Το θέμα αφορά κυρίως τους συλλεκτικούς δίσκους που δεν τους βρίσκει κανείς εύκολα στα δισκοπωλεία ή στα παζάρια δίσκων και σαν βάση στη διαμόρφωση των τιμών τους είναι οι τιμές τους στο Discogs, το μεγαλύτερο on line κατάστημα πώλησης δίσκων, στο οποίο οι συλλεκτικοί δίσκοι πωλούνται σε υπέρογκες τιμές.
Το εν λόγω διαδικτυακό κατάστημα είναι πλέον η κύρια πηγή για να πληροφορηθεί κάποιος για την τιμή ενός δίσκου.
Το θέμα είναι ότι στη λογική αυτή έχουν μπει τόσο ιδιώτες που πουλούν δίσκους on line, αλλά και δισκάδικα με αποτέλεσμα οι τιμές συλλεκτικών δίσκων να έχουν ξεφύγει.
Να σημειωθεί ότι τα περισσότερα δισκάδικα πλέον έχουν ανοίξει λογαριασμό στο Discogs και πουλούν διαδικτυακά τους δίσκους τους και στο φυσικό κατάστημα δίσκων, αλλά και on line ώστε να μπορούν να συντηρηθούν. Η λογική των υψηλών τιμών βασίζεται στο γεγονός ότι οι πωλήσεις απευθύνονται στην παγκόσμια αγορά, όπου ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους αγοραστές υπάρχουν συλλέκτες δίσκων μεγάλης οικονομικής επιφάνειας, αλλά και ενδιαφερόμενοι που αγοράζουν τις τελευταίες εναπομείναντες κόπιες ορισμένων δίσκων ώστε να έχουν την δυνατότητα να τους επανεκδώσουν με απόλυτο σκοπό το κέρδος, και αυτοί είναι κυρίως Γιαπωνέζοι, αλλά και εσχάτως Ρώσοι.
Στο διαδικτυακό κατάστημα υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια που πρέπει να προσέχουμε πριν ανεβάσουμε προς πώληση ένα δίσκο. Δηλαδή το ιστορικό προηγούμενο πώλησης του κάθε δίσκου, στο οποίο αναφέρεται ποια είναι η ψηλότερη τιμή που έχει πουληθεί ο δίσκος και ποια η χαμηλότερη, όπως και το πότε έχει πουληθεί για τελευταία φορά.
Για παράδειγμα, θέλει κάποιος να βάλει προς πώληση ένα σπάνιο δίσκο και βλέπει ότι υπάρχει ένας μόνο ίδιος δίσκος προς πώληση ο οποίος στοιχίζει για παράδειγμα 1.500 ευρώ και βάζει και εκείνος μια παραπλήσια τιμή έχοντας σαν βάση την τιμή βλέπει στο on line κατάστημα. Αυτό είναι εντελώς λάθος, όπως και η λογική όταν κάποιος έχει ένα δίσκο που υπάρχει στο διαδίκτυο προς πώληση, να βάζει ό,τι τιμή του κατέβει στο μυαλό. Φυσικά και σε αυτή την περίπτωση ο δίσκος είναι σπάνιος, αλλά μια «τρελή» τιμή φανερώνει διάθεση αισχροκέρδειας, κάτι που πλήττει το κύρος του βινυλίου.
Η νέα λογική διαμόρφωσης τιμών πώλησης δίσκων που έχει σαν βάση τον τιμοκατάλογο στις on line τιμές, αποδυναμώνει την ήδη πεσμένη αγοραστική δύναμη του κόσμου στη χώρα μας καθώς παρατηρούνται «τουριστικές τιμές» στα ελληνικά δισκάδικα. Είναι φανερό πια ότι στα παζάρια δίσκων πωλούνται σπανίως πια συλλεκτικοί δίσκοι γιατί υπάρχει οικονομική αδυναμία από την πλευρά του συλλεκτών. Ωστόσο οι τιμές των δίσκων αυτών παραμένουν στα ύψη γιατί υπάρχει η λογική ότι αν δεν πουληθεί χέρι με χέρι, θα πουληθεί στο διαδίκτυο.
