Μετά την επιτυχία που σημείωσε το Alimos Classic Car Sunday 3 την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου, ο Δήμος Αλίμου, σε συνεργασία με την Ελληνική Λέσχη Φίλων Κλασικής Μοτοσικλέτας και τον Νίκο Μαστοράκη, διοργανώνει τo Alimos Classic Motorbike Sunday 2 από τις 2 έως τις 7.30 το απόγευμα με ελεύθερη είσοδο.
Norton, BSA, Harley Davidson, Triumph, Indian, Motoguzzi, Honda, Kawasaki, κλασικές βέσπες… περίπου 150 ιστορικές “κυρίες” θα είναι εκεί την Κυριακή στον Παραλιακό Πεζόδρομο Αλίμου για να τις απολαύσουν τόσο οι φανατικοί του είδους όσο και οι απλώς περίεργοι, που θα βρεθούν μπροστά σε δείγματα «μηχανών» μεγάλης ηλικίας αλλά και μεγάλου... κυβισμού.
Υπέργηρες μεν που διατηρούν όμως ακόμη τη δύναμη, το πνεύμα και την αντοχή που είχαν, την ημέρα που βγήκαν από τα μεγάλα εργοστάσιά τους. Από την ταπεινή Vespa μέχρι την αλαζονική Harley, όλο το φάσμα θα απλωθεί, μέσα σε rock'n'roll και classic rock, για 5 ώρες στον μαγευτικό πεζόδρομο Αλίμου, πλάι στη θάλασσα. με ψητό καλαμπόκι, παγωτά και μπαλόνια.
Το ίδιο σπάνιες με τις τετράτροχες καλλονές, και με τιμές εξαψήφιες, οι μοτοσικλέτες που θα έρθουν στον Άλιμο, μοιάζουν σαν να βγήκαν από αμερικανική ταινία. Η ηλικία τους είναι 50, 60 ίσως και 70 ετών, και όμως ακόμη βρυχώνται στην άσφαλτο και οι περισσότερες περνούν τυραννικές δοκιμασίες, όπως το Classic Endurance, που πραγματοποιείται στη καρδιά του χειμώνα για τρεις μέρες, με πάνω από 1000 χλμ. διαδρομών σε βουνά και δρόμους, πολλές φορές εκτός χάρτη, φτάνοντας στα όρια τόσο τους αναβάτες όσο και τις μηχανές.
Πιο ξεκούραστες και πιο καθημερινές, είναι οι τακτικές οργανωμένες βόλτες τους, μικρά ράλι και συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις.
Η Λέσχη αριθμεί 600 μέλη με αντίστοιχες δίτροχες «γριούλες» που όμως, αντίθετα με το τι λέει η… ληξιαρχική τους πράξη, το λέει η καρδούλα τους.
Το ενδιαφέρον ανεβαίνει με την συμμετοχή μίας από τις μεγάλες κατασκευάστριες μοτοσυκλετών, όχι μόνο της Αγγλίας αλλά και του κόσμου ολόκληρου, όπως ήταν η Birmingham Small Arms Company Limited (ΒSA), η οποία αρχικά παρήγαγε από όπλα μέχρι και εργαλεία.
Για το μοντέλο G14, παρόλο που η ιστορία του ονομαστικά ξεκινάει το 1935, η κληρονομιά του έρχεται από τις αρχές της δεκαετίας του 20’ με όλους τους προκατόχους του να δοκιμάζουν όλες τις καινοτομίες που τελικά συνδικάστηκαν πάνω του.
Παρά το γεγονός ότι κατασκευαζόταν χωρίς καλάθι, η βασική του εργασία ήταν να κουβαλάει βαριά φορτία στο καλάθι που τελικά του προσαρμοζόταν. Με ένα δυνατό κινητήρα που προσέφερε άνετη οδήγηση ακόμα και σε δύσκολες διαδρομές η G14 αν και μοντέλο που για την εποχή του δεν θεωρούνταν μηχανή ταξιδιών , τελικά είχε όλα τέτοια χαρακτηριστικά.
Ο σκελετός του από μόνος του αποτελούσε καινοτομία καθώς ήταν από σφυρήλατό ατσάλι με 16Kg βάρος, κάτι που για την εποχή υπήρχε μόνο στην βιομηχανία όπλων, από εκεί που προέρχονταν δηλαδή η BSA.
H στρατιωτική έκδοση του G14 παραδόθηκε πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο σε Ολλανδία, Ιρλανδία, Ινδία, Νότια Αφρική και Σουηδία, ενώ κατά την διάρκεια του πολέμου όπου η BSA παρέδωσε πάνω από 126 χιλιάδες κομμάτια για τον Βρετανικό στρατό, προτιμήθηκαν μονοκύλινδρες μηχανές της BSA που ήταν και ποιο φθηνές στην παραγωγή τους.
