Ο Χρήστος Κουτσογιάννης ο γνωστός μας Voodoo Drummer, ακολουθεί το τελευταίο καιρό σόλο πορεία, όπως και το άλλο μέλος των Opera Chaotique, Γιώργος Τζουβάρας ο γνωστός Tenorman που επίσης κινείται σε δικούς τους ενδιαφέροντες μουσικούς προσανατολισμούς, καθώς το πετυχημένο αυτό γκρουπ, που διέγραψε και διεθνή καριέρα, αποτελεί παρελθόν.
Ο Voodoo Drummer στα πρώτα αυτά βήματα του μας έχει παρουσιάσει πολύ ενδιαφέρουσες και ποικίλλες μουσικές καταθέσεις στις οποίες ανιχνεύει τις σχέσεις της δημοτικής μουσικής παράδοσης και το ψυχεδελικό ροκ των Pink Floyd και τώρα την αρχαιοελληνική μουσική παράδοση με τη jazz και την κλασική μουσική. Το “Aristophanes\ FROGS” που παρουσίασε αυτές τις μέρες είναι η νέα του σύνθεση. Στο κομμάτι αυτό που είναι προπομπός ενός μουσικού πρότζεκτ που αναμένουμε με ενδιαφέρον, αξιοσημείωτες είναι οι συμμετοχές των Blaine L. Reininger, Αμερικανός τραγουδοποιός από το Κολοράντο, πολυοργανίστας – ιδιαίτερα βιολονίστας - και ιδρυτής του avant-garde συγκροτήματος Tuxedo Moon και Martyn Jacques, Βρετανού τραγουδιστή, ακορντεονίστα και ιδρυτής του cult συγκροτήματος των Tiger Lillies. Στο βιολοντσέλο ο Σταύρος Παργινός.
VOODOO DRUMMER “Aristophanes' FROGS” ft. Blaine L. Reininger & Martyn Jacques
Εμπνευσμένος από το έργο «Οι Βάτραχοι» του Αριστοφάνη, ο Voodoo Drummer δημιούργησε μια Αφρο-Διονυσιακή Σουίτα σε τρεις κινήσεις για Τσέλο, Τύμπανα και Βιολί.
1η Κίνηση: Αθήνα 405 π.Χ. Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ απογοητευμένος από το επίπεδο των τραγικών αποφασίζει να φέρει από τον Κάτω Κόσμο τον κορυφαίο όλων. (Τα τύμπανα χτυπούν ένα υποβλητικό ρυθμό 5/8, ενώ το τσέλο παίζει τη μελωδία).
2η Κίνηση: Ο ΧΑΡΟΣ τον περνά απέναντι με τη βάρκα του στη λίμνη όπου τα βατράχια κροάζουν. Βρε κε κε κεξ. (Η μελωδία μετατοπίζεται σε έναν 7/8 ρυθμό) 3η Κίνηση: Φτάνει στον ΑΔΗ, στον Κάτω Κόσμο. (Καμιά μελωδία εδώ, μόνο τρομαχτικοί ήχοι, πολυρυθμίες και έγχορδα που ουρλιάζουν!) Αγνοώντας τον Αριστοφάνη, ο Διόνυσος αποφασίζει τελικά να μείνει στην Κόλαση!
Ένα αντι-αισιόδοξο παραμύθι
Ο Χρήστος Κουτσογιάννης όμως δεν είναι το μόνο μέλος της οικογενείας του που δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά. Ο αδερφός του Νίκος Κουτσογιάννης, γεννημένος το 1969 στην Αθήνα, που έχει δώσει δείγματα γραφής ως στιχουργός που έχουν δισκογραφηθεί από τους Opera Chaotique (2020) και τους Ενάντια (2022) τις μέρες αυτές κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο και προσπάθησε να μη μοιάζει με κανένα άλλο, όπως είπε ο ίδιος. Το βιβλίο του έχει τίτλο Ο ΣΙΧΑΝΘΡΩΠΟΣ (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός), ένα αντι-αισιόδοξο παραμύθι θρησκευτικής φαντασίας και καπιταλιστικού ρεαλισμού.
