Ο Αγγελόπουλος τραγουδά Τσιτσάνη

Υπήρξε & είναι, ένας από τους κορυφαίους λαϊκούς τραγουδιστές όλων των εποχών.

Μετά από παρότρυνση του μπουζουξή Ανέστη Αθανασίου ή Γύφτου και με την ουσιαστική παρέμβαση του Θόδωρου Δερβενιώτη, το 1958 έκανε την είσοδό του στη δισκογραφία, σημειώνοντας, μέχρι το απροσδόκητο τέλος του, μια πορεία που στέφθηκε από δεκάδες διαχρονικές επιτυχίες, που μέχρι σήμερα εμπλουτίζουν τις πάσης φύσεως δισκογραφικές συλλογές αλλά και τα ζωντανά προγράμματα.

Μια από τις σημαντικότερες, κατά τη γνώμη μου, συνεργασίες του, ήταν αυτή με τον Βασίλη Τσιτσάνη, για την οποία ο φίλος του τραγουδιστή και συγγραφέας του μοναδικού μέχρι σήμερα βιβλίου που κυκλοφόρησε για τη ζωή του, Τάσος Καραΐσκος, σημειώνει σχετικά:

Με τον Τσιτσάνη ο Αγγελόπουλος έκανε πολλές και μεγάλες επιτυχίες. Συνεργάστηκαν αρκετά και στο πάλκο. Αξέχαστες μου έμειναν οι εμφανίσεις τους στο «Φαληρικόν» του Μαργωμένου στις Τζιτζιφιές. Μαζί τους ήταν και ο σπουδαίος ερμηνευτής Βαγγέλης Περπινιάδης, τον οποίο ο Αγγελόπουλος εκτιμούσε ξεχωριστά. Θα έλεγα ότι ο Τσιτσάνης, σαν χαρισματικός συνθέτης που ήταν, αντιλήφθηκε την ιδιαιτερότητα και την ιδιομορφία που είχε η «περίεργη» και μοναδική φωνή του Μανώλη, και έγραψε τραγούδια που ξεφεύγουν κάπως από το κλασικό προσωπικό ηχόχρωμά του. Κινήθηκε σε «ανατολίτικους» δρόμους και έγραψε μαγικές μελωδίες, δυνατές ρούμπες, τσιφτετέλια και τραγούδια που είχαν βάσεις στους δημοτικούς ρυθμούς. Δεν θέλω να κάνω τον ειδικό αλλά αυτή είναι η εκτίμησή μου. Πάντως τα τραγούδια αυτά έκαναν πάταγο:  «Φαρίντα», «Τοπάζια», «Μαρία», «Η γυναίκα η μουρμούρα», «Η γκρινιάρα», «Συμπάθα με αγάπη μου», «Πριν την αυγή», «Το κορίτσι μου ζηλεύει», «Άλλα μου έλεγες μεσ’την αγκαλιά σου» κ.α. Ο Μανώλης μίλαγε με τα καλύτερα λόγια για το ταλέντο του Τσιτσάνη στη σύνθεση και την ικανότητά του να δημιουργεί τραγούδια πάνω στα μέτρα του κάθε τραγουδιστή. «Κουστούμια σου φτιάχνει» έλεγε χαρακτηριστικά. (1)

Η αρχή της συνεργασίας τους έγινε το 1959 με τη «Φαρίντα», ένα τραγούδι που έμελλε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Η «Φαρίντα» μάλιστα είναι το μόνο από τα 18 τραγούδια του Τσιτσάνη που ηχογράφησε ο Αγγελόπουλος ως το 1967, που το 1980 γνώρισε μια μεταγενέστερη επανεκτέλεση, στο δίσκο «20 χρόνια Μανώλης Αγγελόπουλος». 6 από τα 18 τραγούδια, είναι στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου, ενώ τα υπόλοιπα είναι τσιφτετέλια, συρτορούμπες, καρσιλαμάδες, ένα αλέγκρο τραγουδάκι αφιερωμένο στον Παναθηναϊκό, αλλά κι ένα λαϊκό βαλσάκι, σαφώς επηρεασμένο από το κλίμα της «ινδοκρατίας» που εκείνη την εποχή γνώριζε ιδιαίτερη άνθηση. Ο Τσιτσάνης βεβαίως, από τους πιο ένθερμους πολέμιους των ινδοφερμένων μελωδιών, αν και έγραψε κάποια τραγούδια με «χρώματα κι αρώματα» ανατολής, δεν έπεσε στην παγίδα της αντιγραφής- διασκευής και δημιούργησε δικές του πρωτότυπες συνθέσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε από τις διάφορες συλλογές, τα 14 από τα 18 τραγούδια του Τσιτσάνη που ηχογράφησε ο Αγγελόπουλος έχουν επανεκδοθεί σε lp ή cd και πραγματικά απορώ, γιατί  έχουν μείνει εκτός κάποια ξεχωριστά τραγούδια, όπως τα ζεϊμπέκικα «Καλημέρα-καληνύχτα», «Τα φώτα σβήσανε» ή το «Ήμουνα κάποτε κι εγώ». (Κρατάμε μια επιφύλαξη, γιατί μέσα στο πλήθος των συλλογών που έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει, ενδέχεται κάτι να μας έχει ξεφύγει). Είναι επίσης χαρακτηριστικό και αξιοπερίεργο, ότι από τα 18 τραγούδια, αυτά που έχουν χρησιμοποιηθεί, κυρίως, σε συλλογές τραγουδιών του συνθέτη ή του ερμηνευτή κλπ, είναι μόνο 3.  Η «Φαρίντα», η «Γκρινιάρα» και «Η γυναίκα η μουρμούρα».

Τα 18 τραγούδια λοιπόν είναι: (Στην παρένθεση σημειώνονται οι δεύτερες φωνές, ενώ με αστερίσκο αυτά που δεν έχουν επανακυκλοφορήσει σε lp ή cd. Τα 7 πρώτα τραγούδια κυκλοφόρησαν τόσο σε δίσκο 78 στροφών, όσο και σε 45άρια, ενώ από το Νο 8 και μετά κυκλοφόρησαν αποκλειστικά σε δίσκους 45 στροφών).

1) Φαρίντα (1959)
2) Καλημέρα-καληνύχτα * (1959)