Πώς συνδέονται, η παραδοσιακή μουσική των Βαλκανίων, το εθνογραφικό σινεμά και οι τραπ/χιπ χοπ αυτοσχεδιασμοί; Το φετινό καλοκαίρι ξεκίνησε για τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με το «Γιατί ‘ναι μαύρα τα βουνά», ένα μυσταγωγικό μουσικό τριήμερο, αφιερωμένο στις μουσικές κουλτούρες των Νοτίων Βαλκανίων, πο πραγματοποιήθηκε στην Κόνιτσα, στο σπίτι της Χάμκως – της μητέρας του Αλή Πασά των Ιωαννίνων – σε επιμέλεια του βραβευμένου με Γκράμι παραγωγού Κρίστοφερ Κινγκ και σε συνεργασία με τον δήμο, από 9 έως 11 Ιουνίου.
Τρεις μοναδικές νύχτες, στις οποίες ο τόπος και η παράδοση συνδέονται με τη μουσική κληρονομιά και δημιούργησαν μια ενδιαφέρουσα outsider ιστορία. Ο Κινγκ, γνωστός στο ελληνικό κοινό από το βιβλίο του «Ηπειρώτικο μοιρολόι», εκτός από συγγραφέας είναι και ένας σπουδαίος εθνομουσικολόγος, παραγωγός και πρεσβευτής της παραδοσιακής μουσικής, ο οποίος οραματίστηκε ένα δημόσιο πρόγραμμα που θα φωτίσει και θα εμπλουτίσει τις γνώσεις μας για τους μουσικούς πολιτισμούς κατά μήκος των βόρειων ελληνικών συνόρων. Πιστεύει ότι η μουσική δεν είναι ένα στατικό, ομοιογενές πράγμα, αλλά ένα σύνθετο ανθρώπινο φαινόμενο που δεν έχει σύνορα. Και ότι ο πολιτισμός και η ιστορία μπορούν να κατανοηθούν μέσα από τον φακό της μουσικής.
Από δίσκους γραμμοφώνου 78 στροφών με δημοτικά τραγούδια από τη συλλογή του Κρίστοφερ Κινγκ έως τους μουσικούς και χορευτές από τις δύο πλευρές των βόρειων ελληνικών συνόρων, αλλά και τις σπάνιες προβολές ταινιών του Τζον Κοέν και των αδερφών Μανάκια, το «Γιατί ΄ναι μαύρα τα βουνά» ήταν ένα τριήμερο που γιόρτασε τον μουσικό πολιτισμό της περιοχής με μουσικά και χορευτικά σύνολα και ταινίες που περιλαμβάνουν από πολυφωνικά τραγούδια από τη νότια Αλβανία και τη βόρεια Ελλάδα με τις Ισοκράτισσες έως βιολιστικά ηπειρώτικα ντουέτα με τους Κώστα Καραπάνο και Aurel Qirjo, από ελληνικό χιπ χοπ και τραπ με samples από 78άρια των νότιων Βαλκανίων με τους Νέγρο του Μοριά και Odydoze έως σάζι από την κεντρική Αλβανία με κλαρίνο, ακορντεόν, ντέφι και τραγούδι με τους Vasil Ziu και The Soul of Myzeqe, από την αστική μουσική και παραδοσιακή μουσική των χωριών της Βόρειας Μακεδονίας με το Bajsa Arifovska Folk Group έως την παραδοσιακή χορευτική μουσική από τη Θράκη με την Εβρίτικη Ζυγιά.
Αυτά τα σπουδαία μουσικά συγκροτήματα και τραγουδιστές και από τις δύο πλευρές των ελληνικών συνόρων προσκλήθηκαν για να παρουσιάσουν τη μουσική τους με τη συνοδεία χορευτών., ενώ ο Κινγκ έκανε και μια σύντομη παρουσίαση βασισμένη σε εμπορικές ηχογραφήσεις που έγιναν μεταξύ 1913-1958 και προέρχονταν από το προσωπικό του αρχείο.
