Συνέντευξη του Γιάννη Μαρκόπουλου στην εφημερίδα «Το Βήμα» και στον Γιώργο Κοντογιάννη στις 28 Οκτωβρίου 1972.
Ο συνθέτης μιλάει για τις καταβολές του αλλά και για την βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική.
Σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης του Γιάννη Μαρκόπουλου στο δημοσιογράφο και σπουδαίο, όπως εξελίχθηκε, μουσικό μελετητή.
Μαζί με τα ανατολίτικά όργανα χρησιμοποιείς και δυτικά, κιθάρα…
Τίποτα δεν είναι δυτικό. Ακόμα και το αρμόνιό τους, το εκκλησιαστικό όργανό τους, τους τα δάνεισαν οι δικοί μας πρόγονοι. Αρκετά με τη Δύση. Οι άνθρωποί της είναι καλοί πελάτες μας και μελετητές του πολιτισμού μας τίποτ’ άλλο…
Ο Μότσαρτ, ο Μπαχ…
Δεν θ’ απαντήσω ευθέως. Φοβάμαι να πω αυτά που αισθάνομαι. Στη μουσική μας υπάρχουν τριακόσιοι δρόμοι. Η Δύση έχει μόνο δύο, το μείζονα και τον ελάσσονα. Φτιάξανε ένα οικοδόμημα που…ας σταματήσω. Οι καλόγεροι του Βυζαντίου, που είχαν τα άγια της Ασίας, τους κορόιδευαν. Δεν σου λέω τίποτα άλλο. Μ’ αρέσει πιο πολύ μια δωρική κολώνα από μια γοτθική εκκλησία.
Έχεις σπουδάσει στο ωδείο δυτική μουσική
Πριν σπουδάσω έψελνα στον Άη Γιώργη στην Ιεράπετρα και κρατούσα τους ρυθμούς στις λύρες. Έπαιζα λαϊκό βιολί και νταούλι. Παίζω φλογέρα και κλαρίνο, ξέρω λίγο λαούτο. Προσπάθησαν να μ’ ευνουχίσουν στα ωδεία 10 χρόνια. Βγήκα λίγο άρρωστος και είμαι κάπως ακόμα. Τη γλύτωσα φτηνά όπως ο φίλος μου ο Νίκος Στεφάνου στο αεροπλάνο (ζωγράφος και σκηνογράφος που επέζησε από το πολύνεκρο δυστύχημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας στις 21 Οκτωβρίου 1972 στις ακτές της Βούλας). Ξέρω την ευρωπαϊκή σημειογραφία, αλλά πιο καλά ξέρω την ντόπια μουσική μας, που η τύχη, η θέση της χώρας μας έφτιαξε. Η Ασία κουβάλησε και κουβαλά ακόμα χιλιάδες ακούσματα. Η Αφρική χιλιάδες ρυθμούς και πρωτόγονους όγκους. Εδώ γίνεται το χαρμάνι. Είμαστε ένα θέατρο. Από δεξιά κι αριστερά μπαίνει ο χορός της Ασίας και της Αφρικής. Η υπόθεση φτιάχνεται και θα φτιάχνεται απ’ αυτά τα υλικά. Στις κερκίδες πάνω τότε θα είναι οι Ευρωπαίοι.
Περισσότερες στιγμές από τη συνέντευξη του Γιάννη Μαρκόπουλου στην εφημερίδα «Το Βήμα» και στον Γιώργο Κοντογιάννη ΕΔΩ
Ο συνθέτης μιλάει για τις καταβολές του αλλά και για την βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική.
Σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης του Γιάννη Μαρκόπουλου στο δημοσιογράφο και σπουδαίο, όπως εξελίχθηκε, μουσικό μελετητή.
Μαζί με τα ανατολίτικά όργανα χρησιμοποιείς και δυτικά, κιθάρα…
Τίποτα δεν είναι δυτικό. Ακόμα και το αρμόνιό τους, το εκκλησιαστικό όργανό τους, τους τα δάνεισαν οι δικοί μας πρόγονοι. Αρκετά με τη Δύση. Οι άνθρωποί της είναι καλοί πελάτες μας και μελετητές του πολιτισμού μας τίποτ’ άλλο…
Ο Μότσαρτ, ο Μπαχ…
Δεν θ’ απαντήσω ευθέως. Φοβάμαι να πω αυτά που αισθάνομαι. Στη μουσική μας υπάρχουν τριακόσιοι δρόμοι. Η Δύση έχει μόνο δύο, το μείζονα και τον ελάσσονα. Φτιάξανε ένα οικοδόμημα που…ας σταματήσω. Οι καλόγεροι του Βυζαντίου, που είχαν τα άγια της Ασίας, τους κορόιδευαν. Δεν σου λέω τίποτα άλλο. Μ’ αρέσει πιο πολύ μια δωρική κολώνα από μια γοτθική εκκλησία.
Έχεις σπουδάσει στο ωδείο δυτική μουσική
Πριν σπουδάσω έψελνα στον Άη Γιώργη στην Ιεράπετρα και κρατούσα τους ρυθμούς στις λύρες. Έπαιζα λαϊκό βιολί και νταούλι. Παίζω φλογέρα και κλαρίνο, ξέρω λίγο λαούτο. Προσπάθησαν να μ’ ευνουχίσουν στα ωδεία 10 χρόνια. Βγήκα λίγο άρρωστος και είμαι κάπως ακόμα. Τη γλύτωσα φτηνά όπως ο φίλος μου ο Νίκος Στεφάνου στο αεροπλάνο (ζωγράφος και σκηνογράφος που επέζησε από το πολύνεκρο δυστύχημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας στις 21 Οκτωβρίου 1972 στις ακτές της Βούλας). Ξέρω την ευρωπαϊκή σημειογραφία, αλλά πιο καλά ξέρω την ντόπια μουσική μας, που η τύχη, η θέση της χώρας μας έφτιαξε. Η Ασία κουβάλησε και κουβαλά ακόμα χιλιάδες ακούσματα. Η Αφρική χιλιάδες ρυθμούς και πρωτόγονους όγκους. Εδώ γίνεται το χαρμάνι. Είμαστε ένα θέατρο. Από δεξιά κι αριστερά μπαίνει ο χορός της Ασίας και της Αφρικής. Η υπόθεση φτιάχνεται και θα φτιάχνεται απ’ αυτά τα υλικά. Στις κερκίδες πάνω τότε θα είναι οι Ευρωπαίοι.
Περισσότερες στιγμές από τη συνέντευξη του Γιάννη Μαρκόπουλου στην εφημερίδα «Το Βήμα» και στον Γιώργο Κοντογιάννη ΕΔΩ
