Είναι η μέρα που επιβάλλεται σε όλα τα σπίτια να υπάρχει μπακαλιάρος σκορδαλιά.
Οι λόγοι είναι θρησκευτικοί και… ανθρώπινοι.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η μεγάλη γιορτή όπου η αυστηρή νηστεία καταλύεται και οι πιστοί μπορούν να καταναλώνουν ψάρι, λάδι και κρασί.
Η επιλογή του παστού μπακαλιάρου, ειδικά για την ηπειρωτική Ελλάδα, σε μια περίοδο όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα της συντήρησης του φρέσκου ψαριού ήταν μονόδρομος.
Από την άλλη μιλάμε για ένα φτηνό σχετικά ψάρι, προσιτό σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Ο μπακαλιάρος αν και δεν απαντάται στα νερά της Μεσογείου, ήταν διαθέσιμος στους Έλληνες ήδη από τον 15ο αιώνα.
Η σκορδαλιά τώρα που τον συνοδεύει, γνωστή σε πολλούς και ως αλιάδα, κουμπώνει γάντι, με την γεύση του. Απ' την μια την τονίζει κι απ' την άλλη απαλύνει την... αρμύρα του.
Είναι ένα συνοδευτικό πιάτο που μοιάζει με πουρέ το οποίο φτιάχνεται αναμιγνύοντας λιωμένο σκόρδο με μια παχύρρευστη βάση η οποία μπορεί να είναι πουρές πατάτας, καρύδια, αμύγδαλα ή βρεγμένο μπαγιάτικο ψωμί -και ρίχνοντας στο τέλος ελαιόλαδο ώστε να δώσει στο μείγμα μία απαλή, κρεμώδη υφή και βέβαια το δικότ ου γευστικό χαρακτήρα.
Παραλλαγές της βασικής συνταγής περιλαμβάνουν τα αυγά ως το υλικό που δίνει την κρεμώδη υφή, κάνοντας το λιγότερο ή και καθόλου παχύρρευστο, δίνοντας ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με το γαλλικό αγιαλί.
Στα νησιά του Ιονίου, στη σκορδαλιά συνήθως χρησιμοποιούν λεμόνι αντί ξύδι.
Και μια... επαγγελματική συνταγή:
Οι λόγοι είναι θρησκευτικοί και… ανθρώπινοι.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η μεγάλη γιορτή όπου η αυστηρή νηστεία καταλύεται και οι πιστοί μπορούν να καταναλώνουν ψάρι, λάδι και κρασί.
Η επιλογή του παστού μπακαλιάρου, ειδικά για την ηπειρωτική Ελλάδα, σε μια περίοδο όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα της συντήρησης του φρέσκου ψαριού ήταν μονόδρομος.
Από την άλλη μιλάμε για ένα φτηνό σχετικά ψάρι, προσιτό σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Ο μπακαλιάρος αν και δεν απαντάται στα νερά της Μεσογείου, ήταν διαθέσιμος στους Έλληνες ήδη από τον 15ο αιώνα.
Η σκορδαλιά τώρα που τον συνοδεύει, γνωστή σε πολλούς και ως αλιάδα, κουμπώνει γάντι, με την γεύση του. Απ' την μια την τονίζει κι απ' την άλλη απαλύνει την... αρμύρα του.
Είναι ένα συνοδευτικό πιάτο που μοιάζει με πουρέ το οποίο φτιάχνεται αναμιγνύοντας λιωμένο σκόρδο με μια παχύρρευστη βάση η οποία μπορεί να είναι πουρές πατάτας, καρύδια, αμύγδαλα ή βρεγμένο μπαγιάτικο ψωμί -και ρίχνοντας στο τέλος ελαιόλαδο ώστε να δώσει στο μείγμα μία απαλή, κρεμώδη υφή και βέβαια το δικότ ου γευστικό χαρακτήρα.
Παραλλαγές της βασικής συνταγής περιλαμβάνουν τα αυγά ως το υλικό που δίνει την κρεμώδη υφή, κάνοντας το λιγότερο ή και καθόλου παχύρρευστο, δίνοντας ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με το γαλλικό αγιαλί.
Στα νησιά του Ιονίου, στη σκορδαλιά συνήθως χρησιμοποιούν λεμόνι αντί ξύδι.
Και μια... επαγγελματική συνταγή:
