Καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης, με μεγάλη διαδρομή, δυνατές συνεργασίες, αλλά με δική του προσωπικότητα και χαρακτήρα, ο Γιώργος Δημητριάδης έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα σε αυτό περιγραμματικά συνοψίζουμε ως «ελληνικό ροκ». Και όχι μόνο αυτό αλλά εξακολουθεί να παραμένει δυναμικός και ενεργός καταθέτοντας εξαιρετικά δείγματα γραφής, που παράλληλα, δίνουν το «ζύγι» και το «μέτρο» στην τραγουδοποιία και τους νεότερους στους μπερδεμένους καιρούς μας.
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των όσων ανέφερα παραπάνω η «Σκουριά» μέσα από τον τελευταίο του δίσκο «Τίποτα κακό δεν θυμάμαι».
Καθαρόαιμος ερμηνευτής - περφόρμερ και ξεχωριστός τραγουδοποιός. Με «γερές» παρακαταθήκες και πολλά χιλιόμετρα στις λεωφόρους, αλλά και τα σοκάκια του τραγουδιού. Η μουσική ρίζα του Γιώργου Δημητριάδη ξεκινά απ’ τη Θεσσαλονίκη και θεριεύει στην Αθήνα, όταν το 1991 παίρνει στους Απροσάρμοστους το ρόλο του «αθάνατου» Παύλου Σιδηρόπουλου. Έκτοτε παραμένει στην πρώτη γραμμή με δυνατές στιγμές, «Σαν να μην πέρασε μια μέρα».
Μετά τις πρώτες προσωπικές του εμπειρίες εμφανίζεται δισκογραφικά το 1994 ως Γιώργος Δημητριάδης & οι Μικροί Ήρωες με το δίσκο «Αφορμές για ανταρσία»
Μαζί με το συγκρότημα θα πορευτεί μέχρι και το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας. Είναι ο κεντρικός δημιουργός και εκφραστής, το πρόσωπο της μπάντας. «Τεύχος Δεύτερον», «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», «Ξύπνα φτάσαμε» τα άλμπουμ που θα τους κάνουν γνωστούς και αγαπητούς στο ευρύ κοινό. Σήμερα ο Γιώργος Δημητριάδης & οι Μικροί Ήρωες συνεχίζουν μαζί το «βηματισμό» τους.
Όπως διάβασα πρόσφατα σε ένα κατατοπιστικό δελτίο τύπου, ο Γιώργος Δημητριάδης όλα αυτά τα χρόνια δημιουργεί, γράφει νέα τραγούδια, ψάχνει νέους ήχους και τρόπους παραμένοντας σταθερός σε αυτό που λέγεται τραγούδι με αρχή μέση και τέλος, χαρίζοντάς μας απίστευτες μελωδίες με τον χαρακτηριστικό του τρόπο και ήχο. Καλλιτέχνης με ταυτότητα ο Γιώργος Δημητριάδης και με καταπληκτικά live shows που πολλοί λένε πως κάθε νέος του δίσκος θα έπρεπε να είναι ζωντανά ηχογραφημένος.
Ο Γιώργος Δημητριάδης έχει το χάρισμα της αμεσότητας. Επικοινωνεί μαεστρικά με τον ακροατή, περνάει τα μεστά μηνύματά του, θέτει τα καίρια ερωτήματά του, μιλάει για τα «καθημερινά» του δίχως να καταντά σοβαροφανής, πομπώδης, κενός…
Ο Γιώργος Δημητριάδης δηλώνει για τις καταβολές του στη Μαρία Τζωρτζάκη:
«Έχω το πλεονέκτημα να αισθάνομαι πως είμαι στο εδώ αλλά και στο εκεί, στο πέρα και στο κοντά μου. Προσωπικότητες όπως ο Σαββόπουλος, ο Μάνος Χατζιδάκις μου έδωσαν το παράδειγμα, το πρότυπο να μη φοβάμαι να είμαι ο εαυτός μου δημιουργικά και να μην παρασύρομαι από ανούσια κόλπα και τρικ εφήμερης επιτυχίας. Δημιουργοί και περσόνες όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, με ενέπνευσαν να παλέψω να τα πω με τον δικό μου τρόπο. Υπάρχουν και άλλοι φυσικά που εκτιμώ τη δουλειά τους αλλά θα πάρει χώρο και χρόνο. Από την «ξένη» μουσική όσοι ακούνε τις δουλειές μου όλα αυτά τα χρόνια ελπίζω πως θα διακρίνουν τις επιρροές μου, μέσα από το δικό μου χνάρι και την υπογραφή».
