Είναι μεγάλος μπελάς να έχεις δισκοθήκη βινυλίων και επίσης κατοικίδιες γάτες. Η λατρεία μας για τις ψυχούλες αυτές μπορεί να μας παρασύρει και να ξεχαστούμε ως προς την προφύλαξη των δίσκων που βρίσκονται τοποθετημένοι στα ράφια, αλλά και όταν παίζουν στο πικάπ. Οι γάτες έλκονται από το χαρτί που είναι μια πρώτης τάξεως ύλη για να ξύνουν τα νύχια τους, αλλά πολύ περισσότερο από τους δίσκους που γυρίζουν στο πικάπ το οποίο είναι ένα ευχάριστο παιχνίδι γι’ αυτές καθώς τους τραβά την προσοχή και θα επιχειρήσουν να αγγίξουν με τα ποδαράκια τους το δίσκο την ώρα που παίζει!
Είναι απίθανο αυτό που έχει συμβεί με τον γάτο μου, τον μέγα καταστροφέα Καρότο που κάτι πάθανε όταν έπαιζε ιδιαίτερα ένας από τους πιο αγαπημένους μου ψυχεδελικούς δίσκους, αυτός των Gandalf, τον οποίο καταγρατσούνισε και έχει καταστρέψει δύο κόπιες. Ευτυχώς, η τρίτη γλύτωσε καθώς πήρα δραστικά μέτρα. Είναι εύκολο και σύνηθες να βάλεις ένα δίσκο στο πικάπ και να ξεχαστείς κάνοντας μια άλλη δουλειά την ώρα που παίζει, αλλά οι γάτες είναι εκεί πάντα έτοιμες για παιχνίδι. Όταν ακούσεις πια το χαρακτηριστικό ήχο γρατσουνίσματος του βινυλίου και τρέξεις θα είναι αργά, έχει γίνει το κακό.
Πώς αντιμετωπίζεται όμως μια τέτοια κατάσταση; Είναι απλό. Μετακινείς ή καλύτερα φροντίζεις εξ αρχής το πικάπ να βρίσκεται στο ψηλότερο δυνατό σημείο που εξυπηρετεί εφ’ όσον κατά προτίμηση θέλει κανείς το πικάπ του να βρίσκεται στο σαλόνι κι όχι σε κάποιο πιο ιδιαίτερο χώρο μέσα στο σπίτι. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι σε υπερυψωμένη θέση ώστε να μην αποτελεί εύκολη υπόθεση για τη γάτα να τον προσεγγίσει. Προσωπικά, το έχω τοποθετήσει στον τρίτο όροφο της βιβλιοθήκης μου, που κατασκευάστηκε με την προδιαγραφή να βρίσκεται εκεί μετά τα όσα έπαθα όταν αυτό βρισκόταν σε έπιπλο πάνω στο πάτωμα και ήταν παιχνιδάκι εκεί για τα γατάκια. Θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη ότι οι γάτες είναι επίμονες και όσο και να τις μαλώσεις θα επαναλάβουν αυτό που δεν θέλεις.
Επίσης, είναι άκρως απρόβλεπτες και δεν μπορεί το ανθρώπινο μυαλό να συλλάβει πως μπορούν να συμπεριφερθούν ιδιαίτερα σε ένα δωμάτιο που είναι γεμάτο δίσκους, ένας ιερός χώρος όπως αυτός που βρίσκεται η δισκοθήκη. Ακόμη και να διατηρεί κανείς κλειδωμένο το δωμάτιο αυτό – κάτι που είναι καταπιεστικό καθώς ο συλλέκτης θέλει να βλέπει ανά πάσα στιγμή τη δισκοθήκη του, να χαίρεται και να εμπνέεται στη θέα της – αυτά θα βρουν τον τρόπο να μπουν μέσα γιατί δεν θέλουν να τα αποκλείεις από κάπου.
Πριν μπούμε σε λεπτομέρειες για το τι μπορεί να συμβεί στο δωμάτιο της δισκοθήκης, να υπογραμμιστεί ότι θεμελιώδης αρχή για ένα σπίτι που έχει γάτα ή γάτες είναι να έχει μια μεγάλη ξύστρα νυχιών στο σαλόνι, ώστε να εκτονώνονται σε αυτήν όταν θέλουν να ξύσουν τα νύχια τους, μια απαραίτητη και συχνή για αυτά διαδικασία μέσα στην ημέρα. Σε διαφορετική
περίπτωση θα το κάνουν όπου βρουν και ιδιαίτερα στις ράχες των δίσκων, κάτι που είναι οδυνηρό για τους συλλέκτες. Στον χώρο αυτό λοιπόν, όπου υπάρχουν πολλές φορές χιλιάδες δίσκοι σε ράφια ή ακόμη και ντάνες στο πάτωμα, εκεί λοιπόν ξεκινά το πάρτι των γατιών και η ψυχική οδύνη των συλλεκτών. Ένα πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι: Να είναι οι δίσκοι μέσα σε προφυλακτικές ζελατίνες ή να μην είναι; Δυστυχώς, εμπειρικά σε αυτό το ερώτημα δεν μπορώ να απαντήσω θετικά ή αρνητικά, καθώς και στις δύο περιπτώσεις οι γάτες μπορούν να κάνουν ζημιά. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι ζελατίνες -που έχουν ένα περιθώριο ας πούμε στην άκρη- δεν εφαρμόζουναπόλυτα κι έτσι οι γάτες να πάνε και να αρχίσουν να δαγκώνουν το πλαστικό που περισσεύει, κάνοντας ζημιά με τα δόντια στο χαρτί. Από την άλλη, εάν ο δίσκος δεν είναι σε πλαστικό, υπάρχει πάλι σοβαρή πιθανότητα, ιδιαίτερα αν είναι τοποθετημένος σε ράφι, να γδάρουν την ράχη του.