Το στόρι λέει: Ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας βάτραχος, ένας λύκος, ένας κόρακας, ένας μπακαλιάρος, ένα γουρούνι, ένα ρομπότ, ένας ζητιάνος, ένας κόμης, ένας παπάς, ένας αστυνόμος και πολλά άλλα ζώα περιπλανιούνται φιλοσοφώντας για τη ματαιότητα των πάντων, σε μια διήγηση με σασπένς και χιούμορ, που συνοδεύεται από τραγούδια και σκίτσα.
Ο συγγραφέας φιλοδοξεί να συμπυκνώσει σε εκατό σελίδες την πορεία ενός πολιτισμού εκατό αιώνων, μόνο και μόνο για να την απορρίψει ως εξωφρενική σπατάλη χρόνου. Ωστόσο θα είναι ικανοποιημένος, αν κατορθώσει τουλάχιστον να πείσει έστω και έναν πως ο στόχος του δεν ήταν απλώς να ειρωνευτεί τους μεγάλους διανοητές.
Ο αναγνώστης θα απορήσει για την σκοπιμότητα του εγχειρήματος, θα θαυμάσει την απλότητα στην πολυεπίπεδη διάρθρωση της δομής του, θα εντυπωσιαστεί από την πρωτοτυπία του στη διαχείριση των κοινότοπων παραδοχών, θα διασκεδάσει με τις απροσδόκητες εξελίξεις, θα κουραστεί από τις συνεχείς ανατροπές, θα συγκινηθεί από την κτηνώδη ανθρωπιά των πρωταγωνιστών, θα εξοργιστεί από την ανελέητη αναισθησία τους, θα εκνευριστεί από την ελεεινή ανοησία τους, θα απολαύσει το λεπτό χιούμορ τους, θα δυσανασχετήσει με τα χοντροκομμένα χωρατά τους, θα ενοχληθεί από τη χυδαιολογία τους, θα αγανακτήσει με την ανυπόφορη ασέβειά τους και, το σημαντικότερο, μόλις κλείσει το βιβλίο, θα έχει μάθει πώς θα τελειώσουν όλα, αν και μάλλον θα ευχόταν να είχε παραμείνει στην άγνοια.
Καλή επιτυχία και στους δύο.
Ο Voodoo Drummer στα πρώτα αυτά βήματα του μας έχει παρουσιάσει πολύ ενδιαφέρουσες και ποικίλλες μουσικές καταθέσεις στις οποίες ανιχνεύει τις σχέσεις της δημοτικής μουσικής παράδοσης και το ψυχεδελικό ροκ των Pink Floyd και τώρα την αρχαιοελληνική μουσική παράδοση με τη jazz και την κλασική μουσική. Το “Aristophanes\ FROGS” που παρουσίασε αυτές τις μέρες είναι η νέα του σύνθεση. Στο κομμάτι αυτό που είναι προπομπός ενός μουσικού πρότζεκτ που αναμένουμε με ενδιαφέρον, αξιοσημείωτες είναι οι συμμετοχές των Blaine L. Reininger, Αμερικανός τραγουδοποιός από το Κολοράντο, πολυοργανίστας – ιδιαίτερα βιολονίστας - και ιδρυτής του avant-garde συγκροτήματος Tuxedo Moon και Martyn Jacques, Βρετανού τραγουδιστή, ακορντεονίστα και ιδρυτής του cult συγκροτήματος των Tiger Lillies. Στο βιολοντσέλο ο Σταύρος Παργινός.
VOODOO DRUMMER “Aristophanes' FROGS” ft. Blaine L. Reininger & Martyn Jacques
Εμπνευσμένος από το έργο «Οι Βάτραχοι» του Αριστοφάνη, ο Voodoo Drummer δημιούργησε μια Αφρο-Διονυσιακή Σουίτα σε τρεις κινήσεις για Τσέλο, Τύμπανα και Βιολί.
