«Για το αίμα, για τις μητέρες, για τη νεολαία, για τους άλλους, για την ασφυξία», γράφει η Ιρανή εικαστικός Ghazel, σε έναν πίνακα. Το σβήνει… «Για τα δυτικά ΜΜΕ που είναι κουφά, τυφλά και σε σίγαση», συνεχίζει να γράφει, κατά τη διάρκεια της περφόρμανς «Road Movie 22», που πραγματοποίησε, χθες το απόγευμα, στο πλαίσιο των εγκαινίων της έκθεσής της «Γεωπολιτικές Αναμορφώσεις», στην Casa Bianca-Δημοτική Πινακοθήκη, στη Θεσσαλονίκη.
Στη σειρά «Road Movie», η Ghazel καταγράφει «άγραφες Ιστορίες», γυρίζοντας την πλάτη στους θεατές. Γράφει μηνύματα - κραυγές για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα της και τα ...σβήνει με το ρούχο της. Κλείνει την περφόρμανς της, γράφοντας: «Για τον Μακρόν (και τους άλλους) που χρειάζονται πετρέλαιο».
Το έργο της Ghazel, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του 57ου Φεστιβάλ Δημητρίων, σε επιμέλεια Azad Asifovich και με την υποστήριξη του MOMus, είναι φορτισμένο συναισθηματικά.
«Βασικό εργαλείο στα έργα της είναι το χιούμορ, αλλά δεν γελάει. Δακρύζει συχνά. Είναι πολύ συγκινημένη. Λέει ότι είναι στρατευμένη η δουλειά της και ότι μιλώντας για όλες τις σκοτεινές στιγμές της ανθρωπότητας θέλει να τονίσει ιδιαίτερα όλο αυτό που γίνεται σήμερα στο Ιράν», λέει η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του MOMus Μαρία Τσαντσάνογλου.
Τα έργα της Ghazel έγιναν όλα τους τελευταίους μήνες και είναι εμπνευσμένα από τις αναταραχές στο Ιράν.
Για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία αναφέρεται μέσα από τα έργα της η Ghazel, μίλησε ο πρόεδρος του MOMus Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος, ενώ η αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης Μαρία Καραγιάννη, έδωσε έμφαση στην «εξαιρετικά σύνθετη και ταραγμένη εποχή που ζούμε», όπως ανέφερε, τονίζοντας την επικαιρότητα του έργου της Ghazel.
Μια ζωή υπό μετακίνηση
Η Ghazel γεννήθηκε στην Τεχεράνη το 1966, το 1986 πήγε να σπουδάσει στη Γαλλία. Αφού σπούδασε κινηματογραφικές σπουδές στο Université Paul Valéry στο Montpellier και στην Ecole Supérieure des Beaux Arts of Nimes, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο Paul Valéry για να πάρει το Πτυχίο Κινηματογραφικών Σπουδών.
Το 1997, αφού προσπάθησε να αλλάξει το μεταναστευτικό της καθεστώς από φοιτήτρια σε μόνιμη κάτοικο, η Ghazel έλαβε επιστολή απέλασης από τον κυβερνήτη του Languedoc - Roussillon. Αυτό ήταν ένα σημείο καμπής τόσο στη ζωή της όσο και στην καλλιτεχνική της ζωή.
Όπως λέει η ίδια: «Μέχρι πολύ πρόσφατα περιέγραφα τον εαυτό μου ως νομάδα. Ως μια υβριδική Ιρανή νομάδα. Τώρα νομίζω πως μου ταιριάζει καλύτερα να λέω πως "είμαι υπό μετακίνηση" (in transit)».
Σήμερα, το έργο της είναι ευρέως αναγνωρισμένο. Το 2018, το γαλλικό κράτος τής απένειμε το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. Συμβολικά, η απονομή έγινε στο Εθνικό Μουσείο Ιστορίας της Μετανάστευσης στο Παρίσι, όπου οι αφίσες της Wanted (Urgent) ήταν σε μόνιμη έκθεση έως το 2020.
