Τι ζητάει να ζήσει στην καριέρα του ένας καλλιτέχνης που βρίσκεται στην ηλικία των τριάντα;
Επειδή είμαι άνθρωπος που δεν σταματά να κινείται και δεν ικανοποιούμαι εύκολα με τον εαυτό μου ειδικά στη μουσική, νιώθω ακριβώς όπως ένιωθα στα δεκαεπτά μου που ξεκίνησα να παίζω ζωντανά. Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον ή τι ακριβώς θέλω από αυτό, δεν κάνω πολύ μακρινά σχέδια συνήθως. Το μόνο που θέλω είναι να μπορώ να κάνω μουσική και αυτή να φτάνει στα αυτιά του κόσμου. Αν αρέσει κιόλας, ακόμα καλύτερα!
Σε τρομάζουν οι δύσκολοι καιροί που περνάει η ελληνική δισκογραφία; Αν ναι, έχεις το λεγόμενο «plan b» για να επιβιώσεις στον χώρο;
Plan b, όχι. Μπήκα στη δισκογραφία επίσημα το 2011, όπου ήδη το πράγμα είχε πάρει την κάτω βόλτα για τα καλά και έμαθα να πορεύομαι με αυτό σαν δεδομένο.
Ζεις μόνιμα στον Βόλο. Πόσο εύκολο είναι να κάνει κάποιος καριέρα από μια επαρχιακή πόλη; Θα μετακόμιζες ποτέ στην Αθήνα;
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, έχει γίνει πολύ πιο εύκολο να επικοινωνείς με το κοινό από όπου και να είσαι στην Ελλάδα. Μου κάνει καλό γιατί οι ρυθμοί της Αθήνας δεν μου ταιριάζουν τελικά τόσο πολύ σαν ποιότητα ζωής. Δοκίμασα να ζήσω στην Αθήνα και δεν μου άρεσε ή μάλλον, δεν μου ταίριαζε. Γυρίζοντας στο Βόλο και έχοντας αποκομίσει εμπειρίες και ερεθίσματα, απόκτησα καλύτερη μουσική σχέση με την Αθήνα από ό,τι παλιότερα. Η μπάντα μου επίσης είναι εδώ. Το στούντιο που γράφω είναι εδώ. Δε λείπει κάτι βασικό. Το μόνο που έχανα και τώρα προσπαθώ να το αλλάξω, είναι η συναναστροφή με άλλους καλλιτέχνες, να βλέπω συναυλίες, να συζητώ, να μαθαίνω τι γίνεται στην Αθήνα, η οποία καλώς ή κακώς είναι η καρδιά της μουσικής σε ένα μεγάλο βαθμό. Τώρα πια την επισκέπτομαι πολύ πιο συχνά και έχω και καλούς φίλους εκεί.
Ποιες είναι οι διαφορές του κόσμου που ζει στην επαρχία με τον κόσμο που ζει στην πρωτεύουσα;
Οι ρυθμοί στην πρωτεύουσα είναι εξοντωτικοί. Αν και αυτό πάει να γίνει γενικό κακό πια. Στην πρωτεύουσα απλά δεν φτάνει ο χρόνος, ρε παιδιά!
Έχεις όνειρα για το μέλλον σου περισσότερο πραγματοποιήσιμα ή… άπιαστα;
Έχω μπόλικα και από τα δύο, ναι. Μου αρέσει να κάνω όνειρα και σχέδια, όπως σου είπα δεν ικανοποιούμαι εύκολα από τον εαυτό μου. Πολλά τα έχω καταφέρει, πολλά άλλα όχι, αλλά συνεχίζω με όλη μου την ενέργεια.
