Η σύζυγος του Χρήστου Σωτηρακόπουλου, Άντζελα δε μένει πια εδώ. Η καταγωγή της ήταν από το Λίβερπουλ και είχαν παντρευτεί το 1987.
Ο διακεκριμένος αθλητικός δημοσιογράφος δεν έκρυψε το παράπονό του για το γεγονός ότι ενώ η η ίδια επιθυμούσε να γίνει καύση της σορού της, αυτό δεν μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα.
Το βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο μήνυμα του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο Instagram:
«Επέλεξε να δώσει τη μάχη της όρθια και έπεσε όπως ταίριαζε στον επίμονο χαρακτήρα της... κατάφερε στο παρελθόν να δραπετεύσει δυο φορές από του χάρου τα δόντια αλλά τούτη της φύλαξε καρτέρι... μου χάρισε τον Ρόμπερτ και την Χριστίνα που ήταν για εκείνη όλη η ζωή της... τα μάτια τους και τα πρόσωπα τους μου υπενθυμίζουν πως κάποια μέρα, κάποτε, δυο άγνωστοι συναντήθηκαν, αγαπήθηκαν, αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους in sickness and in health... γέλασαν, έκλαψαν μάλωσαν, προσπάθησαν πολύ και δημιούργησαν μαζί... και έφεραν στον κόσμο δυο ζωές... πρόλαβε να τα δει να σπουδάζουν, να δουλεύουν... να γίνονται σωστοί άνθρωποι πάνω σε αρχές που έδωσε η ίδια, γιατί οι μητέρες είναι οι τεχνικοί διευθυντές μέσα σε κάθε σπίτι και εκείνες διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών... ένα ευχαριστώ από καρδιάς σε όλες και όλους για τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης, το εκτιμάμε όλοι μας από τα βάθη της καρδιάς... και κάτι συμπληρωματικό γιατί είναι άδικο να υπάρχει οποιαδήποτε υπόνοια ιατρικής παράλειψης, οι γιατροί και οι νοσηλευτές έδωσαν τεράστια μάχη αλλά τα μικρόβια παραμονεύουν παντού και αν βρουν ευάλωτο οργανισμό επιτίθενται... τους ευχαριστώ όλους για την προσπάθεια και την φροντίδα που είχε έως το τέλος...
R.I.P.Angela... we laughed, we cried, we fell in love, we got hurt, we got sad, we got happy, but more importantly, we lived our lives...».
Ο διακεκριμένος αθλητικός δημοσιογράφος δεν έκρυψε το παράπονό του για το γεγονός ότι ενώ η η ίδια επιθυμούσε να γίνει καύση της σορού της, αυτό δεν μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα.
Το βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο μήνυμα του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στο Instagram:
«Επέλεξε να δώσει τη μάχη της όρθια και έπεσε όπως ταίριαζε στον επίμονο χαρακτήρα της... κατάφερε στο παρελθόν να δραπετεύσει δυο φορές από του χάρου τα δόντια αλλά τούτη της φύλαξε καρτέρι... μου χάρισε τον Ρόμπερτ και την Χριστίνα που ήταν για εκείνη όλη η ζωή της... τα μάτια τους και τα πρόσωπα τους μου υπενθυμίζουν πως κάποια μέρα, κάποτε, δυο άγνωστοι συναντήθηκαν, αγαπήθηκαν, αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους in sickness and in health... γέλασαν, έκλαψαν μάλωσαν, προσπάθησαν πολύ και δημιούργησαν μαζί... και έφεραν στον κόσμο δυο ζωές... πρόλαβε να τα δει να σπουδάζουν, να δουλεύουν... να γίνονται σωστοί άνθρωποι πάνω σε αρχές που έδωσε η ίδια, γιατί οι μητέρες είναι οι τεχνικοί διευθυντές μέσα σε κάθε σπίτι και εκείνες διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών... ένα ευχαριστώ από καρδιάς σε όλες και όλους για τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης, το εκτιμάμε όλοι μας από τα βάθη της καρδιάς... και κάτι συμπληρωματικό γιατί είναι άδικο να υπάρχει οποιαδήποτε υπόνοια ιατρικής παράλειψης, οι γιατροί και οι νοσηλευτές έδωσαν τεράστια μάχη αλλά τα μικρόβια παραμονεύουν παντού και αν βρουν ευάλωτο οργανισμό επιτίθενται... τους ευχαριστώ όλους για την προσπάθεια και την φροντίδα που είχε έως το τέλος...
R.I.P.Angela... we laughed, we cried, we fell in love, we got hurt, we got sad, we got happy, but more importantly, we lived our lives...».
