Η Πόλυ Πάνου συνεργάστηκε με τους Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλο σε 4 τραγούδια.
Τα τραγούδια αυτά, 2 πρωτότυπα και 2 επανεκτελέσεις, προέρχονται όλα από κινηματογραφικές ταινίες.
Ήταν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 που η συνάντηση των 2 δημιουργών με αφορμή τα τραγούδια για τον κινηματογράφο άρχισε να «παίρνει φωτιά», τόσο στις ταινίες αλλά ακόμα περισσότερο στη δισκογραφία όπου ο Μίμης Πλέσσας καθιερώθηκε οριστικά πλέον σαν ένας πολύ πετυχημένος λαϊκός τραγουδοποιός, αφήνοντας πίσω, για λίγο, την πορεία του στο ελαφρό τραγούδι και στην εγχώρια jazz εκδοχή της, με αλλεπάλληλες επιτυχίες που οι περισσότερες είχαν στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Μεγάλες φωνές κυριολεκτικά «έχτισαν» την καριέρα τους ή έστω το δυναμικό τους ξεκίνημα με τα τραγούδια των δύο δημιουργών.
Γιάννης Πουλόπουλος, Μαρινέλλα, Ρένα Κουμιώτη, Τόλης Βοσκόπουλος, Στράτος Διονυσίου και άλλοι πολλοί είχαν την τύχη να συμπορευτούν με τα διαχρονικά αυτά τραγούδια που μέχρι σήμερα ακούγονται, τραγουδιόνται και ανακαλύπτονται από τις επερχόμενες γενεές.
Η Πόλυ Πάνου υπήρξε για πολλά χρόνια μια από της βασίλισσες της νυχτερινής Αθήνας με πολύ μεγάλη επιτυχία στα πάλκα της εποχής του ‘50 και του ‘60.
Όσο κι αν είχε υποχωρήσει, δισκογραφικά στο δεύτερο βαδίζοντας προς το τέλος της δεκαετίας του ‘60, κρατούσε τα σκήπτρα στην διασκέδαση και στην αποδοχή της από την αριστοκρατική πελατεία των κοσμικών μαγαζιών.
Η απελευθέρωση της από την σύμβασή της με την κραταιά Columbia που για κάποιους λόγους, που δεν είναι της παρούσης -μαζί με κάποιους ακόμα πολύ πετυχημένους λαϊκούς τραγουδιστές- την οδήγησε σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική πορεία όπου δημιούργησε την δική της εταιρεία με το όνομα «Βεντέτα».
Εκεί την ακολούθησαν κι άλλες φωνές όπως ο Μανώλης Αγγελόπουλος κι ο Πάνος Γαβαλάς που λίγο μετά ακολούθησε επίσης ανεξάρτητη πορεία στην δική του εταιρεία τη Sonata.
Βέβαια η σωστή διαχείριση και ισορροπία μεταξύ καλλιτεχνίας και εμπορίου δεν είναι εύκολη υπόθεση και για αυτό και οι δύο προσπάθειες κάποια στιγμή έκλεισαν τον κύκλο τους, ενδεχομένως και λόγω απουσίας ενός γενικότερου μακρόπνοου σχεδιασμού, παρόλο που η δισκογραφία εκείνα τα χρόνια ήταν σε ανοδική πορεία.
Στο διάστημα όμως όπου λειτούργησαν άφησαν αρκετά πετυχημένα τραγούδια και άλλα που ο χρόνος δεν τα έχει δικαιώσει ακόμα.
Οι ηχογραφήσεις της μεγάλης Πόλυς Πάνου με τους Πλέσσα και Παπαδόπουλου, προσέθεσαν σε αυτήν αλλά και στους δύο δημιουργούς ένα επιπλέον κύρος…
Μπορούμε όμως να πούμε ότι πέρασαν απαρατήρητες την εποχή που κυκλοφόρησαν και επανήλθαν στην επικαιρότητα, μέσα από νεότερες εκτελέσεις όπως αυτή της Μελίνας Ασλανίδου, χάρις την αγάπη του κοινού για όλα αυτά τα τραγούδια από τις ταινίες, τα λαϊκά μιούζικαλ, όπου ο Πλέσσας κυριολεκτικά μεγαλούργησε, χρησιμοποιώντας ξεχωριστούς σολίστ του μπουζουκιού, ξεκινώντας από τον Ζαμπέτα και τον Λεμονόπουλο και καταλήγοντας στον μοναδικό Στέλιο Ζαφειρίου που με την συνεργασία μαζί του, στα στούντιο ηχογραφήσεων, μας προσέφερε τις καλύτερες στιγμές του.
Ο ήχος του Στέλιου Ζαφειρίου καθώς και τα σεγόντα του Μάριου Κώστογλου χαρακτηρίζουν τις ηχογραφήσεις του Πλέσσα με την Πόλυ Πάνου, όσο κι αν υπάρχει η παραπλάνηση ότι παίζει ο άλλος μεγάλος σολίστ, ο Στέλιος Μακρυδάκης, που εμφανίζεται με την τραγουδίστρια στην ταινία «Όλγα αγάπη μου».
Εκεί δηλαδή που η Πάνου τραγουδά το διάσημο πλέον «Τι σου ‘κανα και πίνεις».
