Αποκαλπυτικός ήταν ο Γιάννης Ξανθούλης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Καλύτερα αργά» με αφορμή τη βιογραφία που έγραψε για τη Μαρινέλλα.
Ο συγγραφέας αποκάλυψε πως η βιογραφία ήταν περισσότερο επιθυμία της κόρης της που του είχε εμπιστοσύνη. Επίσης, εκμυστηρεύτηκε και ένα χιουμοριστικό περιστατικό από την παιδική ηλικία της τραγουδίστριας όταν πήγαινε και χόρευε σε μπαχτσέδες.
Αρχικά, είπε: «Δεν την ήξερα την Μαρινέλλα εγώ και ούτε με ενδιέφερε. Την άκουγα σαν προσωπικότητα, άκουγα την Εκάβη του τραγουδιού. Είχε κάτι από τραγωδία. Μπορεί να ήταν λίγο ειρωνικό όπως γραφόταν τότε αλλά τελικά δεν ήταν καθόλου από ότι κατάλαβα. Ήταν επί της ουσίας! Για αυτό και απασχόλησε πολύ κόσμο η Μαρινέλλα. Ο Βολανάκης ήθελε να κάνει μαζί της την Κάρμεν, είχε ξεκινήσει πρόβες. Ο Κουν ήθελε να την χρησιμοποιήσει στην τραγωδία. Αυτά δεν συνέβησαν γιατί έγιναν άλλα γεγονότα. Δεν ήταν εύκολο να παρατήσει ένα τεράστιο κοινό και να πειραματιστεί σε κάτι. Απέφευγε τους πειραματισμούς. Πάντα είχε ένστικτο επιβίωσης και εξακολουθεί να έχει».
Επίσης, πρόσθεσε σχετικά με τον λόγο δημιουργίας της βιογραφίας: «Η Μαρινέλλα ταξίδεψε πολύ στην Αμερική, στην Αυστραλία. Αφού λέω ότι θα την ξέρουν τα καγκουρό με το όνομά της. Η βιογραφία ξεκίνησε από την κόρη της. Μου είχε μια εμπιστοσύνη, καταλάβαινε ότι την αγαπούσα με έναν τρόπο ψύχραιμο. Μετά είχαμε δεθεί πολύ όταν έγινε αυτό το σήριαλ. Όχι μόνο εγώ αλλά και όλοι οι άνθρωποι που παίξαμε στο σήριαλ. Εγώ έκανα ένα χάλια σενάριο και το έκανα επίτηδες για να περνάμε καλά. Έβαζα συνέχεια κηδείες! Υπήρχε η υπέροχη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, ήταν πολύ ενδιαφέρον το κλίμα. Ήταν κάτι που το ξέραμε, ήταν τα τέλη του ’40. Για δύο μήνες γυρνούσαμε σε όλα τα λουτρά της Ελλάδος. Στο Καϊμακτσαλάν γυρίσαμε πάρα πολλές σκηνές!».
«Η Μαρινέλλα είναι ξεχωριστή περίπτωση»
Και συνέχισε: «Όταν έμαθε ο κόσμος ότι είναι η Μαρινέλλα έφταναν με τα τρίκυκλα, με τα φορτηγά αυτοκίνητα για να δουν το είδωλο. Νόμιζαν ότι ήταν η Μαρινέλλα με τον Καζαντζίδη. Ευτυχώς έβαλαν φρένο και μας φρουρούσαν για να μην έρθουν στον χώρο του γυρίσματος. Ρωτούσαν “Ήρθε και ο Καζαντζίδης;”. Και τους έλεγα ότι πάει σε άλλα λουτρά που είναι για άντρες. Ο κόσμος τα πίστευε αυτά που έλεγα».
Έπειτα, ο Γιάννης Ξανθούλης δήλωσε: «Δεν έχω σκεφτεί να γράψω άλλη βιογραφία. Η Μαρινέλλα ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση, την αντιμετώπισαν σαν ηρωίδα ενός βιβλίου. Μου άρεσε να διηγείται πως ήταν τα παιδικά της χρόνια. Είχε έναν μπαχτσέ, πήγαιναν ημερήσια εκδρομή. Βέβαια δίπλα της έπεφταν και βόμβες γιατί ήταν εμφύλιος πόλεμος. Ήταν για αυτή μια ευτυχία. Έφευγε από το μίζερο περιβάλλον της γειτονιάς και ξαφνικά έβρισκε την ελευθερία της. Τραγουδούσε, χόρευε, έτρωγε και κανένα σκατζόχοιρο. Ήταν κάτι τσιγγάνοι εκεί κοντά. Η Μαρινέλλα έκανε τα χορευτικά της και τα έχασαν αυτοί. Σου λέει δικό μας είναι αυτό. Ήταν και μαυροτζέλικο, ήταν πολύ μελαχρινό. Το βαρούσε και ο ήλιος, γκάγκανο το παιδί, τηγάνι. Τώρα ξάνοιξε, έπεσε στη χλωρίνη για αυτό αλλά παλιά ήταν πολύ σκούρα».