Norton, BSA, Harley Davidson, Triumph, Indian, Motoguzzi, Honda, Kawasaki, κλασικές βέσπες… περίπου 150 ιστορικές “κυρίες” θα είναι εκεί την Κυριακή στον Παραλιακό Πεζόδρομο Αλίμου για να τις απολαύσουν τόσο οι φανατικοί του είδους όσο και οι απλώς περίεργοι, που θα βρεθούν μπροστά σε δείγματα «μηχανών» μεγάλης ηλικίας αλλά και μεγάλου... κυβισμού.
Υπέργηρες μεν που διατηρούν όμως ακόμη τη δύναμη, το πνεύμα και την αντοχή που είχαν, την ημέρα που βγήκαν από τα μεγάλα εργοστάσιά τους. Από την ταπεινή Vespa μέχρι την αλαζονική Harley, όλο το φάσμα θα απλωθεί, μέσα σε rock'n'roll και classic rock, για 5 ώρες στον μαγευτικό πεζόδρομο Αλίμου, πλάι στη θάλασσα. με ψητό καλαμπόκι, παγωτά και μπαλόνια.
Στο ACMS 2 της Κυριακής, ξεδιπλώνεται ολόκληρη η ιστορία της μοτοσικλέτας στη χώρα μας, με αντιπροσωπευτικά μοντέλα των μεγαλύτερων εργοστασίων, από πασίγνωστες BMW μέχρι τις σχετικά άγνωστες, στον μη ειδικό, Norton Commando. Και, φυσικά, εκείνα τα δίκυκλα που κάποιοι τα λένε «της πλάκας» αλλά που αποτελούν το αξιοπερίεργο και αξιόμαχο είδος μοτοσικλέτας.
Το ίδιο σπάνιες με τις τετράτροχες καλλονές, και με τιμές εξαψήφιες, οι μοτοσικλέτες που θα έρθουν στον Άλιμο, μοιάζουν σαν να βγήκαν από αμερικανική ταινία. Η ηλικία τους είναι 50, 60 ίσως και 70 ετών, και όμως ακόμη βρυχώνται στην άσφαλτο και οι περισσότερες περνούν τυραννικές δοκιμασίες, όπως το Classic Endurance, που πραγματοποιείται στη καρδιά του χειμώνα για τρεις μέρες, με πάνω από 1000 χλμ. διαδρομών σε βουνά και δρόμους, πολλές φορές εκτός χάρτη, φτάνοντας στα όρια τόσο τους αναβάτες όσο και τις μηχανές.
Πιο ξεκούραστες και πιο καθημερινές, είναι οι τακτικές οργανωμένες βόλτες τους, μικρά ράλι και συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις.
Η Λέσχη αριθμεί 600 μέλη με αντίστοιχες δίτροχες «γριούλες» που όμως, αντίθετα με το τι λέει η… ληξιαρχική τους πράξη, το λέει η καρδούλα τους.
Το ενδιαφέρον ανεβαίνει με την συμμετοχή μίας από τις μεγάλες κατασκευάστριες μοτοσυκλετών, όχι μόνο της Αγγλίας αλλά και του κόσμου ολόκληρου, όπως ήταν η Birmingham Small Arms Company Limited (ΒSA), η οποία αρχικά παρήγαγε από όπλα μέχρι και εργαλεία.
Για το μοντέλο G14, παρόλο που η ιστορία του ονομαστικά ξεκινάει το 1935, η κληρονομιά του έρχεται από τις αρχές της δεκαετίας του 20’ με όλους τους προκατόχους του να δοκιμάζουν όλες τις καινοτομίες που τελικά συνδικάστηκαν πάνω του.
Παρά το γεγονός ότι κατασκευαζόταν χωρίς καλάθι, η βασική του εργασία ήταν να κουβαλάει βαριά φορτία στο καλάθι που τελικά του προσαρμοζόταν. Με ένα δυνατό κινητήρα που προσέφερε άνετη οδήγηση ακόμα και σε δύσκολες διαδρομές η G14 αν και μοντέλο που για την εποχή του δεν θεωρούνταν μηχανή ταξιδιών , τελικά είχε όλα τέτοια χαρακτηριστικά.
Ο σκελετός του από μόνος του αποτελούσε καινοτομία καθώς ήταν από σφυρήλατό ατσάλι με 16Kg βάρος, κάτι που για την εποχή υπήρχε μόνο στην βιομηχανία όπλων, από εκεί που προέρχονταν δηλαδή η BSA.
H στρατιωτική έκδοση του G14 παραδόθηκε πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο σε Ολλανδία, Ιρλανδία, Ινδία, Νότια Αφρική και Σουηδία, ενώ κατά την διάρκεια του πολέμου όπου η BSA παρέδωσε πάνω από 126 χιλιάδες κομμάτια για τον Βρετανικό στρατό, προτιμήθηκαν μονοκύλινδρες μηχανές της BSA που ήταν και ποιο φθηνές στην παραγωγή τους.