Τα τραγούδια αυτά, 2 πρωτότυπα και 2 επανεκτελέσεις, προέρχονται όλα από κινηματογραφικές ταινίες.
Ήταν γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 που η συνάντηση των 2 δημιουργών με αφορμή τα τραγούδια για τον κινηματογράφο άρχισε να «παίρνει φωτιά», τόσο στις ταινίες αλλά ακόμα περισσότερο στη δισκογραφία όπου ο Μίμης Πλέσσας καθιερώθηκε οριστικά πλέον σαν ένας πολύ πετυχημένος λαϊκός τραγουδοποιός, αφήνοντας πίσω, για λίγο, την πορεία του στο ελαφρό τραγούδι και στην εγχώρια jazz εκδοχή της, με αλλεπάλληλες επιτυχίες που οι περισσότερες είχαν στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Μεγάλες φωνές κυριολεκτικά «έχτισαν» την καριέρα τους ή έστω το δυναμικό τους ξεκίνημα με τα τραγούδια των δύο δημιουργών.
Γιάννης Πουλόπουλος, Μαρινέλλα, Ρένα Κουμιώτη, Τόλης Βοσκόπουλος, Στράτος Διονυσίου και άλλοι πολλοί είχαν την τύχη να συμπορευτούν με τα διαχρονικά αυτά τραγούδια που μέχρι σήμερα ακούγονται, τραγουδιόνται και ανακαλύπτονται από τις επερχόμενες γενεές.
Η Πόλυ Πάνου υπήρξε για πολλά χρόνια μια από της βασίλισσες της νυχτερινής Αθήνας με πολύ μεγάλη επιτυχία στα πάλκα της εποχής του ‘50 και του ‘60.
Όσο κι αν είχε υποχωρήσει, δισκογραφικά στο δεύτερο βαδίζοντας προς το τέλος της δεκαετίας του ‘60, κρατούσε τα σκήπτρα στην διασκέδαση και στην αποδοχή της από την αριστοκρατική πελατεία των κοσμικών μαγαζιών.
Η απελευθέρωση της από την σύμβασή της με την κραταιά Columbia που για κάποιους λόγους, που δεν είναι της παρούσης -μαζί με κάποιους ακόμα πολύ πετυχημένους λαϊκούς τραγουδιστές- την οδήγησε σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική πορεία όπου δημιούργησε την δική της εταιρεία με το όνομα «Βεντέτα».
Εκεί την ακολούθησαν κι άλλες φωνές όπως ο Μανώλης Αγγελόπουλος κι ο Πάνος Γαβαλάς που λίγο μετά ακολούθησε επίσης ανεξάρτητη πορεία στην δική του εταιρεία τη Sonata.
Βέβαια η σωστή διαχείριση και ισορροπία μεταξύ καλλιτεχνίας και εμπορίου δεν είναι εύκολη υπόθεση και για αυτό και οι δύο προσπάθειες κάποια στιγμή έκλεισαν τον κύκλο τους, ενδεχομένως και λόγω απουσίας ενός γενικότερου μακρόπνοου σχεδιασμού, παρόλο που η δισκογραφία εκείνα τα χρόνια ήταν σε ανοδική πορεία.
Στο διάστημα όμως όπου λειτούργησαν άφησαν αρκετά πετυχημένα τραγούδια και άλλα που ο χρόνος δεν τα έχει δικαιώσει ακόμα.
Οι ηχογραφήσεις της μεγάλης Πόλυς Πάνου με τους Πλέσσα και Παπαδόπουλου, προσέθεσαν σε αυτήν αλλά και στους δύο δημιουργούς ένα επιπλέον κύρος…
Μπορούμε όμως να πούμε ότι πέρασαν απαρατήρητες την εποχή που κυκλοφόρησαν και επανήλθαν στην επικαιρότητα, μέσα από νεότερες εκτελέσεις όπως αυτή της Μελίνας Ασλανίδου, χάρις την αγάπη του κοινού για όλα αυτά τα τραγούδια από τις ταινίες, τα λαϊκά μιούζικαλ, όπου ο Πλέσσας κυριολεκτικά μεγαλούργησε, χρησιμοποιώντας ξεχωριστούς σολίστ του μπουζουκιού, ξεκινώντας από τον Ζαμπέτα και τον Λεμονόπουλο και καταλήγοντας στον μοναδικό Στέλιο Ζαφειρίου που με την συνεργασία μαζί του, στα στούντιο ηχογραφήσεων, μας προσέφερε τις καλύτερες στιγμές του.
Ο ήχος του Στέλιου Ζαφειρίου καθώς και τα σεγόντα του Μάριου Κώστογλου χαρακτηρίζουν τις ηχογραφήσεις του Πλέσσα με την Πόλυ Πάνου, όσο κι αν υπάρχει η παραπλάνηση ότι παίζει ο άλλος μεγάλος σολίστ, ο Στέλιος Μακρυδάκης, που εμφανίζεται με την τραγουδίστρια στην ταινία «Όλγα αγάπη μου».
Εκεί δηλαδή που η Πάνου τραγουδά το διάσημο πλέον «Τι σου ‘κανα και πίνεις».