Ο Γιώργος Δημητριάδης χωρίς τους Μικρούς Ήρωες: «Φύσα το καλάμι σου» - με το Σπύρο Χατζηνικολάου - (1987), «Φύσα το καλάμι σου» (2001), «Παράξενη εποχή» (2004), «Ανοιχτά μαγαζιά & Πέντε λεπτά ακόμα» (2006), «Σάββατο» (2009), «Απ’ το μηδέν» (2012).
Ο Γιώργος Δημητριάδης για τον Παύλο Σιδηρόπουλο:
11/9/2000 “Ξέσπασμα” 1972 - Θεσσαλονίκη… Η Χούντα έξω στους δρόμους και μέσα στα σπίτια μας… Η τηλεόραση παιανίζει τα στρατιωτικά της εμβατήρια καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Στο σχολείο ο κύριος καθηγητής της Ωδικής συνθέτει τον ύμνον της 21ης Απριλίου και εμείς με το λεμόνι στα μαλλιά για να μην μας στείλουν στον κουρέα τραγουδάμε νυσταλέα με τη τσίμπλα στο μάτι το γελοίο του τροπάριο. Στην Αθήνα στο «ΚΥΤΤΑΡΟ» ο Σαββόπουλος και κάποια φρικιά κάνουν κατάσταση με τις όμορφα παράξενες μουσικές τους και βάζουν φωτιά στα όργανα και στις παρέες. Ξέσπασμα! Δύο φίλοι ο Παύλος κι ο Παντελής, ο ένας Αθηναίος ο άλλος Θεσσαλονικιός ανεβαίνουν στη σκηνή και παίζουν τα πρώτα τους τραγούδια…
Εγώ έχω σκύψει πάνω από το 45άρι έξτρα της έκδοσης ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ και ως δια μαγείας διακτινίζομαι εκεί στην Ηπείρου κι Αχαρνών. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του δωματίου μου τα παγωμένα λασπόνερα στην παραλία, τον Θερμαϊκό να κρυώνει και το λιμάνι απέναντι να αποκρυσταλλώνει την αιωνιότητα. «Θεσσαλονίκη μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ να σε χαζεύω» σκέφτομαι, αλλά θέλω να φύγω, να πάω στον Χορτιάτη, γιατί κι ο Παύλος το λέει ότι φιλάει τη γριά του κι απλώνει τα φτερά του… Γιατί κι εγώ να μην το κάνω αυτό;
Γιώργος Δημητριάδης για το best of των «μύθων»των «μύθων» του και της «σποράς» του.
• Ο τίτλος είναι επηρεασμένος από το Little Big Man (Το Μεγάλο Ανθρωπάκι) του Arthur Penn.
Καθαρόαιμος ερμηνευτής - περφόρμερ και ξεχωριστός τραγουδοποιός. Με «γερές» παρακαταθήκες και πολλά χιλιόμετρα στις λεωφόρους, αλλά και τα σοκάκια του τραγουδιού. Η μουσική ρίζα του Γιώργου Δημητριάδη ξεκινά απ’ τη Θεσσαλονίκη και θεριεύει στην Αθήνα, όταν το 1991 παίρνει στους Απροσάρμοστους το ρόλο του «αθάνατου» Παύλου Σιδηρόπουλου. Έκτοτε παραμένει στην πρώτη γραμμή με δυνατές στιγμές, «Σαν να μην πέρασε μια μέρα».
Μετά τις πρώτες προσωπικές του εμπειρίες εμφανίζεται δισκογραφικά το 1994 ως Γιώργος Δημητριάδης & οι Μικροί Ήρωες με το δίσκο «Αφορμές για ανταρσία»
Μαζί με το συγκρότημα θα πορευτεί μέχρι και το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας. Είναι ο κεντρικός δημιουργός και εκφραστής, το πρόσωπο της μπάντας. «Τεύχος Δεύτερον», «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», «Ξύπνα φτάσαμε» τα άλμπουμ που θα τους κάνουν γνωστούς και αγαπητούς στο ευρύ κοινό. Σήμερα ο Γιώργος Δημητριάδης & οι Μικροί Ήρωες συνεχίζουν μαζί το «βηματισμό» τους.
Όπως διάβασα πρόσφατα σε ένα κατατοπιστικό δελτίο τύπου, ο Γιώργος Δημητριάδης όλα αυτά τα χρόνια δημιουργεί, γράφει νέα τραγούδια, ψάχνει νέους ήχους και τρόπους παραμένοντας σταθερός σε αυτό που λέγεται τραγούδι με αρχή μέση και τέλος, χαρίζοντάς μας απίστευτες μελωδίες με τον χαρακτηριστικό του τρόπο και ήχο. Καλλιτέχνης με ταυτότητα ο Γιώργος Δημητριάδης και με καταπληκτικά live shows που πολλοί λένε πως κάθε νέος του δίσκος θα έπρεπε να είναι ζωντανά ηχογραφημένος.
