Το απόγευμα της Δευτέρας 11 Αυγούστου 2008 επισκέφθηκα τον Λουκιανό Κηλαηδόνη στο σπίτι του στο Μεταξουργείο, για να μου παραχωρήσει μια μεγάλη, βιογραφική συνέντευξη,
που δημοσιεύθηκε τότε σε διαδικτυακό περιοδικό και μερικά χρόνια αργότερα στο Ogdoo.gr, στον «Μετρονόμο» και στην επίσημη ιστοσελίδα του Λουκιανού.
Εκείνη την εποχή, βρισκόμουν στην αρχή της προετοιμασίας του βιβλίου μου «Σταύρος Κουγιουμτζής – Άσε με πάλι να σου πω...», που κυκλοφόρησε στις 2 Μαΐου του τρέχοντος έτους από τον «Μετρονόμο». Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο, όποιον σημαντικό άνθρωπο του τραγουδιού συναντούσα, ζητούσα να μου πει δυο λόγια για τον Σταύρο Κουγιουμτζή. Όπως έγινε και με τον Λουκιανό, ο οποίος μου ανέφερε τα εξής:
«Ο Σταύρος είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση. Πώς είναι στην ποίηση ο Σαχτούρης που δεν μοιάζει με κανέναν; Ο Σταύρος είναι από μόνος του ένα «μασίφ» πράγμα. Δεν ακουμπάει ούτε στον Θεοδωράκη, ούτε στον Χατζιδάκι, σε κανέναν. Του έχω απεριόριστο σεβασμό, είναι ένας από τους συνθέτες που σέβομαι και εκτιμώ πάρα πολύ. Επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ σαν τραγουδίστρια και η γυναίκα του η Αιμιλία. Ήταν λιτή, απλή, ήταν εξαιρετική»
-Έχεις και μια αδυναμία στα «ματζόρε», έτσι;
-Ναι. Σε αντίθεση με τον Σταύρο τον Κουγιουμτζή που είναι «Ο άρχων του μινόρε»... Tο αγαπώ το «ματζόρε», μου πάει, σαν Ίωνας, αυτό το «φως» που έχει, είναι πιο «φωτεινό»...
-Και σαν ιδιοσυγκρασία ίσως; Σαν χαρακτήρας;
-Ναι, ναι, εντελώς…
Ακούγοντας τη φράση «Ο άρχων του μινόρε» σκέφθηκα αμέσως, πως αυτός θα είναι και ο τίτλος του βιβλίου. Βέβαια, μετά από προτροπή της Αιμιλίας Κουγιουμτζή, συζύγου του συνθέτη, ο τίτλος άλλαξε και προτιμήθηκε το «Άσε με πάλι να σου πω», που παραπέμπει στο γνωστό και συνομήλικό μου τραγούδι του Κουγιουμτζή, που κυκλοφόρησε το 1971 με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως Κουγιουμτζής και Κηλαηδόνης συνυπήρξαν, έμμεσα, στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Γιώργου Νταλάρα, που ο Κουγιουμτζής συμμετείχε με επτά τραγούδια και ο Λουκιανός με δύο, που ήταν και τα πρώτα του.
Στο video μπορείτε να ακούσετε το απόσπασμα της συνέντευξης του Λουκιανού Κηλαηδόνη που αναφέρεται στον Σταύρο Κουγιουμτζή, το οποίο βεβαίως, προσαρμόστηκε ανάλογα για το βιβλίο, σε μορφή κειμένου. Στην αρχή και στο φινάλε του video ακούγονται η εισαγωγή του τραγουδιού του Σταύρου Κουγιουμτζή «Το λιμάνι» («Είπες αντίο») και η εισαγωγή από το ορχηστρικό του Λουκιανού Κηλαηδόνη «Αφιέρωμα στη ζωή της πόλης». Σε αυτή την περίπτωση επέλεξα συνειδητά ένα ματζόρε του Κουγιουμτζή κι ένα μινόρε του Λουκιανού...
που δημοσιεύθηκε τότε σε διαδικτυακό περιοδικό και μερικά χρόνια αργότερα στο Ogdoo.gr, στον «Μετρονόμο» και στην επίσημη ιστοσελίδα του Λουκιανού.
Εκείνη την εποχή, βρισκόμουν στην αρχή της προετοιμασίας του βιβλίου μου «Σταύρος Κουγιουμτζής – Άσε με πάλι να σου πω...», που κυκλοφόρησε στις 2 Μαΐου του τρέχοντος έτους από τον «Μετρονόμο». Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο, όποιον σημαντικό άνθρωπο του τραγουδιού συναντούσα, ζητούσα να μου πει δυο λόγια για τον Σταύρο Κουγιουμτζή. Όπως έγινε και με τον Λουκιανό, ο οποίος μου ανέφερε τα εξής:
«Ο Σταύρος είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση. Πώς είναι στην ποίηση ο Σαχτούρης που δεν μοιάζει με κανέναν; Ο Σταύρος είναι από μόνος του ένα «μασίφ» πράγμα. Δεν ακουμπάει ούτε στον Θεοδωράκη, ούτε στον Χατζιδάκι, σε κανέναν. Του έχω απεριόριστο σεβασμό, είναι ένας από τους συνθέτες που σέβομαι και εκτιμώ πάρα πολύ. Επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ σαν τραγουδίστρια και η γυναίκα του η Αιμιλία. Ήταν λιτή, απλή, ήταν εξαιρετική»
-Έχεις και μια αδυναμία στα «ματζόρε», έτσι;
-Ναι. Σε αντίθεση με τον Σταύρο τον Κουγιουμτζή που είναι «Ο άρχων του μινόρε»... Tο αγαπώ το «ματζόρε», μου πάει, σαν Ίωνας, αυτό το «φως» που έχει, είναι πιο «φωτεινό»...
-Και σαν ιδιοσυγκρασία ίσως; Σαν χαρακτήρας;
-Ναι, ναι, εντελώς…
Ακούγοντας τη φράση «Ο άρχων του μινόρε» σκέφθηκα αμέσως, πως αυτός θα είναι και ο τίτλος του βιβλίου. Βέβαια, μετά από προτροπή της Αιμιλίας Κουγιουμτζή, συζύγου του συνθέτη, ο τίτλος άλλαξε και προτιμήθηκε το «Άσε με πάλι να σου πω», που παραπέμπει στο γνωστό και συνομήλικό μου τραγούδι του Κουγιουμτζή, που κυκλοφόρησε το 1971 με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως Κουγιουμτζής και Κηλαηδόνης συνυπήρξαν, έμμεσα, στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Γιώργου Νταλάρα, που ο Κουγιουμτζής συμμετείχε με επτά τραγούδια και ο Λουκιανός με δύο, που ήταν και τα πρώτα του.
Στο video μπορείτε να ακούσετε το απόσπασμα της συνέντευξης του Λουκιανού Κηλαηδόνη που αναφέρεται στον Σταύρο Κουγιουμτζή, το οποίο βεβαίως, προσαρμόστηκε ανάλογα για το βιβλίο, σε μορφή κειμένου. Στην αρχή και στο φινάλε του video ακούγονται η εισαγωγή του τραγουδιού του Σταύρου Κουγιουμτζή «Το λιμάνι» («Είπες αντίο») και η εισαγωγή από το ορχηστρικό του Λουκιανού Κηλαηδόνη «Αφιέρωμα στη ζωή της πόλης». Σε αυτή την περίπτωση επέλεξα συνειδητά ένα ματζόρε του Κουγιουμτζή κι ένα μινόρε του Λουκιανού...