Πώς συμβαίνει αυτό; Τα γατιά επιχειρούν συχνά να χωθούν σε ένα ράφι ή ακόμη και να καθίσουν πάνω στους δίσκους ενός ραφιού περνώντας την ώρα τους. Επίσης, μπορούν να αναρριχηθούν σε ψηλότερα ράφια -αυτό είναι το πιο πιθανό καθώς οι γάτες έλκονται από το ύψωμα γενικώς και προτιμούν να βλέπουν από ψηλά-. Κατά την αναρρίχηση αυτή, αναγκαστικά θα χρειαστεί να ανεβούν κάποια «πατώματα» της δισκοθήκης, γαντζώνοντας τα νυχάκια τους πάνω στις ράχες των δίσκων προκαλώντας μικρή, μεγάλη ή ελαφρά φθορά, είτε έχουν είτε δεν έχουν
προστατευτική ζελατίνα. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Με την τοποθέτηση χαρτονιών στο μέρος που αρέσκονται να κάθονται, γιατί οι γάτες έχουν τις προτιμήσεις τους σε ένα χώρο όπου βολεύονται.
Επίσης, ένα άλλο θέμα που μπορεί να δημιουργηθεί είναι ότι όταν κάθονται φαινομενικά ήσυχα πάνω στους δίσκους ενός ραφιού, κάποια στιγμή θα θέλουν να ξύσουν τα νύχια τους, όταν βαρεθούν να κάθονται και τεντωθούν. Και θα το κάνουν αυτό συνήθως στο πάνω μέρος της ράχης των δίσκων που είναι όρθια τοποθετημένοι στα ράφια. Έτσι καλό είναι να τοποθετηθεί πανάκι στη διάμετρο του ραφιού που να καλύπτει το πάνω μέρος των ραχών και το σημείο που κάθονται οι γάτες.
Στο μεταξύ, πολλές φορές οι γάτες έχουν εντερικά προβλήματα που προέρχονται κυρίως από τις τροφές – στην περίπτωση που δεν τρώνε την κατάλληλη ή όταν φάνε κάτι με λαιμαργία – υπάρχει πάντα σοβαρός κίνδυνος να κάνουν εμετό πάνω στους δίσκους! Αυτό... στην σκέψη και μόνο προκαλεί εγκεφαλικά στους συλλέκτες. Επίσης, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος στην περίπτωση αυτή να μην εντοπιστεί αρχικά το συμβάν κάτι που μπορεί να γίνει όταν μια περίεργη οσμή αναβλύζει από το χώρο. Επίσης, ο εμετός μπορεί να περάσει ανάμεσα στους δίσκους. Στην περίπτωση αυτή, οι ζελατίνες σώζουν την κατάσταση. Το καλό είναι ότι συνήθως μετά γίνεται σαν χώμα και μπορεί να καθαριστεί προσεχτικά χωρίς να επιφέρει μεγάλη ζημιά στο «γυμνό» εξώφυλλο, παρά μόνο να αφήσει κάποιες σκιές.
Σε ένα χώρο που υπάρχουν ντάνες θα πρέπει να μπουν από πάνω χαλάκια, κουβερτάκια ή ένα καλαθάκι ώστε να μπορούν να κάθονται εκεί οι γάτες, χωρίς θεωρητικά να δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί κάποιος να κατευθύνει τις γάτες με την τοποθέτηση των προστατευτικών που αναφέρθηκαν καθώς όπου δουν κάτι τέτοιο πάνε και κάθονται. Αντίθετα, δείχνουν οι γάτες την προτίμησή τους και εμείς ακολουθούμε με τα προστατευτικά στις επιλογές τους σε υψηλότερα σημεία της δισκοθήκης.
Ένα άλλο απρόβλεπτο το οποίο δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί είναι το γεγονός ότι οι γάτες μπορούν να εντοπίσουν ένα σφραγισμένο δίσκο και να τον ανοίξουν με τα δόντια τους. Δηλαδή, μπορεί να είναι ένα ολόκληρο ράφι γεμάτο δίσκους και ανάμεσά τους να υπάρχουν ένας ή μερικοί σφραγισμένοι με περιθώριο ζελατίνας, όχι απλό σφράγισμα καταστήματος και να φάνε με μανία τόσο την ζελατίνα, αλλά και το πάνω μέρος του χαρτιού. Άλλη μια περίπτωση εγκεφαλικού για τον συλλέκτη. Γενικά πάντως θέλει μια γενικότερη προσοχή στη χρήση δίσκων, ακόμη και στους δίσκους 45 στροφών, που μπορεί κάποιος να τοποθετήσει για παράδειγμα πάνω σε ένα ηχείο και να διαλέξει έναν-ένα να τους βάλει να παίξουν στο πικάπ και αν πηδήξει μια γάτα από του πουθενά επάνω τους προκαλώντας φθορά στο εξώφυλλο για παράδειγμα ή και στο δισκάκι εάν βέβαια είναι αφημένο εκεί περιμένοντας την σειρά του να παίξει...
