Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης παραχώρησε συνέντευξη στην Έμυ Ντούρου και το Documento.
Ο συνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας θα εμφανιστεί με την ορχήστρα και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (6 & 7/3) και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (12 & 13/3), «Με άρωμα Ανατολής»
Στις 9/5 ο Ανδρέας Κατσιγιάννης είναι προσκεκλημένος της Συμφωνικής Ορχήστρας Σμύρνης για να παρουσιάσει για πρώτη φορά το έργο του «Γη της Ιωνίας».
Σας μεταφέρω το απόσπασμα της συνέντευξης του Κατσιγιάννη που με κέντρισε περισσότερο:
Εδώ και χρόνια είναι έντονη η τάση να διασκευάζονται παλιότερα ακούσµατα.
Έχει παραγίνει το πράγµα. Μόνο το «Πάτερ ηµών» δεν έχω ακούσει ακόµη σε σουίνγκ. Πιστεύω ότι πρόκειται για αµηχανία της εποχής που αντλεί από τη δύναµη του παρελθόντος. Αυτό όµως είναι παγίδα. Το παρελθόν πρέπει να το χρησιµοποιεί κανείς για να δηµιουργήσει κάτι δικό του, όχι να το φέρνει στο σήµερα µε καινούργιο περιτύλιγµα.
Ναι, αλλά αν αυτό έχει επιτυχία;
Έχει επιτυχία γιατί βομβαρδίζεσαι με αυτό. Θα δούμε τι θα μείνει. Κομμάτια που ακούσαμε πριν από λίγα χρόνια δεν τα ακούω ξανά. Όταν θέλω να ακούσω το «Ακρογιαλιές δειλινά» θα το ακούσω με τη Χασκίλ και μέχρι τη Γαλάνη, η οποία το σεβάστηκε γιατί είχε τον συνθέτη δίπλα της. Όχι ότι δεν έχουν γίνει πολύ επιτυχημένες διασκευές, όμως είναι μία στις εκατό. Αυτό που πρέπει να μετατρέψουμε οτιδήποτε σε βραδιά σουίνγκ δεν έχει καμία διαφορά με αυτό που γίνεται στα νυχτερινά κέντρα της παραλιακής όπου όλα τα κομμάτια παίζονται το ένα πίσω από το άλλο σαν ένα ασταμάτητο τσιφτετέλι.
Είναι παρεξηγημένος ο όρος «λαϊκό»;
Όχι, απλώς παραχρησιμοποιήθηκε για διάφορους λόγους, όπως χρησιμοποιούνται πολλά πράγματα για άλλοθι. Το λαϊκό τραγούδι είναι αυτό που εκφράζει το λαό, το έντεχνο είναι υπό όρους. Περισσότερο θα έλεγα ότι τον έφτιαξαν για να δημιουργήσουν κατηγορίες τα δισκάδικα. Αφορά τους εμπόρους δηλαδή. Εμάς που δημιουργούμε δεν θα έπρεπε να μας αφορά. Και ο Μπραμς λαϊκή μουσική έκανε και ο Μπετόβεν το ίδιο. Και ο Βαμβακάρης έκανε λαϊκή μουσική και συμφωνική μουσική ταυτόχρονα γιατί μέσα από τη μουσική του συμφωνούσαν παρέες. Αυτός που έγραψε «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν» με ένα μπουζουκάκι δεν ένωσε γενιές ολόκληρες;
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
Ο συνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας θα εμφανιστεί με την ορχήστρα και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (6 & 7/3) και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (12 & 13/3), «Με άρωμα Ανατολής»
Στις 9/5 ο Ανδρέας Κατσιγιάννης είναι προσκεκλημένος της Συμφωνικής Ορχήστρας Σμύρνης για να παρουσιάσει για πρώτη φορά το έργο του «Γη της Ιωνίας».
Σας μεταφέρω το απόσπασμα της συνέντευξης του Κατσιγιάννη που με κέντρισε περισσότερο:
Εδώ και χρόνια είναι έντονη η τάση να διασκευάζονται παλιότερα ακούσµατα.
Έχει παραγίνει το πράγµα. Μόνο το «Πάτερ ηµών» δεν έχω ακούσει ακόµη σε σουίνγκ. Πιστεύω ότι πρόκειται για αµηχανία της εποχής που αντλεί από τη δύναµη του παρελθόντος. Αυτό όµως είναι παγίδα. Το παρελθόν πρέπει να το χρησιµοποιεί κανείς για να δηµιουργήσει κάτι δικό του, όχι να το φέρνει στο σήµερα µε καινούργιο περιτύλιγµα.
Ναι, αλλά αν αυτό έχει επιτυχία;
Έχει επιτυχία γιατί βομβαρδίζεσαι με αυτό. Θα δούμε τι θα μείνει. Κομμάτια που ακούσαμε πριν από λίγα χρόνια δεν τα ακούω ξανά. Όταν θέλω να ακούσω το «Ακρογιαλιές δειλινά» θα το ακούσω με τη Χασκίλ και μέχρι τη Γαλάνη, η οποία το σεβάστηκε γιατί είχε τον συνθέτη δίπλα της. Όχι ότι δεν έχουν γίνει πολύ επιτυχημένες διασκευές, όμως είναι μία στις εκατό. Αυτό που πρέπει να μετατρέψουμε οτιδήποτε σε βραδιά σουίνγκ δεν έχει καμία διαφορά με αυτό που γίνεται στα νυχτερινά κέντρα της παραλιακής όπου όλα τα κομμάτια παίζονται το ένα πίσω από το άλλο σαν ένα ασταμάτητο τσιφτετέλι.
Είναι παρεξηγημένος ο όρος «λαϊκό»;
Όχι, απλώς παραχρησιμοποιήθηκε για διάφορους λόγους, όπως χρησιμοποιούνται πολλά πράγματα για άλλοθι. Το λαϊκό τραγούδι είναι αυτό που εκφράζει το λαό, το έντεχνο είναι υπό όρους. Περισσότερο θα έλεγα ότι τον έφτιαξαν για να δημιουργήσουν κατηγορίες τα δισκάδικα. Αφορά τους εμπόρους δηλαδή. Εμάς που δημιουργούμε δεν θα έπρεπε να μας αφορά. Και ο Μπραμς λαϊκή μουσική έκανε και ο Μπετόβεν το ίδιο. Και ο Βαμβακάρης έκανε λαϊκή μουσική και συμφωνική μουσική ταυτόχρονα γιατί μέσα από τη μουσική του συμφωνούσαν παρέες. Αυτός που έγραψε «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν» με ένα μπουζουκάκι δεν ένωσε γενιές ολόκληρες;
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