1η Κίνηση: Αθήνα 405 π.Χ. Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ απογοητευμένος από το επίπεδο των τραγικών αποφασίζει να φέρει από τον Κάτω Κόσμο τον κορυφαίο όλων. (Τα τύμπανα χτυπούν ένα υποβλητικό ρυθμό 5/8, ενώ το τσέλο παίζει τη μελωδία).
2η Κίνηση: Ο ΧΑΡΟΣ τον περνά απέναντι με τη βάρκα του στη λίμνη όπου τα βατράχια κροάζουν. Βρε κε κε κεξ. (Η μελωδία μετατοπίζεται σε έναν 7/8 ρυθμό) 3η Κίνηση: Φτάνει στον ΑΔΗ, στον Κάτω Κόσμο. (Καμιά μελωδία εδώ, μόνο τρομαχτικοί ήχοι, πολυρυθμίες και έγχορδα που ουρλιάζουν!) Αγνοώντας τον Αριστοφάνη, ο Διόνυσος αποφασίζει τελικά να μείνει στην Κόλαση!
Ένα αντι-αισιόδοξο παραμύθι
Ο Χρήστος Κουτσογιάννης όμως δεν είναι το μόνο μέλος της οικογενείας του που δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά. Ο αδερφός του Νίκος Κουτσογιάννης, γεννημένος το 1969 στην Αθήνα, που έχει δώσει δείγματα γραφής ως στιχουργός που έχουν δισκογραφηθεί από τους Opera Chaotique (2020) και τους Ενάντια (2022) τις μέρες αυτές κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο και προσπάθησε να μη μοιάζει με κανένα άλλο, όπως είπε ο ίδιος. Το βιβλίο του έχει τίτλο Ο ΣΙΧΑΝΘΡΩΠΟΣ (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός), ένα αντι-αισιόδοξο παραμύθι θρησκευτικής φαντασίας και καπιταλιστικού ρεαλισμού.
Το στόρι λέει: Ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας βάτραχος, ένας λύκος, ένας κόρακας, ένας μπακαλιάρος, ένα γουρούνι, ένα ρομπότ, ένας ζητιάνος, ένας κόμης, ένας παπάς, ένας αστυνόμος και πολλά άλλα ζώα περιπλανιούνται φιλοσοφώντας για τη ματαιότητα των πάντων, σε μια διήγηση με σασπένς και χιούμορ, που συνοδεύεται από τραγούδια και σκίτσα.
Ο συγγραφέας φιλοδοξεί να συμπυκνώσει σε εκατό σελίδες την πορεία ενός πολιτισμού εκατό αιώνων, μόνο και μόνο για να την απορρίψει ως εξωφρενική σπατάλη χρόνου. Ωστόσο θα είναι ικανοποιημένος, αν κατορθώσει τουλάχιστον να πείσει έστω και έναν πως ο στόχος του δεν ήταν απλώς να ειρωνευτεί τους μεγάλους διανοητές.
Ο αναγνώστης θα απορήσει για την σκοπιμότητα του εγχειρήματος, θα θαυμάσει την απλότητα στην πολυεπίπεδη διάρθρωση της δομής του, θα εντυπωσιαστεί από την πρωτοτυπία του στη διαχείριση των κοινότοπων παραδοχών, θα διασκεδάσει με τις απροσδόκητες εξελίξεις, θα κουραστεί από τις συνεχείς ανατροπές, θα συγκινηθεί από την κτηνώδη ανθρωπιά των πρωταγωνιστών, θα εξοργιστεί από την ανελέητη αναισθησία τους, θα εκνευριστεί από την ελεεινή ανοησία τους, θα απολαύσει το λεπτό χιούμορ τους, θα δυσανασχετήσει με τα χοντροκομμένα χωρατά τους, θα ενοχληθεί από τη χυδαιολογία τους, θα αγανακτήσει με την ανυπόφορη ασέβειά τους και, το σημαντικότερο, μόλις κλείσει το βιβλίο, θα έχει μάθει πώς θα τελειώσουν όλα, αν και μάλλον θα ευχόταν να είχε παραμείνει στην άγνοια.
Καλή επιτυχία και στους δύο.
