Ήταν γιος του Παναγιώτη Δέλλιου, φημισμένου στη Μικρά Ασία σαντουρίστα με το παρωνύμιο Μαύρος Γάτος και ανιψιός του λαϊκού βιολιστή Μιχάλη Δέλλιου. Γεννήθηκε το 1912 στη Σμύρνη. Ήρθε στην Ελλάδα το 1920 κι εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στη Δραπετσώνα.
Από μικρός άρχισε να ασχολείται με την κιθάρα, ενώ μπουζούκι έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια του γύρω στο 1930, με την προτροπή του Μάρκου Βαμβακάρη. Το 1934, μαζί με το Μάρκο Βαμβακάρη, το Στράτο Παγιουμτζή & το Γιώργο Μπάτη δημιούργησαν την πρώτη επίσημη ρεμπέτικη κομπανία στην Ελλάδα. Η «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς», όπως ονομάστηκε, ξεκίνησε τις εμφανίσεις της το καλοκαίρι του 1934 στη Μάντρα του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά. Εκεί, ο Ανέστης Δελιάς παρουσίασε τα πρώτα του τραγούδια. Ανάμεσά τους και «Ο πόνος του πρεζάκια», ένα τραγούδι προφητικό για τον ίδιο.
Το 1935 έγραψε το δημοφιλέστατο τσιφτετέλι «Μέσα στης Πόλης το χαμάμ (ή Το χαρέμι στο χαμάμ)» που ηχογραφήθηκε σε αυθεντικές εκτελέσεις με τον Παγιουμτζή, τον Παπαϊωάννου, αλλά και πολλούς άλλους. Τα υπόλοιπα γνωστότερα τραγούδια του είναι η «Αθηναίισσα», «Έκανες τη φιγούρα σου μάγκα στη γειτονιά μου», «Για ένα παλιό σακάκι», «Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα», «Μάγκες πιάστε τα βουνά», «Ο πόνος του πρεζάκια», «Ο Νίκος (Μάθεσης) ο Τρελλάκιας», «Όταν μπουκάρω στον τεκέ», «Πάρε ένα γυαλί και κόψε το λαιμό σου», «Η πρέζα», «Βρε μάγκα μου το μαχαίρι σου (ή Το κουτσαβάκι)», «Φιγουρατζής» κ.α.
Ο Ανέστης Δελιάς δεν ηχογράφησε πολλά τραγούδια. Όπως ο Γιώργος Μπάτης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο Γιοβάν Τσαούς και άλλοι ρεμπέτες, σταμάτησε τις ηχογραφήσεις το 1937, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς επέβαλε λογοκρισία, την οποία δε μπορούσε να ανεχτεί. Τα τραγούδια του ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα με τα ονόματα άλλων ερμηνευτών. Μετά θάνατον, το 1988, κυκλοφόρησε ο μοναδικός του δίσκος, με τίτλο «Ανέστης Δελιάς», ο οποίος επανεκδόθηκε το 1992.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε πει ότι ο Ανέστης Δελιάς είναι «ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια», μια φράση που αποτυπώνει συμπυκνωμένα τη ζωή του. Ο Ανέστης Δελιάς αναφέρεται ονομαστικά σ’ ένα τραγούδι των Μίκη Θεοδωράκη & Λευτέρη Παπαδόπουλου, το «Άγγελος δραπέτης», που τραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος στα «Πικροσάββατα».
Ο Ανέστης Δελιάς παρασύρθηκε στην ηρωίνη από τη φιλενάδα του Κούλα με το παρατσούκλι Σκουλαρικού, γυναίκα από τις κακόφημες συνοικίες των Βούρλων. Μάλιστα, το 1938 εξορίστηκε στην Ίο ως τοξικομανής. Πέθανε στις 31 Ιουλίου του 1944 από υπερβολική δόση, στη διάρκεια της Κατοχής, περίπου 32 ετών. Τον βρήκαν νεκρό σε ένα καροτσάκι, έχοντας στα χέρια του το μπουζούκι του. Ήταν ο μοναδικός ρεμπέτης που απεβίωσε από ναρκωτικά.
Στη φωτογραφία η «Τετράς, η ξακουστή του Πειραιώς». Ο Ανέστης Δελιάς (όρθιος δεξιά) με τους Γιώργο Μπάτη (καθιστός δεξιά), Μάρκο Βαμβακάρη (όρθιος αριστερά) & Στράτο Παγιουμτζή (καθιστός αριστερά), στα μέσα της δεκαετίας του 1930.
