Στις 3 Φεβρουαρίου 1959 στη 1.30 τα ξημερώματα, συνέβη το τραγικό εκείνο αεροπορικό δυστύχημα. Τρία από τα πιο λαμπρά και ανερχόμενα αστέρια του Rock’n’ Roll, έχασαν τη ζωή τους όταν συνετρίβη το αεροπλάνο που επέβαιναν, κοντά στην περιοχή Clear Lake της Αιόβα, στην Αμερική.
Ο Buddy Holly 23 ετών, ο Richie Valens 18 και ο Big Bopper 29 ετών - ενώ βρίσκονταν όλοι μαζί σε τουρνέ - και μαζί τους ο 21χρονος πιλότος Roger Peterson, που μετά από 17 ώρες πτήση την μέρα εκείνη πήρε το ρίσκο, παρά την κακοκαιρία, να «πετάξει» για τελευταία φορά από το αεροδρόμιο του Manson City ως το Dilworth της Μινεσότα.
Η περιοδεία των τριών αστέρων «Winter Dance Party» σημείωνε μεγάλη επιτυχία και οι τρεις μουσικοί μετακινούνταν από πόλη με λεωφορείο επί καθημερινής βάσης, μέσα στο χειμώνα με θερμοκρασίες κάτω του μηδενός, που ήταν προβληματικό, χωρίς κλιματισμό. Σε μια στάση τους στο Lear Lake για μια συναυλία εκτός αρχικού προγράμματος, ο Buddy Holly είχε τη φαεινή ιδέα να μετακινηθούν ως τον επόμενο σταθμό με ένα τετραθέσιο μονοκινητήριο για αλλαγή, το οποίο θα νοίκιαζε ο ίδιος. Αφού συμφώνησαν οι υπόλοιποι, o μπασίστας και αργότερα επίσης διάσημος τραγουδιστής της κάντρι Waylon Jennings που ήταν μαζί τους στην τουρνέ προσφέρθηκε ευγενικά να παραχωρήσει τη θέση του στο Big Bopper κατά κόσμο J.P. Richardson που ήταν κρυολογημένος και γλύτωσε έτσι το μοιραίο. Τότε σύμφωνα με τις μαρτυρίες ο Buddy Holly πείραξε τον Jennings: «Ελπίζω να ξεπαγιάσεις στο λεωφορείο!» και η… πληρωμένη απάντηση: «Ελπίζω να πέσει το αεροπλάνο σου…», φράση που έφερε βαρέως μια ζωή μετά.
Επίσης ο δεύτερος άτυχος της πτήσης, ο Ritchie Valens, ο τραγουδιστής του «La Bamba» πήρε το «εισιτήριο θανάτου» στα χέρια του μόλις κέρδισε στο κορώνα - γράμματα τον κιθαρίστα Tommy Allsup εξασφαλίζοντας έτσι μια θέση στο τετραθέσιο. Ο Ritchie είχε φοβία με τα αεροπλάνα και δυσανασχέτησε αρχικά, αλλά ανέβηκε τελικά στο αεροπλάνο παίρνοντας το ρίσκο, ενώ οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν με το λεωφορείο. Το αποτέλεσμα ήταν ο άπειρος πιλότος μέσα στις δύσκολες συνθήκες πτήσης να πανικοβληθεί και να χάσει το έλεγχο μέσα στη χιονοθύελλα κι ενώ επιχειρούσε να γυρίσει πίσω το τετραθέσιο «Beechcraft Bonanza Β35» μετά από περίπου μισή ώρα πτήσης, τελικά σκοτώθηκε μαζί με τους τρεις μουσικούς, όπως όλοι ακαριαία. Είχαν διανύσει 8 χιλιόμετρα από το σημείο της απογείωσης και τα άψυχα κορμιά τους έμειναν περίπου 10 ώρες μέσα στα χιόνια μέχρι να εντοπιστούν το πρωί.
Πιο τραγική η περίπτωση του Buddy Holly από το Τέξας που ήδη είχε κάνει σπουδαία καριέρα έως εκείνη την στιγμή γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες με τα «That’ ll Be The Day», «Peggy Sue», «Oh Boy», «Maybe Baby», «Everyday»,«It’s So Easy», «Not Fade Away» (το τραγούδησαν αργότερα οι Rolling Stones) κ.α. Ήταν τύπος που είχε εμπνευστεί από τα κόμικς και ιδιαίτερα από τον Clark Kent τον ντροπαλό δημοσιογράφο που κρύβει μέσα του τον Σούπερμαν. Όμως η μοίρα έμελλε να… μεταμορφώσει τον Τσαρλς Άρντεν Χόλλυ σε ηρωική μορφή του Rock’n’Roll. Πρότυπό του ήταν ήταν ο Elvis Presley και όπως είπε χαρακτηριστικά: «Χωρίς τον Elvis κανείς μας δεν θα πετύχαινε». Τα μεγάλα του κοκάλινα γυαλιά και το λαδωμένο μαλλί του αντέγραψαν πολλοί λάτρεις του. Η σύζυγός του, Μαρία Ελένα, ήταν έγκυος και απέβαλλε σοκαρισμένη όταν άκουσε το θλιβερό νέο στην τηλεόραση. Μάλιστα εξαιτίας αυτού η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών απαγόρευσε να ανακοινώνονται στην τηλεόραση τα ονόματα των θυμάτων πριν ενημερωθούν οι συγγενείς.
Τον χαμό τους, που είναι από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της μουσικής, τραγούδησε σαν φόρο τιμής ο ρομαντικός τραγουδοποιός Don McLean στο «American Pie» που έγινε μεγάλη επιτυχία το 1971 και ήταν αφιερωμένο στον Buddy, στον Richie και στον Big Bopper, ερμηνευτή του «Chantily Lace». Ο στίχος του έλεγε… The Day the Music Died (την μέρα που πέθανε η μουσική) και περιέγραφε την μέρα εκείνη ως την μέρα που η Αμερική έχασε την αθωότητά της.