Εδώ θα σταθώ αρκετά. Είμαι της άποψης ότι στη μουσική δεν χωρούν ταμπέλες. Για μένα η μουσική είναι μία, γιατί έτσι μεγάλωσα, με πολυμορφία και ανοιχτούς ορίζοντες. Κατανοώ ότι μπορεί να μπερδεύει τον κόσμο από τη μία να τραγουδώ με την Εστουδιαντίνα το «Που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» σε ένα θέατρο και από την άλλη σε μία μουσική σκηνή το «Child In Time» των Deep Purple. Είναι εντελώς αντίθετα άκρα και δεν σου κρύβω πως ακόμα και με δικούς μου ανθρώπους διαφωνούμε πολύ σε αυτό. Εγώ από την άλλη κρατώ ανοιχτούς ορίζοντες, μου αρέσει να μπλέκω πράγματα, ακόμα και στην ίδια παράσταση ή στον ίδιο δίσκο, χωρίς όμως να είναι κάτι επιτηδευμένο. Και δεν αποκλείεται στο μέλλον να ακούσετε πράγματα, τα οποία είναι εντελώς έξω από τον ηλεκτρικό ήχο, τον οποίο έχω υιοθετήσει στη μέχρι τώρα προσωπική μου δουλειά. Πιστεύω απλά ότι υπάρχει καλή και κακή μουσική, τίποτα παραπάνω. Και πάλι αυτό είναι υποκειμενικό εντελώς. Ακολουθώ απόλυτα τη δική μου αισθητική και τα αυτιά και η ψυχή μου είναι κλειστά σε όσους περιμένουν από μένα κάτι συγκεκριμένο, εγκλωβισμένο σε κατασκευασμένες φόρμες. Ακούω γνώμες και τις σέβομαι, πολλές τις ακολουθώ κιόλας όταν καταλάβω ότι λανθάνω, αλλά η καρδιά μιλά από μόνη της πάντα στη μουσική.
Όταν νιώθεις απογοητευμένος, ζορισμένος, στεναχωρημένος, ποιο είναι εκείνο το τραγούδι που σε κάνει να αλλάζεις διάθεση;
Επειδή αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, αυτό τον καιρό είναι το «Θα Τρελαθώ». Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου ηχητικά, και λόγω της ευχάριστης μουσικής ατμόσφαιρας και του χιουμοριστικού στίχου, φτιάχνει τη διάθεση σε όλη την παρέα και σε μένα φυσικά. Κατά τα άλλα, υπάρχουν πολλά τραγούδια που με ανεβάζουν, και ελληνικά και ξένα, διαφορετικά κατά καιρούς.
Όπως είπες παραπάνω, έχουν περάσει δύο χρόνια από την κυκλοφορία της πρώτης σου δισκογραφικής δουλειάς και αυτόν τον καιρό ετοιμάζεις τη δεύτερη. Τα καινούρια τραγούδια θα έχουν κοινά στοιχεία με αυτά του «Μια αρχή» ή θα είναι σε άλλο ύφος;
Νομίζω ότι θα υπάρχουν σαφείς διαφορές. Η εξωστρέφεια σίγουρα είναι κάτι που παίζει ρόλο σε όλο το υλικό, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι πιο εσωτερικές στιγμές. Η μπάντα είναι στα καλύτερά της πια στο στούντιο. Άλλαξε επίσης και ο τρόπος που επεξεργάζομαι και ηχογραφώ τα τραγούδια. Επίσης, η νέα μου συνεργασία με το στιχουργό Νίκο Αναγνωστάκη και το συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη είναι κάτι το ιδιαίτερο στο δίσκο που έρχεται, καθώς και ότι όλο αυτό συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό κάτω από νέα μουσική στέγη και εννοώ τη δισκογραφική εταιρεία Ogdoo Music Group. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς.
Στις 29 Ιουλίου θα εμφανιστείς μετά από πάρα πολύ καιρό στην Αθήνα. Μίλησέ μου για όλα αυτά που θα συμβούν στο «Χυτήριο».
Σίγουρα θα περάσουμε όμορφα στην αυλή! Πρόκειται για μία ευχάριστη παράσταση, θα μπλέξουμε αρκετά πράγματα μεταξύ τους με όμορφο πιστεύω τρόπο. Θα χαμογελάσουμε, θα συγκινηθούμε και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα χορέψουμε κιόλας. Έχουμε και νέα τραγούδια και είμαι ειλικρινά γεμάτος ανυπομονησία και θετική ενέργεια!
Για το τέλος, δώσε μου τη δική σου εξήγηση στην έννοια «ευτυχία»…
Όλοι έχουμε πια καταλάβει, πως η ευτυχία δεν είναι μία σταθερή κατάσταση, είναι απλά κάποιες μικρές πολύτιμες στιγμές. Εγώ προσωπικά θεωρώ πως η υγεία είναι πολύ σημαντική. Χωρίς αυτό δεν κάνεις τίποτα. Αυτό και θετική διάθεση προς όλα είναι αυτό που ο άνθρωπος χρειάζεται, και δυστυχώς σπανίζει. Πήξαμε στη μιζέρια! Αν υπάρχουν αυτά που ανάφερα, τότε τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου, αρκεί να προσπαθείς.
