Σαν σήμερα…
Στις 15 Ιουλίου 1943 γεννήθηκε στην Κυψέλη ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Έφυγε από τη ζωή στις 7 Φεβρουαρίου 2017…
Πήρε την «ανηφοριά» κι έγινε «καου μπόυ»…
Τα πρώτα τραγούδια του Λουκιανού ηχογραφήθηκαν το 1968 με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα και συμπεριλήφθηκαν στον πρώτο προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή. Ήταν το «Παίρνω την ανηφοριά» και το «Σ’ αγαπώ» σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου.
Από τότε και για μια δεκαετία περίπου, ο Λουκιανός συνεργάστηκε με ερμηνευτές και ερμηνεύτριες όπως η Βίκυ Μοσχολιού, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Σταμάτης Κόκοτας, η Νάνα Μούσχουρη και, κυρίως, ο Μανώλης Μητσιάς, ενώ το 1973 και το 1975 παρουσίασε δυο ιδιαίτερους κύκλους τραγουδιών σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη, τα «Μικροαστικά» και τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» στα οποία ήταν ο βασικός ερμηνευτής.
Ώσπου το 1978, αποφάσισε να αλλάξει τελείως «ρότα» και εκτός από τη μουσική να γίνει ο αποκλειστικός στιχουργός και ερμηνευτής των τραγουδιών του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια σειρά δίσκων που κυκλοφόρησαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, βγάζοντας από μεγάλα σουξέ, μέχρι σλόγκαν που κρατάνε γερά μέχρι σήμερα.
Το ξεκίνημα έγινε με τον περίφημο δίσκο «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου μπόυ», που κυκλοφόρησε από τη Lyra. Στον δίσκο αυτό συμμετείχε και η Βίκυ Μοσχολιού, τραγουδώντας την πρώτη εκτέλεση από τα «Θερινά σινεμά» κι ένα τσάμικο με τίτλο «Τ’ αντρειωμένου τ’ άρματα». Βέβαια, αυτά που γνώρισαν επιτυχία εκείνη την εποχή, ήταν, σχεδόν όλα τα άλλα, που τραγούδησε ο ίδιος. «Αθήνα ‘78», «Κάπου την έχουμε πατήσει», «…Κάνει καλό!», «Το βαλς ποτέ δεν πεθαίνει», η «Βουλιαγμένη» και οι οδηγίες «Προς νέο συνθέτη». Ακόμη και τα «Θερινά τα σινεμά» διέγραψαν την πορεία που όλοι γνωρίζουμε, από το 1982 και μετά που το τραγούδησε ο ίδιος ο Λουκιανός στη «Χαμηλή πτήση» του…
Ποιοι ήταν όμως οι λόγοι, που τον οδήγησαν σε αυτή τη μεταστροφή; Σε μια μεγάλη συνέντευξη που μου παραχώρησε τον Αύγουστο του 2008, ο Λουκιανός έδωσε την εξήγηση:
Γιατί, εκτός από το ότι άρχισες εσύ να γράφεις ο ίδιος στίχους, σταμάτησες να συνεργάζεσαι και με τους τραγουδιστές;
Γιατί διαπίστωσα ότι όταν μου έλεγαν «Έλα να κάνεις μια εμφάνιση», έπρεπε να μπορεί ο Μητσιάς, τα μπουζούκια κλπ. Είπα λοιπόν ότι θα κάνω τραγούδια, που θα μπορώ να τα κάνω μόνος μου μ’ ένα πιάνο. Εάν έχω και ορχήστρα, έχει καλώς, αλλά θα αντέχουνε με μένα κι ένα πιανάκι, Και αυτό έκανα κι ακόμα αντέχουνε. Πολλές φορές το κάνω…Κάνω βραδιές με πιάνο κι ένα κοντραμπάσο, αν έχω κι ένα ακορντεόν, είμαι πιο πλήρης, μια χαρά είμαι…Να μπορώ να είμαι αυτάρκης για να παρουσιάζω τη δουλειά μου…Δεν μπορώ να είμαι εξαρτημένος από ένα ολόκληρο σύστημα… «Ο Μανώλης είναι περιοδεία, ο αυτός είναι εκεί, ο Παπαδόπουλος είναι…» άντε βρες τους… Είπα λοιπόν «Πιάνο-φωνή» κι έτσι κατέληξα. Όποτε μου χρειάζεται συμμετοχή, την έχω, τη ζητάω…Αλλά επειδή γράφω βιωματικά τραγούδια δικά μου , ούτε πολλά γυναικεία μου προκύπτουνε κι επίσης ξέρω τι εννοώ…Στον τρόπο που τα λέω, δεν είναι ούτε «χαχα χούχα» ούτε αυτά…Είναι στο μέτρο που τους χρειάζεται, ένα «κλείσιμο ματιού». Οι άλλοι θα κάνουν υπερβολές, θα το πάνε εκεί, θα το πάνε αλλού κλπ. Δεν θέλω. Θέλω να είναι αυτό που εννοώ….
Στο video μπορείτε να ακούσετε το απόσπασμα της συνέντευξης, μαζί με το τραγούδι «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου μπόυ»…
