Η πολυσχιδής δημιουργός, ερμηνεύτρια, μουσικός, ποιήτρια μόλις παρουσίασε το καινούργιο της τραγούδι με τίτλο
«Παραισθήσεις» (διάβασε σχετικά και άκουσε
ΕΔΩ), που λειτουργεί σαν προπομπός της πρώτης ολοκληρωμένης της δισκογραφικής δουλειάς, σε δικούς της στίχους και μουσική… που έρχεται!
Η
Έλενα Κοσμά μας χάρισε την προσωπική της λίστα των 8, σαν ένα μικρό «κέρασμα», λίγο πριν «ανέβει» η συνέντευξή της στην Κίκα Α. Ρόκα. Η ίδια εξηγεί και εξηγείται:
Οκτώ δίσκοι!
Οκτώ δίσκοι και οκτώ καλλιτέχνες, μόνο που οι περιορισμοί είναι μεγάλο πρόβλημα στη ζωή, βέβαια ακόμα μεγαλύτερο είναι να ανακαλέσεις τις μνήμες σου και να προσπαθείς κυρίως να τις βάλεις σε τάξη. Κάπως έτσι, αυθόρμητα, προέκυψαν τα παρακάτω:
«Μάνος Χατιδάκις: 4 θεατρικοί μύθοι»
Το πιο πολύτιμο στη συλλογή μου. Τριάντα τραγούδια που μιλούν ποιητικά για τον θάνατο, τον έρωτα, τον πόλεμο, την αγάπη, την παρακμή, την ελευθερία και κάθε φορά που ακούω αυτό το δίσκο ρουφάω τους ήχους και τις λέξεις με την ίδια δίψα…
«Ματωμένος Γάμος»
Τα κομμάτια που έχω ακούσει τις περισσότερες φορές στη ζωή μου. Και εξακολουθώ. Και θα εξακολουθώ…
«Πάει κι αυτή η Κυριακή»
Ένας δίσκος γεμάτος μουσικά διαμάντια! Τα περισσότερα δημιουργίες Ιατρόπουλου και Παππά. Έχουν συνοδέψει πολλά ταξίδια μου και όταν μετά από χρόνια συνεργάστηκα με τον Δημήτρη και βρέθηκα πολλές φορές στο ίδιο τραπέζι με τον Λάκη, συνειδητοποίησα πως αυτούς τους δύο ανθρώπους τους αγαπούσα πριν καν τους γνωρίσω.
«Επιτάφιος»
Η μελωδία που κατάφερε να δώσει φτερά στη ποίηση και η ποίηση που κατάφερε να δώσει φτερά στη μελωδία. Αυτός ο συνδυασμός ακόμα και σήμερα με μαγεύει, με προβληματίζει και με κάνει να αναρωτιέμαι αν τελικά μερικά πράγματα στη ζωή συμβαίνουν μόνο μία φορά και μετά… τέλος.
«Μυθολογία»
Το αντίγραφο* που υπάρχει μονίμως στο αυτοκίνητό μου και έχει ακολουθήσει πολλές στιγμές της ζωής μου. Εκείνη η συνύπαρξη Γκάτσου-Χατζιδάκι επιβεβαιώνει διαρκώς μέσα μου την δύναμη που μπορεί να αποκτήσει η Τέχνη.
(*Είναι αντίγραφο γιατί φοβάμαι μην τύχει και κάποιος κλέψει το αυτοκίνητο μου και χάσω το αυθεντικό CD. Για εμένα είναι πολύτιμο.)
«Γρηγόρης Μπιθικώτσης 1963-1971»
Δώρο από τον πατέρα μου. Μόλις πρωτοάκουσα την εισαγωγή από το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» λάτρεψα το μπουζούκι. Τον Μπιθικώτση τον είχα λατρέψει ήδη…
«Ένα χαμόγελο»
Όποτε μπαίνω στο internet για να ακούσω το αγαπημένο κομμάτι του δίσκου «Κάποιο τρένο», μπλέκω με τα κομμάτια του Μούτση. Ξεχνιέμαι, και μετά συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει κάποιες ώρες…
«Καλή σου μέρα αν ξυπνάς»
Η πρώτη φορά που έτρεξα να αγοράσω CD μόνο και μόνο για ένα τραγούδι «Δε σε κοιτώ στα μάτια». Θαυμάζω τις εμπνεύσεις του Ορφέα, πολύ θα ήθελα να τον γνωρίσω από κοντά!