Ο συγγραφέας αποκάλυψε πως η βιογραφία ήταν περισσότερο επιθυμία της κόρης της που του είχε εμπιστοσύνη. Επίσης, εκμυστηρεύτηκε και ένα χιουμοριστικό περιστατικό από την παιδική ηλικία της τραγουδίστριας όταν πήγαινε και χόρευε σε μπαχτσέδες.
Αρχικά, είπε: «Δεν την ήξερα την Μαρινέλλα εγώ και ούτε με ενδιέφερε. Την άκουγα σαν προσωπικότητα, άκουγα την Εκάβη του τραγουδιού. Είχε κάτι από τραγωδία. Μπορεί να ήταν λίγο ειρωνικό όπως γραφόταν τότε αλλά τελικά δεν ήταν καθόλου από ότι κατάλαβα. Ήταν επί της ουσίας! Για αυτό και απασχόλησε πολύ κόσμο η Μαρινέλλα. Ο Βολανάκης ήθελε να κάνει μαζί της την Κάρμεν, είχε ξεκινήσει πρόβες. Ο Κουν ήθελε να την χρησιμοποιήσει στην τραγωδία. Αυτά δεν συνέβησαν γιατί έγιναν άλλα γεγονότα. Δεν ήταν εύκολο να παρατήσει ένα τεράστιο κοινό και να πειραματιστεί σε κάτι. Απέφευγε τους πειραματισμούς. Πάντα είχε ένστικτο επιβίωσης και εξακολουθεί να έχει».
Επίσης, πρόσθεσε σχετικά με τον λόγο δημιουργίας της βιογραφίας: «Η Μαρινέλλα ταξίδεψε πολύ στην Αμερική, στην Αυστραλία. Αφού λέω ότι θα την ξέρουν τα καγκουρό με το όνομά της. Η βιογραφία ξεκίνησε από την κόρη της. Μου είχε μια εμπιστοσύνη, καταλάβαινε ότι την αγαπούσα με έναν τρόπο ψύχραιμο. Μετά είχαμε δεθεί πολύ όταν έγινε αυτό το σήριαλ. Όχι μόνο εγώ αλλά και όλοι οι άνθρωποι που παίξαμε στο σήριαλ. Εγώ έκανα ένα χάλια σενάριο και το έκανα επίτηδες για να περνάμε καλά. Έβαζα συνέχεια κηδείες! Υπήρχε η υπέροχη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, ήταν πολύ ενδιαφέρον το κλίμα. Ήταν κάτι που το ξέραμε, ήταν τα τέλη του ’40. Για δύο μήνες γυρνούσαμε σε όλα τα λουτρά της Ελλάδος. Στο Καϊμακτσαλάν γυρίσαμε πάρα πολλές σκηνές!».
«Η Μαρινέλλα είναι ξεχωριστή περίπτωση»
Και συνέχισε: «Όταν έμαθε ο κόσμος ότι είναι η Μαρινέλλα έφταναν με τα τρίκυκλα, με τα φορτηγά αυτοκίνητα για να δουν το είδωλο. Νόμιζαν ότι ήταν η Μαρινέλλα με τον Καζαντζίδη. Ευτυχώς έβαλαν φρένο και μας φρουρούσαν για να μην έρθουν στον χώρο του γυρίσματος. Ρωτούσαν “Ήρθε και ο Καζαντζίδης;”. Και τους έλεγα ότι πάει σε άλλα λουτρά που είναι για άντρες. Ο κόσμος τα πίστευε αυτά που έλεγα».
Έπειτα, ο Γιάννης Ξανθούλης δήλωσε: «Δεν έχω σκεφτεί να γράψω άλλη βιογραφία. Η Μαρινέλλα ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση, την αντιμετώπισαν σαν ηρωίδα ενός βιβλίου. Μου άρεσε να διηγείται πως ήταν τα παιδικά της χρόνια. Είχε έναν μπαχτσέ, πήγαιναν ημερήσια εκδρομή. Βέβαια δίπλα της έπεφταν και βόμβες γιατί ήταν εμφύλιος πόλεμος. Ήταν για αυτή μια ευτυχία. Έφευγε από το μίζερο περιβάλλον της γειτονιάς και ξαφνικά έβρισκε την ελευθερία της. Τραγουδούσε, χόρευε, έτρωγε και κανένα σκατζόχοιρο. Ήταν κάτι τσιγγάνοι εκεί κοντά. Η Μαρινέλλα έκανε τα χορευτικά της και τα έχασαν αυτοί. Σου λέει δικό μας είναι αυτό. Ήταν και μαυροτζέλικο, ήταν πολύ μελαχρινό. Το βαρούσε και ο ήλιος, γκάγκανο το παιδί, τηγάνι. Τώρα ξάνοιξε, έπεσε στη χλωρίνη για αυτό αλλά παλιά ήταν πολύ σκούρα».