Ακόμη και δίσκοι ελληνικής εγγραφής ξένων μουσικών ή συγκροτημάτων που μέχρι πρότινος ήταν απαξιωμένοι και οι αγοραστές τους ήταν μετρημένοι, τα τελευταία δύο - τρία χρόνια οι τιμές τους συναγωνίζονται τους λεγόμενους δίσκους εισαγωγής, ακόμη και τις αυθεντικές κόπιες σε ορισμένες περιπτώσεις και αυτό γιατί αν παρατηρήσει κανείς στο Discogs οι ελληνικές κόπιες έχουν αρκετά υψηλές τιμές. Εκεί όμως απευθύνονται σε συλλέκτες σε κάθε γωνιά του πλανήτη που αναζητούν ελληνικές κόπιες κάποιων ονομάτων, ώστε να ικανοποιήσουν το πάθος της συλλογής τους. Έτσι δίσκοι που υπήρχαν σε τιμές προσφορών μερικών ευρώ ξαφνικά εμφανίζονται σε τιμές που συναγωνίζονται τις αυθεντικές κόπιες ή τις ξένες κόπιες γενικότερα που είναι καλύτερης εγγραφής και ποιότητας γενικότερα.
Είδες στο Discogs πόσο τον πουλάνε; Είναι πλέον μια συνηθισμένη έκφραση στις συζητήσεις των ανθρώπων του βινυλίου όταν διαφωνούν για κάποια τιμή πώλησης. Επίσης είναι σύνηθες το φαινόμενο στα παζάρια δίσκων οι ενδιαφερόμενοι να συγκρίνουν τις τιμές μπαίνοντας με το κινητό τους τηλέφωνο στο Discogs ώστε να δουν αν τους συμφέρει να αγοράσουν εκείνη την στιγμή το δίσκο ή να τον πάρουν από το εν λόγω on line κατάστημα.
Επίσης κάποιοι δισκοπώλες που βάζουν τιμές σε μια νέα παρτίδα δίσκων ψάχνοντας τις τιμές του δίσκου διαδικτυακά, στην περίπτωση που ένας δίσκος έχει μεγάλη απόκλιση τιμών, δηλαδή ξεκινά από χαμηλά και φτάνει πιο ψηλά, η συνήθης επιλογή τους είναι μια ενδιάμεση τιμή και προς τα επάνω.
Φυσικά για όλα αυτά δεν ευθύνεται το Discogs…
Οι «βλαβερές» συνέπειες των on line πωλήσεων -όταν γίνονται με τη λανθασμένη ματιά που αναφέραμε- είναι φανερό ότι πλήττουν στην τσέπη του καταναλωτή και ίσως σταδιακά τον απομακρύνουν από το αντικείμενο του πόθου του.
Θα ήταν χρήσιμο για όλους να επαναπροσδιορίσουν τις τιμές δίσκων ώστε να μην πληγεί η αίγλη του βινυλίου σε μια εποχή που βρίσκεται σε άνοδο λόγω του αυξημένου ενδιαφέροντος του κόσμου στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το εν λόγω διαδικτυακό κατάστημα είναι πλέον η κύρια πηγή για να πληροφορηθεί κάποιος για την τιμή ενός δίσκου.
Το θέμα είναι ότι στη λογική αυτή έχουν μπει τόσο ιδιώτες που πουλούν δίσκους on line, αλλά και δισκάδικα με αποτέλεσμα οι τιμές συλλεκτικών δίσκων να έχουν ξεφύγει.
Να σημειωθεί ότι τα περισσότερα δισκάδικα πλέον έχουν ανοίξει λογαριασμό στο Discogs και πουλούν διαδικτυακά τους δίσκους τους και στο φυσικό κατάστημα δίσκων, αλλά και on line ώστε να μπορούν να συντηρηθούν. Η λογική των υψηλών τιμών βασίζεται στο γεγονός ότι οι πωλήσεις απευθύνονται στην παγκόσμια αγορά, όπου ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους αγοραστές υπάρχουν συλλέκτες δίσκων μεγάλης οικονομικής επιφάνειας, αλλά και ενδιαφερόμενοι που αγοράζουν τις τελευταίες εναπομείναντες κόπιες ορισμένων δίσκων ώστε να έχουν την δυνατότητα να τους επανεκδώσουν με απόλυτο σκοπό το κέρδος, και αυτοί είναι κυρίως Γιαπωνέζοι, αλλά και εσχάτως Ρώσοι.
Στο διαδικτυακό κατάστημα υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια που πρέπει να προσέχουμε πριν ανεβάσουμε προς πώληση ένα δίσκο. Δηλαδή το ιστορικό προηγούμενο πώλησης του κάθε δίσκου, στο οποίο αναφέρεται ποια είναι η ψηλότερη τιμή που έχει πουληθεί ο δίσκος και ποια η χαμηλότερη, όπως και το πότε έχει πουληθεί για τελευταία φορά.
