Η ταινία "Il Relitto - The Wastrel" (στα ελληνικά «Χαμένο Κορμί») ήταν η πρώτη εμφάνιση της Έλλης Λαμπέτη στον διεθνή κινηματογράφο. Επρόκειτο για μία ελληνοϊταλική συμπαραγωγή σε σενάριο Μιχάλη Κακογιάννη και του Αμερικανού συγγραφέα, Φρέντερικ Γουέικμαν, ο οποίος ήταν τότε σύζυγος της Λαμπέτη, ενώ την σκηνοθεσία υπέγραφε ο Μιχάλης Κακογιάννης.
Προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες στις 24 Φεβρουαρίου 1961 και τον Μάιο της ίδιας χρονιάς συμμετέχει στο Φεστιβάλ των Καννών, διεκδικώντας τον Χρυσό Φοίνικα για την Καλύτερη Ταινία. Παρά την υποψηφιότητα στις Κάννες, η ταινία παιζόταν σπάνια, κυρίως σε διάφορες ρετροσπεκτίβες αφιερωμένες στον Κύπριο σκηνοθέτη, αλλά ποτέ δεν παρουσιάστηκε στην Ελλάδα.
Ανάμεσα στα αφιερώματα στον Μ. Κακογιάννη, ξεχωρίζει η εξαιρετική ρετροσπεκτίβα της Ταινιοθήκης της Μπολόνια, το 1998, που στην ουσία σύστησε και πάλι την ταινία στο κοινό και έγινε η αφορμή να εντοπιστεί η ταινία από το Ίδρυμα. Ήδη, όμως, η κόπια της ταινίας ήταν σε άσχημη κατάσταση.
Η αποκατάστασή της υπήρξε περιπετειώδης. Ξεκινώντας από την Εθνική Ταινιοθήκη της Ιταλίας και τη Τσινετσιτά, και καταλήγοντας στην εταιρία Κριστάλντι Φιλμ και το εξειδικευμένο εργαστήριο LVR το Ίδρυμα κατάφερε να έχει στα χέρια του το έργο σε digital beta υψηλής ποιότητας με την ταινία πλήρως αποκατεστημένη τόσο στην εικόνα όσο και στον ήχο της.
Η υπόθεση
Η δεύτερη και τελευταία εμφάνιση της στο παγκόσμιο σινεμά και γενικότερα στο πανί, γίνεται το 1968 στην έγχρωμη και σπάνια ταινία "Μια μέρα ο πατέρας μου" η οποία δεν προβλήθηκε ποτέ από την ελληνική τηλεόραση, σε σενάριο-σκηνοθεσία και πάλι του συζύγου της και συμπρωταγωνιστές εκτός των ξένων ηθοποιών, των Μάνου Κατράκη και Κώστα Καρρά. Η υπόθεση αναφέρεται στην προσπάθεια της κόρης ενός ηγέτη χώρας του Ανατολικού μπλοκ να διαφύγει στην Αμερική, όπου συλλαμβάνεται από τις αρχές και κλείνεται σε ψυχιατρείο ενώ στην συνέχεια καταφέρνει να δραπετεύσει
Ιδιαίτερα συγκλονιστικές οι σκηνές στο ίδρυμα και στην λίμνη των Ιωαννίνων όπου πέφτει για να ξεφύγει από τον πατέρα της και είναι τόσο πειστική ώστε καταφέρνει να πείσει ακόμη και το κιν/φικό συνεργείο που προσπαθεί πανικόβλητο να την σώσει από τον πνιγμό.
Ο δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης, στον λογαριασμό του στο Instagram, δημοσιεύει ένα στιγμιότυπο από την εν λόγω ταινία, μία ιδιαίτερα ρομαντική σκηνή ανάμεσα στην Έλλη Λαμπέτη και τον Αμερικανό συμπρωταγωνιστή της, Βαν Χέφλιν.
Οι συντελεστές της ταινίας
Σενάριο: Μιχάλης Κακογιάννης, Φρέντερικ Γουέικμαν
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πιέρο Πορταλούπι
Σκηνογραφία: Φερντινάντο Ρούφο
Κοστούμια: Γαία Ρομανίνι
Ήχος: Έννιο Σένσι
Παίζουν: Βαν Χέφλιν, Έλλη Λαμπέτη, Φράνκο Φαμπρίτζι, Μάικλ Στέλμαν, Φόσκο Τζιακέτι, Τιμπέριο Μίτρι, Πωλ Μούλερ, Κλέλια Ματάνια, Άλντο Πίνι, Άννυ Γκορασίνι
Προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες στις 24 Φεβρουαρίου 1961 και τον Μάιο της ίδιας χρονιάς συμμετέχει στο Φεστιβάλ των Καννών, διεκδικώντας τον Χρυσό Φοίνικα για την Καλύτερη Ταινία. Παρά την υποψηφιότητα στις Κάννες, η ταινία παιζόταν σπάνια, κυρίως σε διάφορες ρετροσπεκτίβες αφιερωμένες στον Κύπριο σκηνοθέτη, αλλά ποτέ δεν παρουσιάστηκε στην Ελλάδα.
