Στον αγνοούμενο πατέρα της αναφέρθηκε σε μία ακόμη συνέντευξή της, η Κωνσταντίνα. Η τραγουδίστρια μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν» για τις άσχημες μνήμες που «ξύπνησε» ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ίδια «γύρισε» πίσω, στην Κύπρο του 1974.
«Εννοείται ξύπνησαν μνήμες, οι οποίες ξυπνούν και στο άσχετο. Παρακολουθούσαμε όλοι τον πόλεμο αυτό και τον παρακολουθούμε. Είναι κάτι που και να σας περιγράψω, δεν μπορείτε να το νιώσετε. Είναι ένα βίωμα που ακολουθεί εμάς που έχουμε ζήσει τον πόλεμο σε όλη μας τη ζωή. Μπορώ να μπω στη θέση των ανθρώπων εκεί στην Ουκρανία και στο Σουδάν» είπε αρχικά.
Στην πορεία, η τραγουδίστρια, πρόσθεσε: «Όλο αυτό σίγουρα είχε επίδραση στη ζωή μου, αλλά δεν ξέρω με ποια μορφή λειτούργησε. Μερικές φορές νιώθω ηττοπάθεια για το θέμα των αγνοουμένων. Γιατί δεν είναι στο χέρι μας να τους βρούμε. Θα έλεγα πάντως ότι στη δική μου ζωή, το αποτύπωμα που άφησε ο πόλεμος στην Κύπρο, είναι ότι μπορώ να αντιμετωπίζω τα πάντα, την οποιαδήποτε δυσκολία. Με έκανε πιο ανθεκτική».
Τέλος, για το αν υπάρχουν ελπίδες να βρεθεί η σορός του πατέρα της, η Κωνσταντίνα απάντησε:
«Πάντα υπάρχει ελπίδα. Αν επισκεφθείτε την Κύπρο και πάτε σε ένα οποιοδήποτε νεκροταφείο, θα δείτε ότι υπάρχουν μνήματα που έχουν πάνω σημαίες. Το έκαναν αυτό για να τιμήσουν τους ανθρώπους που βρέθηκαν μετά από χρόνια σε ομαδικούς τάφους. Έχουμε δώσει και εμείς εδώ και χρόνια DNA και περιμένουμε. Θα είναι λύτρωση να βρεθεί ο μπαμπάς μου, αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξουν μαρτυρίες. Γνωρίζουμε την περιοχή που είχε συλληφθεί ο πατέρας μου και υπολογίζουμε ότι κάπου εκεί μπορεί να έγινε η ομαδική εκτέλεση, οπότε αν υπάρξει κάποια μαρτυρία, θα κάνουν έρευνα».
«Εννοείται ξύπνησαν μνήμες, οι οποίες ξυπνούν και στο άσχετο. Παρακολουθούσαμε όλοι τον πόλεμο αυτό και τον παρακολουθούμε. Είναι κάτι που και να σας περιγράψω, δεν μπορείτε να το νιώσετε. Είναι ένα βίωμα που ακολουθεί εμάς που έχουμε ζήσει τον πόλεμο σε όλη μας τη ζωή. Μπορώ να μπω στη θέση των ανθρώπων εκεί στην Ουκρανία και στο Σουδάν» είπε αρχικά.
Στην πορεία, η τραγουδίστρια, πρόσθεσε: «Όλο αυτό σίγουρα είχε επίδραση στη ζωή μου, αλλά δεν ξέρω με ποια μορφή λειτούργησε. Μερικές φορές νιώθω ηττοπάθεια για το θέμα των αγνοουμένων. Γιατί δεν είναι στο χέρι μας να τους βρούμε. Θα έλεγα πάντως ότι στη δική μου ζωή, το αποτύπωμα που άφησε ο πόλεμος στην Κύπρο, είναι ότι μπορώ να αντιμετωπίζω τα πάντα, την οποιαδήποτε δυσκολία. Με έκανε πιο ανθεκτική».
Τέλος, για το αν υπάρχουν ελπίδες να βρεθεί η σορός του πατέρα της, η Κωνσταντίνα απάντησε:
«Πάντα υπάρχει ελπίδα. Αν επισκεφθείτε την Κύπρο και πάτε σε ένα οποιοδήποτε νεκροταφείο, θα δείτε ότι υπάρχουν μνήματα που έχουν πάνω σημαίες. Το έκαναν αυτό για να τιμήσουν τους ανθρώπους που βρέθηκαν μετά από χρόνια σε ομαδικούς τάφους. Έχουμε δώσει και εμείς εδώ και χρόνια DNA και περιμένουμε. Θα είναι λύτρωση να βρεθεί ο μπαμπάς μου, αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξουν μαρτυρίες. Γνωρίζουμε την περιοχή που είχε συλληφθεί ο πατέρας μου και υπολογίζουμε ότι κάπου εκεί μπορεί να έγινε η ομαδική εκτέλεση, οπότε αν υπάρξει κάποια μαρτυρία, θα κάνουν έρευνα».