Για παράδειγμα, θέλει κάποιος να βάλει προς πώληση ένα σπάνιο δίσκο και βλέπει ότι υπάρχει ένας μόνο ίδιος δίσκος προς πώληση ο οποίος στοιχίζει για παράδειγμα 1.500 ευρώ και βάζει και εκείνος μια παραπλήσια τιμή έχοντας σαν βάση την τιμή βλέπει στο on line κατάστημα. Αυτό είναι εντελώς λάθος, όπως και η λογική όταν κάποιος έχει ένα δίσκο που υπάρχει στο διαδίκτυο προς πώληση, να βάζει ό,τι τιμή του κατέβει στο μυαλό. Φυσικά και σε αυτή την περίπτωση ο δίσκος είναι σπάνιος, αλλά μια «τρελή» τιμή φανερώνει διάθεση αισχροκέρδειας, κάτι που πλήττει το κύρος του βινυλίου.
Η νέα λογική διαμόρφωσης τιμών πώλησης δίσκων που έχει σαν βάση τον τιμοκατάλογο στις on line τιμές, αποδυναμώνει την ήδη πεσμένη αγοραστική δύναμη του κόσμου στη χώρα μας καθώς παρατηρούνται «τουριστικές τιμές» στα ελληνικά δισκάδικα. Είναι φανερό πια ότι στα παζάρια δίσκων πωλούνται σπανίως πια συλλεκτικοί δίσκοι γιατί υπάρχει οικονομική αδυναμία από την πλευρά του συλλεκτών. Ωστόσο οι τιμές των δίσκων αυτών παραμένουν στα ύψη γιατί υπάρχει η λογική ότι αν δεν πουληθεί χέρι με χέρι, θα πουληθεί στο διαδίκτυο.
Ακόμη και δίσκοι ελληνικής εγγραφής ξένων μουσικών ή συγκροτημάτων που μέχρι πρότινος ήταν απαξιωμένοι και οι αγοραστές τους ήταν μετρημένοι, τα τελευταία δύο - τρία χρόνια οι τιμές τους συναγωνίζονται τους λεγόμενους δίσκους εισαγωγής, ακόμη και τις αυθεντικές κόπιες σε ορισμένες περιπτώσεις και αυτό γιατί αν παρατηρήσει κανείς στο Discogs οι ελληνικές κόπιες έχουν αρκετά υψηλές τιμές. Εκεί όμως απευθύνονται σε συλλέκτες σε κάθε γωνιά του πλανήτη που αναζητούν ελληνικές κόπιες κάποιων ονομάτων, ώστε να ικανοποιήσουν το πάθος της συλλογής τους. Έτσι δίσκοι που υπήρχαν σε τιμές προσφορών μερικών ευρώ ξαφνικά εμφανίζονται σε τιμές που συναγωνίζονται τις αυθεντικές κόπιες ή τις ξένες κόπιες γενικότερα που είναι καλύτερης εγγραφής και ποιότητας γενικότερα.
Είδες στο Discogs πόσο τον πουλάνε; Είναι πλέον μια συνηθισμένη έκφραση στις συζητήσεις των ανθρώπων του βινυλίου όταν διαφωνούν για κάποια τιμή πώλησης. Επίσης είναι σύνηθες το φαινόμενο στα παζάρια δίσκων οι ενδιαφερόμενοι να συγκρίνουν τις τιμές μπαίνοντας με το κινητό τους τηλέφωνο στο Discogs ώστε να δουν αν τους συμφέρει να αγοράσουν εκείνη την στιγμή το δίσκο ή να τον πάρουν από το εν λόγω on line κατάστημα.
Επίσης κάποιοι δισκοπώλες που βάζουν τιμές σε μια νέα παρτίδα δίσκων ψάχνοντας τις τιμές του δίσκου διαδικτυακά, στην περίπτωση που ένας δίσκος έχει μεγάλη απόκλιση τιμών, δηλαδή ξεκινά από χαμηλά και φτάνει πιο ψηλά, η συνήθης επιλογή τους είναι μια ενδιάμεση τιμή και προς τα επάνω.
Φυσικά για όλα αυτά δεν ευθύνεται το Discogs…
Οι «βλαβερές» συνέπειες των on line πωλήσεων -όταν γίνονται με τη λανθασμένη ματιά που αναφέραμε- είναι φανερό ότι πλήττουν στην τσέπη του καταναλωτή και ίσως σταδιακά τον απομακρύνουν από το αντικείμενο του πόθου του.
Θα ήταν χρήσιμο για όλους να επαναπροσδιορίσουν τις τιμές δίσκων ώστε να μην πληγεί η αίγλη του βινυλίου σε μια εποχή που βρίσκεται σε άνοδο λόγω του αυξημένου ενδιαφέροντος του κόσμου στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