Το τριήμερο «Γιατί ‘ναι μαύρα τα βουνά» συστήθηκε ως μια πνευματική εμπειρία που δεν θυμίζει σε τίποτα παραδοσιακό πανηγύρι. Αυτός άλλωστε ήταν κι ο στόχος του μουσικού σχηματισμού του Νέγρου του Μοριά με τον Odydoze, δύο τολμηρών καλλιτεχνών που, έπειτα από παραβιάσεις ρευστών μουσικών συνόρων, παρουσίασαν το «τραμπέτικο»: μια ολόφρεσκη, τολμηρή μείξη τραπ/χιπ χοπ με το ρεμπέτικο τραγούδι. Ένα εγχείρημα που εξηγεί πως, όταν το παλιό ενώνεται με το νέο, μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος για νέα είδη, κανόνες και εξαιρέσεις.
Ο Κρίστοφερ Κινγκ είχε αναφέρει για το μουσικό τριήμερο: «Τα ισχύοντα εθνικά σύνορα στα νότια Βαλκάνια, προέκυψαν από την κατάρρευση της πολυεθνοτικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι μουσικές παραδόσεις στις περιοχές των νότιων Βαλκανίων αποτύπωναν το μωσαϊκό των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων που κατοικούσαν στην ευρύτερη ζώνη. Ωστόσο, η μουσική στις συγκεκριμένες περιοχές έχει πλέον αποκτήσει εθνικά χαρακτηριστικά αντί για εθνοτικά, καθώς τα σύνορα παγιώθηκαν και οι πληθυσμοί μετακινήθηκαν. Παρ’ όλα αυτά, οι κοινές καταβολές αυτών των διαφορετικών μουσικών παραδόσεων εξακολουθούν να είναι εμφανείς μέχρι σήμερα, καθώς εξελίσσονται στις σύγχρονες μορφές τους. Το ‘Γιατί ‘ναι μαύρα τα βουνά: Οι μουσικές κουλτούρες των νότιων Βαλκανίων’ διερευνά το πώς αυτές οι παραδόσεις εξελίχθηκαν, άλλαξαν, απορροφήθηκαν και εκδηλώθηκαν στον 21ο αιώνα».
Οι τρεις μέρες μουσικής, χορού και σπάνιου κινηματογράφου από τις δύο πλευρές των βόρειων ελληνικών συνόρων, υλοποιήθηκαν σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, σε συνεργασία με τον δήμο Κόνιτσας και φιλοξενούνται στο σπίτι της Χάμκως, στην Κόνιτσα, ένα πραγματικό και νοητό κέντρο της νότιας βαλκανικής μουσικής.
Τρεις μοναδικές νύχτες, στις οποίες ο τόπος και η παράδοση συνδέονται με τη μουσική κληρονομιά και δημιούργησαν μια ενδιαφέρουσα outsider ιστορία. Ο Κινγκ, γνωστός στο ελληνικό κοινό από το βιβλίο του «Ηπειρώτικο μοιρολόι», εκτός από συγγραφέας είναι και ένας σπουδαίος εθνομουσικολόγος, παραγωγός και πρεσβευτής της παραδοσιακής μουσικής, ο οποίος οραματίστηκε ένα δημόσιο πρόγραμμα που θα φωτίσει και θα εμπλουτίσει τις γνώσεις μας για τους μουσικούς πολιτισμούς κατά μήκος των βόρειων ελληνικών συνόρων. Πιστεύει ότι η μουσική δεν είναι ένα στατικό, ομοιογενές πράγμα, αλλά ένα σύνθετο ανθρώπινο φαινόμενο που δεν έχει σύνορα. Και ότι ο πολιτισμός και η ιστορία μπορούν να κατανοηθούν μέσα από τον φακό της μουσικής.
Από δίσκους γραμμοφώνου 78 στροφών με δημοτικά τραγούδια από τη συλλογή του Κρίστοφερ Κινγκ έως τους μουσικούς και χορευτές από τις δύο πλευρές των βόρειων ελληνικών συνόρων, αλλά και τις σπάνιες προβολές ταινιών του Τζον Κοέν και των αδερφών Μανάκια, το «Γιατί ΄ναι μαύρα τα βουνά» ήταν ένα τριήμερο που γιόρτασε τον μουσικό πολιτισμό της περιοχής με μουσικά και χορευτικά σύνολα και ταινίες που περιλαμβάνουν από πολυφωνικά τραγούδια από τη νότια Αλβανία και τη βόρεια Ελλάδα με τις Ισοκράτισσες έως βιολιστικά ηπειρώτικα ντουέτα με τους Κώστα Καραπάνο και Aurel Qirjo, από ελληνικό χιπ χοπ και τραπ με samples από 78άρια των νότιων Βαλκανίων με τους Νέγρο του Μοριά και Odydoze έως σάζι από την κεντρική Αλβανία με κλαρίνο, ακορντεόν, ντέφι και τραγούδι με τους Vasil Ziu και The Soul of Myzeqe, από την αστική μουσική και παραδοσιακή μουσική των χωριών της Βόρειας Μακεδονίας με το Bajsa Arifovska Folk Group έως την παραδοσιακή χορευτική μουσική από τη Θράκη με την Εβρίτικη Ζυγιά.
Αυτά τα σπουδαία μουσικά συγκροτήματα και τραγουδιστές και από τις δύο πλευρές των ελληνικών συνόρων προσκλήθηκαν για να παρουσιάσουν τη μουσική τους με τη συνοδεία χορευτών., ενώ ο Κινγκ έκανε και μια σύντομη παρουσίαση βασισμένη σε εμπορικές ηχογραφήσεις που έγιναν μεταξύ 1913-1958 και προέρχονταν από το προσωπικό του αρχείο.
Το τριήμερο «Γιατί ‘ναι μαύρα τα βουνά» συστήθηκε ως μια πνευματική εμπειρία που δεν θυμίζει σε τίποτα παραδοσιακό πανηγύρι. Αυτός άλλωστε ήταν κι ο στόχος του μουσικού σχηματισμού του Νέγρου του Μοριά με τον Odydoze, δύο τολμηρών καλλιτεχνών που, έπειτα από παραβιάσεις ρευστών μουσικών συνόρων, παρουσίασαν το «τραμπέτικο»: μια ολόφρεσκη, τολμηρή μείξη τραπ/χιπ χοπ με το ρεμπέτικο τραγούδι. Ένα εγχείρημα που εξηγεί πως, όταν το παλιό ενώνεται με το νέο, μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος για νέα είδη, κανόνες και εξαιρέσεις.
Ο Κρίστοφερ Κινγκ είχε αναφέρει για το μουσικό τριήμερο: «Τα ισχύοντα εθνικά σύνορα στα νότια Βαλκάνια, προέκυψαν από την κατάρρευση της πολυεθνοτικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι μουσικές παραδόσεις στις περιοχές των νότιων Βαλκανίων αποτύπωναν το μωσαϊκό των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων που κατοικούσαν στην ευρύτερη ζώνη. Ωστόσο, η μουσική στις συγκεκριμένες περιοχές έχει πλέον αποκτήσει εθνικά χαρακτηριστικά αντί για εθνοτικά, καθώς τα σύνορα παγιώθηκαν και οι πληθυσμοί μετακινήθηκαν. Παρ’ όλα αυτά, οι κοινές καταβολές αυτών των διαφορετικών μουσικών παραδόσεων εξακολουθούν να είναι εμφανείς μέχρι σήμερα, καθώς εξελίσσονται στις σύγχρονες μορφές τους. Το ‘Γιατί ‘ναι μαύρα τα βουνά: Οι μουσικές κουλτούρες των νότιων Βαλκανίων’ διερευνά το πώς αυτές οι παραδόσεις εξελίχθηκαν, άλλαξαν, απορροφήθηκαν και εκδηλώθηκαν στον 21ο αιώνα».
Οι τρεις μέρες μουσικής, χορού και σπάνιου κινηματογράφου από τις δύο πλευρές των βόρειων ελληνικών συνόρων, υλοποιήθηκαν σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, σε συνεργασία με τον δήμο Κόνιτσας και φιλοξενούνται στο σπίτι της Χάμκως, στην Κόνιτσα, ένα πραγματικό και νοητό κέντρο της νότιας βαλκανικής μουσικής.
