Αυτά και άλλα ξεχωριστά αναφέρει ο Δημήτρης Καμπουράκης με αφορμή τις περίφημες δηλώσεις του Κώστα Ζουράρι.
Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης στο reader.grΧρωστώ ευγνωμοσύνη στον υφυπουργό της εθνικής μας παιδείας Κώστα Ζουράρη. Καθότι η παραληρηματική του αντίδραση στην υπόθεση σχολικών εκδρομών, μου υπενθύμισε την ύπαρξη (βαθιά στην βιβλιοθήκη μου) ενός παλαιού και πολύτιμου βιβλίου του Ηλία Πετρόπουλου, που λεγόταν «Το μπουρδέλο».
Ποιος άραγε θυμάται πλέον στις μέρες μας αυτό το μικρό εγχειρίδιο, με πορτοκαλί εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον Αλέκο Φασιανό, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στα περιθωριακά βιβλιοπωλεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης το 1980; Σχεδόν κανένας. Εδώ κοντεύουμε να ξεχάσουμε τον θρυλικό Ηλία Πετρόπουλο, νεκρό πια από το 2003.
(Εσείς οι νεότεροι, googl-άρετε παρακαλώ να μάθετε κατιτίς γι αυτόν τον ανεπανάληπτο άνθρωπο. Για την εκπληκτική συλλογή των ρεμπέτικων τραγουδιών του, για την καταδίκη του επί Χούντας, για την ιδιορρυθμία και την πολυπλοκότητα των μελετών του, για την έρευνα που έκανε στον υπόκοσμο και τα έθιμα του, για την αυτοεξορία του στο Παρίσι επειδή εκκρεμούσε εναντίον του καταδίκη για προσβολή της θρησκείας, για το περιβόητο «Εγχειρίδιο του καλού κλέφτη», για το «Άγιο χασισάκι», για τον «Κουραδοκόφτη», για τον «μύστακα», για τον «τούρκικο καφέ εν’ Ελλάδι», για την «ιστορία της καπότας» και όλα τα υπόλοιπα μυθικά του έργα. Και φυσικά, να μάθετε για την διαθήκη του: Ζήτησε να καεί και η στάχτη του να πεταχτεί στον υπόνομο, όπερ και εγένετο.)
Ο Ζουράρης λοιπόν, είπε ότι «δεν είναι απαραίτητο οι μαθητές να πηγαίνουν στο μπορντέλο τις τρεις μέρες της σχολικής εκδρομής, να πηγαίνουν μετά».
Ο Πετρόπουλος φαίνεται να προτιμά την λέξη «μπουρδέλο» δίχως να απορρίπτει το Ζουραρικόν «μπορντέλο». Εξηγεί το λοιπόν στο βιβλίο του, ότι το μεν πρώτο (που επικράτησε τελικά στην καθομιλουμένη μας) προέρχεται από την γαλλική ρίζα bordel (που σήμαινε μικρό σπιτάκι), ενώ το δεύτερο είναι ακριβής (και κυριολεκτική) μεταφορά εις την ελληνικήν, της ιταλικής λέξης bordello.
Τέλος πάντων, ας δεχτούμε ότι ο Ζουράρης, ως παλιομοδίτης έχει παραμείνει στην παλαιά εκφορά των λέξεων, αρνούμενος να προσαρμοστεί στα δεδομένα της εποχής.
Αυτό που περισσότερο με εντυπωσίασε ήταν η ιστοριούλα με την οποία ο Ζουράρης συνόδευσε την βαθυστόχαστη ανάλυση του εναντίον των σχολικών εκδρομών στο εξωτερικό.
Είπε ότι «από τους 24 που πήγαμε εκδρομή το 1958, οι 11 πήραν κοσμία διαγωγή επειδή πήγαν στο στρατιωτικό μπορντέλο του Μεσολογγίου». (Άσχετο: Το Μεσολόγγι στο εξωτερικό ήταν τότε;)
Στο άκουσμα της μνημειώδους αυτής φράσης, η στάχτη του Πετρόπουλου θα πρέπει να ανταριάστηκε μέσα στο υπόνομο όπου κατοικοεδρεύει, διότι η Ζουράρεια ομολογία αποτελεί μια παταγώδη διάψευση γι αυτόν.
Μολονότι πανθομολογημένος ειδήμων, μανιώδης ερευνητής και σχολαστικός ταξινομητής των οίκων ανοχής, ο Πετρόπουλος παρέλειψε στο μνημειώδες έργο του να αναφερθεί στο «στρατιωτικό» μπορντέλο. Αναφέρεται διεξοδικά σε δεκάδες είδη και παραλλαγές μπουρδέλων, αλλά το «στρατιωτικό» του ξέφυγε.
Αυτό που ο ανοιχτομάτης Ζουράρης ανακάλυψε δια μιας στα δεκαέξι του χρόνια σε μια σχολική εκδρομούλα, ο Πετρόπουλος δεν μπόρεσε να ανιχνεύσει καν στα εβδομήντα δύο χρόνια της πολυτάραχης ζωής του. Οποία διάψευση για τον μέγιστο των Ελλήνων λαογράφων του περιθωρίου...
Τίποτα φαντάρους θα ‘χε δει να τριγυρίζουν εκεί ο μικρός Ζουράρης το 1958 και την πλήρωσαν το 2018 οι μαθητές και η μνήμη του Πετρόπουλου. Έτσι γράφεται η ιστορία.