Ο Buddy Holly 23 ετών, ο Richie Valens 18 και ο Big Bopper 29 ετών - ενώ βρίσκονταν όλοι μαζί σε τουρνέ - και μαζί τους ο 21χρονος πιλότος Roger Peterson, που μετά από 17 ώρες πτήση την μέρα εκείνη πήρε το ρίσκο, παρά την κακοκαιρία, να «πετάξει» για τελευταία φορά από το αεροδρόμιο του Manson City ως το Dilworth της Μινεσότα.
Η περιοδεία των τριών αστέρων «Winter Dance Party» σημείωνε μεγάλη επιτυχία και οι τρεις μουσικοί μετακινούνταν από πόλη με λεωφορείο επί καθημερινής βάσης, μέσα στο χειμώνα με θερμοκρασίες κάτω του μηδενός, που ήταν προβληματικό, χωρίς κλιματισμό. Σε μια στάση τους στο Lear Lake για μια συναυλία εκτός αρχικού προγράμματος, ο Buddy Holly είχε τη φαεινή ιδέα να μετακινηθούν ως τον επόμενο σταθμό με ένα τετραθέσιο μονοκινητήριο για αλλαγή, το οποίο θα νοίκιαζε ο ίδιος. Αφού συμφώνησαν οι υπόλοιποι, o μπασίστας και αργότερα επίσης διάσημος τραγουδιστής της κάντρι Waylon Jennings που ήταν μαζί τους στην τουρνέ προσφέρθηκε ευγενικά να παραχωρήσει τη θέση του στο Big Bopper κατά κόσμο J.P. Richardson που ήταν κρυολογημένος και γλύτωσε έτσι το μοιραίο. Τότε σύμφωνα με τις μαρτυρίες ο Buddy Holly πείραξε τον Jennings: «Ελπίζω να ξεπαγιάσεις στο λεωφορείο!» και η… πληρωμένη απάντηση: «Ελπίζω να πέσει το αεροπλάνο σου…», φράση που έφερε βαρέως μια ζωή μετά.
Επίσης ο δεύτερος άτυχος της πτήσης, ο Ritchie Valens, ο τραγουδιστής του «La Bamba» πήρε το «εισιτήριο θανάτου» στα χέρια του μόλις κέρδισε στο κορώνα - γράμματα τον κιθαρίστα Tommy Allsup εξασφαλίζοντας έτσι μια θέση στο τετραθέσιο. Ο Ritchie είχε φοβία με τα αεροπλάνα και δυσανασχέτησε αρχικά, αλλά ανέβηκε τελικά στο αεροπλάνο παίρνοντας το ρίσκο, ενώ οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν με το λεωφορείο. Το αποτέλεσμα ήταν ο άπειρος πιλότος μέσα στις δύσκολες συνθήκες πτήσης να πανικοβληθεί και να χάσει το έλεγχο μέσα στη χιονοθύελλα κι ενώ επιχειρούσε να γυρίσει πίσω το τετραθέσιο «Beechcraft Bonanza Β35» μετά από περίπου μισή ώρα πτήσης, τελικά σκοτώθηκε μαζί με τους τρεις μουσικούς, όπως όλοι ακαριαία. Είχαν διανύσει 8 χιλιόμετρα από το σημείο της απογείωσης και τα άψυχα κορμιά τους έμειναν περίπου 10 ώρες μέσα στα χιόνια μέχρι να εντοπιστούν το πρωί.
Πιο τραγική η περίπτωση του Buddy Holly από το Τέξας που ήδη είχε κάνει σπουδαία καριέρα έως εκείνη την στιγμή γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες με τα «That’ ll Be The Day», «Peggy Sue», «Oh Boy», «Maybe Baby», «Everyday»,«It’s So Easy», «Not Fade Away» (το τραγούδησαν αργότερα οι Rolling Stones) κ.α. Ήταν τύπος που είχε εμπνευστεί από τα κόμικς και ιδιαίτερα από τον Clark Kent τον ντροπαλό δημοσιογράφο που κρύβει μέσα του τον Σούπερμαν. Όμως η μοίρα έμελλε να… μεταμορφώσει τον Τσαρλς Άρντεν Χόλλυ σε ηρωική μορφή του Rock’n’Roll. Πρότυπό του ήταν ήταν ο Elvis Presley και όπως είπε χαρακτηριστικά: «Χωρίς τον Elvis κανείς μας δεν θα πετύχαινε». Τα μεγάλα του κοκάλινα γυαλιά και το λαδωμένο μαλλί του αντέγραψαν πολλοί λάτρεις του. Η σύζυγός του, Μαρία Ελένα, ήταν έγκυος και απέβαλλε σοκαρισμένη όταν άκουσε το θλιβερό νέο στην τηλεόραση. Μάλιστα εξαιτίας αυτού η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών απαγόρευσε να ανακοινώνονται στην τηλεόραση τα ονόματα των θυμάτων πριν ενημερωθούν οι συγγενείς.
Τον χαμό τους, που είναι από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της μουσικής, τραγούδησε σαν φόρο τιμής ο ρομαντικός τραγουδοποιός Don McLean στο «American Pie» που έγινε μεγάλη επιτυχία το 1971 και ήταν αφιερωμένο στον Buddy, στον Richie και στον Big Bopper, ερμηνευτή του «Chantily Lace». Ο στίχος του έλεγε… The Day the Music Died (την μέρα που πέθανε η μουσική) και περιέγραφε την μέρα εκείνη ως την μέρα που η Αμερική έχασε την αθωότητά της.
