι είναι μεγάλη τιμή για μας που παίζουμε μαζί σου, γυρνάει και μου λέει : Ανάποδα τα λες. Μεγάλη τιμή που παίζω εγώ μαζί σας. Να σου πω για την Big Time Sarah ; Εξαιρετική τύπισσα. Πανέξυπνη γυναίκα. Κάναμε μια περιοδεία και πήγαινε στο τζάμπο στην Καλαμάτα και αγόραζε παιχνιδάκια να τα πάει στα παιδάκια στη γειτονιά της στο Σικάγο. Για τον Eddie C. Campbell που παίξαμε στο Ρόδον ο οποίος ήταν 90 ετών και τόσο ζεστός άνθρωπος ; Μου έκανε εντύπωση. Κάποια στιγμή είχε πάθει καρδιακό επεισόδιο στη Γερμανία και μετά ξαναήρθε εδώ για να παίξει στο Half Note και πήγαμε με τον Στέλιο να τον δούμε και μας θυμήθηκε. Μας φώναξε από το μικρόφωνο και ανεβήκαμε επάνω στην σκηνή να παίξουμε μαζί του. Να σου πω για τον Guitar Shorty ; Είναι τόσοι πολλοί…
Μιχάλης Λημνιός, Diz Watson, Δημήτρης Ιωάννου. Blues Festival – All Shades of Blues in Athens 23.7.2014 “Stage Volume 1”, Ψυρρή.
-Θα μπορούσε να επιβιώσει κανείς παίζοντας blues στην Ελλάδα ;
Για μένα όχι. Και δεν το πίστεψα ποτέ αυτό γι’ αυτό δεν παράτησα την πρωινή δουλειά μου. Ώρες- ώρες το λέω αλλά είναι μια πικρή αλήθεια αυτό. Όπως λέει και ο Στέλιος Ζαφειρίου ο κιθαρίστας μας, κάποια φορά που με πιάνει το παράπονο γιατί γενικά είμαι ενθουσιώδης τύπος : “ρε φίλε τι πας να κάνεις ; τέχνη στο κοτέτσι ;”. Σοφή κουβέντα.
-Με τους Blues Wire έχετε ξαναπαίξει ; Να περιμένουμε εκπλήξεις ;
Έχουμε βρεθεί άλλες δύο φορές. Στο Κύτταρο όμως πρώτη φορά. Αυτή η συναυλία ήταν να γίνει πριν τον κορωνοϊό και ακυρώθηκε και γίνεται τώρα. Όταν βρισκόμαστε παρέα πάντοτε γίνεται ένα..τουρλουμπούκι !
-Ο Ηλίας Ζάικος ;
Πέραν του ότι είναι εξαιρετικός μουσικός είναι από τις μοναδικές περιπτώσεις που πίστεψε τόσο βαθιά σε αυτό που έκανε και το έκανε επάγγελμα. Εγώ ήθελα την ασφάλεια και το πρωί δούλευα. Εδώ του βγάζω το καπέλο. Τον θεωρώ μεγάλη μορφή.
-Τι να περιμένουμε από τους Blues Cargo στην συνέχεια ;
Αν μας βοηθήσουνε οι συνθήκες σε σύντομο διάστημα θα έχουμε ένα καινούργιο άλμπουμ.
-Ευχαριστώ πολύ για τα όσα θυμήθηκες και όσα εξομολογήθηκες…
Επίσης ευχαριστώ για όσα με ρώτησες και μου έδωσες την ευκαιρία να πω
*Οι Blues Wire συναντούν τους Blues Cargo στο Κύτταρο (Ηπείρου 48 & Αχαρνών) την Παρασκευή 15 Απριλίου. Το blues στα καλύτερά του. Στις 10 μ.μ. Εισιτήριο : 15 ευρώ
Blues Cargo - Six hundred miles | Official Audio Release
Οι BLUES CARGO παρουσιάζονται με την εξής σύνθεση:
Δημήτρης Ιωάννου (ηλεκτρικό μπάσο, φωνή),
Στέλιος Ζαφειρίου /Σάκης Τσινούκας (ηλεκτρική κιθάρα),
Γιώργος Λαγογιάννης (πλήκρα, φωνή),
Μπάμπης Τσιλιβίγκος (σαξόφωνο),
Γιάννης Χριστόπουλος / Τόλης Γούλας (τύμπανα)