Ανάμεσα στα αφιερώματα στον Μ. Κακογιάννη, ξεχωρίζει η εξαιρετική ρετροσπεκτίβα της Ταινιοθήκης της Μπολόνια, το 1998, που στην ουσία σύστησε και πάλι την ταινία στο κοινό και έγινε η αφορμή να εντοπιστεί η ταινία από το Ίδρυμα. Ήδη, όμως, η κόπια της ταινίας ήταν σε άσχημη κατάσταση.
Η αποκατάστασή της υπήρξε περιπετειώδης. Ξεκινώντας από την Εθνική Ταινιοθήκη της Ιταλίας και τη Τσινετσιτά, και καταλήγοντας στην εταιρία Κριστάλντι Φιλμ και το εξειδικευμένο εργαστήριο LVR το Ίδρυμα κατάφερε να έχει στα χέρια του το έργο σε digital beta υψηλής ποιότητας με την ταινία πλήρως αποκατεστημένη τόσο στην εικόνα όσο και στον ήχο της.
Η υπόθεση
Ένας βαθύπλουτος και μεσήλικας Αμερικανός ναυαγεί με το γιοτ του κάπου στην Καραϊβική. Εκεί, αναμένοντας τη σωτηρία, έρχεται σε φλας μπακ στο μυαλό του η προηγούμενη ζωή του και κυρίως η σχέση του με την πρώην γυναίκα του.
Η ταινία κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία των θεατών μέχρι το τέλος και για άλλη μια φορά η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός μαγεύει τον φακό και το κοινό με την βελούδινη και παγκοσμίου κλάσης ερμηνεία της.Η δεύτερη και τελευταία εμφάνιση της στο παγκόσμιο σινεμά και γενικότερα στο πανί, γίνεται το 1968 στην έγχρωμη και σπάνια ταινία "Μια μέρα ο πατέρας μου" η οποία δεν προβλήθηκε ποτέ από την ελληνική τηλεόραση, σε σενάριο-σκηνοθεσία και πάλι του συζύγου της και συμπρωταγωνιστές εκτός των ξένων ηθοποιών, των Μάνου Κατράκη και Κώστα Καρρά. Η υπόθεση αναφέρεται στην προσπάθεια της κόρης ενός ηγέτη χώρας του Ανατολικού μπλοκ να διαφύγει στην Αμερική, όπου συλλαμβάνεται από τις αρχές και κλείνεται σε ψυχιατρείο ενώ στην συνέχεια καταφέρνει να δραπετεύσει
Ιδιαίτερα συγκλονιστικές οι σκηνές στο ίδρυμα και στην λίμνη των Ιωαννίνων όπου πέφτει για να ξεφύγει από τον πατέρα της και είναι τόσο πειστική ώστε καταφέρνει να πείσει ακόμη και το κιν/φικό συνεργείο που προσπαθεί πανικόβλητο να την σώσει από τον πνιγμό.
Ο δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης, στον λογαριασμό του στο Instagram, δημοσιεύει ένα στιγμιότυπο από την εν λόγω ταινία, μία ιδιαίτερα ρομαντική σκηνή ανάμεσα στην Έλλη Λαμπέτη και τον Αμερικανό συμπρωταγωνιστή της, Βαν Χέφλιν.
Οι συντελεστές της ταινίας
Σενάριο: Μιχάλης Κακογιάννης, Φρέντερικ Γουέικμαν
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πιέρο Πορταλούπι
Σκηνογραφία: Φερντινάντο Ρούφο
Κοστούμια: Γαία Ρομανίνι
Ήχος: Έννιο Σένσι
Παίζουν: Βαν Χέφλιν, Έλλη Λαμπέτη, Φράνκο Φαμπρίτζι, Μάικλ Στέλμαν, Φόσκο Τζιακέτι, Τιμπέριο Μίτρι, Πωλ Μούλερ, Κλέλια Ματάνια, Άλντο Πίνι, Άννυ Γκορασίνι