Οκτώ καλλιτέχνες!
Θα αναφερθώ σε 8 ερμηνείες που μου προκαλούν πάντα το ίδιο απερίγραπτο συναίσθημα. Σε εκείνους τους στίχους και τις μουσικές που επηρέασαν όχι μόνο την καλλιτεχνική μου πορεία αλλά με ένα μαγικό τρόπο και την προσωπικότητά μου.
Γιώργος Μούτσιος - «Ανάγκη να σε πάρω εγώ»
Η πρώτη φορά που ένιωσα συγκίνηση από ένα τραγούδι. Αυτό που με γυρίζει στα εφηβικά μου χρόνια, μέλος τότε μιας χορωδίας να προσπαθώ να κρύψω το πρόσωπό μου πίσω από το μαύρο ντοσιέ μη τύχει και δει κάποιος πως από τα μάτια μου τρέχουν δάκρυα.
Λάκης Παππάς - «Κι ύστερα μου μιλάς»
Για αυτό το τραγούδι έχω τσακωθεί πολλές φορές. Πάντα ήθελα να το βάζω στα προγράμματά μου, και στο τέλος κατέληγα να κάθομαι στο πιάνο και να το τραγουδάω μόνη μου… Με έναν ανεξήγητο τρόπο με λυτρώνει.
Δήμητρα Γαλάνη - «Θα σ’ αγαπώ»
Οι στίχοι του Γιάννη Καλαμίτση ήταν ένας τρόπος για εκφράσω το «Σ’ αγαπώ» μου.
Μανώλης Μητσιάς - «Οι ρήτορες»
Η αλήθεια του τότε, η πραγματικότητα του σήμερα και πολύ φοβάμαι και η πορεία του αύριο, σε ένα τραγούδι. «Πότε θα βγει να σκούψει κάποιος / αυτός ο κόσμος είναι σάπιο…»
Μίκης Θεοδωράκης - «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ»
Η ερμηνεία που κάνει ο ίδιος o συνθέτης με καθηλώνει. Το τραγούδι έχει έναν λόγο παραπάνω να με αγγίζει ακόμα πιο βαθιά, έχει τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη.
Άκης Πάνου - «Πες μου παππού»
Τα τραγούδια του Άκη Πάνου… όλα θέλουν κάτι να σου πουν. Έχουν αρχή και τέλος.
Βίκυ Μοσχολιού - «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι»
Πόσο ωραία τραγουδούσε αυτή η γυναίκα. Δεν θα ξεχάσω πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει όταν κάποτε είχα μπει στο καμαρίνι της και είδα πάνω στη τουαλέτα με τα καλλυντικά της, ένα μαξιλαράκι που είχε ακουμπήσει επάνω τις αστραφτερές της γόβες. «Η σταχτοπούτα του τραγουδιού», είχα σκεφτεί τότε…
Μανώλης Μητσιάς - «Πώς να κρατήσω το φως που βασιλεύει»
Νομίζω πως οι ερμηνείες του δίσκου «Χειμωνιάτικος Ήλιος» (Μ. Χατζιδάκις, Ν. Γκάτσος, Μ. Μητσιάς) δεν χρειάζονται παραπάνω λόγια, παρά μόνο όσα έγραψε ο ίδιος ο συνθέτης στο σημείωμα του δίσκου: «Νομίζω πως μ αυτή την έκδοση σας δίνω το έργο μου έτσι όπως ακριβώς το συνέλαβα σαν συνθέτης. Βλέπετε έκανα κι εγώ σχεδόν ένα χρόνο για ν αντιληφθώ τι πα να πει «Χειμωνιάτικος ήλιος». Εσείς μπορείτε να τ' ανακαλύψετε σε δύο, σε τρία, ή και σε περισσότερα χρόνια. Θα σας περιμένω!»