Πληροφορίες: Wikipedia
Από μικρός άρχισε να ασχολείται με την κιθάρα, ενώ μπουζούκι έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια του γύρω στο 1930, με την προτροπή του Μάρκου Βαμβακάρη. Το 1934, μαζί με το Μάρκο Βαμβακάρη, το Στράτο Παγιουμτζή & το Γιώργο Μπάτη δημιούργησαν την πρώτη επίσημη ρεμπέτικη κομπανία στην Ελλάδα. Η «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς», όπως ονομάστηκε, ξεκίνησε τις εμφανίσεις της το καλοκαίρι του 1934 στη Μάντρα του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά. Εκεί, ο Ανέστης Δελιάς παρουσίασε τα πρώτα του τραγούδια. Ανάμεσά τους και «Ο πόνος του πρεζάκια», ένα τραγούδι προφητικό για τον ίδιο.
Το 1935 έγραψε το δημοφιλέστατο τσιφτετέλι «Μέσα στης Πόλης το χαμάμ (ή Το χαρέμι στο χαμάμ)» που ηχογραφήθηκε σε αυθεντικές εκτελέσεις με τον Παγιουμτζή, τον Παπαϊωάννου, αλλά και πολλούς άλλους. Τα υπόλοιπα γνωστότερα τραγούδια του είναι η «Αθηναίισσα», «Έκανες τη φιγούρα σου μάγκα στη γειτονιά μου», «Για ένα παλιό σακάκι», «Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα», «Μάγκες πιάστε τα βουνά», «Ο πόνος του πρεζάκια», «Ο Νίκος (Μάθεσης) ο Τρελλάκιας», «Όταν μπουκάρω στον τεκέ», «Πάρε ένα γυαλί και κόψε το λαιμό σου», «Η πρέζα», «Βρε μάγκα μου το μαχαίρι σου (ή Το κουτσαβάκι)», «Φιγουρατζής» κ.α.
Ο Ανέστης Δελιάς δεν ηχογράφησε πολλά τραγούδια. Όπως ο Γιώργος Μπάτης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο Γιοβάν Τσαούς και άλλοι ρεμπέτες, σταμάτησε τις ηχογραφήσεις το 1937, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς επέβαλε λογοκρισία, την οποία δε μπορούσε να ανεχτεί. Τα τραγούδια του ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα με τα ονόματα άλλων ερμηνευτών. Μετά θάνατον, το 1988, κυκλοφόρησε ο μοναδικός του δίσκος, με τίτλο «Ανέστης Δελιάς», ο οποίος επανεκδόθηκε το 1992.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε πει ότι ο Ανέστης Δελιάς είναι «ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια», μια φράση που αποτυπώνει συμπυκνωμένα τη ζωή του. Ο Ανέστης Δελιάς αναφέρεται ονομαστικά σ’ ένα τραγούδι των Μίκη Θεοδωράκη & Λευτέρη Παπαδόπουλου, το «Άγγελος δραπέτης», που τραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος στα «Πικροσάββατα».
Τα ναρκωτικά & το τέλος
Ο Ανέστης Δελιάς παρασύρθηκε στην ηρωίνη από τη φιλενάδα του Κούλα με το παρατσούκλι Σκουλαρικού, γυναίκα από τις κακόφημες συνοικίες των Βούρλων. Μάλιστα, το 1938 εξορίστηκε στην Ίο ως τοξικομανής. Πέθανε στις 31 Ιουλίου του 1944 από υπερβολική δόση, στη διάρκεια της Κατοχής, περίπου 32 ετών. Τον βρήκαν νεκρό σε ένα καροτσάκι, έχοντας στα χέρια του το μπουζούκι του. Ήταν ο μοναδικός ρεμπέτης που απεβίωσε από ναρκωτικά.
Στη φωτογραφία η «Τετράς, η ξακουστή του Πειραιώς». Ο Ανέστης Δελιάς (όρθιος δεξιά) με τους Γιώργο Μπάτη (καθιστός δεξιά), Μάρκο Βαμβακάρη (όρθιος αριστερά) & Στράτο Παγιουμτζή (καθιστός αριστερά), στα μέσα της δεκαετίας του 1930.
Πληροφορίες: Wikipedia