Ο Γιώργος Δημητριάδης έχει το χάρισμα της αμεσότητας. Επικοινωνεί μαεστρικά με τον ακροατή, περνάει τα μεστά μηνύματά του, θέτει τα καίρια ερωτήματά του, μιλάει για τα «καθημερινά» του δίχως να καταντά σοβαροφανής, πομπώδης, κενός…
Ο Γιώργος Δημητριάδης δηλώνει για τις καταβολές του στη Μαρία Τζωρτζάκη:
«Έχω το πλεονέκτημα να αισθάνομαι πως είμαι στο εδώ αλλά και στο εκεί, στο πέρα και στο κοντά μου. Προσωπικότητες όπως ο Σαββόπουλος, ο Μάνος Χατζιδάκις μου έδωσαν το παράδειγμα, το πρότυπο να μη φοβάμαι να είμαι ο εαυτός μου δημιουργικά και να μην παρασύρομαι από ανούσια κόλπα και τρικ εφήμερης επιτυχίας. Δημιουργοί και περσόνες όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, με ενέπνευσαν να παλέψω να τα πω με τον δικό μου τρόπο. Υπάρχουν και άλλοι φυσικά που εκτιμώ τη δουλειά τους αλλά θα πάρει χώρο και χρόνο. Από την «ξένη» μουσική όσοι ακούνε τις δουλειές μου όλα αυτά τα χρόνια ελπίζω πως θα διακρίνουν τις επιρροές μου, μέσα από το δικό μου χνάρι και την υπογραφή».
Ο Γιώργος Δημητριάδης χωρίς τους Μικρούς Ήρωες: «Φύσα το καλάμι σου» - με το Σπύρο Χατζηνικολάου - (1987), «Φύσα το καλάμι σου» (2001), «Παράξενη εποχή» (2004), «Ανοιχτά μαγαζιά & Πέντε λεπτά ακόμα» (2006), «Σάββατο» (2009), «Απ’ το μηδέν» (2012).
Ο Γιώργος Δημητριάδης για τον Παύλο Σιδηρόπουλο:
11/9/2000 “Ξέσπασμα” 1972 - Θεσσαλονίκη… Η Χούντα έξω στους δρόμους και μέσα στα σπίτια μας… Η τηλεόραση παιανίζει τα στρατιωτικά της εμβατήρια καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Στο σχολείο ο κύριος καθηγητής της Ωδικής συνθέτει τον ύμνον της 21ης Απριλίου και εμείς με το λεμόνι στα μαλλιά για να μην μας στείλουν στον κουρέα τραγουδάμε νυσταλέα με τη τσίμπλα στο μάτι το γελοίο του τροπάριο. Στην Αθήνα στο «ΚΥΤΤΑΡΟ» ο Σαββόπουλος και κάποια φρικιά κάνουν κατάσταση με τις όμορφα παράξενες μουσικές τους και βάζουν φωτιά στα όργανα και στις παρέες. Ξέσπασμα! Δύο φίλοι ο Παύλος κι ο Παντελής, ο ένας Αθηναίος ο άλλος Θεσσαλονικιός ανεβαίνουν στη σκηνή και παίζουν τα πρώτα τους τραγούδια…
Εγώ έχω σκύψει πάνω από το 45άρι έξτρα της έκδοσης ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ και ως δια μαγείας διακτινίζομαι εκεί στην Ηπείρου κι Αχαρνών. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του δωματίου μου τα παγωμένα λασπόνερα στην παραλία, τον Θερμαϊκό να κρυώνει και το λιμάνι απέναντι να αποκρυσταλλώνει την αιωνιότητα. «Θεσσαλονίκη μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ να σε χαζεύω» σκέφτομαι, αλλά θέλω να φύγω, να πάω στον Χορτιάτη, γιατί κι ο Παύλος το λέει ότι φιλάει τη γριά του κι απλώνει τα φτερά του… Γιατί κι εγώ να μην το κάνω αυτό;
Γιώργος Δημητριάδης για το best of των «μύθων»των «μύθων» του και της «σποράς» του.
• Ο τίτλος είναι επηρεασμένος από το Little Big Man (Το Μεγάλο Ανθρωπάκι) του Arthur Penn.