Διάρκεια έκθεσης: Έως τις 10 Δεκεμβρίου 2022
Ημέρες και ώρες Λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 10.00 - 18.00, Σάββατο 11:00 - 18:00.
Στη σειρά «Road Movie», η Ghazel καταγράφει «άγραφες Ιστορίες», γυρίζοντας την πλάτη στους θεατές. Γράφει μηνύματα - κραυγές για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα της και τα ...σβήνει με το ρούχο της. Κλείνει την περφόρμανς της, γράφοντας: «Για τον Μακρόν (και τους άλλους) που χρειάζονται πετρέλαιο».
Το έργο της Ghazel, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του 57ου Φεστιβάλ Δημητρίων, σε επιμέλεια Azad Asifovich και με την υποστήριξη του MOMus, είναι φορτισμένο συναισθηματικά.
«Βασικό εργαλείο στα έργα της είναι το χιούμορ, αλλά δεν γελάει. Δακρύζει συχνά. Είναι πολύ συγκινημένη. Λέει ότι είναι στρατευμένη η δουλειά της και ότι μιλώντας για όλες τις σκοτεινές στιγμές της ανθρωπότητας θέλει να τονίσει ιδιαίτερα όλο αυτό που γίνεται σήμερα στο Ιράν», λέει η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του MOMus Μαρία Τσαντσάνογλου.
Τα έργα της Ghazel έγιναν όλα τους τελευταίους μήνες και είναι εμπνευσμένα από τις αναταραχές στο Ιράν.
Για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία αναφέρεται μέσα από τα έργα της η Ghazel, μίλησε ο πρόεδρος του MOMus Επαμεινώνδας Χριστοφιλόπουλος, ενώ η αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης Μαρία Καραγιάννη, έδωσε έμφαση στην «εξαιρετικά σύνθετη και ταραγμένη εποχή που ζούμε», όπως ανέφερε, τονίζοντας την επικαιρότητα του έργου της Ghazel.
Μια ζωή υπό μετακίνηση
Η Ghazel γεννήθηκε στην Τεχεράνη το 1966, το 1986 πήγε να σπουδάσει στη Γαλλία. Αφού σπούδασε κινηματογραφικές σπουδές στο Université Paul Valéry στο Montpellier και στην Ecole Supérieure des Beaux Arts of Nimes, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο Paul Valéry για να πάρει το Πτυχίο Κινηματογραφικών Σπουδών.
Το 1997, αφού προσπάθησε να αλλάξει το μεταναστευτικό της καθεστώς από φοιτήτρια σε μόνιμη κάτοικο, η Ghazel έλαβε επιστολή απέλασης από τον κυβερνήτη του Languedoc - Roussillon. Αυτό ήταν ένα σημείο καμπής τόσο στη ζωή της όσο και στην καλλιτεχνική της ζωή.
Όπως λέει η ίδια: «Μέχρι πολύ πρόσφατα περιέγραφα τον εαυτό μου ως νομάδα. Ως μια υβριδική Ιρανή νομάδα. Τώρα νομίζω πως μου ταιριάζει καλύτερα να λέω πως "είμαι υπό μετακίνηση" (in transit)».
Σήμερα, το έργο της είναι ευρέως αναγνωρισμένο. Το 2018, το γαλλικό κράτος τής απένειμε το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. Συμβολικά, η απονομή έγινε στο Εθνικό Μουσείο Ιστορίας της Μετανάστευσης στο Παρίσι, όπου οι αφίσες της Wanted (Urgent) ήταν σε μόνιμη έκθεση έως το 2020.
Διάρκεια έκθεσης: Έως τις 10 Δεκεμβρίου 2022
Ημέρες και ώρες Λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 10.00 - 18.00, Σάββατο 11:00 - 18:00.
