Αυτό θυμάμαι υπογράμμιζε χαρακτηριστικά ο Βασίλης Αγγελικόπουλος σε ένα απολαυστικό ως συνήθως, Υποβολείο του στην Καθημερινή της Κυριακής.
«…Το χαρακτηριστικό αυτού του βιβλίου είναι η επιθετικότητα. Η επιλογή των άρθρων του τόμου έγινε κατόπιν ωρίμου σκέψεως. Δηλαδή, κανένα από τα, εν συνεχεία, κείμενα δεν δημοσιεύεται εκ τύχης. Στην Ελλάδα κυριαρχεί η υποκρισία και η μυθολογία. Ενδεχομένως, οι κριτικοί μας, το νοήμον κοινό και οι ξεφτιλισμένες Αρχές, να σκανδαλισθούν από μερικά προκλητικά άρθρα. Πιστεύω πως, η πρόκληση, και ο αναπόφευκτος σκανδαλισμός, εξαναγκάζουν τους αναγνώστες να χρησιμοποιήσουν τη σκέψη τους. Οι αναγνώστες είναι υποχρεωμένοι να εντοπίσουν το προβληματάκι, που, κάθε φορά, κρύβεται μέσα στα κείμενα…». (από το promo του έργου των εκδόσεων Νεφέλη)
Όπως έχω ξαναγράψει ο Ηλίας Πετρόπουλος υπήρξε μια από πιο ιδιόρρυθμες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών. Άφησε πίσω του ένα πλούσιο συγγραφικό έργο με πρωτότυπη και ευρηματική θεματολογία. Και μόνο οι τίτλοι ορισμένων από τα έργα του, φτάνουν για να αντιληφτούμε την αιχμηρή, προκλητική και πολυσχιδή οπτική του. Ο Πετρόπουλος διέθετε το χάρισμα να συλλέγει και να συρράπτει εικόνες και πληροφορίες. Η επεξεργασία τους ίσως συχνά να ήταν αυθαίρετη και προβοκατόρική, παρέμενε όμως γοητευτική και ενδιαφέρουσα. Για τον λόγο αυτό τα έργα και η γενικότερη στάση και τοποθέτησή του προκάλεσαν αντιδράσεις και αντιπάθειες. Τις τελευταίες δεκαετίες πριν τη φυγή του στις 3 Σεπτέμβρη του 2003, ζούσε «εξόριστος» στο Παρίσι αφού εις βάρος του εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις για την αντισυμβατικότητά του αλλά και του τρόπους που συνέλεγε τις «πρώτες ύλες» της έμπνευσής του.
Ο δε Κουραδοκόφτης του επανέρχεται δριμύτερος όσο ποτέ!
«…Το χαρακτηριστικό αυτού του βιβλίου είναι η επιθετικότητα. Η επιλογή των άρθρων του τόμου έγινε κατόπιν ωρίμου σκέψεως. Δηλαδή, κανένα από τα, εν συνεχεία, κείμενα δεν δημοσιεύεται εκ τύχης. Στην Ελλάδα κυριαρχεί η υποκρισία και η μυθολογία. Ενδεχομένως, οι κριτικοί μας, το νοήμον κοινό και οι ξεφτιλισμένες Αρχές, να σκανδαλισθούν από μερικά προκλητικά άρθρα. Πιστεύω πως, η πρόκληση, και ο αναπόφευκτος σκανδαλισμός, εξαναγκάζουν τους αναγνώστες να χρησιμοποιήσουν τη σκέψη τους. Οι αναγνώστες είναι υποχρεωμένοι να εντοπίσουν το προβληματάκι, που, κάθε φορά, κρύβεται μέσα στα κείμενα…». (από το promo του έργου των εκδόσεων Νεφέλη)
Όπως έχω ξαναγράψει ο Ηλίας Πετρόπουλος υπήρξε μια από πιο ιδιόρρυθμες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών. Άφησε πίσω του ένα πλούσιο συγγραφικό έργο με πρωτότυπη και ευρηματική θεματολογία. Και μόνο οι τίτλοι ορισμένων από τα έργα του, φτάνουν για να αντιληφτούμε την αιχμηρή, προκλητική και πολυσχιδή οπτική του. Ο Πετρόπουλος διέθετε το χάρισμα να συλλέγει και να συρράπτει εικόνες και πληροφορίες. Η επεξεργασία τους ίσως συχνά να ήταν αυθαίρετη και προβοκατόρική, παρέμενε όμως γοητευτική και ενδιαφέρουσα. Για τον λόγο αυτό τα έργα και η γενικότερη στάση και τοποθέτησή του προκάλεσαν αντιδράσεις και αντιπάθειες. Τις τελευταίες δεκαετίες πριν τη φυγή του στις 3 Σεπτέμβρη του 2003, ζούσε «εξόριστος» στο Παρίσι αφού εις βάρος του εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις για την αντισυμβατικότητά του αλλά και του τρόπους που συνέλεγε τις «πρώτες ύλες» της έμπνευσής του.
Ο δε Κουραδοκόφτης του επανέρχεται δριμύτερος όσο ποτέ!
