Αυτά αναφέρονται σε άρθρο που δημοσιεύεται στο blog της Trans Eurock Express που φιλοξενείται στη διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας Liberation. Παραθέτουμε το κείμενο!
«Ορισμένοι οικονομολόγοι καλά πληροφορημένοι σκέφτονται ότι η Κύπρος θα μας προσφέρει μια ευχάριστη πρόγευση στο προσεχές μέλλον. Αλλά, στην Κύπρο, όταν σκεφτόμαστε μουσική, σκεφτόμαστε τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Η καριέρα του ξεκίνησε στη δεκαετία του '90 και δεν έπαψε έκτοτε να δείχνει την ίδια δύναμη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι ο άρχοντας του ρυθμού και ερμηνεύει τα τραγούδια του άνετα unplugged.»
Και στη συνέχεια παρατίθονται χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το «ξέσπασμα» του Αλκίνοου Ιωαννίδη για την κατάσταση της Κύπρου: «Γίναμε αρχοντοχωριάτες επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. "Έχω γάμο", λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνονται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας. Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας. Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά)».
Στο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας επίσης αναγράφεται:«ότι όταν οι μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες θα έχουν εκραγεί και η ζαλισμένη ανθρωπότητα θα συλλογίζεται στα ερείπια του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, η μουσική θα συνεχίζει να υπάρχει».
«Ορισμένοι οικονομολόγοι καλά πληροφορημένοι σκέφτονται ότι η Κύπρος θα μας προσφέρει μια ευχάριστη πρόγευση στο προσεχές μέλλον. Αλλά, στην Κύπρο, όταν σκεφτόμαστε μουσική, σκεφτόμαστε τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Η καριέρα του ξεκίνησε στη δεκαετία του '90 και δεν έπαψε έκτοτε να δείχνει την ίδια δύναμη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι ο άρχοντας του ρυθμού και ερμηνεύει τα τραγούδια του άνετα unplugged.»
Και στη συνέχεια παρατίθονται χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το «ξέσπασμα» του Αλκίνοου Ιωαννίδη για την κατάσταση της Κύπρου: «Γίναμε αρχοντοχωριάτες επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. "Έχω γάμο", λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνονται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας. Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας. Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά)».
Στο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας επίσης αναγράφεται:«ότι όταν οι μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες θα έχουν εκραγεί και η ζαλισμένη ανθρωπότητα θα συλλογίζεται στα ερείπια του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, η μουσική θα συνεχίζει να υπάρχει».
